Hier spreekt de meester!
![]()
Ik heb ook meerdere malen een ongegroeide gehad, met als hoogtepunt eentje die maar liefst 7 of 8 jaar heeft geduurd.
![]()
De eerste had ik toen ik een jaar of 10 was, ik naar de dokter toe, verdoving, au, nagel er in zijn geheel afgehaald, klaar. Maar toen ie opnieuw aangroeide, groeide hij gelijk weer in. Die ging na een tijdje vanzelf over, maar toen begon de andere teen.
Ik heb daar echt jaren mee rondgelopen, wild vlees waar het Tsunamiegebied een week van kon eten, elke dag mijn sok onder het bloed. Zelfs mijn schoenen soms. Maar toch blijven doorlopen, voetballen etc. met die teen. Ik durfde gewoon niet meer naar de dokter toe, ik wilde niet weer die verschrikkelijke spuiten (dacht ik) en die dagen van herstel.
Totdat ik op een dag thuis kwam en mijn moeder zei dat ze een afspraak met de huisarts had gemaakt, ik ontkwam er niet meer aan.
![]()
Die verwees me door naar het ziekenhuis voor een operatie. De verdovingen vielen echt reuze mee van wat ik verwacht had, (wss had ik het in mijn gedachten veel erger gemaakt in al die jaren) en sindsdien nooit meer last gehad.
![]()
Wel zei de chirurg dat ie nog niet vaak zoiets had meegemaakt, en nadat ik klaar was, kwam ik naast een andere lotgenoot te liggen. Zijn verklaring was dat ie er veel te lang mee had gelopen, maar een maand of 4. Toen ik zei dat ik er al 7 of 8 jaar mee liep trok ie wit weg.
![]()
Het is wel leuk dat als ik ergens loop waar het druk is, ik nog steeds mijn rechtervoet uit voorzorg terugtrek. Want wat was het een hel als mensen erop gingen staan.