De kleine lettertjes van zwangerschap en ouderschap... (2)

ik oipende hem ook net, gooi de mijne maar dicht

geeft niet

Dan hier nog maar een keer

Hoesten na een KS ook En lachen...

Jezelf jankend je bed uit laten glijden, naar beneden strompelen, gaasbroek uit laten trekken door vriendje, matrasen tussen de benen vandaan plukken, het bad in wankelen, vriendje wegsturen, huilend een plas doen met lauwwarme douchekop erop, heel hard gillen dat dit echt niet langer vol te houden is en dat de verloskundige per direct die 3 bevallende vrouwen in de steek moet laten omdat ik haar 10 keer harder nodig heb dan zij, heeeeeeeel voorzichtig de ravage van ground zero nadeppen, vriendje roepen dat ie weer terug moet komen, hem vervolgens wederom wegsturen voor nieuwe matrassen, het bad uit wankelen, ijscompres tussen de benen plaatsen, nieuwe matrassen er overheen, vriendje laten helpen met het aantrekken van een schone gaastent...... en het naar bed strompelen. En dit zo'n... 8 keer per dag.
Dat had iemand mij GVD wel eens mogen vertellen!!!! Dat je van dat hechten zo veel pijn kan hebben, dat je pasgeboren kind je gestolen kan worden. Na bevallen en extreme kiespijn op stip met nummer 3:
DE VERKEERD GEHECHTTE DOOS!

n.a.v. discussietje in rammelaarstopic over of je er al op durft te vertrouwen dat je partner (of jijzelf) het aan zal kunnen: het lastige vond ik dat je gewoon niet echt kunt voorspellen hoe je het SAMEN zult doen. dat is zo'n complexe wisselwerking. op zich had ik er alle vertrouwen in en gelukkig is dat terecht gebleken, maar het was vooral in het begin wel echt spannend hoe we met z'n allen die grote verandering (een mens erbij) door zouden komen.

.... dat aambeien de maat van mandarijntjes kunnen hebben.

arme renzell! is dat toen opnieuw gedaan? ik heb gelukkig nooit zoveel last gehad van m'n hechtingen. dat kan dus ook nog, rammelaars/zwangeren!

Bix, komt me heel bekend voor, maar hier bleek het dus ook allemal vanzelf te gaan.. Eigenlijk doen we heel veel samen als dat zo uitkomt..

Renzell... AUW

Inderdaad rammelaars. Het hoeft niet zo rot te verlopen. Ik heb er zonder hechtingen of scheuren een 8-ponder uitgeperst.

BE, en ook al sta je erbij stil, je kunt 't niet allemaal 'voor' zijn, het hangt ook erg af van wurm zelf.

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 13:52 schreef bixister het volgende:
n.a.v. discussietje in rammelaarstopic over of je er al op durft te vertrouwen dat je partner (of jijzelf) het aan zal kunnen: het lastige vond ik dat je gewoon niet echt kunt voorspellen hoe je het SAMEN zult doen. dat is zo'n complexe wisselwerking. op zich had ik er alle vertrouwen in en gelukkig is dat terecht gebleken, maar het was vooral in het begin wel echt spannend hoe we met z'n allen die grote verandering (een mens erbij) door zouden komen.

Hier was het gedrag van mijn vriend een positieve verrassing. Hoort misschien ook bij de kleine lettertjes van de bevalling: dat je bevallende vrouw niet alleen braaf ligt te puffen, maar ook jou loopt te vervloeken (jij hebt "die baby" er immers "ingestopt"), schelden, slaan en bijten (twee weken later had-ie de tanden nog in zijn hand staan).

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 13:59 schreef Mwanatabu het volgende:

[..]

Hier was het gedrag van mijn vriend een positieve verrassing.

Die van mij was de tweede keer als een kip zonder kop rond aan het rennen, eten aan het koken, zeiltjes en emmers heen en weer aan het slepen, aan het vragen of ik een wee had (nee lulhoofd, ik ben de hond aan het uitlaten, nou goed?), fotoos aan het maken, vage dingen aan het doen met een stopwatch (mogelijk weeen timen, maar er zat een soort random component in zijn gebruik van het ding. En bovendien wist ik zelf best hoe lang ze duurden enzo). Ik was blij dat we naar het ziekenhuis moesten, eindelijk RUST (bij de eerste sliep hij in het begin nog, en daarna had ik zelf alles al klaar en nog klaarder gezet)

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 13:53 schreef m@x het volgende:
.... dat aambeien de maat van mandarijntjes kunnen hebben.

Mandarijnen? Serieus?

Oja, en het fenomeen Wild Vlees. En ik maar denken dat het normaal was om drie keer zoveel afscheiding te hebben als voor De Baby. Tot er een soort fliebertje op een steeltje uit mijn vaginale opening begon te groeien. Dokteeeeeeeeeer! Whelp!

En daarna bij nummer twee ook weer zoveel afscheiding, dus ik wist al wel hoe laat het was. Alleen kostte het drie consulten om de (nieuwe woonplaats) nieuwe dokter aan zijn verstand te peuteren dat het om wild vlees ging. Hij zag niks. Nee, ik wil best geloven dat als je je eendebek OP het friebeltje in kwestie parkeert dat je het dan dus niet ziet.

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 14:10 schreef anneja het volgende:

[..]

Mandarijnen? Serieus?

Oja, en het fenomeen Wild Vlees. En ik maar denken dat het normaal was om drie keer zoveel afscheiding te hebben als voor De Baby. Tot er een soort fliebertje op een steeltje uit mijn vaginale opening begon te groeien. Dokteeeeeeeeeer! Whelp!

Wat doen ze daar dan eigenlijk mee? Wegsnijden oid?
Mijn broer vond het trouwens heel schokkend toen hij zijn eerste voor het eerst moest verschonen. Ik (het baby-loze kleine zusje) heb hem er de eerste paar keer mee moeten helpen.

Die gaasbroekjes hoef je dus niet aan he
Niemand vertelde het, maar ik deed ze gewoon niet aan. Ben geen kip!!!!!

En inderdaad dat hechten pffffff. Na 3 kwartier hechten was t toch niet goed en zei hij, nee, dit moet ik weer even uithalen Hij klonk als mijn handwerkjuf van de lagere school waar ik een hekel aan had

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 14:25 schreef jessie het volgende:
Die gaasbroekjes hoef je dus niet aan he
Niemand vertelde het, maar ik deed ze gewoon niet aan. Ben geen kip!!!!!

renzell

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 14:22 schreef freecell het volgende:

[..]

Wat doen ze daar dan eigenlijk mee? Wegsnijden oid?

yup. Niks van gevoeld, gelukkig.

In navolging van Mwanatabu d'r splet: baby die borst loslaat tijdens de toeschietreflex, en daardoor melk in de cornflakes van vriendlief sproeien. Die helemaal aan de andere kant van de tafel zat.
En na de bevalling douchen, en dan proberen om voor je je benen en je vloer weer ondergebloed hebt het kraamverband op z'n plek te krijgen. Uiteindelijk maar eerst onderbroek en verbanden aangedaan en daarna afgedroogd. Sowieso, in een ziekenhuis met vloerbedekking op de grond proberen van verloskamer naar douche te lopen met twee kraamverbanden los tussen je benen geklemd, een laken omgeslagen, en een handdoek in je handen terwijl je nog trillend stijf staat van de endorfinen. Mooi was die tijd

renzell: auw!! Ik ben alleen een beetje "geschaafd", dus heb de dans van hechten ontsprongen en al helemaal die van verkeerd hechten

quote:

Op dinsdag 14 februari 2006 14:07 schreef anneja het volgende:

[..]

Die van mij was de tweede keer als een kip zonder kop rond aan het rennen, eten aan het koken, zeiltjes en emmers heen en weer aan het slepen, aan het vragen of ik een wee had (nee lulhoofd, ik ben de hond aan het uitlaten, nou goed?), fotoos aan het maken, vage dingen aan het doen met een stopwatch (mogelijk weeen timen, maar er zat een soort random component in zijn gebruik van het ding. En bovendien wist ik zelf best hoe lang ze duurden enzo). Ik was blij dat we naar het ziekenhuis moesten, eindelijk RUST (bij de eerste sliep hij in het begin nog, en daarna had ik zelf alles al klaar en nog klaarder gezet)

Ik zie het helemaal voor me!