Goed, en nu ik
![]()
Lieke_K en ik zagen de opkomst somber in, toen een klein half uurtje voor het begin er nog slechts zo'n 40 á 50 mensen in de zaal waren, die voornamelijk tegen de muur aan geplakt stonden.
Maar toch, een half uurtje later was de zaal zo goed als vol, en weer een kwartiertje later kwamen de 5 mannen van Infadels rustig het podium opgelopen. Er klonk ver weg een beetje mat geuich uit de zaal, en vrijwel direct werd Love Like Semtex ingezet. De mensen die in mijn gezichtsveld stonden, zongen iig niet mee, de hoofden gingen hooguit van links naar rechts.. Zo bleef dat een paar nummers lang, tot het blonde huppelkutje voormij zo nodig heel hard op mijn teen moest springen, maar goed, da's dan ook wel weer te overleven natuurlijk.
ik vond d'r gewoon heel stom, dat was eerder het probleem De toetsenist, of nouja, de man die af en toe met zijn handen op het toetsenbord ramde, had al snel een dorweekte roze blouse. Na één nummer was de blouse van felroze, naar donkerroze verkleurd. De arme man was dan ook wel héél actief.
De zanger was uitermate goed in hoofden trekken al 'ik krijg bijna een orgasme' of 'ik heb héél erg pijn' en de vage danspasjes waren toch ook wel zeer apart om aan te schouwen (geloof me: hij overtreft de zanger van The Rakes). De bassist en gitarist deden nog een wedstrijdje 'wie kan het meeste herrie produceren) en beide sprongen ze zo af en toe als ware konijntjes over het podium (links, rechts, links, rechts!) De zanger wou ook héél graag dat we even 'absolutely fucking mental' gingen, en bedankte ons wel 5 maal voor het aanwezig zijn, en dat 'ie zo blij was dat ze al 6 uitverkochte optredens hadden in Nederland.
Al met al vond ik het niet zo geweldig. Kwam ook wel door het publiek, wat er maar een beetje saai bij stond. Normaal vind ik een concert veel beter dan het album van een artiest/band klinken, maar dat was hier niet het geval. De zangkwaliteiten van Mr. Mental waren dan ook niet zo geweldig.
conclusie: leuke avond gehad, maar niet zo persé voor herhaling vatbaar.
Ojah, 4 van de heren hebben duidelijk iets met zwart en rood (gezien de kleding) maar de toetsenist, die was meer into roze
Roze boxen, roze keybord, roze weet-ik-veel-wats en een roze lichtkrant. Blijkbaar, voelen ze zich een beetje beledigd dat ze wel eens The Infadels worden genoemd, want op de bewuste lichtkrant schoof (achterstevoren) 'We Are Not The Infadels' voorbij.
en nu ben ik klaar met dit stomme verhaal typen