quote:
Op woensdag 17 mei 2006 15:04 schreef sweaty het volgende:Tuurlijk is het leuk voor die mensen die kunnen blijven snacken en snaaien, maar dan hou je jezelf voor de gek. Als je deze eetgewoontes voortzet terwijl je dik zijn zo gekomen is doordat je altijd snackt en snaait, , maar dat dan nu kan doen en toch afvalt, nee, dan ben je jezelf aan het belazeren. Had dan gewoon je eetgewoontes aangepast.
Ik denk dat artsen heus wel controleren met wie ze te maken hebben, en dat de meeste mensen echt niet voor de lol blijven dooreten terwijl ze veel te zwaar zijn en dan een WLS ondergaan. Een operatie is nogal een grote stap, en die ga je niet nemen, met alle risico's, als je toch niet van plan bent gezonder te gaan leven, denk ik.
Verder heb ik het idee dat jij meer bedoelt dat je zelf trotser zou zijn op jezelf als je er iets voor gedaan had, en niet dat iemand die een WLS ondergaat per definitie een makkelijke weg kiest, als ik even mag 'bemiddelen' in het topic?
quote:
Op woensdag 17 mei 2006 16:01 schreef sweaty het volgende:[..]
Daar moet ik echt om lachen. Ja hoor ik hou van mijzelf, maar ik baal van mijn overgewicht en meer om het feit dat er nooit maar dan ook nooit een gram af gaat terwijl ik hard mijn best doe.
Ik voel me totaal niet aangevallen, hoe kom je er in godsnaam bij?
Juist als ik mijn mening geef voelen heel veel personen zich aangesproken, wat ik overigens niet snap want ik heb het over een groep mensen waar jullie je volgens mij niet mee kunnen meten (positief bedoeld)
Maar als jullie willen denken dat ik een zielig hoopje mens ben, niet van mijzelf hou en mijzelf aangesproken voel dan moet ik jullie toch teleurstellen. Ga vooral door met je mening geven, het blijft een discussie forum, ik denk alleen dat we het nooit eens zullen worden, maar dat geeft niets.
Sorry sweaty, maar dit geloof ik echt niet. Je schrijf net dat je ws. nog niet naar het zwembad zou durven of bang zou zijn dat mensen niet met je willen omgaan vanwege je gewicht, ook als je veel gewicht kwijt zou zijn. Zeker dat laatste is toch niet echt gezond denk ik. Ik had dat zelf ook vroeger en ik ervaar dat achteraf als heel negatief en hetkwam ook voort uit negatieve gedachten over mezelf, hoewel ik dat op dat moment niet zag.
Dat je verkeerde denkbeelden hebt over jezelf of onzeker bent over bepaalde punten van jezelf, maakt je echt nog geen zielig hoopje mens en zo vind ik je niet overkomen hoor. Maar ik denk wel dat het goed is om te onderkennen dat je die gedachtes hebt en dat ze misschien niet terecht zijn.
Verder denk ik dat je je wel degelijk aangevallen voelt, omdat je reageert met "wat bedoel je hier nou weer mee" op een hele serieuze vraag van Troel. Ze vraagt alleen maar bij wat voor soort arts je geweest bent.
Ook spreekt er in je stukjes toch wat woede volgens mij, wanneer je spreekt over mensen die alles kunnen eten en de boel/zichzelf naar jouw idee 'belazeren'. Het moet ook moeilijk zijn om als je gezond eet toch niet af te vallen, terwijl er mensen zijn die zich moedwillig volstoppen en dan een 'makkelijke' weg zoeken om er vanaf te komen (en dan bedoel ik, en jij ook niet volgens mij, dat een operatie makkelijk is, maar dat ze een operatie zien als oplossing om de confrontatie met zichzelf niet aan te hoeven gaan). Mijn moeder heeft door een ziekte ernstige huidproblemen, en die heeft datzelfde heel erg bij mensen met piercings en tattoos, zeker als er dan wat mis gaat en ze er littekens aan overhouden. Zij kan er niets aan doen en zij doen maar wat, maar huilen wel als het misgaat. Dat idee krijg ik ook een beetje van jouw stukjes, zoals jij andere mensen ziet die ongezond eten.
Misschien helpt het om te onthouden dat die mensen misschien ook wel problemen hebben waarom ze dat doen, trouwens. Mensen met eetstoornissen bijvoorbeeld. Bij jou heeft je dieet niet geholpen op je achtste. Ik moest ook al minder eten toen ik drie was, mocht dan alleen in het weekend snoepen bijv. Ik heb ook altijd al gehoord dat ik te dik was, en zeker toen ik twaalf was en anders ging eten (op school nam iedereen candybars, die ik nooit at, en dat ga je dan ook eens uitproberen want het is 'nieuw' en trendy) kwam ik wel aan, al viel het op zich wel mee. Mijn ouders pakten het ook verkeerd aan, mijn vader dacht me te motiveren met termen als 'varken', mijn moeder gaf de voorkeur aan de 'rollade'. Hoe dan ook, ik kreeg een eetstoornis en at er uiteindelijk 28 kilo bij. En nu ben ik volwassen en mag ik de puinhopen opruimen. Het is dus misschien voor die mensen ook niet zo simpel, en ik denk dat artsen uiteindelijk best wel doorzien dat mensen bijv. psychische problemen hebben.
Ik vraag me dus af of je wel eerlijk bent tegenover jezelf omdat je best boos en verontwaardigd overkomt. Daar is op zich niets mis mee, maar het is wel ongezond om het niet te onderkennen.
Ik verwacht niet dat je nu gelijk gaat roepen dat ik gelijk heb en ik weet ook niet of het zo is natuurlijk, maar misschien zou het goed zijn als je er eens even over nadacht of je zelfbeeld wel zo goed en is als je jezelf voorhoudt en of je wereldbeeld realistisch is.
[ Bericht 34% gewijzigd door Maeghan op 17-05-2006 17:29:02 ]