Mijn schoonzusje vertelde me dat de jaren tussen de 30 en de 40 juist de leukste zijn. Je karakter begint 'af' te raken en je weet beter wat je wél en niet wilt in het leven. Nu ga ik natuurlijk niet af op één ervaring. Dus 40'ers vertel eens, heeft ze gelijk? Is het écht de leukste tijd? En waarom dan eigenlijk?
Ná mijn 40e is mijn 2e leven begonnen zeg ik altijd maar, ik voel me mss lichamelijk niet meer 36, maar geestelijk zit 46 me lekkerder
tot nu toe tenminste, wie weet hoe het daarna is ....
tot nu toe bevalt 't prima iig
quote:Ja, dat vind ik eigenlijk ook wel.Op donderdag 9 maart 2006 21:49 schreef Bluezz het volgende:
R&P in 40+
Ná mijn 40e is mijn 2e leven begonnen zeg ik altijd maar, ik voel me mss lichamelijk niet meer 36, maar geestelijk zit 46 me lekkerder
Je bent eigenlijk nog jong en je kan nog alles maar je hebt vaak wat meer financiele mogelijkheden. De kinderen (als je die hebt) zijn dan wat ouder en vaak ook zelfstandiger.
quote:Jij bent grijsOp donderdag 9 maart 2006 21:59 schreef laffer het volgende:
bla bla
quote:nope, kaal
quote:Oeh, dan zit ik nu op mijn top.Op donderdag 9 maart 2006 21:46 schreef Jappie het volgende:
Nope...sorry...it's all down hill from 29.
quote:Hmmmmmmmmm
Lichamelijk ben je nog redelijk fit (al duren katers nu soms twéé dagen), je hebt wat geld te verteren, je hebt inmiddels een beetje afgeleerd om je over allerlei irrelevante onzin druk te maken (al is dat proces volgens mij nog niet ten einde
), en je snapt zowel de jongeren 'onder je' als de ouderen 'boven je' een beetje. Goed decenniuim.
Lichamelijk is een ander verhaal.
quote:Leukste, okay... maar echt gelukkig toch pas na m'n 35e. En uitgaan en lekker uit je dak gaan bleek ook nog prima samen te gaan.Op donderdag 9 maart 2006 21:59 schreef laffer het volgende:
het ging gevoelsmatig wel het snelste voorbij, ik vond toch echt de periode tussen m`n 18è en 30è het leukste
quote:dat zeker, èèn avond zuipen is 3 dagen bijkomenOp donderdag 9 maart 2006 22:53 schreef CartWOman het volgende:
Dat wat Gert zegt over een kater klopt helemaal, je moet er echt wat voor over hebben.
quote:Ohw.Op donderdag 9 maart 2006 22:51 schreef CartWOman het volgende:
[..]
En uitgaan en lekker uit je dak gaan bleek ook nog prima samen te gaan.
Zo mooi en betoverend als toen ik 18 was, dat komt nooit meer terug. De naïviteit, het blinde geluk, het rücksichtlos opgaan in nooit eerder beleefde momenten... komt niet zo vaak en zeker niet zo heftig meer voor. De dingen worden iets duidelijker, vinden hun plaats. Voel me véél zelfverzekerder; zekerder van mijn kunnen, maar ook van mijn tekortkomingen, en kan in volle focus mijn best doen die tekortkomingen te overwinnen.
Maar goed, hier spreekt een net-geen-dertiger, dus wie weet hoe ik over 10 jaar naar de wereld kijk.
Ik ben wél van mening dat je op je 30ste alle kansen moet grijpen die dán nog wagenwijd voor je open liggen. De tendens bij veel mensen is om juist op die leeftijd hun bestaan dicht te metselen, alsof hun glorietijd voorbij is. Voor mijn gevoel is nú pas de mist aan het optrekken.
En dan heb ik niet eens kinderen, of een huwelijk, noch plannen in die richting.
quote:Daarmee doe je je eigen ervaringen onrecht aan.Op donderdag 9 maart 2006 23:15 schreef TC03 het volgende:
Leeftijd is niets meer dan een nummer.
quote:Nouja, waarom zou het leven ineens anders worden als je 30 bent ofzo? Ik vind het een beetje onzin om je zo vast te houden aan die scherpe grenzen.Op donderdag 9 maart 2006 23:18 schreef Ringo het volgende:
[..]
Daarmee doe je je eigen ervaringen onrecht aan.
quote:Een leeftijd in getallen (10, 20, 30 & so on) is niet meer dan een ankerpunt om je eigen bestaan te evalueren.Op donderdag 9 maart 2006 23:24 schreef TC03 het volgende:
Nouja, waarom zou het leven ineens anders worden als je 30 bent ofzo? Ik vind het een beetje onzin om je zo vast te houden aan die scherpe grenzen.
En ik kom nu toch tot tot héél andere conclusies dan 10 jaar terug. Gelukkig.
quote:Op donderdag 9 maart 2006 22:48 schreef Gert het volgende:
Ik ben iets over de helft, en vind het tot nu toe wel erg OK vertoeven, tussen de 30 en 40.
Lichamelijk ben je nog redelijk fit (al duren katers nu soms twéé dagen), je hebt wat geld te verteren, je hebt inmiddels een beetje afgeleerd om je over allerlei irrelevante onzin druk te maken (al is dat proces volgens mij nog niet ten einde
Goed decenniuim.
quote:Kan niet anders dan het met jullie eens zijn, tussen de 30 en 40 had ik echt de leukste jarenOp donderdag 9 maart 2006 22:51 schreef CartWOman het volgende:
[..]
Leukste, okay... maar echt gelukkig toch pas na m'n 35e. En uitgaan en lekker uit je dak gaan bleek ook nog prima samen te gaan.
Tiener zijn was niet zo zo , 20er woon je net samen, ga je uit en op vakanties, sparen voor huisje en auto etc....na je 30e heb je alles redelijk voor elkaar, kindje, mooi huisje, leuke baan én uitgaan kan ook nog Alleen die 2-dagen kater valt wat tegen als je vroeger wel 3 dagen achter elkaar kon stappen 
Verder zijn het prima jaren (en nu word ik in sept 40 hellupppp maar ik begreep van Bluezz dat het dan nog beter word! )Op mijn 29e ben ik getrouwd, kreeg sneller dan verwacht twee kindjes en heb het daar erg druk mee. Ookal heb ik niet meer zo veel behoefte aan nachten doorhalen (ben toch moe
), de vrijheid die ik had mis ik wel heel erg. Was ik minder snel zwanger geworden, was ik mijn wilde haren misschien nog wel kwijt geraakt. Nu moeten ze nog maar even op mijn hoofd blijve zitten totdat de mini's wat groter zijn en me niet meer dag en nacht nodig hebben.even voor de duidelijkheid: ik ben niet ongelukkig ofzo en ook heel blij met mijn kinderen, maar de periode tussen 20 en 30 pastte gewoon nét wat beter bij mijn karakter
nee ik heb geen kinderen, nee ik wil ze ook niet. Dat is ook niet iets wat ik mis, eenvoudigweg omdat ik ze niet heb. Mocht ik iemand tegen komen die wel kinderen heeft, heb ik er geen bezwaar tegen/mee/enz
U bent gewaarschuwd dus !
quote:Bij mij begon het al in 1952 de down hillOp donderdag 9 maart 2006 21:46 schreef Jappie het volgende:
Nope...sorry...it's all down hill from 29.
Het uitgaan gaat me uitstekend af, heb weinig last van katers, vermoeidheid heb ik ook weinig last van. Financieel gaat het lekker, het reizen dat ik al jaren wil doen, begint ook wat te worden, dus ik heb inmiddels wat dingen gezien die ik al heel lang graag wil zien.
Inderdaad ook rustiger, minder zorgen over niet belangrijke dingen (of iig lijken ze minder belangrijk dan 10 jaar gelden
), meer zelfvertrouwen/beter in mijn vel. Van mij mogen deze jaren nog wel een tijdje duren!Hoewel ik moet toegeven dat ik er wel erge moeite mee heb gehad dat ik echt 37 werd. Was tot mijn 36e ieder jaar zonder moeite een jaar ouder geworden, maar die 37 leek me zoo ontzettend oud...maar het bleek geen pijn te doen en het leven is nog leuker dan eerst
quote:Maar waaròm paste dat beter bij je karakter? Zo te lezen toch echt omdat je toen nog geen kinderen had en dus veel meer vrijheid, toch?Op vrijdag 10 maart 2006 12:04 schreef Tinkepink het volgende:
even voor de duidelijkheid: ik ben niet ongelukkig ofzo en ook heel blij met mijn kinderen, maar de periode tussen 20 en 30 pastte gewoon nét wat beter bij mijn karakter
Wat natuurlijk ook voor veel mensen dè reden is om het krijgen van kinderen uit te stellen tot diep in de 30.
En wat dat betreft zal iemand die begin 20 al kinderen kreeg, een totaal ander beeld hebben van de decennia waar we het nu over hebben. Het scheelt nogal of je eind dertig je eerste kind pas krijgt, of dat tegen die tijd de eerste het huis al weer verlaat. Jij zit daar ergens tussenin.
quote:Ik vond 30 al ergOp vrijdag 10 maart 2006 13:14 schreef miss_sly het volgende:
Hoewel ik moet toegeven dat ik er wel erge moeite mee heb gehad dat ik echt 37 werd. Was tot mijn 36e ieder jaar zonder moeite een jaar ouder geworden, maar die 37 leek me zoo ontzettend oud...maar het bleek geen pijn te doen en het leven is nog leuker dan eerst
quote:Teeering!! Wat ben je verschrikkelijk oud dan.Op vrijdag 10 maart 2006 12:42 schreef Athalon het volgende:
[..]
Bij mij begon het al in 1952 de down hill
Nu na mijn 40-ste merk je dat niet meer alles kan, er gaan deuren dicht en dat vind ik jammer. Ik vind het ook moeilijk dat mijn ouders nu echt oud zijn en allerlei gebreken gaan vertonen. Je realiseert je veel beter dat alles eindig is helaas.
Ben trouwens wel benieuwd of je andere afwegingen maakt bij beslissingen naarmate je ouder wordt. Ik merk dat al aan mezelf. Een jaar of 8 geleden wilde ik niets liever dan zo snel mogelijk trouwen en kinderen. Inmiddels ben ik alweer drie jaar getrouwd en weet ik nog steeds niet óf ik kinderen wil en vooral wannéér de tijd rijp is. Dezelfde persoon, een ander decenium, andere overwegingen.
quote:Overledenen die gebreken vertonen? Jij bent de vrouw van Stephen King he???? Geef maar toe..Op vrijdag 10 maart 2006 17:15 schreef Merisse het volgende:
Ik vind het ook moeilijk dat mijn ouders nu echt oud zijn en allerlei gebreken gaan vertonen. Je realiseert je veel beter dat alles eindig is helaas.
Ik ben nog steeds de moeder van maar ben ook weer bezig een leven buiten de opvoeding van de kids op te bouwen.
Over 5 jaar vertel ik je hoe de volgende 5 jaar zijn verlopen
quote:Wat is dat voor een kutopmerking?Op vrijdag 10 maart 2006 17:56 schreef zwaaibaai het volgende:
[..]
Overledenen die gebreken vertonen? Jij bent de vrouw van Stephen King he???? Geef maar toe..
quote:Nee hoor, dat is niet raar, dat herken ik toch wel heel ergOp vrijdag 10 maart 2006 22:23 schreef Shark.Bait het volgende:
gelul. Ligt eraan hoe je omgeving in elkaar steekt. Ik ben allang over de 30, maar in mijn gedachten nog niet.dat is pas raar
* Merisse voelt zich 35 (is 41)
quote:Een poging tot taalpurisme-humor. De zin was wat krom. No offence.
