Nooit verwacht, toch gekregen. Na twaalf jaar keren de Pixies in Nederland en bezorgt een hele generatie Pinkpopgangers een brok in de keel.
CONCERT
De Pixies, zondag 30 mei 2004, Podium Noord, Pinkpop 2004.
MUZIEK:
Een van de invloedrijkste Amerikaanse alternatieve gitaarbands van eind jaren tachtig. De combinatie van de gejaagde noisy gitaren van Joey Santiago, de baslijnen en zang van Kim Deal, staccato drums van David Lovering en de gecontroleerde woede-uitbarstingen van Frank Black. Gecombineerd met een vernieuwingsdrang waar pop hooks, crypitische teksten en de elkaar versterkende man/vrouw vocalen de structuur van de alternatieve popsong voor altijd veranderden. In 1989 speelden de Pixies op Pinkpop. Rond 1992 ging de band uit elkaar. Frank Black ging solo, Kim Deal ging verder met haar band The Breeders en drummer David Lovering werd goochelaar.
PLUS:
Time warp! Vanaf de eerste drumslagen en baslijn van Bone Machine staat het kippevel duimendik op de armen. De sfeer op het podium is opvallend ontspannen, op het veld veel blije gezichten. Kim Deal zingt fantastisch en heeft een glimlach van oor tot oor. Frank Black is ook in vorm en nog altijd even bewegings- en uitdrukkingsloos als altijd, hoewel ook hij op een gegeven moment een flinke glimlach niet kon onderdrukken. De hits volgen elkaar in snel tempo op, er wordt bijna geen pauze genomen tussen de nummers. Isla De Encanta, Hey, Tame, Caribou, Debaser enzovoort. Heel raar om die nummers voor het eerst live te horen na al die jaren.
Plotseling stormt een gek het podium op, trekt zijn shirt uit en stort zich aan de voeten van Frank Black voordat hij -met veel moeite - door de security wordt afgevoerd. Black doet alsof er niks aan de hand is en start ‘Gouge Away’.
En na vijftig minuten is het plotseling over. Tot slot: Where Is My Mind. En met de laatste ‘woehoe’ van Kim Deal is het echt over. Frank Black zegt dankjewel en de vier komen naar voren op het podium om de staande (natuurlijk) ovatie in ontvangst te nemen. Wat een helden!
Je vraagt alleen af. Wat denken die gasten? Wat denkt Kim Deal als ze een beetje sloppy de baslijn van Gigantic plukt. Wat denkt Joey Santiago als hij zijn gitaar feedbackend op het podium neerzet en als een verveelde roadie alle pedalen indrukt. En wat denkt Frank Black? Had ik dit maar tien jaar eerder gedaan?
MIN:
Weinig nieuwe nummers
CONCLUSIE:
Is dit nu jeugdsentiment? Een brok in de keel krijgen omdat je vroeger in je oefenruimte Gigantic probeerde na te spelen. En nu staan ze er gewoon. We pinken een traantje weg, en hopen alvast dat ze over tien jaar op Arrow Classic Rock spelen.
CIJFER:
9 SITES
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !