Ik denk nergens in te geloven

Ik denk dus nergens in te geloven. Ik denk graag wetenschappelijk en ik hou van logische dingen die verklaarbaar zijn. Onder het motto van 'alles is wel te verklaren, we weten vaak alleen niet hoe' geloof ik dan ook niet in zweverige paranormale zaken.

Maar ja...

Jaren geleden had ik een relatie met iemand die in een huis met een erg duister aura woonde. Ik ervaarde dat huis elke keer weer als beklemmend. Ik heb daar vaak genoeg geluiden en voetstappen gehoord die ik helemaal niet kon horen. Het toppunt was toen we met z'n tweeën thuis waren en hij beneden aan het douchen was. Ik stond op zijn slaapkamer voor de spiegel die aan de deur hing toen er zeer luid op die deur werd geklopt. Ongeveer 30 cm bij me vandaan dus. Direct opende ik de deur en verwachtte mijn vriend. Niemand. En hij stond nog onder de douche.

Mijn moeder heeft 2 maal met haar overleden vader gepraat. Mijn moeder is zeer nuchter en zou zoiets nooit verzinnen.

Ik geloof niet in handopleggingen, reiki etc etc. Maar tijdens het masseren van de zeer pijnlijke rug van mijn schoonzusje hield ik voor de gein mijn handen een cm of 2 boven haar rug en voelde duidelijk alle warmte. Zij reageerde met 'ja, lekker, dat is prettig'. Na deze 'massage' had ze geen rugpijn meer.

Ik heb zelf jarenlang met veel rugpijn gelopen en voelde me de guinnea pig van de fysiotherapeut. De huisarts deelde me mede dat ik moest leren leven met mijn rugpijn en dat ik er nooit vanaf zou komen. Op aanraden van een kennis ben ik toen naar een chiropractor geweest. Die beste man was op en gegeven moment overal bezig (achter mijn oren, onder mijn voeten), maar niet met mijn rug. Binnen 3 maanden was ik klachtenvrij en heb nooit meer rugpijn gehad.

Vroeger legde ik wel eens tarotkaarten, maar gezien de vaak negatieve leggingen had ik er geen zin in en ik geloofde er natuurlijk ook niet in. Ben toen maar magic kaarten gaan leggen, ook veel leuker en ontspannender Gisteren heb ik mijn tarotkaarten eens afgestoft en heb twee leggingen gedaan. Ik was verbluft over de uitkomst. Het was eigenlijk exact hoe de situatie was en beide leggingen konden bijvoorbeeld absoluut niet geruild worden tov de vraag die ik stelde.

Op de middelbare school deden we wel eens aan glaasje draaien. Altijd heel griezelig, maar in je achterhoofd wist je altijd zeker dat één van de anderen dat glas wel zou bewegen. Op een keer heb ik samen met een vriendin op haar kamer glaasje gedraaid en dat was een erg beklemmende ervaring. Het glas bewoog bijna 'agressief' en we moesten er naderhand wel een beetje om giechelen, maar het was wel de allerlaatste keer dat we het hebben gedaan. Ik ging er van uit dat zij het glas had bewogen, we waren maar met z'n tweeën en ik was het niet, dus... Ik kwam haar vorig jaar op een reunie tegen en we raakten aan de praat over dat glaasje draaien. Ik zei lacherig tegen haar dat ik wel wist dat zij dat glas bewoog. Zij reageerde een beetje in de war en zei dat ze dat echt niet had gedaan en er al die jaren van uit was gegaan dat ìk dat glas had bewogen.

Maar overal zal wel een logisch wetenschappelijk verklaarbaar antwoord op zijn
Waarom komen bij mij gevoel en verstand nooit overeen?

quote:

Op maandag 13 februari 2006 03:23 schreef TheWilliedockSaints het volgende:
dat glaasje draaien is het ideomotor effect.http://en.wikipedia.org/wiki/Ideomotor

tarot lijkt me gevalletje astrologie...het klopt altijd ergens wel, en selectieve waarneming speelt ook een rol

Och, de verklaring van dat ideomotor effect doet niets af aan de engheid van het gebeuren Ik vind het misschien nog bijzonderder daardoor.

En wat je zegt over Tarot, dat is precies hoe ik erover denk. En toch is elke legging precies toepasbaar op de vraag en zou ik met een willekeurige andere vraag een idiote uitkomst hebben gekregen. Ik geloof er niet in, maar elke keer sta ik paf.

quote:

Op maandag 13 februari 2006 14:38 schreef MarMar het volgende:
Geloven dat overal een verklaring voor is, is toch ook iets geloven?

Ik denk zelf dat het een beetje van beiden is; dat veel dingen inderdaad een logische verklaring hebben, alleen dat die logica nog niet zit in de huidige kennis van de wetenschap. Er zijn genoeg dingen die als feit worden aangenomen terwijl het eigenlijk een theorie is, neem bijvoorbeeld de werking van het brein.. het lichamelijke gedeelte is in kaart te brengen, oke, maar wat is dan een ziel of een geest en is dat uberhaupt "meetbaar".

Ik zie mezelf ook niet bepaald als zweverig, eerder als nuchter en realistisch, maar is het misschien niet ook juist nuchter en realistisch om te denken dat er genoeg dingen zijn die de wetenschap niet kan omvatten?

Goh, zo had ik het nog niet bekeken, maar ik ben het wel met je eens De wetenschap zou alle 'paranormale waarnemingen' eens wat serieuzer moeten nemen en onderzoeken hoe mensen dan tot die waarnemingen komen en/of er een verklaring voor de waarnemingen gevonden kan worden. Is er een specifiek wetenschapsterrein die zich daar mee bezig houdt? Een professor in de paranormale wereld?

En bedankt voor de filmtip, ik ken de film (nog) niet.

quote:

Op maandag 13 februari 2006 15:26 schreef Mirage het volgende:

De parapsychologie ?

http://www.parapsy.nl/

Ow, ik dacht dat dat niet eh...'serieus' was (dat het een tak van de paranormale mensen zelf was en niet van een universiteit oid)

Ik heb trouwens een ex die aan Reiki deed. Hij wilde me altijd maar helpen met mijn hoofdpijn etc etc. Nooit verbetering gemerkt, maar ja, dat zeg je niet zo hard tegen je vriendje

quote:

Op maandag 13 februari 2006 15:31 schreef Dromenvanger het volgende:
Niet iedereen is even goed in Reiki misschien

De een kan beter omgaan met reiki als de ander.

Ja, dat is natuurlijk ook waar. Ik moet niet alle mensen middels ervaring met één persoon over 1 kam scheren.

quote:

Op maandag 13 februari 2006 15:55 schreef MrBean het volgende:
Ik heb mijn opa noch mijn overgrootvader gekend, ik ben van 1984. En toch kan ik niet geloven dat mijn moeder dat allemaal verzint. Terwijl ik weet dat het wetenschappelijk natuurlijk onmogelijk is.

Ik heb ook moeite met dingen waar ik niet in geloof die door mensen die ik wel geloof/vertrouw worden verteld. Wat moet je dan met je gevoel? Je denkt 'zoiets kan natuurlijk niet', maar je weet ook zeker dat je moeder het niet verzint. Heel dubbel allemaal.