Gastroscopie...: iemand ervaring?

2 jaar geleden een gastroscopie gehad. De buis is zo'n 2 cm dik en het is inderdaad geen prettig gevoel. Je kan het beste proberen rustig te blijven liggen en adem te halen, anders ga je de hele tijd kokhalzen om die buis er weer uit te rkijgen. Door veel te slikken en rustig te blijven ademen kan je dit tot een minimum beperken. Normaals, het is niet prettig, maar binnen 1 a 2 minuten ben je er weer vanaf. Je houdt alleen een beetje schale keel eraan over.

Succes in ieder geval

zo'n opmerking slaat dus nergens op en mag je voortaan achterwege laten.

[ Bericht 73% gewijzigd door DarkElf op 10-03-2006 09:35:08 ]

Ik heb elk half jaar zo'n onderzoek en soms valt het mee en soms tegen. De slang is relatief dun, maar ze blazen ook lucht naar binnen en dat kan soms pijnlijk zijn. Meestal halen ze ook wat kleine stukjes weefsel weg om op kweek te zetten, dit is meestal pijnloos. Ik heb de laatste 2x mijn keel licht laten verdoven (spray achter in je keel en ineens voel je niets meer ), hierdoor had ik geen kokreflexen waardoor je een stuk rustiger bent en niet de hele tijd die slang eruit probeert te werken.

Als je wat gespannen bent, en last hebt van forse kokreflexen zou ik om een keelverdovinkje vragen, uit zichzelf bieden ze dat meestal niet aan.

Heel veel sterkte!

PS. Procedure is: Binnenkomen, beetje tot rust komen. Klein drankje drinken (voorkomt schuimvorming in je maag) op je linkerzij liggen, "bijt" ring tussen je tanden. Slang naar binnen, kijken (soms 10 a 15 minuten) slang eruit. In de tussentijd kun je gewoon ademen, en praten (wat heel raar is als je dat de eerste keer meemaakt).

Tip: probeer vantevoren een gecontroleerde en rustige neusademhaling te oefenen. ( rustig door je neus in en uit ademen.) Sluit tijdens de gastroscopie je ogen en concentreer je op je neusademhaling. Slik alleen als de arts/zuster dit aangeven. Hierdoor heb je afleiding en blijf je iig rustig ademhalen zonder paniekerig te worden als de slang in je keel gaat.
Sterkte.

Hier heb ik een stukje op mn weblog staan over mijn ervaring (dec.2005)
(wat dus erg positief is en ik zo weer zou doen)

[ Bericht 16% gewijzigd door het-is-mij op 04-03-2006 11:26:09 ]

Weet niet zeker of je vrolijk word van mijn ervaring!

Bij mij ging het om mijn maag en ik vond het zo vreselijk dat ik het nooit ("Zeg nooit NOOIT") weer zou doen. Het deed geen pijn, ook de "hapjes" uit mijn maag niet maar de positie waarin je zit vond ik heel onprettig. Het voelt onnatuurlijk aan om iets in je keel te hebben, je wil slikken maar je kan het niet, je gaat kokhalsen en boeren (waar ik me voor schaamde, alhoewel die artsen het natuurlijk vaker hebben gezien).

Ik voelde me zo verschrikkelijk machteloos, raakte in paniek, en wilde het liefst die slang uit me trekken en het ziekenhuis uit rennen. En de verpleegkundige, die mij vast hield, voelde dat waarschijnlijk goed aan, gezien de blauwe plekken op mijn arm de volgende dag!

Uiteindelijk duurde het maar een minuut of 5 maar ik laat 100x liever mijn verstandskiezen trekken of mijn bikinilijn epileren!

Ik heb het ook gehad na een auto ongeluk, bleek dat ik een scheurtje heb in mn middenrif

Het onderzoek zelf viel me erg mee, ik had het veel erger verwacht.
Dat boeren komt idd doordat ze lucht door het buisje spuiten zodat ze het beter kunnen zien, doe je niks aan.
Je moet NIET slikken als die camera eenmaal in je maag zit want dan krijg je echt last van je keel
Ik had meer last na het onderzoek dan tijdens doordat ik wel 3 keer probeerde te slikken

En je kan idd gewoon blijven ademen, erg rare ervaring.

ik heb t n paar maanden geleden ook gehad, ik vond t ook n erg onplezierige ervaring...t duurt niet lang, maar t leek oneindig te duren..wat ik heel erg vond was dat je continu boert, omdat je mond open staat door die bijtring en doordat er lucht naar binnen gepompt wordt. Als reflex schaamde ik me ervoor. Mijn keel deed erge pijn ondanks de verdovingsspray, het opschuiven voelde je heel goed en ook toen ie door de pylorus ging naar mn twaalfvingerige darm. Ik vond t moeilijk om door mn neus te ademen, ik snuifde heel erg, omdat ik niet rustig bleef. Achteraf duurde t n tijd (1/2u) voordat ik weer wat voelde in mn keel, ik kon dus niet slikken, dat was ook raar, je hebt n slikreflex, maar er gebeurt niets..en de pijn in mn keel was pas na 2 dagen over, toen ik tegen de verpleging zei dat mn keel zo pijn deed zeiden ze dat kan niet want je hebt verdovingsspray gehad! ja daag! de pijn zat erboven ze hadden met die camera wel degelijk langs mn keel geschraapt!

ik zou t niet graag nog s doen, alleen als t echt niet anders kan..en dan onder n roesje!
(sorry maar geen goeje ervaring hier dus.... )

Ik heb het onderzoek zelf niet meegemaakt, maar wel heel vaak meegeholpen. Boeren en kokhalzen zijn normaal, dat doet bijna iedereen wel, dus daar kijken de arts en de verpleegkundige echt niet meer van op. Een regel is trouwens: hoe jonger, hoe heviger de kokhalsreflex. Je kan inderdaad om een beetje verdoving achter in je keel vragen, dat legt de kokhalsreflex stil. (en er is nog verschil in diameter van de buizen, dus als het ècht niet wil dan kunnen ze ook een kleinere kijkbuis nemen, maar hoe groter hoe makkelijker om alles goed te zien...). Tijdens het onderzoek krijg je een bijtring in je mond (zodat je de knaldure apparatuur niet beschadigt) en wordt je gezegd rustig door te ademen en mee te slikken. Dat meeslikken is belangrijk, dan gaat het makkelijker. (Een paar druppeltjes citroensap op je tong doen in de wachtkamer kan je speekselaanmaak stimuleren) Tijdens het kijken kunnen er biopten (hapjes) worden afgenomen en dan trekt de assistent steeds heel snel de 'draad' uit de buis, om de inhoudt in een glazen buisje te doen voor onderzoek. Ook kan er een biopt worden gebruikt voor onderzoek op de Helicobacter pylori bacterie, die veroorzaakt maagzweren. Er worden eigenlijk ook altijd foto's gemaakt, 2-4, van niet normaal uitziende plaatsen in de maag. En er wordt ook vaak voorbij de maag naar de twaalfvingerige darm gekeken, ook daar kan de oorzaak zich bevinden. Alles wordt trouwens goed nagekeken. De slokdarm, de maag en de twaalfvingerige darm.

En ik heb ook mensen meegemaakt die bijna gaan vechten Soms hebben we iemand met 4 man vastgehouden om toch iets te kunnen zien (ik herinner me nog een oudere man die helemaal in paniek was, maar er werd een maagbloeding vermoed en als het dat was kon hij doodbloeden, dus het was bittere noodzaak om door te gaan).

Maar er zijn ook genoeg onderzoeken geweest waar het allemaal heel soepeltjes verliep, de patiënt goed meewerkte en bijna nergens last van had. Van te voren is het nooit te voorspellen hoe het gaat natuurlijk. Ieder mens is anders. Maar doorgaans is het geen feestje.

Oh, en hou er rekening mee dat er vaak helemaal niets afwijkends wordt gezien.

Het kan alle kanten op gaan. Ik heb 2x een gastroscopie gehad. De eerste keer viel het me 100% mee. Oké, het was niet leuk, maar ook niet zo erg als ik verwacht had. De 2e keer ging het onderzoek precies hetzelfde alleen raakte ik toen om een of andere reden in paniek, ik had echt het gevoel dat ik geen lucht kreeg. Heb me toen een paar minuten diep ellendig gevoeld.

Maagslang toch?? Daar heb ik niet zo;n goede ervaringen mee Ik zal de details maar achterwege laten want wil je niet in paniek laten raken ofzo.

Tip: vraag om een roesje

Even nog een opmerking...Mocht er niets uitkomen.. Die "brok" in je keel kan duiden op een te langzaam werkende schildklier. Houd dit in de gaten

Meer info:
www.hypomaarniethappy.nl

Succes ermee!!

reactie op edit

[ Bericht 84% gewijzigd door DarkElf op 10-03-2006 09:36:16 ]

Nog heel even iets over het zogenaamde roesje. Verkijk je niet op de schattige naam, de anaesthesisten die ik kende moesten niets hebben van dit zogenaamde schattige vormpje van onder zeil brengen. Levensgevaarlijk. Amper bewaking en daardoor gevaarlijker dan een algehele narcose...

ik kreeg niet eens een roesje, ookal stond er in mijn dossier dat ik deze wel wilde door de angst die ik had voor het onderzoek... maar je kunt het altijd vragen natuurlijk

ik heb wel eens eerder een roesje gehad voor een ander onderzoek en dat verlichtte wel een hoop. hoe het met de risico's zit, weet ik niet.

Ik moet binnenkort ook "op" voor een gastroscopie. De 21ste kan ik (pas) terecht. Het vervelendste vind ik nu dat ik van mijn huisarts tot die datum geen medicijnen (omeprazol) voor mijn maag krijg, aangezien dat het onderzoek kan vertekenen. Bah, nog 1,5 week ziek zijn van de maagpijn. Hopelijk mag ik na het onderzoek meteen weer aan de omeprazol.

Vraag om een roesje, dat is echt veel fijner. Het zorgt ervoor dat je ontspant en het veel makkelijker gaat. Achteraf weet je er dan ook niet zoveel meer van. Sterker nog, ik kan me helemaal geen slang meer herinneren.

Die lul de behanger die dat onderzoek bij mij deed zei dateen roesje bij dat onderzoek niet mogelijk was. Dat neem ik hem nog steeds kwalijk

Nu heb ik een internist die iig bij darmonderzoeken standaard een roesje geeft. Daar hoef je niet eens om te vragen.

De eerste keer dat ik een gastro kreeg was ik geheel bij kennis, het was echt vreselijk, werd met 3 man op de tafel vastgehouden... Had van mezelf al de hele dag braakneigingen en dat werd versterkt door die slang..
De tweede keer weigerde ik een gastro te doen als ik geen roesje zou krijgen, ik was zo ontzettend in paniek op dat moment (door de ervaring van de vorige keer..) dat mijn roesje niet zo goed werkte, uiteindelijk hebben ze 2 spuitjes leeg gespoten in me..
De derde keer weet ik dat ik veel pijn heb gevoeld maar naar mate ik verder van het onderzoek weg was hoe minder ik me kon herinneren....

Alledrie de keren werd er gezegd dat het er allemaal goed uit zag... Dat maakte het ook een beetje minder 'leuk'... Ik voelde me zo ontzettend ziek en dan zien ze niets!

Uiteindelijk zijn ze erachter dat ze het bij mij alleen kunnen zien door middel van een CTscan..

bij mij zagen ze ook niets, alleen dat mijn maagwand er verouderd uit zag, maar toch niet die vrolijke bacterie zoals werd vermoedt. Slik nu al bijna een jaar Pariet en gaat helemaal goed!

quote:

Op vrijdag 10 maart 2006 13:58 schreef missDemeanor het volgende:
@ Raissa: Bij mij zagen ze ook niks bijzonders; wat was er bij jou uiteindelijk?

Een ernstige vorm van de ziekte van crohn.. CTscan is niet zo goed voor je, maar ben toch blij dat een gastroscopie in ieder geval niet meer hoeft..

Een keertje een gastroscopie gehad, ik was meteen ziek door een of andere infektie

Ik heb ook een keer een gastroscopie gehad ..ik was van te voren ook heel erg zenuwachtig ...
ik dacht dat ik ging stikken ..maar ze zeiden gewoon tegen me rustig blijven en dan komt het goed..
ik ben gelukkig rustig gebleven en toen kwam het goed maar het is niet echt een prettig gevoel,maarja tis zo voorbij...
En als je het helemaal niet trekt kunnen ze het altijd nog ''onder een roesje'' doen.

quote:

Op vrijdag 10 maart 2006 15:03 schreef Kimske het volgende:
bij mij zagen ze ook niets, alleen dat mijn maagwand er verouderd uit zag, maar toch niet die vrolijke bacterie zoals werd vermoedt. Slik nu al bijna een jaar Pariet en gaat helemaal goed!

Pariet heb ik ook, geweldig spul

Ik ben blij voor je dat het voorbij is. Heb je wel of geen roesje gehad?

Ik dacht dus ook dat ik aan het stikken was en kwam zelf erachter (niet dat die sukkels dat ff zeggen ofzo) dat ik door mijn neus moest ademen. Ik was zo in paniek dat ik dat niet snel kon "overschakelen".

Ook moesten ze me met 6 mensen vasthouden omdat mn lichaam en benen schopbewegingen maakte (had ik geen controle over).

Ik wil dus ook dit NOOIT meer bewust meemaken. Mocht ik het nog eens een keer meemaken, dan graag onder zijl (belachelijk dat ze het roesje ook hadden geweigerd bij me)

Terwijl ik wel heel rustig was vóór het onderzoek...
Zo'n slang in je keel is gewoon heel onnatuurlijk en daar vecht je lichaam tegen...logisch...
Je kunt niet slikken, gaat kwijlen, stikt half...En bij mij viel het bitje er ook nog eens uit en dat hadden de uitvoerders niet eens in de gaten...

Bah... Ik heb een hekel aan het ziekenhuis.

Oh, en de reden dat ik dit onderzoek onderging is dat mijn behandelend arts zeker wist dat hier iets uit zou komen. Anders had ik dit onderzoek namelijk niet ondergaan. Hij praatte me ook een schuldgevoel aan toen ik aan het twijfelen was dat ik het misschien niet zou doen.. En even later... Er was niets uitgekomen (niet uit de videobeelden en de hapjes die ze namen).. Bah... onnodige lijdensweg

quote:

Op zondag 12 maart 2006 16:59 schreef missDemeanor het volgende:
@Hanneke1983: Nee ik heb geen roesje gehad, alleen zo'n keelverdoving wat je moet doorslikken. Serieus, het was de meest verschrikkelijke ingreep die ik ooit heb gehad.
[..]

Ik lag ook helemaal naar adem te happen en wilde uit ellende bijna die vent wegmaaien en die buis er zelf uitrukken, zo in paniek was ik.

Leuk dat jij ook zo;n fijne arts hebt; die van mij zei tegen me dat ie me maar naar het ziekenhuis stuurde omdat ik hem anders maar bleef lastigvallen met mijn maagklachten...

Tja, over artsen kan ik al verschillende boeken schrijven, zoveel onderzoeken, zoveel onnodig leed, zoveel fouten en zoveel onkundigheid... En van hun ben je als het ware wel afhankelijk... Fijn dat onze gezondheid van hun afhankelijk is.... Daar zijn wel blij mee...
Als je mijn persoonlijke situatie kende zou je mee gaan gillen...

Maar idd, dit onderzoek is 1 van de verschrikkelijkste die er bestaat. Vooral dus omdat het over je ademhaling gaat. Niets is zo vervelend als dat er iets met je luchtpijp/slokdarm gebeurt. Ze zijn tegenwoordig al zo ver met ontwikkelingen in de medische wereld en dat er nog zulke barbaarse onderzoeken bestaan is belachelijk

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 21:42 schreef missDemeanor het volgende:
Volgende week moet ik naar het ziekenhuis voor een zogenaamde gastroscopie, omdat ik al geruime tijd last heb van zuurbranden en een "brok" in mijn keel en pijn op de borst. Bij een gastroscopie kijken ze via een buis door je keel naar je maag en slokdarm.

Nu heb ik even op internet gezocht en het klinkt allemaal niet zo plezant, zo'n gastroscopie. Ik zie erg tegen die ingreep op en ben benieuwd of er hier mensen zijn die ook een gastroscopie hebben gehad.
En hoe is dat bevallen, hoe gaat het in zn werk; ik haal me al de meest angstaanjagende scenario's in mijn hoofd van kokhalzend die buis eruit werken tot in paniek raken en half stikken omdat je niet kan slikken enzo.
Ik hoop dat er gelijkgestemden zijn die me een beetje gerust kunnen stellen (of de angst nog erger maken...)

Morgen ben ik weer het haasje. Tweede gastroscopie in 1 jaar tijd. Erg lekker vind ik het niet. Ik vraag een lichte narcose (dormicum) en dan is het te doen voor mij. Moet dan wel iemand hebben die auto wil rijden voor mij (en die heb ik ook ).

[ Bericht 3% gewijzigd door Juup© op 13-03-2006 19:33:05 ]

quote:

Op maandag 13 maart 2006 14:24 schreef Hanneke1983 het volgende:

Ze zijn tegenwoordig al zo ver met ontwikkelingen in de medische wereld en dat er nog zulke barbaarse onderzoeken bestaan is belachelijk

_{ik meen me iets te herinneren dat er al iets is ter vervanging van dit onderzoek, maar dat is zo peperduur dat nog niemand er daadwerkelijk mee werkt, dus alleen in onderzoeksetting}

quote:

Op maandag 13 maart 2006 20:44 schreef Isabeau het volgende:

[..]

_{ik meen me iets te herinneren dat er al iets is ter vervanging van dit onderzoek, maar dat is zo peperduur dat nog niemand er daadwerkelijk mee werkt, dus alleen in onderzoeksetting}

Je zou toch denken dat met het voortschreiden van de techniek die slang iig eens tukje dunnen zou moeten kunnen worden.

Dat bedoel ik weer... geld geld geld... Geld gaat boven de mens in deze samenleving...

quote:

Op maandag 13 maart 2006 20:44 schreef Isabeau het volgende:

[..]

_{ik meen me iets te herinneren dat er al iets is ter vervanging van dit onderzoek, maar dat is zo peperduur dat nog niemand er daadwerkelijk mee werkt, dus alleen in onderzoeksetting}

Volgens mij doen ze dit in Stockholm. Je slikt een soort van minicamera in, blijft de hele dag in het ziekenhuis, dichtbij een monitor en wacht tot de camera er weer uit is. Lijkt mij stukken beter!

quote:

Op dinsdag 14 maart 2006 14:42 schreef ennuik het volgende:

[..]

Volgens mij doen ze dit in Stockholm. Je slikt een soort van minicamera in, blijft de hele dag in het ziekenhuis, dichtbij een monitor en wacht tot de camera er weer uit is. Lijkt mij stukken beter!

Dat is iig ontwikkeld voor darmonderzoek, zou wel eens niet geschikt kunnen zijn om gastroscopei te vervangen omdat dat ding te snel door de slokdarm gaat en in de maag niet te sturen is waardoor je niet alles kan zien wat je wil zien. Eenmaal in de darm gaat dat ding niet zo snel natuurlijk, dan kun je idd alles op je gemak bekijken.

quote:

Op dinsdag 14 maart 2006 14:19 schreef Hanneke1983 het volgende:
Dat bedoel ik weer... geld geld geld... Geld gaat boven de mens in deze samenleving...

Als jij iedereen kan overtuigen om een paar honderd euro meer te betalen aan premie per maand, kan er heel veel gedaan worden hoor. Sommige dingen zijn nou eenmaal niet financieel haalbaar als er een goedkoop alternatief is.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 16:38 schreef Isabeau het volgende:
Nog heel even iets over het zogenaamde roesje. Verkijk je niet op de schattige naam, de anaesthesisten die ik kende moesten niets hebben van dit zogenaamde schattige vormpje van onder zeil brengen. Levensgevaarlijk. Amper bewaking en daardoor gevaarlijker dan een algehele narcose...

Joh

Ik heb daar nog nooit bij stil gestaan zeg. Ik heb 5 keer een gastroscopie gehad waarvan alleen
de eerste volledig bij kennis. Was niet voor herhaling vatbaar dus de keren daarna kreeg ik ook
een roesje, zoals ze dat noemden. Ik weet niet of daar ook nog verschillen inzitten, maar het
middel dat ik kreeg ingespoten heet Dormicum. Alles is perfect gegaan daar niet van, maar ik
ben me gewoon totaal niet van een bepaald risico mbt het roesjes bewust geweest. Alhoewel
de angst voor de gastroscopie waarschijnlijk toch boven zo'n eventueel te nemen risico uitkomt.

Laten we hopen dat er nooit een 6de gastroscopie nodig zal zijn

quote:

Op dinsdag 14 maart 2006 14:42 schreef ennuik het volgende:

[..]

Volgens mij doen ze dit in Stockholm. Je slikt een soort van minicamera in, blijft de hele dag in het ziekenhuis, dichtbij een monitor en wacht tot de camera er weer uit is. Lijkt mij stukken beter!

Jups, klopt.
We hadden een tijdje terug een patient op de afdeling die dit onderzoek heeft gehad maar kreeg dit omdat een colonscopie niet lukte.
Wel een mooi onderzoek, mooie techniek en ik heb de capsule later gezien (hij had hem uit de wc gevist) en vlgs mi j was deze nog wel redelijk te slikken.

Mja wat er al gezegd werd, in de slokdarm etc. moet dat ding wel langzaam kunnen gaan

Nee, die videobeelden zijn heel handig voor je darmen (met name de dunne darm die anders niet te zien is), maar dit ging over een techniek vanaf de buitenkant van je lichaam.

quote:

Op zaterdag 4 maart 2006 09:09 schreef ennuik het volgende:
Bij mij ging het om mijn maag en ik vond het zo vreselijk dat ik het nooit ("Zeg nooit NOOIT") weer zou doen.

Same here, maar dan met het verschil dat ik het dus echt NOOIT meer laat doen. Ik bloed nog liever dood, dan dat ik dit onderzoek nog een keer moet ondergaan.

Misschien een stomme vraag:
Ik heb om 9.00 uur 's morgens 't onderzoek en dacht zomaar daarna naar mijn werk te gaan, heb een vergadering om 11 uur. Ik wilde dus gewoon door naar mijn werk, zodra ik klaar ben in het ziekenhuis.
Is dat een reële gedachte of ben je er echt ziek van? En als je een roesje krijgt, hoe lang ben je dan van de kaart? Heb eigenlijk geen zin om die vergadering te verzetten.

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 12:34 schreef Levitation het volgende:
Misschien een stomme vraag:
Ik heb om 9.00 uur 's morgens 't onderzoek en dacht zomaar daarna naar mijn werk te gaan, heb een vergadering om 11 uur. Ik wilde dus gewoon door naar mijn werk, zodra ik klaar ben in het ziekenhuis.
Is dat een reële gedachte of ben je er echt ziek van? En als je een roesje krijgt, hoe lang ben je dan van de kaart? Heb eigenlijk geen zin om die vergadering te verzetten.

Als je een roesje krijgt zul je iets langer moeten blijven omdat je uit moet slapen. Neem dan ook iemand mee die je kan rijden.

Als je geen roesje krijgt is het geen probleem om naar die vergadering te gaan. Na de eerste keer ben ik ook gewoon naar de universiteit gefietst om college te volgen.

Heb vanochtend bij de dokter te horen gekregen dat ik ook een gastroscopie moet.....
Maar als ik dit allemaal lees.... ga ik er toch aan denken nog ff een nieuwe afspraak te maken, maar dan met roesje. Ik heb al meer dan 5 maanden last van mn maag, en stelde die gastroscopie de hele tijd uit omdat ik enorm bang ben voor kotsen.
Mijn dokter zei dat ik dan nog een maand moest wachten minstens, omdat ze iemand vrij moeten hebben om een roesje te geven. en anders zou ik dus over 2 weken terecht kunnen!
Ik ga nu toch twijfelen....

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 12:34 schreef Levitation het volgende:
Misschien een stomme vraag:
Ik heb om 9.00 uur 's morgens 't onderzoek en dacht zomaar daarna naar mijn werk te gaan, heb een vergadering om 11 uur. Ik wilde dus gewoon door naar mijn werk, zodra ik klaar ben in het ziekenhuis.
Is dat een reële gedachte of ben je er echt ziek van? En als je een roesje krijgt, hoe lang ben je dan van de kaart? Heb eigenlijk geen zin om die vergadering te verzetten.

Op zich lijkt me dat best mogelijk: na het onderzoek (zonder roesje) ben ik zo ongeveer het ziekenhuis uitgerend, mijn moeder kon me amper bijhouden!

Lichamelijk voelde ik me prima (geen last van zere keel of moeite met slikken) maar het was zo´n nare ervaring dat ik me zielig en bedrogen voelde en het liefst op de bank wilde hangen. Bij het onderzoek "van de andere kant" heb ik wel een roesje gehad, wat misschien niet nodig was geweest. Na het onderzoek moest ik een uurtje blijven liggen en wat eten en ik voelde me gewoon helder. Achteraf bleek dat ik helemaal niets heb onthouden van wat de verpleegkundige had gezegd, een beetje hardop zat te denken en mijn moeder als verpleegkundige aan sprak!

Als ik na het onderzoek een vergadering zou hebben, zou ik het toch verzetten. Misschien voel je je prima en kan je aan het werk maar misschien voel je je ellendig en ben je tijdens de vergadering waardeloos. Bovendien zal de spanning van "kan ik wel naar mijn vergadering toe" ook niet helpen bij het onderzoek.

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 12:58 schreef Kings het volgende:
Heb vanochtend bij de dokter te horen gekregen dat ik ook een gastroscopie moet.....
Maar als ik dit allemaal lees.... ga ik er toch aan denken nog ff een nieuwe afspraak te maken, maar dan met roesje. Ik heb al meer dan 5 maanden last van mn maag, en stelde die gastroscopie de hele tijd uit omdat ik enorm bang ben voor kotsen.
Mijn dokter zei dat ik dan nog een maand moest wachten minstens, omdat ze iemand vrij moeten hebben om een roesje te geven. en anders zou ik dus over 2 weken terecht kunnen!
Ik ga nu toch twijfelen....

Bang voor kotsen is precies de reden waarom ik ook een paar jaar rond heb gelopen met vage klachten. Uiteindelijk toch maar gegaan en het is me honderd procent meegevallen. Voor zo`n onderzoek moet je nuchter zijn, dus of je nou gaat kokhalzen of niet, je hoeft sowieso niet echt over te geven. Het moment van kokhalzen is even vervelend, maar je bent ook zo bezig met slikken en luisteren naar de arts dat je er niet eens zo heel bewust mee bezig bent. Daarbij, het is ook zo weer voorbij en achteraf valt alles altijd mee.

quote:

Op dinsdag 14 maart 2006 20:01 schreef Barb het volgende:
Same here, maar dan met het verschil dat ik het dus echt NOOIT meer laat doen. Ik bloed nog liever dood, dan dat ik dit onderzoek nog een keer moet ondergaan.

Voor mensen zoals jij (en ik) is er, het inmiddels vaak genoemde, "roesje" dus

Mocht je weer eens moeten Barb ga dan gewoon en laat je platspuiten, resultaat is hetzelfde
maar je hebt het dan niet bewust meegemaakt dus geen enkel probleem.

Of euh....althans zo dacht ik er altijd over totdat Isabeau hier ging vertellen dat het wel risicovol is

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 13:45 schreef Faat het volgende:

[..]

Voor mensen zoals jij (en ik) is er, het inmiddels vaak genoemde, "roesje" dus

Mocht je weer eens moeten Barb ga dan gewoon en laat je platspuiten, resultaat is hetzelfde
maar je hebt het dan niet bewust meegemaakt dus geen enkel probleem.

Of euh....althans zo dacht ik er altijd over totdat Isabeau hier ging vertellen dat het wel risicovol is

Als er te grote risico's aan zouden zitten dan zouden ze die roesjes echt niet geven. En reken erop dat er heel wat roesjes gegeven worden op een gemiddelde werkdag.

quote:

Op dinsdag 14 maart 2006 20:01 schreef Barb het volgende:

[..]

Same here, maar dan met het verschil dat ik het dus echt NOOIT meer laat doen. Ik bloed nog liever dood, dan dat ik dit onderzoek nog een keer moet ondergaan.

Amen to that!
Ik vond het een verschrikking en hoewel het alweer een paar jaartjes geleden is kan ik het me nog zo voor de geest halen. Deel van de ellende was ook dat ze door tijdsgebrek (het schema liep die dag uit) vergeten zijn mijn keel te verdoven. Wat een naar gevoel was dat, die slang in je keel!

Ik doe het ook nooit NOOIT NOOIT meer bij bewustzijn!

_{wij zeiden dit 5 jaar geleden ook al Barb}

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:07 schreef Lois het volgende:
_{wij zeiden dit 5 jaar geleden ook al Barb}

Moet je nagaan hoe dit dit trauma bij ons zit, .
Ik kan ook echt nog preciés voelen hoe het toen ging, wanneer ik zo'n topic als dit lees. Heb in de tussentijd al heel wat ellende moeten doorstaan in ziekenhuizen, maar dit slaat werkelijk alle onderzoeken.

Wat erg, dat iets van zo lang geleden, nog zo veel impact kan hebben, .