Meer een lange versierblunder:
Ik was al een hele tijd suggestieve sms-jes aan het sturen naar een vrij leuk meisje, en zij idem dito terug naar mij. Elke keer als we elkaar tegenkwamen zaten we elkaar een beetje op te geilen, maar nooit kwam het er echt van dat we dingen deden. Dan ging ik weer ergens anders heen, dan was zij weer opeens naar huis verdwenen. Totdat ik haar een keer naar huis bracht na een borrel ("Ik ga zo weg" -- "Zal ik je even thuis brengen?" -- *meisje knikt en wordt beetje rood*). Staan we dus bij haar voor de deur, ik beetje lam, zij ook wel, en ik dacht nog: dit is mijn kans, nu beetje soepele teksten uitslaan, dichterbij staan etc. Uiteindelijk ging het minder soepel dan ik dacht, zij was nog redelijk bij de les en speelde hard-to-get, waarop ik dacht: "Prima, doe ik wel even mee" en vermeldde vrolijk dat ik de volgende ochtend vroeg op moest dus naar huis ging.
(inderdaad, fout nummer 1)
Minder dan een week later kwam ik haar min of meer toevallig tegen in een café en we raakten weer aan de praat. Weer beetje elkaar opgeilen, op een gegeven moment zaten we daar ongeveer hand in hand, en ik dacht: "Nou écht geen fouten maken". Toen ging ze even haar vrienden gedag zeggen (ik had aangegeven naar huis te gaan -- *hint hint hint*), maar daar bleef ze zo lang dat ik haar smste "Hee ik ga naar huis, kom je nog?". Ik kreeg niks terug, vond haar ter plekke een kuthoer en ging slapen. Bleek dat ze nog naar me gezocht had later, dr telefoon niet aan had staan (of op stil ofzo) en nu heeft ze inmiddels een vriend. Kenker.
Zum nächsten Mal, bitte nicht die Kinder!