Ego versus eigenwaarde

denk eerst aan jezelf slaat denk ik niet zozeer op naast je schoenen lopen/verwaandheid als in kijk mij nou, maar op zorgen voor.
Zorg goed voor jezelf, zorg dat jou lichaam en geest zich goed voelen en begin dan pas aan een ander.

Dat is ook heel logisch, want loop je jezelf voorbij dan ben je misschien op korte termijn wel in staat dingen voor anderen te doen, maar op langere termijn zal jíj instorten en kan je helemaal niets meer voor ene ander ( daar komt nog bij dat een ander dan juist voor jóu zal moeten zorgen).

Denk ook eens aan brandweermannen.
De regel daar is ook dat een brandweerman eerst voor zichzelf en zijn eigen zuurstof etc moet zorgen. Hoe wil hij een slachtoffer naar buiten krijgen als hij zelf stikt en zijn krachten afnemen ?

Ego is iets wat bij mij vooral in contacten met anderen speelt. Het ego zoekt immers bevestiging van anderen, kan gekwetst worden door anderen, wil zich beter voelen dan anderen. Een soort meting van hoe je ten opzichte van anderen staat en hier op in spelen. De een doet het door grote verhalen, de ander zoekt constant bevestiging in zijn woorden en werk.

Ik denk dat je ervoor moet zorgen dat je ego nooit de overhand krijgt. Helemaal objectief blijven kan niemand volgens mij. Als je voor jezelf maar doorhebt hoe je leeft en waar je daden vandaan komen. Dan kan je er iets aan doen. Relaties met anderen kunnen zo een mooie spiegel zijn.

Eigenwaarde daarentegen, daar hebben anderen niets mee te maken. Dat is een stukje van mezelf, van jezelf houden omdat je het waard bent. Jezelf ontdekken en op jezelf vertrouwen, zien en voelen hoe mooi je bent als mens. Mag je het narcisme noemen? Ik denk het niet. De balans is belangrijk. Een groei als mens, dichter bij jezelf komen heeft tot gevolg dat je beter in je vel zit en je niet zo nodig hoeft te bewijzen tov anderen. En inderdaad, pas dan kun je andere goed helpen.

Dat grijze gebied treedt vooral in werking als je situaties met elkaar gaat vergelijken. Als je zelf benadeeld wordt in een situatie en je zegt er wat van, kan je dit toekennen aan je ego die komt opspelen maar tegelijkertijd kun je dit ook weer toekennen aan eigenwaarde, voor jezelf opkomen.

Oprecht leven is een mooi streven.

[ Bericht 13% gewijzigd door amarena op 28-03-2006 13:29:08 ]

quote:

Op dinsdag 28 maart 2006 11:39 schreef vogeltjesdans het volgende:
Het is belangrijk om een zekere eigenwaarde te hebben, van jezelf te houden. Dit wordt zeker in veel alternatieve stromingen (bijvoorbeeld reiki) benadrukt. Denk eerst aan jezelf, dan pas aan anderen. Hoewel dit in eerste instantie een soort egoïsme lijkt, is het wel een belangrijk standpunt, want alleen als je zelf goed in je vel zit kan je er zijn voor anderen.

Aan de andere kant heb je het ego. Mensen die iets kunnen en daarmee te koop lopen, zo van "kijk mij eens wat ik allemaal kan". Nu vraag ik me af, waar houdt volgens jullie je eigenwaarde op en begint het ego? Waar ligt voor jullie de grens? En in hoeverre is het ego van invloed op je eigenwaarde? En in hoeverre zou dat het "er zijn voor anderen" negatief kunnen beinvloeden? Het is voor mijn gevoel een beetje grijs gebied

Ik ben benieuwd naar jullie reacties.

Dat van je eigenwaarde ben ik met je eens. Je moet van jezelf kunnen houden.... dat staat voorop. "Denk eerst aan jezelf, dan pas aan anderen" is natuurlijk iets heel anders. Net als egoïsme, kan dit uit de hand lopen. Dit heet zelfzuchtigheid en dat is de drijfveer van je zelf. "Wat wil IK uit het leven. IK wil graag lekker thuis voor de TV hangen. IK wil niet ontslagen worden vanwege ZIJN fout."
Het belang van jezelf gaat in onze maatschappij vaak voor.

Dergelijk gedrag komt met een zooitje negatieve karma, maar daarnaast levert zo'n negatieve houding ook voor hinder in je spirituele groei.
(let op: negatief betekent niet 'slecht', maar geeft de aantrekkingskracht weer. je 'trekt' dingen naar je toe.)

Iemand die egoïstisch is is ervan bewust geworden (of heeft over zichzelf gerealiseerd) dat hij succesvol is. Hij is dan ook puur bezig met zichzelf... met zijn Zelf. Hij zet de belangen van zijn materiele en 'aardse' gevoelens (wat ontvangen word via de 5 beperkte menselijke zintuigen) voor dat wat beter is voor zijn ware zelf (inner being/innerlijk), en zijn omgeving/vrienden/etc.

een onzelfzuchtige egoïst accepteert van zichzelf dat hij beter is in iets, dan het andere. Daarbij kan hij anderen goed helpen bij het verbeteren op dat gebied... en met zo'n houding kan hij (waarschijnlijk) ook hulp terug verwachten voor de punten waar hij niet goed in is.
Op die manier groeien meerdere mensen verder in hun ontwikkelingen....