ADD / ADHD - deel 3

Ik vind die stemmingswisselingen wel leuk eigenlijk. Als ik weer eens vreselijk negatief ben herrinert die mate van negativiteit er ook altijd weer aan hoe lyrisch ik de minuut/uur/dag/ooit erna weer zal zijn. Het blijft toch steeds wisselen.

goed gezegd MO. Alhoewel ik vaak als ik écht goed down ben, niet verder denk en vooruit kijk dan dat moment.

Het enige waar ik me wel godsgruwelijk aan erger, is mijn eigen ge-irriteer aan anderen. Vooral in de auto. Zit er zo'n rijschool voor je... stoppen voor groen licht of als er geen verkeer aan komt. Met 20 rijden waar je 70 mag. Dan ga ik dus door t dak. Oke, ze moeten het ook leren. Maar waarom rijden ze altijd voor mij?? Of opa die met de hoed en bril op en dikke sigaar achter t stuur zit en denkt dat een 2 baans weg gewoon gemaakt is om in het midden over de strepen te rijden.

Dat kan ik dus niet hebben. En t word echt niet minder met de ritalin. Het enige verschil is dat ik sinds de ritalin slik, het me zelf dus op valt.

quote:

Op woensdag 1 maart 2006 17:05 schreef Roeji het volgende:
goed gezegd MO. Alhoewel ik vaak als ik écht goed down ben, niet verder denk en vooruit kijk dan dat moment.

Het enige waar ik me wel godsgruwelijk aan erger, is mijn eigen ge-irriteer aan anderen. Vooral in de auto. Zit er zo'n rijschool voor je... stoppen voor groen licht of als er geen verkeer aan komt. Met 20 rijden waar je 70 mag. Dan ga ik dus door t dak. Oke, ze moeten het ook leren. Maar waarom rijden ze altijd voor mij?? Of opa die met de hoed en bril op en dikke sigaar achter t stuur zit en denkt dat een 2 baans weg gewoon gemaakt is om in het midden over de strepen te rijden.

Dat kan ik dus niet hebben. En t word echt niet minder met de ritalin. Het enige verschil is dat ik sinds de ritalin slik, het me zelf dus op valt.

Accepteren dat de rest van de wereld uit ezels bestaat maakt het leven een stuk makkelijker

fijn te lezen dat jullie ook geholpen zijn door ritalin maar er ook moeite mee hebben jezelf opnieuw te ontdekken. ik had meer het idee dat het geen reet hielp bij een aantal hier, maar jullie gedachten zijn dus ook een stuk rustiger.

ah, de stemmingswisselingen zijn dus ook niet zo vreemd gelukkig.
ik had de link tussen je soms kut en soms blij voelen nog niet gelegd eigenlijk.

in combinatie met wiet ga ik tegenwoordig enorm makkelijk hyperfocussen.
dan sta ik bv echt minutenlang naar het geluid van de verwarmingsketel te luisteren
of zit een speeltje uit een kindersurprise te bestuderen alsof het hogere wiskunde is.
zo kom ik soms redelijk autistisch over tegenwoordig.

quote:

Op woensdag 1 maart 2006 20:24 schreef mighty_myte het volgende:
ik had de link tussen je soms kut en soms blij voelen nog niet gelegd eigenlijk.

Ga er eens actief op letten, maakt het echt veel makkelijker allemaal

hyperfocussen heb ik dus ook nog last van, 's avonds. Dan sta ik eigenlijk dus op t punt om te gaan slapen, maar dan zie ik ineens iets wat al weken ligt. En dan moet t ook nu. Anders gezegd, ik denk dan: ik maak er een klein begin mee en dan kan ik er morgen gemakkelijker mee verder. Maar als ik dan bezig ben, kan ik gewoon niet stoppen. Het moet en t zal dan af komen, op een of andere manier. Ik kan het dan niet meer loslaten.

Mn gedachten zijn met vlagen rustig. Komt ook door de situatie waar ik nu in zit, ben erg veel bezig met hoe t nu verder moet.

Oh enne MO: Accepteren dat de rest van de wereld uit ezels bestaat maakt het leven een stuk makkelijker.
Dat wisten we toch al lang


Nog een vraagje; heeft een van de ritalinslikkers het ooit gehad, dat je nadat je je medicatie was vergeten zowat van je stokje bent gegaan? Ik heb gisteren een hypo-aanval gehad (bloedsuikerspiegel drastisch gezakt) van een paar uur. Zat te rillen alsof ik parkinson had, benauwde zweet brak me uit, misselijk, zwakke knieen, bijna flauwvallen, duizelig etc. Ook na een snoepje en een lading suiker en druivensuiker ging het niet over. Met eten ook niet.
Toen ik een paar uur later me al ietsje beter begon te voelen, alleen nog enorm trillen en duizelig en zwakjes voelen, werd ik ineens doodmoe. Ben toen ook maar gaan slapen. Nu voel ik me weer enigzins normaal.
Mn pa vroeg zich af of het door het vergeten van de medicatie zou zijn gekomen. Want normaal is het na een kwartiertje wel over, als ik wat zoets gegeten heb.
Ikzelf twijfel er aan. Heb overigens dus geen suikerziekte. Suiker is 2 weken geleden nog geprikt en was toen in orde volgens de huisarts-assistente. Was 5,3.

Zo ik ga eens wat doen, moet zo naar mn werk en heb dus 0,0 zin. Moet ook nog zelf rijden

Luitjes tot gauw weer!!

mmm klinkt bekend. Tenminste dat geen trek hebben. Ik denk dat ik de afgelopen 2 maanden in totaal voor 3 weken (aan normale hoeveelheden) maar heb gegeten.
Ik merk dus gewoon niet dat ik honger heb. Wel is mijn trek in zoetigheid wat toegenomen. Snoepte normaal bijna nooit. Nu ben ik ineens aan salmiakdropjes begonnen, heb dat nooit gegeten.

Beetje wazig allemaal

als ik eerlijk moet zijn: ligt aan jou. Maar ik herken het gevoel. Ik irriteer me heel vaak mateloos aan alles en iedereen. Inclusief mezelf.
Blocken van mensen op msn heb ik nog niet gedaan. Mn vrienden zijn te belangrijk voor me. Zonder hun wordt het nl verrekte eenzaam in mn leven. Ik denk dat je daar dus mee moet uitkijken, zodat je straks niet helemaal alleen staat. Verander je msn naam anders in iets waaruit je laat blijken dat je niet lekker in je vel zit. Doe ik zelf ook vaak. Het is een beetje mijn manier geworden om op een simpele manier te laten blijken/weten hoe ik me voel. Zonder dat ik dan eerst hele verhalen hoef te vertellen. Of tegen iemand moet gaan uitleggen dat ik even er doorheen zit.

Wederom herkenbaar. Waarom schrijf je niet alles op hoe je je voelt en laat dat aan die ex lezen? Of aan een van je vrienden die jou het beste kan helpen/begrijpen? En die jou ook kan helpen om het aan je andere vrienden uit te leggen.

Ik heb gisteren een heel mooi staaltje vriendendienst gekregen. Een van mn vrienden uit mn dartteam was jarig, iedereen was verleden week al uitgenodigd tijdens de laatste dartwedstrijd. Ik was er toen niet, ben dus ook niet uitgenodigd. Hoorde gisteren dus ineens die H (zal ik m even noemen) zn verjaardag hield in ons dartcafe. Vriendje 1 (ook mijn ex) zegt dus tegen me gewoon komen, ik twijfel er dus over. Ik wil nl niet ongewenst daar binnen komen vallen. Vriendinnetje 2 zegt ook gewoon komen, ik twijfel nog steeds. Met haar geregeld dat ze wel mn naam op de kaart zou zetten en mijn bijdrage erbij zou doen.
Ik bleef twijfelen omdat ik H (de jarige job) donderdag nog had gezien en hem alvast een fijne verjaardag had gewenst. Hij heeft op dat moment niets gezegd over een feestje.

Uiteindelijk belt een paar uur later vriendje nr 3 op en die is zo lang blijven emmeren dat ik gewoon moest komen, dat ik dus ook gewoon maar ben gegaan.

En achteraf bleek dus dat H mij totaal vergeten was omdat ik er die laatste wedstrijd niet was geweest.

Ik heb een super avond gehad, met vriendje nr 4 blijven hangen tot 3uur en lekker zitten miepen over ons vrijgezellig leven en onze interesses. We zijn allebei auto en vliegtuig-gekken. Meteen allemaal dingen afgesproken om samen naar de luchtmachtopendagen te gaan en om een keer samen te gaan vliegen met zijn radio-grafisch vliegmachientje. Ik zou bijna gaan denken dat dat zowaar een hele close vriendschap zou kunnen zijn/worden.

Ik heb me voor het eerst sinds heel lange tijd weer geaccepteerd gevoeld. En gemerkt dat (ondanks dat ik soms mn twijfels over die groep had) dat het toch mn vrienden zijn, die aan me denken en, oke me soms ook wel eens vergeten. Maar dat ik daar dus niet té zwaar aan moet tillen.

Dus vriendjes en vriendinnetjes, jullie lezen dit wel niet, maar ik wil jullie bedanken dat jullie er voor me zijn!!!


Wat ik hier mee wil zeggen is, dat het vaak niet opvalt dat bepaalde mensen er voor je zijn. Vriendje nr 3 van mij, is iemand met wie ik nooit echt goed overweg kon. Maar het laatste half jaar - 3kwart jaar gaat dit steeds beter (eigenlijk sinds vriendje 1 en ik uitelkaar zijn). En dat hij nu dit voor me gedaan heeft. Gewoon alleen maar bellen en zeggen dat ik m oet komen, dat het wrs een stom misverstand is. Wauw!! Doet me goed.
Voor het eerst sinds een tijdje begin ik langzaamaan weer wat meer zonnige vooruitzichten in mn leven te zien (zowaar zit ik hier volop in het zonnetje dit te typen, toeval? Of een bevestiging?) ondanks alle ellende waar ik nu inzit door het uwv.

Ook heb ik gisteren mn vrienden verteld dat ik mn eigen zaak wil opstarten. Ik had een hoop ge-emmer verwacht van: zou je dat wel doen, je bent ziek dat lukt je misschien niet, etc etc.
Maar niks. Alleen maar hele positieve gedachten en ideeen en steun. Vriendje nr 4 (waar ik zolang mee had zitten kleppen gisteren) was ook echt dolenthousiast en al half aan het solliciteren/vissen naar een baan Lachen vond ik dat.

Dus @ guitarist zorg ervoor dat je je vrienden in ere houd. Probeer het op zn minst, leg hun desnoods de hele situatie uit in een brief of laat ze dingen op internet lezen (ofwel hier ofwel op adhd sites oid.) Als je het te moeilijk vind om te praten.
Ik ben er nu achter dan voor mij althans, een relatie niet zaligmakend is. Ik heb sowieso nog te veel hindernissen die ik nu moet gaan nemen voordat ik mn eigen leven een beetje op orde heb, om me echt aan een relatie te wagen.
Maar dat mn vrienden het belangrijkste zijn in mn leven. Naast mn ouders en mn katten (die ook een hoop met me te stellen hebben af en toe ).

Sjee, zou nog bijna sentimenteel worden van t hele gedoe.

En nu ga ik lekker genieten van het zonnetje wat hier volop schijnt, na een enorme sneeuw/hagel-storm bui van een half uur geleden.

_{excuses voor dit wederom lange epistel}

quote:

Op dinsdag 28 februari 2006 20:55 schreef Roeji het volgende:
adhd, cvs (chronisch vermoeidheids syndroom), fibromyalgie (weke delen reuma ofwel spierreuma) en hidradenitus (chronische ontstekingen van haarzakjes).
En allerlei bijbehorende klachten en aandoeningen wat er bij bovenstaand horen.

Verder nog last van prettig gestoord zijn

Na een tijdje weggeweest te zijn las ik het bekende topic weer eens door,

Ik kom dit tegen en vraag me af hoe dit samen gaat cvs en adhd?
Ikzelf heb tussen de 4 tot 7 uur slaap nodig afhankelijk van mijn dagelijkse bezigheden... en ben bijna nooit moe ook niet als ik weinig geslapen heb...

Meer een moeheid van het lange concentreren... maar dan nog heb ik altijd moeite met inslapen....

Heb daar slaappillen voor gehad met als gevolg dat ik de volgende dag toch niet zo fit was als ik normaal ben en dus sjaggie word...

en bijbehorende klachten zoals warm hebben of juist koud?
Ik heb nl ook vaak last van mijn darmen, huiduitslag, snel warm noem maar op schijnt allemaal te maken te hebben met adhd...

ach ja ik merk wel dat als het allemaal wat beter is dus minder stress ik er veel minder last van heb...

[ Bericht 42% gewijzigd door Vinnie_31 op 05-03-2006 20:54:53 ]

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 06:26 schreef Roeji het volgende:

Nog een vraagje; heeft een van de ritalinslikkers het ooit gehad, dat je nadat je je medicatie was vergeten zowat van je stokje bent gegaan? Ik heb gisteren een hypo-aanval gehad (bloedsuikerspiegel drastisch gezakt) van een paar uur. Zat te rillen alsof ik parkinson had, benauwde zweet brak me uit, misselijk, zwakke knieen, bijna flauwvallen, duizelig etc. Ook na een snoepje en een lading suiker en druivensuiker ging het niet over. Met eten ook niet.
Toen ik een paar uur later me al ietsje beter begon te voelen, alleen nog enorm trillen en duizelig en zwakjes voelen, werd ik ineens doodmoe. Ben toen ook maar gaan slapen. Nu voel ik me weer enigzins normaal.
Mn pa vroeg zich af of het door het vergeten van de medicatie zou zijn gekomen. Want normaal is het na een kwartiertje wel over, als ik wat zoets gegeten heb.
Ikzelf twijfel er aan. Heb overigens dus geen suikerziekte. Suiker is 2 weken geleden nog geprikt en was toen in orde volgens de huisarts-assistente. Was 5,3.

Mijn ervaring is dat je gewoon geen maaltijden moet overslaan het kan ook een tekort aan ijzer zijn dit zorgt ervoor dat je je een hele dag gammel kan gaan voelen ook wanneer je even wat gegeten hebt het beste is gewoon echt te zorgen dat je naast je maaltijden gewoon nog voedingssuplementen neemt met voldoende vitaminen en mineralen...

hiermee voorkom je dat nare gevoel....

Toch proberen gewoon te eten desnoods in kleine porties maar wel regelmatig ook met ritalin....

quote:

Op zondag 5 maart 2006 20:47 schreef Vinnie_31 het volgende:

[..]

Na een tijdje weggeweest te zijn las ik het bekende topic weer eens door,

Ik kom dit tegen en vraag me af hoe dit samen gaat cvs en adhd?
Ikzelf heb tussen de 4 tot 7 uur slaap nodig afhankelijk van mijn dagelijkse bezigheden... en ben bijna nooit moe ook niet als ik weinig geslapen heb...

Meer een moeheid van het lange concentreren... maar dan nog heb ik altijd moeite met inslapen....

Heb daar slaappillen voor gehad met als gevolg dat ik de volgende dag toch niet zo fit was als ik normaal ben en dus sjaggie word...

en bijbehorende klachten zoals warm hebben of juist koud?
Ik heb nl ook vaak last van mijn darmen, huiduitslag, snel warm noem maar op schijnt allemaal te maken te hebben met adhd...

ach ja ik merk wel dat als het allemaal wat beter is dus minder stress ik er veel minder last van heb...

Tja, ik ben gewoon altijd moe. Ik put mezelf dus continu nog meer uit doordat het zo'n storm in mn kop is. Alleen met de ritalin is het dus heel raar, ik ben ineens een avond mens geworden. Overdag kom ik soms niet van mn stoel af en dan 's avonds ineens begin ik met de meest achterlijke en uitgebreide klussen. Of ik kom ineens helemaal tot leven als ik ergens ben en ben niet naar huis te krijgen.
Alleen het probleem doet zich dan de volgende dag voor, ik ben dan totaal kapot en echt geen stuiver waard. Nu vanavond ook, eigenlijk toevallig vandaag de hele dag in touw geweest, halve keuken gepoetst. Was net nog aan het opruimen op mn rommel/werkkamer. Ook al 3 machines was gedraaid vandaag en alles opgehangen en gevouwen. Ben dus goed bezig geweest, maar mn cvs en fibromyalgie (zijn overigens broer en zus van mekaar, veel symptomen komen overeen. Net als rsi, valt in dezelfde catefgorie ziektes/aandoeningen) beginnen alweer een paar uur op te spelen. Overal spierpijn, nog meer dan normaal, nu en doodmoe.

Overigens ook hier flinke (in)slaapproblemen.

Wat wil je weten van bijbehorende klachten? Ik heb t altijd koud gehad, ook nu weer sinds ik de ritalin slik is dit minder. Soms zelfs bloedheet nu. Ik transpireer ook op de meest idiote momenten. Vooral als ik verga van de kou bijv. Darm/maagproblemen heb ik ook. Huiduitslag zo nu en dan, acne wel altijd/ Soms meer soms wat minder, hangt ook van mn voeding af.
Verder nog een aardige waslijst maar dat zal ik iedereen besparen, heeft volgens mij ook niet met de adhd te maken.

quote:

Op zondag 5 maart 2006 21:13 schreef Vinnie_31 het volgende:

[..]

Mijn ervaring is dat je gewoon geen maaltijden moet overslaan het kan ook een tekort aan ijzer zijn dit zorgt ervoor dat je je een hele dag gammel kan gaan voelen ook wanneer je even wat gegeten hebt het beste is gewoon echt te zorgen dat je naast je maaltijden gewoon nog voedingssuplementen neemt met voldoende vitaminen en mineralen...

hiermee voorkom je dat nare gevoel....

Toch proberen gewoon te eten desnoods in kleine porties maar wel regelmatig ook met ritalin....

Ik had die dag nu eens geen maaltijden overgeslagen. Ben inmiddels bij de huisarts geweest, vermoedelijk de stress geweest. Maar voor de zekerheid moet ik dinsdag even een dag curve van mn suiker laten doen.

En een naar gevoel is eigenlijk nogal zwak uitgedrukt. Ik voelde me echt hondsberoerd.

quote:

Op zondag 5 maart 2006 22:18 schreef Roeji het volgende:

[..]

Ik had die dag nu eens geen maaltijden overgeslagen. Ben inmiddels bij de huisarts geweest, vermoedelijk de stress geweest. Maar voor de zekerheid moet ik dinsdag even een dag curve van mn suiker laten doen.

En een naar gevoel is eigenlijk nogal zwak uitgedrukt. Ik voelde me echt hondsberoerd.

Tja, ik ken het gevoel heb jaren last gehad van angstaanvallen zo is ook adhd aan het licht gekomen...

Het gevoel wat ik constant had was dat ik flauw ging vallen eerst heel even erna steeds meer totdat ik er wakker mee werd toen maar eens naar de huisarts ik was 19 jaar en heel erg bang dat ik erg ziek zou zijn, daar aangekomen zei mijn toen nog huisarts dat mijn hersens moe waren en kreeg ik pilletjes mee die niet werkten.

Mijn geluk was dat zijn opvolger (mijn huidige huisarts) er toen stage liep en dit gelijk herkende en mij dus oxazepam gaf dit werkte vrijwel gelijk! heb er toen 2 maand over gedaan om er af te komen.
Ik ging die tijd erna veel stappen 3-4x in de week en dronk daar ook behoorlijk wat bier zodoende heb ik daar zo'n 8 jaar geen last van gehad.

Totdat ik bij een nieuwe werkgever ging werken en het stappen mij allemaal een beetje minder ging interesseren. Had nu ook een dag ritme ervoor enkel school, nachtdiensten en avonddiensten gewerkt te hebben dus veel vrij of veel kans te kunnen stappen.

Daar was ik opzich heel blij mee want nu kon ik immers gaan werken aan een normaal leven.
Daar stuitte ik al snel op veel onbegrip van mijn baas omdat ik me nu eenmaal druk maak over kleine details en zei als mij iets niet aanstond... iets wat ik immers geleerd had bij het distributiecentrum van albert heijn daar moest je wel want anders werd er snel misbruik van mensen gemaakt.
Mijn baas begon mij na een paar maanden al snel te ontlopen omdat ik altijd weer iets had wat niet klopte na een hoop rare spelletjes van hun kant uit werd dus gewoon mijn contract niet verlengt.

Dus ik moest nog even werken maar in die tijd heb ik mij zo druk gemaakt dat ik er weer angsaanvallen aan overhield en precies hetzelfde als ik heb gehad toen ik 19 was alleen nu waren ze zo erg dat ik zelfs niet slapen kon en mezelf erg druk maakte dat ik ernstig ziek was.

Mijn huisarts gaf me toen seroxat na echt een paar maand kon ik mij nog erg druk maken waarop mijn huisarts mij naar een psychiatrisch verpleegkundige stuurde deze was voor mij alleen maar aan het zeuren hoe ik dingen moest gaan doen, FOUT als ik ergens niet tegen kan is het zeggen dat ik iets wel of niet mag doen dan doe ik juist averechts.....
Omdat ik mij na 3 maanden nog te druk kon maken dacht hij aan adhd dus verwijsbrief naar riagg na heel veel testen bleek het dus zo te zijn....

toen ritalin en in het begin versterkte het allemaal een beetje en voelde ik mij er niet lekker door een aantal keren heb ik gedacht ik gooi het aan de kant maar na 2 maanden begon ik er echt aan te wennen en had ik dat vervelende gevoel niet meer.... sinds die tijd heb ik geen angstaanvallen meer gehad en kan weer alles heb overal weer zin in ook zonder ritalin heb soms weken dat ik het bijna niet gebruik maar ook momenten dat ik het iets meer gebruik, mijn psych zegt dat dat juist goed is... jezelf te leren aanvoelen....

Ritalin is voor mij een wondermiddel ik voel me juist rustiger heb geen behoefte meer aan drugs of drank... maar weet ook dat het niet ongevaarlijk is. maar probeer het ook te beperken...

Ben net terug van het laatste keer bloedprikken vandaag voor de suikermeting. Alles was in orde. Nu was mn suiker zelfs nog lager dan wanneer ik nuchter was vanmorgen. Vonden ze wel een beetje raar. Voelde me net ook wel weer slapjes worden en flauw. Na het prikken snel wat zoets gegeten en nu gaat t weer wat beter.

Dokter vermoed dat t misschien met de ritalin te maken had. Aangezien ik ook regelmatig hartkloppingen heb (ook al voor de ritalin, maar kan evt toch een bijwerking zijn). Ik moet nu alles gaan opschrijven over hoe ik me voel en wanneer ik hoe lang hartkloppingen krijg. Dan ook meteen mn bloeddruk en polsslag meten.

Pfft, weer wat erbij om aan te denken. Heb al zoveel aan mn hoofd. Maar goed, allebei mn ouders zijn hartpatient, dus mn arts en ikzelf zijn er toch wel wat alerter op. Dus ik ga alles maar netjes noteren en mn bloeddrukmeter maar standaard bij me dragen.

Zo nu snel iets lekker koken, heb ik wel verdiend na het gerace van vandaag vind ik

quote:

Op maandag 6 maart 2006 16:36 schreef Vinnie_31 het volgende:

[..]

Tja, ik ken het gevoel heb jaren last gehad van angstaanvallen zo is ook adhd aan het licht gekomen...
Ik heb nu geen last van angstaanvallen, tenminste de angstaanval wat ik ooit wel eens gehad heb, voelde toch echt totaal anders dat dit. Dit was lichamelijk me absoiluut niet goed voelen en daardoor misselijk en flauw (zo'n wee-ig gevoel in je benen) en zwak gevoel

*knip*

Dus ik moest nog even werken maar in die tijd heb ik mij zo druk gemaakt dat ik er weer angsaanvallen aan overhield en precies hetzelfde als ik heb gehad toen ik 19 was alleen nu waren ze zo erg dat ik zelfs niet slapen kon en mezelf erg druk maakte dat ik ernstig ziek was.
Dit heb ikzelf ook niet echt gehad, wist dat er iets niet in orde was, maar wat dat was kon ik niet vinden.

*knip*

toen ritalin en in het begin versterkte het allemaal een beetje en voelde ik mij er niet lekker door een aantal keren heb ik gedacht ik gooi het aan de kant maar na 2 maanden begon ik er echt aan te wennen en had ik dat vervelende gevoel niet meer.... sinds die tijd heb ik geen angstaanvallen meer gehad en kan weer alles heb overal weer zin in ook zonder ritalin heb soms weken dat ik het bijna niet gebruik maar ook momenten dat ik het iets meer gebruik, mijn psych zegt dat dat juist goed is... jezelf te leren aanvoelen....
Hier streef ik uiteindelijk ook naar. Nu even zolang het nodig is 'fulltime' gebruiken en daarna 'parttime'.

Ritalin is voor mij een wondermiddel ik voel me juist rustiger heb geen behoefte meer aan drugs of drank... maar weet ook dat het niet ongevaarlijk is. maar probeer het ook te beperken...
Ritalin is voor mij geen wondermiddel, maar een tussenoplossing naar een normaal en evenwichtig leven, waarin ik de touwtjes in handen heb en niet mn adhd.

Bij mij is het per toeval ontdekt, door een perfectionisme test is het balletje gaan rollen. Door daarover te praten en hoe ik vroeger dus was met mn studie en als kind zijnde (en nog veel meer dingen). Toen ging een heel voorzichtig lampje branden bij mn psych. Uiteindelijk brandt er nu een 1500Watt bouwlamp/breedstraler
Een aantal testen moeten doen en ook zelf mn eigen leven induiken met de hulp van vrienden en ouders en toen was het al vrij snel duidelijk dat daar het probleem zat. Ben nu blij het te weten. Ik kan nu mn leven opnieuw gaan inrichten en kan werken aan mn problemen.

Ik zie het als een soort 2e kans.

Kun je hier overheen groeien? Ik heb/had dus ADD maar heb sinds ik 15 ofzo ben (ben nu 21) al geen ritalin of speciale begeleiding meer. Betekend dit dat ik eroverheen gegroeid ben, of dat ik het in een hele lichte vorm heb ofzo?

Ik ben wel vaak overgevoelig voor dingen... soms blijf ik het liefst de hele dag in bed liggen, en dan krijg ik 1 telefoontje of SMSje van een meisje dat ik leuk vind en ik spring juichend door de kamer. Of een complimentje van iemand, dat kan m'n hele dag ook veranderen.

Zit nu op Bonaire, dus kan het de dokter/m'n moeder niet vragen, maar ik vroeg het me na het lezen van dit topic af.

[ Bericht 29% gewijzigd door daaaaan op 08-03-2006 03:22:58 ]

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 10:41 schreef guitarist.nl het volgende:
ik had (toen ik nog ritalin slikte) weel heel vaak last van dat ik in een keer heel erg moe was.. of dat ik helemaal geen trek had...

Ik werd er gigantisch duf van... Was vaak boos op m'n ouders als ik het in moest nemen...

Wat ik heb gehoord en gelezen is, dat je als je als kind zijnde ritalin hebt geslikt en goed bent begeleid. Dat je er 'overheen' zou kunnen groeien. Of het waar is?? Geen idee. Zou je toch eens aan een arts moeten navragen. Of misschien is er iets te vinden op de adhd-sites.