quote:
Op zondag 19 maart 2006 21:02 schreef Pizzakoppo het volgende:[..]
Bedankt, daar ben ik ook heel erg mee bezig, maar omdat ik en haar een kleine 20 km uit elkaar woonden zijn we 3 jaar lang elk weekend bij elkaar geweest, dus dat is veel ruimte om op te vullen,
Bedankt voor de reacties allemaal.
Ik ken dat. De afgelopen 10 maanden ben ik geen weekend alleen geweest en sliep mijn ex hier ook altijd. Nu is het 3 weken uit en ook ik heb die leegte in het begin gemist 's nachts. Maar ik ben nu 3 weken verder en kijk er gelukkig weer heel anders tegen aan.
Je moet alles gewoon de tijd geven. Als je zin hebt om te huilen, dan huil je gewoon. Gewoon je gevoelens de vrije loop laten, dat lucht op. En er daarna weer proberen voor te gaan, voor andere dingen die ook nog belangrijk voor je zijn. Vrienden, hobbies, misschien school of werk. Die mensen die je daar overal treft zijn er ook voor je. Probeer inderdaad die leegtes voor jezelf op te vullen.
's Nachts is het ergste, want dan is niemand er voor je en was het zo vertrouwd als je vriendin naast je lag .. Ik mis dat ook.
Wat mij geholpen had, was dat ik midden in de nacht heb geschreven en op me piano heb gespeeld, totdat al het verdriet weer uit mijn lijf was. En dat helpt echt.
Je mag jezelf best zielig vinden na zo'n lange tijd. Ik denk dat het goed is als je gewoon aan je gevoel toegeeft.
Ik wilde het ook niet geloven, maar over een tijdje gaat het veel beter met je. Dan kan je weer lachen en heb je weer plezier in alles .. maar dat kost tijd. Heel veel sterkte.. ik weet hoe je je voelt!