TRV Travel
Alles over je favoriete vakantiebestemmingen, vakantie-ervaringen van jezelf en anderen, tips, info en meer. Van Schin op Geul tot de USA.
Hallo
In dit topic zal ik verslag doen van mijn verblijf in Nieuw-Zeeland van 1 februari t/m 13 juli. Daarna zal er nog een stukje komen over Zuid-Korea waar ik van 14 juli t/m 21 juli zit. Ik ben in Nieuw-Zeeland in het kader van mijn studie, ik doe hier een aantal vakken om mijn vrije ruimte in te vullen en omdat het weer eens wat anders is dan de Nederlandse collegezalen.
Foto's zijn hier te vinden en dit fotoboek zal regelmatig worden geupdate. Mijn colleges duren tot 23/24 juni en dan heb ik nog drie weken om in Christchurch te komen. Tussendoor heb ik natuurlijk ook vakantie en vrije dagen en is het de bedoeling om ook in die tijd wat van het land te zien.
Veel plezier met lezen.
[ Bericht 10% gewijzigd door Jaguarized op 11-02-2006 09:45:02 ]
In dit topic zal ik verslag doen van mijn verblijf in Nieuw-Zeeland van 1 februari t/m 13 juli. Daarna zal er nog een stukje komen over Zuid-Korea waar ik van 14 juli t/m 21 juli zit. Ik ben in Nieuw-Zeeland in het kader van mijn studie, ik doe hier een aantal vakken om mijn vrije ruimte in te vullen en omdat het weer eens wat anders is dan de Nederlandse collegezalen.
Ik ben in Nieuw-Zeeland in het kader van mijn studie, ik doe hier een aantal vakken om mijn vrije ruimte in te vullen en omdat het weer eens wat anders is dan de Nederlandse collegezalen. 
Foto's zijn hier te vinden en dit fotoboek zal regelmatig worden geupdate. Mijn colleges duren tot 23/24 juni en dan heb ik nog drie weken om in Christchurch te komen. Tussendoor heb ik natuurlijk ook vakantie en vrije dagen en is het de bedoeling om ook in die tijd wat van het land te zien.
Mijn colleges duren tot 23/24 juni en dan heb ik nog drie weken om in Christchurch te komen. Tussendoor heb ik natuurlijk ook vakantie en vrije dagen en is het de bedoeling om ook in die tijd wat van het land te zien. Veel plezier met lezen.
[ Bericht 10% gewijzigd door Jaguarized op 11-02-2006 09:45:02 ]
Travelling in 2015: Parijs // Luxemburg // Verenigde Staten // Frankfurt (?)
Hallo!
Kia Ora in Nieuw-Zeeland! Het klinkt inmiddels behoorlijk bekend aangezien ik het al een paar keer heb gehoord. Het betekent zoveel als “Welkom” in het Maori, de vroegere taal van het land. Ik zal beginnen met het een en ander te vertellen over de vlucht en dergelijke.
Woensdag 1 februari was dan de grote dag voor het vertrek naar Nieuw-Zeeland. Bij de KLM check-in-zuilen ingecheckt en ik kreeg meteen de boarding passes voor Frankfurt en Seoul. Ideaal dus. Tevens kon ik ook mijn stoelkeuze doorgeven. Volgens de zuil zou ik drie keer een nooduitgangstoel moeten hebben, in de praktijk bleek dat ik steeds net een rij erachter zat. Vervolgens bij de KLM balie mijn bagage afgegeven, dit bleek 23.6 kilo te wegen maar er werd niets van gezegd. Na het uitvoerige afscheid, je ziet het thuisfront immers een half jaar niet, heb ik me richting douane begeven en natuurlijk moest ik gefouilleerd worden. De horloges en riemen van tegenwoordig ook, wie weet wat je er allemaal in kan stoppen. :’)
De KL1771 naar Frankfurt zou vertrekken om 16.10 vanaf gate B29, dat betekende een flink stuk lopen. Doordat in om 14.30 al door de douane was had ik tijd zat. Na de douane heb ik bij de een taxfree winkel nog een digitale fotocamera gekocht aangezien de 2 megapixels camera van Olympus z’n beste tijd heeft gehad en echt niet meer de meest mooie foto’s maakt. De keuze was eerder al gevallen op de Casio Exilim EX-Z500, een ontzettend smal camera-tje van iets meer dan een centimeter dik, een 2,7” scherm, 5 megapixels, een docking station, en een sluitertijd van 1/2000. Tevens zit er een accu in zodat ik niet steeds batterijen hoef op te laden. Deze accu gaat lang mee, tot op het moment van schrijven heb ik deze slechts een keer moeten opladen aangezien bij aanvang de batterij op 40% was opgeladen.
Bij aankomst bij de gate was het nog even wachten op het moment tot we konden boarden. We zouden met een bus naar de Fokker 70 worden gebracht. Eenmaal in de bus reden we naar het vliegtuig alwaar de deuren nog even dicht bleven. Na een minuut of 10 kwam er iemand van het vliegtuig aan komen lopen dat het nog wel even ging duren en dat we terug moesten worden gebracht naar de terminal. Eenmaal in de terminal zou er over een kwartier meer informatie komen. Na 20 minuten toch maar even geïnformeerd. Er werd ons vermeld dat de vlucht vertraagd was tot 17.40 door een technische storing. Je mocht wel van de gate weg maar ze wilden graag om 17.15 alle mensen terug bij de gate hebben. Toen ik ging informeren naar hoe het zat met mijn aansluitende vlucht naar Frankfurt, 17.40 + 1.20 = 19.00 = 20 minuten overstaptijd, verwees men me door naar de transferbalie T2. Tezamen met een Nieuw-Zeelands stel dat in Nederland woonde daarheen gegaan. Doordat het een Korean Airlines ticket was en niet een KLM ticket mocht men het ticket niet omboeken naar de Malaysia Airlines vlucht van 21.00. Er werd ons verteld dat we naar alle waarschijnlijkheid in Frankfurt moesten overnachten en de volgende dag, 2 februari, de avondvlucht moesten nemen. Er zou een hotel en alles geregeld worden en in Frankfurt moesten we ons melden bij de KLM/Air France balie om het hotel te krijgen. De vlucht was inmiddels vertraagd tot 17.50. Om 17.35 toch maar weer naar de gate gehaast, het duurde allemaal erg lang bij de transferbalie. We konden met z’n drieën nog net in de lege bus stappen en ons vervoegen bij de rest van de passagiers die in de andere bus aan het wachten waren bij het vliegtuig. Eenmaal in het vliegtuig zou de vlucht 55 minuten duren. We waren om 18.10 uiteindelijk vertrokken van Schiphol en kwamen om 19.15 in Frankfurt aan. Tijdens de vlucht kreeg ik nog een lekker focacciabroodje met kaas en wat te drinken. Kennelijk doet de KLM dat ook weer tijdens de Europese vluchten, hulde.
Eenmaal in Frankfurt reden we in de bus langs het vliegtuig van Korean Airlines die ik zou moeten hebben richting Seoul. Bij de terminal stond een vrouw met een bordje “Seoul” speciaal voor mensen die met de Korean flight mee moesten. Totaal bleken het vier mensen te zijn, 1 Koreaan, het NZ-stel en ik. De volgende 15 minuten waren flink doorlopen en stressen, we konden bij de twee paspoortcontroles overal snel door en na de paspoortcontrole stond iemand van Korean ons op te wachten om nieuwe boarding passes te maken. Het was inmiddels al 19.35. Snel door de slurf het vliegtuig in en zitten maar. We zouden uiteindelijk om 19.50 het luchtruim kiezen. Bij binnenkomst kreeg ik nog een pakketje met tandenborstel, tandpasta, keycord, sokken en oogkleppen. Het vliegtuig had een 3-4-3 opstelling en samen met een man uit Zwitserland hadden we drie stoelen. Dat is relaxed want dan kan je nog wat spulletjes naast je neer leggen. De vlucht verliep rustig en snel. We kregen na iets meer dan twee uur een maaltijd, er was keuze tussen westers eten en Koreaans eten. Je vliegt Korean, dus dan ga je natuurlijk Koreaans proberen. Er kwam een hele instructie bij. Er was een grote kom met champignons, gehakt, een soort van aubergine, wat ander wit spul waarvan ik geen idee heb waar het van is en spinazie of andijvie. Het was groen en kon allebei zijn. In dit bakje deed je vervolgens de gestoomde rijst en de olie. In de tube zat nog een scherp goedje wat je er overheen kon doen. Vervolgens goed mixen en klaar om te eten. Het was apart maar wel lekker. Als bijgerechten was er een gebakje, soort van augurkjes met sesampitten en zeewiersoep. Dat laatste was erg lekker. Tijdens de vlucht geprobeerd de film The Return Of Zorro te zien maar vond hem niet veel aan. Kon ook zijn doordat het scherm nogal donker was…
Het diner tussen Frankfurt en Seoul.
Ongeveer 1,5 uur voor landing in Seoul kregen we het ontbijt voorgeschoteld, dit bestond uit yoghurt, vruchtjes, een besuikerd broodje en een schaaltje met aardappels, bacon, witte bonen in tomatensaus en een eggroll met spinazie. Erg lekker zo op de “vroege ochtend”. Na 9,5 uur vliegen landde het vliegtuig op Seoul Incheon International Airport, 8 minuten voor schematijd. Zeer netjes dus. We vlogen op een gegeven moment ook 1092 km per uur, leuk weetje is dat het vliegtuig uit zichzelf volgens het inflight magazine niet harder kan dan 920.
En natuurlijk kregen we ook een ontbijt.
Doordat in Frankfurt alles zo snel ging had ik geen idee wat er met mijn bagage ging gebeuren of was gebeurd. Bij aankomst in Seoul na de bagagescan me vervoegd bij de transferbalie. De dame achter de counter ging het uitzoeken en na een kwartiertje vertelde ze dat in Frankfurt de bagage met een Qantas vlucht naar Singapore werd gevlogen en vervolgens met een Air New Zealand vlucht naar Auckland. De bagage zou als het goed is eerder aankomen dan ik in Auckland. Gelukkig maar, dat scheelde weer een dag wachten.
Zeven uur wachten in Seoul op het vliegveld, wat doe je dan? Bij binnenkomst was er de mogelijkheid om een city tour door Seoul te doen. Daar had ik geen behoefte aan aangezien ik op de terugweg alsnog in Seoul / Zuid Korea zou zijn voor een week. Allereerst maar eens de gate opgezocht, zodat ik die snel kon terug vinden. Vervolgens maar een rondje gelopen over het vliegveld wat uit twee grote pieren bestaat, een hoop dezelfde winkels en nog meer personeel in die winkels. Waar je op Schiphol nog bijna moet zoeken naar het personeel, staan ze in Seoul elke drie meter om je iets uit te leggen, te vertellen hoe lekker kim chi wel niet is en dat die ene fles drank speciaal vandaag in de aanbieding is.
Rondwandelen op Incheon.
Na twee uurtjes rondgedwaald en mensen gekeken te hebben ben ik maar even teruggelopen naar de internetcomputers waar ik voor 3000 Won een uur kan internetten. Omgerekend zal dit een euro of 2,50 zijn. Redelijk goedkoop dus. Na een uurtje internetten nog maar een poging gedaan om een werkende wifi-verbinding te krijgen. Wel verbinding maar om de een of andere reden kan ik niet verbinden naar pagina’s. Toch jammer in het land met de meeste breedband verbindingen en hotspots ter wereld…
Overal hingen grote plasmaschermen.
Het was inmiddels nog maar vier uurtjes tot vertrek en op mijn nieuwe boardingpass die ik in Frankfurt had gekregen stond 20.10 als vertrektijd terwijl toch echt op mijn schema-tje 20.40 stond. Na navragen bij de gate bleek dat 20.10 instaptijd was en niet vertrektijd, foutje in Frankfurt zeiden ze. Gekke Koreanen, ook in Seoul… De gate stroomde vol met mensen die allemaal ver weg gingen, vanaf “mijn” gate stond een vlucht gepland naar Sydney, Kuala Lumpur en dus uiteindelijk Auckland. Elke bestemming had een andere groep mensen. Zo zien Maleisiërs er natuurlijk heel anders uit dan Koreanen. De Koreanen “hebben meer spleetoog” dan de Maleisiërs. Eigenlijk vraag je je op zo’n moment af: waarom let ik hier op?
Wachten in Seoul...
Na 6,5 uur wachten was het dan eindelijk tijd om in te stappen in de Boeing 747 die ons naar Auckland zou brengen. De vlucht zou 10 uur en 50 minuten duren wat uiteindelijk iets meer dan 11 uur zou worden door drukte in het luchtruim boven Auckland. We vlogen de gehele route vrijwel alleen maar over zee met af en toe een paradijselijk eilandje. Zo vlogen we over Guam, de Solomon eilanden en Nieuw-Caledonië. Vooral het laatste was goed te zien vanuit de lucht. De maaltijden die we dit keer kregen waren hachee als avondeten en een soort van scrambled egg met asperges, fruit, yoghurt, aardappels en een muffin/brownie.
En weer een diner.
Het ontbijt tussen Seoul en Auckland was goed te doen.
Nieuw-Caledonie is ook best mooi vanuit de lucht. Erg gaaf om de atollen zo te zien.
En er was ook een groot eiland bij dat je nog net ziet.
Om 12.00 precies landden we in Auckland na een lange vlucht die om de een of andere reden niet lang aanvoelde. Dat zal wel komen door de grote hoeveelheid beenruimte en de lange pauze in Seoul. Bij aankomst vertelde de piloot dat het 25 graden was in Auckland, tsja, daar sta je dan met je winterjas aan… Na de immigratie zag ik bij de bagageband het Nieuw-Zeelandse stel weer. Ze stonden bij de band van de Korean te wachten. Ik vertelde dat ze de bagage met de NZ82 uit Singapore hadden meegestuurd. Bij band 3 lag mijn tas al op de grond, ik was blij. De bagage van het stel was er echter niet en op de band kwam alweer bagage van een nieuwe vlucht. Ik nam afscheid en ging richting douane voor een bioscan. Ik had aangegeven op mijn arrival card geen dierlijke producten, planten en dergelijke meegenomen te hebben. Na een scan was alles in orde en kwam ik in de aankomsthal van het vliegveld van Auckland. Gauw de tas van mijn backpack gehaald en naar de bushalte net buiten de terminal gelopen. De hitte kwam me tegemoet en ik zweette me helemaal kapot. Na 20 minuten kwam dan ook eindelijk de bus die me naar het hostel in het centrum van Auckland ging brengen. Na 16 stops langs de grote hostels van Auckland kon ik er dan eindelijk uit. Het was inmiddels half 3. Bij het hostel ingecheckt en mijn bagage gedumpt op de 10-person-mixed-dorm. Er sliepen nog twee Canadese meisjes en twee Mädchen aus Deutschland. Ik was dus de enige jongen op dat moment. Er zou later nog een Nederlandse jongen aankomen en iets na mij kwam er nog een Britse jongen die van wat minder ver kwam dan de rest van ons.
In de verte zie je de SkyTower.
Na het afdoen van de bagage en het standaardpraatje, “Where are you from?”, “Where have you been to already?” en “What are your upcoming plans?” met de kamergenoten gemaakt te hebben vond ik het wel tijd voor een douche. Na een douche even het hostel verkend en tot de ontdekking gekomen dat het hostel in het bezit is van een dakterras met een mooi uitzicht op de Sky Tower, haven en ander hoogbouw. Omdat ik mooi op tijd in het hostel was heb ik na de douche en het bezoek aan het dakterras een wandelingetje gemaakt langs een stukje boulevard over Quay Street. ’s Avonds in hostel hostel nog geprobeerd een intelligent gesprek met de Duitse meisjes te hebben over waarom wij Holländers zo stom zijn op om Schiphol te mededelingen bij de gate wel in het Duits om te roepen maar op Duitse vliegvelden men nicht weiter komt dan Duits en Engels. Ze hadden er geen antwoord op en waren er behoorlijk stil van aangezien ze er nooit bij hadden stil gestaan vertelden ze later. Het was weer een gesprek zonder niveau… Gelukkig was het gesprek met Nederlander Leendert uit Maastricht een stuk leuker.
Vliegtuigmaaltijden zijn altijd net niet genoeg om een maag te vullen dus vond ik het wel tijd om op zoek te gaan naar het avondeten. Dat had ik gevonden in Subway waar ik voor 7.95 NZ$ oftewel 4,40 euro een 30cm broodje had. Dat scheelt toch al gauw 2,50 euro met Nederland voor hetzelfde broodje. Het was de “Tuna-sandwich” geworden. Om 20.00 was het bedtijd en sliep ik al snel..
Zzzzzz…..
Kia Ora in Nieuw-Zeeland! Het klinkt inmiddels behoorlijk bekend aangezien ik het al een paar keer heb gehoord. Het betekent zoveel als “Welkom” in het Maori, de vroegere taal van het land. Ik zal beginnen met het een en ander te vertellen over de vlucht en dergelijke.
Woensdag 1 februari was dan de grote dag voor het vertrek naar Nieuw-Zeeland. Bij de KLM check-in-zuilen ingecheckt en ik kreeg meteen de boarding passes voor Frankfurt en Seoul. Ideaal dus. Tevens kon ik ook mijn stoelkeuze doorgeven. Volgens de zuil zou ik drie keer een nooduitgangstoel moeten hebben, in de praktijk bleek dat ik steeds net een rij erachter zat. Vervolgens bij de KLM balie mijn bagage afgegeven, dit bleek 23.6 kilo te wegen maar er werd niets van gezegd. Na het uitvoerige afscheid, je ziet het thuisfront immers een half jaar niet, heb ik me richting douane begeven en natuurlijk moest ik gefouilleerd worden. De horloges en riemen van tegenwoordig ook, wie weet wat je er allemaal in kan stoppen. :’)
De KL1771 naar Frankfurt zou vertrekken om 16.10 vanaf gate B29, dat betekende een flink stuk lopen. Doordat in om 14.30 al door de douane was had ik tijd zat. Na de douane heb ik bij de een taxfree winkel nog een digitale fotocamera gekocht aangezien de 2 megapixels camera van Olympus z’n beste tijd heeft gehad en echt niet meer de meest mooie foto’s maakt. De keuze was eerder al gevallen op de Casio Exilim EX-Z500, een ontzettend smal camera-tje van iets meer dan een centimeter dik, een 2,7” scherm, 5 megapixels, een docking station, en een sluitertijd van 1/2000. Tevens zit er een accu in zodat ik niet steeds batterijen hoef op te laden. Deze accu gaat lang mee, tot op het moment van schrijven heb ik deze slechts een keer moeten opladen aangezien bij aanvang de batterij op 40% was opgeladen.
Bij aankomst bij de gate was het nog even wachten op het moment tot we konden boarden. We zouden met een bus naar de Fokker 70 worden gebracht. Eenmaal in de bus reden we naar het vliegtuig alwaar de deuren nog even dicht bleven. Na een minuut of 10 kwam er iemand van het vliegtuig aan komen lopen dat het nog wel even ging duren en dat we terug moesten worden gebracht naar de terminal. Eenmaal in de terminal zou er over een kwartier meer informatie komen. Na 20 minuten toch maar even geïnformeerd. Er werd ons vermeld dat de vlucht vertraagd was tot 17.40 door een technische storing. Je mocht wel van de gate weg maar ze wilden graag om 17.15 alle mensen terug bij de gate hebben. Toen ik ging informeren naar hoe het zat met mijn aansluitende vlucht naar Frankfurt, 17.40 + 1.20 = 19.00 = 20 minuten overstaptijd, verwees men me door naar de transferbalie T2. Tezamen met een Nieuw-Zeelands stel dat in Nederland woonde daarheen gegaan. Doordat het een Korean Airlines ticket was en niet een KLM ticket mocht men het ticket niet omboeken naar de Malaysia Airlines vlucht van 21.00. Er werd ons verteld dat we naar alle waarschijnlijkheid in Frankfurt moesten overnachten en de volgende dag, 2 februari, de avondvlucht moesten nemen. Er zou een hotel en alles geregeld worden en in Frankfurt moesten we ons melden bij de KLM/Air France balie om het hotel te krijgen. De vlucht was inmiddels vertraagd tot 17.50. Om 17.35 toch maar weer naar de gate gehaast, het duurde allemaal erg lang bij de transferbalie. We konden met z’n drieën nog net in de lege bus stappen en ons vervoegen bij de rest van de passagiers die in de andere bus aan het wachten waren bij het vliegtuig. Eenmaal in het vliegtuig zou de vlucht 55 minuten duren. We waren om 18.10 uiteindelijk vertrokken van Schiphol en kwamen om 19.15 in Frankfurt aan. Tijdens de vlucht kreeg ik nog een lekker focacciabroodje met kaas en wat te drinken. Kennelijk doet de KLM dat ook weer tijdens de Europese vluchten, hulde.
Eenmaal in Frankfurt reden we in de bus langs het vliegtuig van Korean Airlines die ik zou moeten hebben richting Seoul. Bij de terminal stond een vrouw met een bordje “Seoul” speciaal voor mensen die met de Korean flight mee moesten. Totaal bleken het vier mensen te zijn, 1 Koreaan, het NZ-stel en ik. De volgende 15 minuten waren flink doorlopen en stressen, we konden bij de twee paspoortcontroles overal snel door en na de paspoortcontrole stond iemand van Korean ons op te wachten om nieuwe boarding passes te maken. Het was inmiddels al 19.35. Snel door de slurf het vliegtuig in en zitten maar. We zouden uiteindelijk om 19.50 het luchtruim kiezen. Bij binnenkomst kreeg ik nog een pakketje met tandenborstel, tandpasta, keycord, sokken en oogkleppen. Het vliegtuig had een 3-4-3 opstelling en samen met een man uit Zwitserland hadden we drie stoelen. Dat is relaxed want dan kan je nog wat spulletjes naast je neer leggen. De vlucht verliep rustig en snel. We kregen na iets meer dan twee uur een maaltijd, er was keuze tussen westers eten en Koreaans eten. Je vliegt Korean, dus dan ga je natuurlijk Koreaans proberen. Er kwam een hele instructie bij. Er was een grote kom met champignons, gehakt, een soort van aubergine, wat ander wit spul waarvan ik geen idee heb waar het van is en spinazie of andijvie. Het was groen en kon allebei zijn. In dit bakje deed je vervolgens de gestoomde rijst en de olie. In de tube zat nog een scherp goedje wat je er overheen kon doen. Vervolgens goed mixen en klaar om te eten. Het was apart maar wel lekker. Als bijgerechten was er een gebakje, soort van augurkjes met sesampitten en zeewiersoep. Dat laatste was erg lekker. Tijdens de vlucht geprobeerd de film The Return Of Zorro te zien maar vond hem niet veel aan. Kon ook zijn doordat het scherm nogal donker was…
Het diner tussen Frankfurt en Seoul.
Ongeveer 1,5 uur voor landing in Seoul kregen we het ontbijt voorgeschoteld, dit bestond uit yoghurt, vruchtjes, een besuikerd broodje en een schaaltje met aardappels, bacon, witte bonen in tomatensaus en een eggroll met spinazie. Erg lekker zo op de “vroege ochtend”. Na 9,5 uur vliegen landde het vliegtuig op Seoul Incheon International Airport, 8 minuten voor schematijd. Zeer netjes dus. We vlogen op een gegeven moment ook 1092 km per uur, leuk weetje is dat het vliegtuig uit zichzelf volgens het inflight magazine niet harder kan dan 920.
En natuurlijk kregen we ook een ontbijt.
Doordat in Frankfurt alles zo snel ging had ik geen idee wat er met mijn bagage ging gebeuren of was gebeurd. Bij aankomst in Seoul na de bagagescan me vervoegd bij de transferbalie. De dame achter de counter ging het uitzoeken en na een kwartiertje vertelde ze dat in Frankfurt de bagage met een Qantas vlucht naar Singapore werd gevlogen en vervolgens met een Air New Zealand vlucht naar Auckland. De bagage zou als het goed is eerder aankomen dan ik in Auckland. Gelukkig maar, dat scheelde weer een dag wachten.
Zeven uur wachten in Seoul op het vliegveld, wat doe je dan? Bij binnenkomst was er de mogelijkheid om een city tour door Seoul te doen. Daar had ik geen behoefte aan aangezien ik op de terugweg alsnog in Seoul / Zuid Korea zou zijn voor een week. Allereerst maar eens de gate opgezocht, zodat ik die snel kon terug vinden. Vervolgens maar een rondje gelopen over het vliegveld wat uit twee grote pieren bestaat, een hoop dezelfde winkels en nog meer personeel in die winkels. Waar je op Schiphol nog bijna moet zoeken naar het personeel, staan ze in Seoul elke drie meter om je iets uit te leggen, te vertellen hoe lekker kim chi wel niet is en dat die ene fles drank speciaal vandaag in de aanbieding is.
Rondwandelen op Incheon.
Na twee uurtjes rondgedwaald en mensen gekeken te hebben ben ik maar even teruggelopen naar de internetcomputers waar ik voor 3000 Won een uur kan internetten. Omgerekend zal dit een euro of 2,50 zijn. Redelijk goedkoop dus. Na een uurtje internetten nog maar een poging gedaan om een werkende wifi-verbinding te krijgen. Wel verbinding maar om de een of andere reden kan ik niet verbinden naar pagina’s. Toch jammer in het land met de meeste breedband verbindingen en hotspots ter wereld…
Overal hingen grote plasmaschermen.
Het was inmiddels nog maar vier uurtjes tot vertrek en op mijn nieuwe boardingpass die ik in Frankfurt had gekregen stond 20.10 als vertrektijd terwijl toch echt op mijn schema-tje 20.40 stond. Na navragen bij de gate bleek dat 20.10 instaptijd was en niet vertrektijd, foutje in Frankfurt zeiden ze. Gekke Koreanen, ook in Seoul… De gate stroomde vol met mensen die allemaal ver weg gingen, vanaf “mijn” gate stond een vlucht gepland naar Sydney, Kuala Lumpur en dus uiteindelijk Auckland. Elke bestemming had een andere groep mensen. Zo zien Maleisiërs er natuurlijk heel anders uit dan Koreanen. De Koreanen “hebben meer spleetoog” dan de Maleisiërs. Eigenlijk vraag je je op zo’n moment af: waarom let ik hier op?
Wachten in Seoul...
Na 6,5 uur wachten was het dan eindelijk tijd om in te stappen in de Boeing 747 die ons naar Auckland zou brengen. De vlucht zou 10 uur en 50 minuten duren wat uiteindelijk iets meer dan 11 uur zou worden door drukte in het luchtruim boven Auckland. We vlogen de gehele route vrijwel alleen maar over zee met af en toe een paradijselijk eilandje. Zo vlogen we over Guam, de Solomon eilanden en Nieuw-Caledonië. Vooral het laatste was goed te zien vanuit de lucht. De maaltijden die we dit keer kregen waren hachee als avondeten en een soort van scrambled egg met asperges, fruit, yoghurt, aardappels en een muffin/brownie.
En weer een diner.
Het ontbijt tussen Seoul en Auckland was goed te doen.
Nieuw-Caledonie is ook best mooi vanuit de lucht. Erg gaaf om de atollen zo te zien.
En er was ook een groot eiland bij dat je nog net ziet.
Om 12.00 precies landden we in Auckland na een lange vlucht die om de een of andere reden niet lang aanvoelde. Dat zal wel komen door de grote hoeveelheid beenruimte en de lange pauze in Seoul. Bij aankomst vertelde de piloot dat het 25 graden was in Auckland, tsja, daar sta je dan met je winterjas aan… Na de immigratie zag ik bij de bagageband het Nieuw-Zeelandse stel weer. Ze stonden bij de band van de Korean te wachten. Ik vertelde dat ze de bagage met de NZ82 uit Singapore hadden meegestuurd. Bij band 3 lag mijn tas al op de grond, ik was blij. De bagage van het stel was er echter niet en op de band kwam alweer bagage van een nieuwe vlucht. Ik nam afscheid en ging richting douane voor een bioscan. Ik had aangegeven op mijn arrival card geen dierlijke producten, planten en dergelijke meegenomen te hebben. Na een scan was alles in orde en kwam ik in de aankomsthal van het vliegveld van Auckland. Gauw de tas van mijn backpack gehaald en naar de bushalte net buiten de terminal gelopen. De hitte kwam me tegemoet en ik zweette me helemaal kapot. Na 20 minuten kwam dan ook eindelijk de bus die me naar het hostel in het centrum van Auckland ging brengen. Na 16 stops langs de grote hostels van Auckland kon ik er dan eindelijk uit. Het was inmiddels half 3. Bij het hostel ingecheckt en mijn bagage gedumpt op de 10-person-mixed-dorm. Er sliepen nog twee Canadese meisjes en twee Mädchen aus Deutschland. Ik was dus de enige jongen op dat moment. Er zou later nog een Nederlandse jongen aankomen en iets na mij kwam er nog een Britse jongen die van wat minder ver kwam dan de rest van ons.
In de verte zie je de SkyTower.
Na het afdoen van de bagage en het standaardpraatje, “Where are you from?”, “Where have you been to already?” en “What are your upcoming plans?” met de kamergenoten gemaakt te hebben vond ik het wel tijd voor een douche. Na een douche even het hostel verkend en tot de ontdekking gekomen dat het hostel in het bezit is van een dakterras met een mooi uitzicht op de Sky Tower, haven en ander hoogbouw. Omdat ik mooi op tijd in het hostel was heb ik na de douche en het bezoek aan het dakterras een wandelingetje gemaakt langs een stukje boulevard over Quay Street. ’s Avonds in hostel hostel nog geprobeerd een intelligent gesprek met de Duitse meisjes te hebben over waarom wij Holländers zo stom zijn op om Schiphol te mededelingen bij de gate wel in het Duits om te roepen maar op Duitse vliegvelden men nicht weiter komt dan Duits en Engels. Ze hadden er geen antwoord op en waren er behoorlijk stil van aangezien ze er nooit bij hadden stil gestaan vertelden ze later. Het was weer een gesprek zonder niveau… Gelukkig was het gesprek met Nederlander Leendert uit Maastricht een stuk leuker.
Vliegtuigmaaltijden zijn altijd net niet genoeg om een maag te vullen dus vond ik het wel tijd om op zoek te gaan naar het avondeten. Dat had ik gevonden in Subway waar ik voor 7.95 NZ$ oftewel 4,40 euro een 30cm broodje had. Dat scheelt toch al gauw 2,50 euro met Nederland voor hetzelfde broodje. Het was de “Tuna-sandwich” geworden. Om 20.00 was het bedtijd en sliep ik al snel..
Zzzzzz…..
Travelling in 2015: Parijs // Luxemburg // Verenigde Staten // Frankfurt (?)
Zaterdag 4 februari
Om 6 uur wakker geworden en toch nog even blijven liggen tot half zeven, het begon buiten al licht te worden en dan vind ik het nog net te vroeg om al aan de wandel te gaan. Om 7 uur dan toch maar naar de gemeenschappelijke badkamer om me te wassen, tandenpoetsen e.d. Je kent het wel, het traditionele ochtenritueel. Leendert was inmiddels ook wakker geworden. Leendert was gisteren aan het eind van de middag aangekomen per Qantas vlucht vanuit Londen na een stopover in Singapore van een dag. Hij vertelde dat hij behoorlijk moe was van de vlucht maar voor zijn gevoel toch behoorlijk lang geslapen had terwijl ook hij er om 20.00 in lag. Ook wist Leendert me te vertellen dat hij met TravelActive naar Nieuw-Zeeland was gekomen om hier drie maanden te gaan rondtrekken en wat te gaan werken op een boerderij.
We besloten om samen de stad te gaan verkennen. Om 07.20 stonden we buiten op zoek naar het ontbijt. Om het hoek had ik gisteren al een Koreaanse supermarkt gezien, wellicht had deze een lekker ontbijt bestaande uit verse broodjes, beleg en aanverwante zaken. Helaas was het een beetje een tegenvaller voor het ontbijt. De Koreaanse beste man had veel Koreaanse, Japanse en Chinese producten alsmede de standaard supermarktproducten, maar geen brood. Bummer… Toch maar even verder gelopen naar Queens Street, het kloppende hart van de stad. Daar kwamen we al gauw de McDonalds, Burger King, Wendy’s en Dunkin Donuts tegen. Niet echt goed voor de vroege ochtend. Ook de broodjes van de duur-uitziende-bakkerij bleken duur te zijn en dus kwamen we uit bij de Subway. Inmiddels mijn tweede bezoekje in een kort tijdsbestek maar voor Leendert de eerste keer, een heel avontuur. Ik nam een cheese steak footlong 30cm broodje. Een prima maagvulling voor ontbijt en lunch. Vervolgens kwam van de man achter de balie de intelligente vraag of ik ook kaas op het broodje wil. Ik denk, de naam van het broodje is toch niet voor niets “Cheese Steak”. Het zal wel aan het vroege tijdstip liggen. Vervolgens zijn we teruggelopen naar het hostel en hebben we op het dakterras de maaltijd genuttigd. De Subway zat in een Star Mart, een kleine supermarkt. Overigens zit er om de paar honderd meter wel een Star Mart en dus ook een Subway, ideaal.
Eten op het dakterras.
Het ferry-gebouw in de haven.
Na het eten terug naar de kamer om eens te gaan overleggen wat we gingen doen vandaag. Ik wilde wel iets actiefs gaan doen en dus besloten we om fietsen te huren en deze mee te nemen op de ferry naar Devonport. Devonport ligt op een schiereilandje op twaalf minuten varen. We kregen de fietsen een kwartier langer mee en hadden afgesproken deze om vier uur weer te retourneren. Eenmaal aangekomen zijn we langs het water gereden tot we een groot grasveld tegenkwamen waar men cricket aan het spelen was. Na het bestuderen van de sport snap ik er nog steeds niks van. Iemand komt hard aanlopen en gooit de bal naar iemand met een slag-ding. Volgens mij moet de werper een van de drie paaltjes raken die achter de man met het slag-ding staat. Als de man met het slag-ding de bal dan ver weg slaat wordt er gejuicht en gaat de bal het hele veld rond… Ik snap er nog steeds niets van…
Met de catamaran-ferry. Lekker snel. In 12 minuten waren we er.
Stukje skyline.
Hij kon ons niet inhalen.
Strandje.
Cricket, leuk maar wat is nou de bedoeling van het spel?
In Devonport ligt ook een heuvel vanwaar je een perfect uitzicht hebt over de stad Auckland, het dorpje Devonport, de Harbour Bridge en de gehele baai waarin Auckland ligt met onder andere de eilanden Great Barrier Island, Waiheke Island, Motutapu Island en Rangitoto Island. Mooie kleuren blauw water gaven mooie foto’s. Ik heb er inmiddels al zo’n 79 sinds vertrek gemaakt. Na de “beklimming” van de heuvel teruggefietst naar het centrum van het dorpje en bij de plaatselijke drogisterij de waterfles gevuld, je drinkt flink wat op zo’n warme dag. We hebben ook even gevraagd waar we een supermarkt hier kunnen vinden, er bleek achter het winkelcentrum een grote New World supermarkt te zijn, vergelijkbaar met een supermarkt zoals we die kennen in Nederland alleen dan een stuk groter. Bij de supermarkt hebben we voor ’s avonds wat brood, ham en bier gekocht. We hebben ons goed laten voorlichten wat nou typisch Nieuw-Zeelands bier is. Als je in Nieuw-Zeeland bent ga je natuurlijk geen Heineken, Grolsch of zelfs Hollandia bier drinkenl. In Nieuw-Zeeland is het zo dat als je er ook maar iets jong uit ziet je identiteitsbewijs moet laten zien. Ik dacht dat niet nodig te zijn totdat men me er naar vroeg bij de kassa. Ik had natuurlijk geen paspoort mee en Leendert ook niet. Dus liet ik mijn OV-studentenkaart maar zien. Het werd nog geaccepteerd ook… Eenmaal buiten konden we er wel om lachen. Twaalf flesjes Tui, 2 appels, een half brood en een pakje ham rijker stapten we weer op onze fiets en gingen we westwaarts naar de andere kant van het dorpje. Op een gegeven moment kwamen we bij de marinebasis en konden we dus niet verder. Gelukkig bood het grasveld aan het water in combinatie met een perfect uitzicht op de skyline van Auckland uitkomst en genoten we van een broodje en een biertje.
Mooi uitzicht.
Kodak moment.
En er was bier.
Tegen een uurtje of drie hadden we alles wel gezien wat er te zien viel en pakten we de boot terug naar Auckland. Omdat we in Auckland nog wat tijd over hadden besloten we ons te wagen tussen het drukke verkeerd in Queen Street en fietsten we uphill voorbij Aotea Square, hèt uitgaanscentrum bij uitstek van Auckland. We besloten op zoek te gaan naar Wakefield Street, een zijstraat van Queen Street. Wakefield is namelijk de straat waar mijn kamer vlakbij was. Ik was er wel benieuwd naar aangezien ik dan wist hoe ik de volgende dag zou moeten lopen. In Auckland wil het nog wel eens gebeuren dat men op een kruising slechts één keer aangeeft welke straat je kruist. Zo kan het dus gebeuren dat je je straat voorbij fietst. Op een gegeven moment had ik het gevoel dat we er voorbij waren gefietst en besloten we om downhill terug te fietsen naar de haven om de fietsen weer in te leveren. Toen zagen we wel aan de rechterkant Wakefield Street. Nou ja, dat kwam dan morgen wel. Ik zag wel dat het een vrij steile weg omhoog was… Dat beloofde wat voor morgen met twee zware tassen. Downhill ging lekker snel en we hoefden alleen te remmen. Het was een hele belevenis om door het zeer drukke verkeer te fietsen en ook nog eens niet de neiging te willen hebben om ineens naar rechts te gaan aangezien men hier links rijdt. Daar moesten we aan wennen aangezien je normaliter eerst naar links kijkt, dan naar rechts en dan weer naar links. Als de auto’s dus links rijden is dat precies andersom, rechts, links, rechts.
Na het inleveren van de fietsen hebben we bij Starbucks nog even een frappuccino gehaald. ’s Avonds in het hostel hebben we nog wat brood met een biertje genuttigd en Leendert had nog zin in spaghetti dus die haalde voor iets van 6NZ$,3,37 euro ongeveer, een bord spaghetti. Eten kan je sowieso vrij goedkoop doen omdat de stad helemaal ingesteld is op backpackers. Ik heb al bij een foodcourt een bord met red snapper filet, patat en salade gezien voor 7.50NZ$, omgerekend een euro of 4. Bij een bepaalde Subway krijg je op vertoon van je collegekaart die ik nog niet heb zelfs gratis een koekje en drinken!
Frapuccino's bij Starbucks zijn hier goedkoper dan in NYC.
Rond een uurtje of 8 waren we beide erg moe en gingen we even op bed liggen. Het was niet eens de bedoeling om te gaan slapen maar toch sliepen we allebei al erg snel.
Om 6 uur wakker geworden en toch nog even blijven liggen tot half zeven, het begon buiten al licht te worden en dan vind ik het nog net te vroeg om al aan de wandel te gaan. Om 7 uur dan toch maar naar de gemeenschappelijke badkamer om me te wassen, tandenpoetsen e.d. Je kent het wel, het traditionele ochtenritueel. Leendert was inmiddels ook wakker geworden. Leendert was gisteren aan het eind van de middag aangekomen per Qantas vlucht vanuit Londen na een stopover in Singapore van een dag. Hij vertelde dat hij behoorlijk moe was van de vlucht maar voor zijn gevoel toch behoorlijk lang geslapen had terwijl ook hij er om 20.00 in lag. Ook wist Leendert me te vertellen dat hij met TravelActive naar Nieuw-Zeeland was gekomen om hier drie maanden te gaan rondtrekken en wat te gaan werken op een boerderij.
We besloten om samen de stad te gaan verkennen. Om 07.20 stonden we buiten op zoek naar het ontbijt. Om het hoek had ik gisteren al een Koreaanse supermarkt gezien, wellicht had deze een lekker ontbijt bestaande uit verse broodjes, beleg en aanverwante zaken. Helaas was het een beetje een tegenvaller voor het ontbijt. De Koreaanse beste man had veel Koreaanse, Japanse en Chinese producten alsmede de standaard supermarktproducten, maar geen brood. Bummer… Toch maar even verder gelopen naar Queens Street, het kloppende hart van de stad. Daar kwamen we al gauw de McDonalds, Burger King, Wendy’s en Dunkin Donuts tegen. Niet echt goed voor de vroege ochtend. Ook de broodjes van de duur-uitziende-bakkerij bleken duur te zijn en dus kwamen we uit bij de Subway. Inmiddels mijn tweede bezoekje in een kort tijdsbestek maar voor Leendert de eerste keer, een heel avontuur. Ik nam een cheese steak footlong 30cm broodje. Een prima maagvulling voor ontbijt en lunch. Vervolgens kwam van de man achter de balie de intelligente vraag of ik ook kaas op het broodje wil. Ik denk, de naam van het broodje is toch niet voor niets “Cheese Steak”. Het zal wel aan het vroege tijdstip liggen. Vervolgens zijn we teruggelopen naar het hostel en hebben we op het dakterras de maaltijd genuttigd. De Subway zat in een Star Mart, een kleine supermarkt. Overigens zit er om de paar honderd meter wel een Star Mart en dus ook een Subway, ideaal.
Eten op het dakterras.
Het ferry-gebouw in de haven.
Na het eten terug naar de kamer om eens te gaan overleggen wat we gingen doen vandaag. Ik wilde wel iets actiefs gaan doen en dus besloten we om fietsen te huren en deze mee te nemen op de ferry naar Devonport. Devonport ligt op een schiereilandje op twaalf minuten varen. We kregen de fietsen een kwartier langer mee en hadden afgesproken deze om vier uur weer te retourneren. Eenmaal aangekomen zijn we langs het water gereden tot we een groot grasveld tegenkwamen waar men cricket aan het spelen was. Na het bestuderen van de sport snap ik er nog steeds niks van. Iemand komt hard aanlopen en gooit de bal naar iemand met een slag-ding. Volgens mij moet de werper een van de drie paaltjes raken die achter de man met het slag-ding staat. Als de man met het slag-ding de bal dan ver weg slaat wordt er gejuicht en gaat de bal het hele veld rond… Ik snap er nog steeds niets van…
Met de catamaran-ferry. Lekker snel. In 12 minuten waren we er.
Stukje skyline.
Hij kon ons niet inhalen.
Strandje.
Cricket, leuk maar wat is nou de bedoeling van het spel?
In Devonport ligt ook een heuvel vanwaar je een perfect uitzicht hebt over de stad Auckland, het dorpje Devonport, de Harbour Bridge en de gehele baai waarin Auckland ligt met onder andere de eilanden Great Barrier Island, Waiheke Island, Motutapu Island en Rangitoto Island. Mooie kleuren blauw water gaven mooie foto’s. Ik heb er inmiddels al zo’n 79 sinds vertrek gemaakt. Na de “beklimming” van de heuvel teruggefietst naar het centrum van het dorpje en bij de plaatselijke drogisterij de waterfles gevuld, je drinkt flink wat op zo’n warme dag. We hebben ook even gevraagd waar we een supermarkt hier kunnen vinden, er bleek achter het winkelcentrum een grote New World supermarkt te zijn, vergelijkbaar met een supermarkt zoals we die kennen in Nederland alleen dan een stuk groter. Bij de supermarkt hebben we voor ’s avonds wat brood, ham en bier gekocht. We hebben ons goed laten voorlichten wat nou typisch Nieuw-Zeelands bier is. Als je in Nieuw-Zeeland bent ga je natuurlijk geen Heineken, Grolsch of zelfs Hollandia bier drinkenl. In Nieuw-Zeeland is het zo dat als je er ook maar iets jong uit ziet je identiteitsbewijs moet laten zien. Ik dacht dat niet nodig te zijn totdat men me er naar vroeg bij de kassa. Ik had natuurlijk geen paspoort mee en Leendert ook niet. Dus liet ik mijn OV-studentenkaart maar zien. Het werd nog geaccepteerd ook… Eenmaal buiten konden we er wel om lachen. Twaalf flesjes Tui, 2 appels, een half brood en een pakje ham rijker stapten we weer op onze fiets en gingen we westwaarts naar de andere kant van het dorpje. Op een gegeven moment kwamen we bij de marinebasis en konden we dus niet verder. Gelukkig bood het grasveld aan het water in combinatie met een perfect uitzicht op de skyline van Auckland uitkomst en genoten we van een broodje en een biertje.
Mooi uitzicht.
Kodak moment.
En er was bier.
Tegen een uurtje of drie hadden we alles wel gezien wat er te zien viel en pakten we de boot terug naar Auckland. Omdat we in Auckland nog wat tijd over hadden besloten we ons te wagen tussen het drukke verkeerd in Queen Street en fietsten we uphill voorbij Aotea Square, hèt uitgaanscentrum bij uitstek van Auckland. We besloten op zoek te gaan naar Wakefield Street, een zijstraat van Queen Street. Wakefield is namelijk de straat waar mijn kamer vlakbij was. Ik was er wel benieuwd naar aangezien ik dan wist hoe ik de volgende dag zou moeten lopen. In Auckland wil het nog wel eens gebeuren dat men op een kruising slechts één keer aangeeft welke straat je kruist. Zo kan het dus gebeuren dat je je straat voorbij fietst. Op een gegeven moment had ik het gevoel dat we er voorbij waren gefietst en besloten we om downhill terug te fietsen naar de haven om de fietsen weer in te leveren. Toen zagen we wel aan de rechterkant Wakefield Street. Nou ja, dat kwam dan morgen wel. Ik zag wel dat het een vrij steile weg omhoog was… Dat beloofde wat voor morgen met twee zware tassen. Downhill ging lekker snel en we hoefden alleen te remmen. Het was een hele belevenis om door het zeer drukke verkeer te fietsen en ook nog eens niet de neiging te willen hebben om ineens naar rechts te gaan aangezien men hier links rijdt. Daar moesten we aan wennen aangezien je normaliter eerst naar links kijkt, dan naar rechts en dan weer naar links. Als de auto’s dus links rijden is dat precies andersom, rechts, links, rechts.
Na het inleveren van de fietsen hebben we bij Starbucks nog even een frappuccino gehaald. ’s Avonds in het hostel hebben we nog wat brood met een biertje genuttigd en Leendert had nog zin in spaghetti dus die haalde voor iets van 6NZ$,3,37 euro ongeveer, een bord spaghetti. Eten kan je sowieso vrij goedkoop doen omdat de stad helemaal ingesteld is op backpackers. Ik heb al bij een foodcourt een bord met red snapper filet, patat en salade gezien voor 7.50NZ$, omgerekend een euro of 4. Bij een bepaalde Subway krijg je op vertoon van je collegekaart die ik nog niet heb zelfs gratis een koekje en drinken!
Frapuccino's bij Starbucks zijn hier goedkoper dan in NYC.
Rond een uurtje of 8 waren we beide erg moe en gingen we even op bed liggen. Het was niet eens de bedoeling om te gaan slapen maar toch sliepen we allebei al erg snel.
Travelling in 2015: Parijs // Luxemburg // Verenigde Staten // Frankfurt (?)
Tip: Neem de ferry naar Rangitoto en beklim hem (de vulkaan die je op "Mooi Uitzicht" ziet). Dit is de jongste vulkaan van Auckland (zo'n 600 jaar geleden ontstaan). Prachtig uitzicht op Auckland en veel bijzondere planten en dieren.
Liefhebber, verzamelaar en beta-tester van adventuregames.
Op woensdag 19 januari 2011 09:49 schreef Rossdale het volgende: Liz is gewoon een wandelende gamesencyclopedie :P
Op woensdag 19 januari 2011 09:49 schreef Rossdale het volgende: Liz is gewoon een wandelende gamesencyclopedie :P
Dat konden we vanaf Devonport zien liggen. Het was helemaal groen en leek onbewoond. Is het een soort van regenwoud-gebied omhoog?quote:Op zondag 12 februari 2006 09:16 schreef lizardtattoo het volgende:
Tip: Neem de ferry naar Rangitoto en beklim hem (de vulkaan die je op "Mooi Uitzicht" ziet). Dit is de jongste vulkaan van Auckland (zo'n 600 jaar geleden ontstaan). Prachtig uitzicht op Auckland en veel bijzondere planten en dieren.
Travelling in 2015: Parijs // Luxemburg // Verenigde Staten // Frankfurt (?)
Zondag 5 februari
De zondag stond in het teken van het verhuizen van Base Backpackers naar mijn kamer op Mount Street. Volgens het kaartje zou het ongeveer een kilometer wandelen zijn. Ik had de wekker gezet om 07.00 aangezien ik om 10.00 moest uitchecken. Ik werd echter al wakker om 06.30, dat scheelde dus weer een luid wakker worden van de kamergenoten. Ik was niet de enige die wegging. De Duitse meisjes waren gisteren al vertrokken en daarvoor in de plaats waren een Franse jongen en meisje gekomen, ook zij zouden vandaag vertrekken. Vandaag gingen ook de Canadese meisjes weg. Leendert was tegen een uurtje of zeven wakker en vertelde dat hij nog een bonnetje over had voor een complimentary breakfast. Dat sla ik natuurlijk niet af. Ik heb hem mijn bonnetje gegeven voor een gratis drankje aangezien ik die toch niet meer ging gebruiken. Het ontbijt bestond uit brood met verschillende soorten jam, verschillende soorten cornflakes, vruchtjes, yoghurt en er stond een toaster. Het ontbijt ging er goed in en ik heb lekker veel gehad. Na het ontbijt was het dan toch tijd op de spullen in te pakken. Ik had vrij veel bagage en wist dat ik toch vrij veel moest gaan dumpen voordat ik terugging naar Seoul.
De keuken van het hostel op het dakterras.
Leendert had nog geen plannen voor de dag en hij was bereid om even mee te lopen naar mijn kamer en zelfs mijn kleine rugzak, die al zwaar was, te dragen. Echt fantastisch, aangezien het alleen waarschijnlijk veel te zwaar was aangezien Wakefield Street behoorlijk steil omhoog loopt en het met 23,6 kilo op de rug dus al zwaar was. Eenmaal bij Mount Terrace Hall werd ik binnengelaten door een Indonesische vrouw die kennelijk ook in MTH zat. Ik ging op zoek naar Ross Cornes, de manager van het gebouw. Er was niks te zien. Na 10 minuten kwam er dan toch iemand naar beneden en het bleek Ross met zijn vrouw Gill te zijn. Na een korte rondleiding door het gebouw en het ontvangen van de sleutel gingen we met de lift naar de zevende verdieping. Mijn kamer was nummer 74 en had een uitzicht over een stukje Albert Park, het ziekenhuis en de heuvels rondom Auckland. Aan de andere kant zag ik de baai met z’n eilanden en blauwe water. Een prima uitzicht dus. Een ander appartementencomplex van AUT, Wellesley Appartments zit aan de overkant. Aan het einde van de straat vind zich aan de ene kant Wakefield Street en aan de andere kant Symonds Street, een grote weg vanwaar ook de bus vertrekt naar de New World supermarkt als het goed is.
Wakefield Street met uitzicht op de SkyTower.
De kamer zag er goed uit met een bed met dubbele matras, groot bureau, kledingkast, planken, prikbord en spiegel. Ik denk dat de kamer ongeveer 10m2 is. Op elke verdieping is een koelkastje en een gootsteen. Na alles gedropt en gecheckt te hebben was het tijd om wat rond te gaan lopen door de stad. We hebben de Sky Tower bekeken en gezien hoe mensen er vanaf sprongen aan een kabel en twee geleide kabels. Het is een val van 192 meter in 16 seconden, gaat lekker snel dus. Onderweg kwamen we nog allemaal leuke eettentjes tegen waar je goedkoop kan eten. Tegen half een hebben we afgesproken om half vier weer af te spreken voor de Vodafone winkel om een simkaart te kopen.
Aotea Square
Bioscoopcomplex bij Aotea Square
Architectuur in het Central Business District, oftewel CBD = het centrum van Auckland
SkyTower
Snelste weg naar beneden.
Thuis ben ik weer wat gaan werken aan dit verslag, anders schiet dit natuurlijk ook niet op. ’s Middags om half vier kwam ik weer bij de Vodafone winkel waar Leendert al stond te wachten met Greg, die kennelijk ook niet veel te doen had. We liepen wat rond door de stad en kwamen langs een sushi bar waar we voor 5NZ$ een grote partij sushi hebben gekocht. Erg lekker en maagvullend. Zo hadden we toch voor omgerekend een euro of 2,75 wat te eten. Boven op het dakterras van het hostel hebben we de sushi onder het genot van een biertje opgegeten. We kwamen er wel achter dat er drie biertjes verdwenen waren. Tja, het blijft een hostel hè? Ook het bodempje aan chocolademelk wat ik nog had was weg maar daar kan ik me niet druk om maken, het was immers nog maar een bodempje. Vervolgens gingen Greg en Leendert nog wat bier halen bij de slijterij naast het hostel en ben ik richting huis gegaan, het was weer een mooie dag.
Albert Park
De zondag stond in het teken van het verhuizen van Base Backpackers naar mijn kamer op Mount Street. Volgens het kaartje zou het ongeveer een kilometer wandelen zijn. Ik had de wekker gezet om 07.00 aangezien ik om 10.00 moest uitchecken. Ik werd echter al wakker om 06.30, dat scheelde dus weer een luid wakker worden van de kamergenoten. Ik was niet de enige die wegging. De Duitse meisjes waren gisteren al vertrokken en daarvoor in de plaats waren een Franse jongen en meisje gekomen, ook zij zouden vandaag vertrekken. Vandaag gingen ook de Canadese meisjes weg. Leendert was tegen een uurtje of zeven wakker en vertelde dat hij nog een bonnetje over had voor een complimentary breakfast. Dat sla ik natuurlijk niet af. Ik heb hem mijn bonnetje gegeven voor een gratis drankje aangezien ik die toch niet meer ging gebruiken. Het ontbijt bestond uit brood met verschillende soorten jam, verschillende soorten cornflakes, vruchtjes, yoghurt en er stond een toaster. Het ontbijt ging er goed in en ik heb lekker veel gehad. Na het ontbijt was het dan toch tijd op de spullen in te pakken. Ik had vrij veel bagage en wist dat ik toch vrij veel moest gaan dumpen voordat ik terugging naar Seoul.
De keuken van het hostel op het dakterras.
Leendert had nog geen plannen voor de dag en hij was bereid om even mee te lopen naar mijn kamer en zelfs mijn kleine rugzak, die al zwaar was, te dragen. Echt fantastisch, aangezien het alleen waarschijnlijk veel te zwaar was aangezien Wakefield Street behoorlijk steil omhoog loopt en het met 23,6 kilo op de rug dus al zwaar was. Eenmaal bij Mount Terrace Hall werd ik binnengelaten door een Indonesische vrouw die kennelijk ook in MTH zat. Ik ging op zoek naar Ross Cornes, de manager van het gebouw. Er was niks te zien. Na 10 minuten kwam er dan toch iemand naar beneden en het bleek Ross met zijn vrouw Gill te zijn. Na een korte rondleiding door het gebouw en het ontvangen van de sleutel gingen we met de lift naar de zevende verdieping. Mijn kamer was nummer 74 en had een uitzicht over een stukje Albert Park, het ziekenhuis en de heuvels rondom Auckland. Aan de andere kant zag ik de baai met z’n eilanden en blauwe water. Een prima uitzicht dus. Een ander appartementencomplex van AUT, Wellesley Appartments zit aan de overkant. Aan het einde van de straat vind zich aan de ene kant Wakefield Street en aan de andere kant Symonds Street, een grote weg vanwaar ook de bus vertrekt naar de New World supermarkt als het goed is.
Wakefield Street met uitzicht op de SkyTower.
De kamer zag er goed uit met een bed met dubbele matras, groot bureau, kledingkast, planken, prikbord en spiegel. Ik denk dat de kamer ongeveer 10m2 is. Op elke verdieping is een koelkastje en een gootsteen. Na alles gedropt en gecheckt te hebben was het tijd om wat rond te gaan lopen door de stad. We hebben de Sky Tower bekeken en gezien hoe mensen er vanaf sprongen aan een kabel en twee geleide kabels. Het is een val van 192 meter in 16 seconden, gaat lekker snel dus. Onderweg kwamen we nog allemaal leuke eettentjes tegen waar je goedkoop kan eten. Tegen half een hebben we afgesproken om half vier weer af te spreken voor de Vodafone winkel om een simkaart te kopen.
Aotea Square
Bioscoopcomplex bij Aotea Square
Architectuur in het Central Business District, oftewel CBD = het centrum van Auckland
SkyTower
Snelste weg naar beneden.
Thuis ben ik weer wat gaan werken aan dit verslag, anders schiet dit natuurlijk ook niet op. ’s Middags om half vier kwam ik weer bij de Vodafone winkel waar Leendert al stond te wachten met Greg, die kennelijk ook niet veel te doen had. We liepen wat rond door de stad en kwamen langs een sushi bar waar we voor 5NZ$ een grote partij sushi hebben gekocht. Erg lekker en maagvullend. Zo hadden we toch voor omgerekend een euro of 2,75 wat te eten. Boven op het dakterras van het hostel hebben we de sushi onder het genot van een biertje opgegeten. We kwamen er wel achter dat er drie biertjes verdwenen waren. Tja, het blijft een hostel hè? Ook het bodempje aan chocolademelk wat ik nog had was weg maar daar kan ik me niet druk om maken, het was immers nog maar een bodempje. Vervolgens gingen Greg en Leendert nog wat bier halen bij de slijterij naast het hostel en ben ik richting huis gegaan, het was weer een mooie dag.
Albert Park
Travelling in 2015: Parijs // Luxemburg // Verenigde Staten // Frankfurt (?)
Echt hele mooie foto's.
Je hebt het wel naar je zin denk ik daar.
Echt kicke.
Je hebt het wel naar je zin denk ik daar.
Echt kicke.
Ik zeg graag wat ik denk, en ik doe wat ik zeg.
Onbewoond inderdaad. Er hebben wel zomerhuisjes gestaan ooit, maar dat mag niet meer. Bij uitzondering mag je er een nacht doorbrengen als je van te voren toestemming vraagt, maar in principe is het eiland 's nachts voor de kiwi's en andere vogels.quote:Op maandag 13 februari 2006 04:20 schreef Jaguarized het volgende:
[..]
Dat konden we vanaf Devonport zien liggen. Het was helemaal groen en leek onbewoond. Is het een soort van regenwoud-gebied omhoog?
Er is een pad aangelegd, maar je loopt wel door stukken regenwoud. Omdat de vulkaan nog zo jong is, is de begroeiing ook nog jong. Er zijn dus nog stukken waar je net de eerste mosjes op de brokken lava ziet groeien maar ook hele stukken waar veel pohutukawa's, kidneyferns en andere inheemse planten/struiken/bomen staan.
Je kan zelf vanaf de aanlegsteiger naar de kraterrand lopen, of een guided tour nemen (met een tractor-trein) tot halverwege en dan het laatste stuk zelf lopen. Er zijn ook wat grotten te bezoeken maar dat stelt niet heel veel voor.
Er is overigens wel een supermarkt in het centrum, maar die is wat lastig te vinden. Loop omhoog naar de Sky Tower, dan bij de TV-studio's weer omlaag richting Victoria Park Market. Loop Victoria Park Market voorbij (op zaterdag leuke markt met Polynesische/Aziatische rommeltjes en troepjes - wel toeristisch) en na het kruispunt vind je aan je linkerhand een grote supermarkt. Dit is waar ik altijd boodschappen deed vanuit het hostel waar ik twee jaar geleden zat.
[ Bericht 15% gewijzigd door lizardtattoo op 13-02-2006 07:01:24 ]
Liefhebber, verzamelaar en beta-tester van adventuregames.
Op woensdag 19 januari 2011 09:49 schreef Rossdale het volgende: Liz is gewoon een wandelende gamesencyclopedie :P
Op woensdag 19 januari 2011 09:49 schreef Rossdale het volgende: Liz is gewoon een wandelende gamesencyclopedie :P
Ah, een lange termijn reisverslag. Leuk. mooie foto's ook.
Als niets meer baat kan een worst geen kwaad.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Dat klinkt erg goed! Die bij Victoria Park is de New World meende ik. Daar ben ik geweest. Lekker goedkoop maar natuurlijk niet als je alleen een pak melk moet hebben aangezien de Link bus ook weer 3 dollar voor een retourtje is. Ik heb ook een Foodtown ontdekt bij Quay Street en Britomart. Dat is 20-25 minuten lopen. Dat is nog te doen.quote:Op maandag 13 februari 2006 06:50 schreef lizardtattoo het volgende:
[..]
Onbewoond inderdaad. Er hebben wel zomerhuisjes gestaan ooit, maar dat mag niet meer. Bij uitzondering mag je er een nacht doorbrengen als je van te voren toestemming vraagt, maar in principe is het eiland 's nachts voor de kiwi's en andere vogels.
Er is een pad aangelegd, maar je loopt wel door stukken regenwoud. Omdat de vulkaan nog zo jong is, is de begroeiing ook nog jong. Er zijn dus nog stukken waar je net de eerste mosjes op de brokken lava ziet groeien maar ook hele stukken waar veel pohutukawa's, kidneyferns en andere inheemse planten/struiken/bomen staan.
Je kan zelf vanaf de aanlegsteiger naar de kraterrand lopen, of een guided tour nemen (met een tractor-trein) tot halverwege en dan het laatste stuk zelf lopen. Er zijn ook wat grotten te bezoeken maar dat stelt niet heel veel voor.
Er is overigens wel een supermarkt in het centrum, maar die is wat lastig te vinden. Loop omhoog naar de Sky Tower, dan bij de TV-studio's weer omlaag richting Victoria Park Market. Loop Victoria Park Market voorbij (op zaterdag leuke markt met Polynesische/Aziatische rommeltjes en troepjes - wel toeristisch) en na het kruispunt vind je aan je linkerhand een grote supermarkt. Dit is waar ik altijd boodschappen deed vanuit het hostel waar ik twee jaar geleden zat.
Die bij Victoria Park is de New World meende ik. Daar ben ik geweest. Lekker goedkoop maar natuurlijk niet als je alleen een pak melk moet hebben aangezien de Link bus ook weer 3 dollar voor een retourtje is. 
Ik heb ook een Foodtown ontdekt bij Quay Street en Britomart. Dat is 20-25 minuten lopen. Dat is nog te doen. Godzijdank, goedkeuring.quote:Op maandag 13 februari 2006 10:11 schreef UIO_AMS het volgende:
Ah, een lange termijn reisverslag. Leuk. mooie foto's ook.
[ Bericht 7% gewijzigd door Jaguarized op 13-02-2006 10:59:56 ]
Travelling in 2015: Parijs // Luxemburg // Verenigde Staten // Frankfurt (?)
Ik liep dan ook naar de New World. Watje
Liefhebber, verzamelaar en beta-tester van adventuregames.
Op woensdag 19 januari 2011 09:49 schreef Rossdale het volgende: Liz is gewoon een wandelende gamesencyclopedie :P
Op woensdag 19 januari 2011 09:49 schreef Rossdale het volgende: Liz is gewoon een wandelende gamesencyclopedie :P
Damn, mooie foto's. Geeft een mooie impressie van Auckland. Begint wel een beetje te kriebelen, wil nog altijd een verre reis maken! Dus misschien word het wel Nieuw-Zeeland
God is gewoon een denkbeeldig vriendje voor volwassenen!
Vakantie
Vakantie
Dinsdag 7 februari
De winkels waren weer open en ik had me vandaag voorgenomen om van deze dag een regeldag te maken. Dus ik stond al vroeg, 9.00, op om naar het International Student Center te gaan en het een en ander te regelen met betrekking tot de verzekering die ik niet wil gaan betalen, het verkrijgen van mijn inlogcode zodat ik kan internetten en het bespreken van mijn vakken.
Ik heb met de persoon gesproken waarmee ik een tijdje emailcontact heb gehad, hij zag er een beetje homoachtig uit maar dit kan ook aan mij liggen natuurlijk…Niet dat dat verder ook wat uitmaakt of zo maar het is gewoon iets wat snel opvalt. Al snel werd duidelijk dat ik nog geen inlogcode zou krijgen alsmede studentenkaart. Dit zou gebeuren op de negende, Orientation Day. Erg kut natuurlijk want ik ging er al vanuit dat ik eindelijk eens fatsoenlijk kon internetten zonder dat ik steeds naar een internetcafé moet gaan die je, jawel, 1NZ$ per half uur oftewel 0,56 euro rekenen. Kijk, dat tikt natuurlijk aan als je dat elke dag een half uur doet. Later kwam ik er achter dat je ook in de Auckland City Library kan zitten voor hetzelfde tarief, in de airconditioning! Dat klinkt toch een stuk beter dan de hangstoelen waar het zweet je letterlijk in de bilspleet gaat zitten na een half uurtje.
Anyway, terug naar het gesprek dus. Ik heb het verhaal van de verzekering uitgelegd en vriendelijk doch dringend gevraagd waarom men zo moeilijk doet over mijn eigen verzekering. Het blijken puur formele zaken te zijn. Men is een bepaald formulier nodig en als ik die niet kan overhandigen, tsja, dan heb ik een soort van pech. Mensen uit Scandinavische landen als Noorwegen en Zweden heb om de een of andere reden wel de mazzel dat daar bepaalde verzekeringsmaatschappijen wel mogen worden meegenomen worden. Austin vertelt vervolgens ook nog dat de papieren voor het einde van de week binnen moeten zijn omdat dat een soort van deadline is waar hij zich van hogere hand aan moet houden. Ik mail naar huis dat er maar een beetje vaart achter gezet moet worden aangezien ik 150 euro nogal veel vind om dubbel te betalen.
Van het thuisfront komt dan later de dag dat woensdag Nederlandse tijd de papieren van de FBTO binnen zouden moeten zijn. Het zou dan midden in de nacht van donderdag in Nieuw-Zeeland zijn. Toch een geruststellend bericht. Als het goed is heeft de FBTO het document opgesteld waar ik twee dagen voor vertrek om heb gevraagd.
Enigszins teleurgesteld loop ik richting AUT om eens te checken hoe het zit met de inplugpunten voor laptops. Ik had eerder tijdens mijn voorverkenning al gehoord dat AUT in de bibliotheek een soort van gastennetwerk, genaamd AUT_GUEST, is waarmee je met je laptop kan inpluggen zonder dat je een logincode en wachtwoord kan gebruiken. Ik heb het netwerk gevonden en geprobeerd maar helaas zonder resultaat. Navraag bij de IT-specialist leerde dat het netwerk nog niet klaar is voor laptoppers. Wanneer dit wel het geval is, is nog niet bekend. Het zou een week kunnen zijn maar ook twee weken. Bij aanvang van het nieuwe schooljaar zou het in ieder geval klaar zijn. Het lijken wel Antilliaanse perikelen, zo van: “Komt goed, komt goed”. Tevens wist hij me te vertellen dat het alleen een kwestie was van een router plaatsen maar dat deze nog aangeschaft moest worden en dat het nog even zou duren dus. Ja, dat laatste had je al verteld…
Ik was nog vergeten te vertellen dat gisteren, op Waitangi Day, ik een korte rondleiding over de campus van AUT heb gekregen van Gill Cornes, de vrouw van Ross Cornes. Ross en Gill zijn de “bazen” van Mount Terrace Hall. Volgens mij heet zo iemand een Resident Manager. Ik wist niet waar de bibliotheek was en het kaartje dat ze had getekend was zo onduidelijk dat een luchtfoto nog beter zou zijn. We zijn van Mount Terrace Hall via een binnenweggetje naar de bibliotheek gelopen om vervolgens tot de ontdekking te komen dat deze gesloten was. Ze heeft ook meteen laten waar we te eten krijgen vanaf aanstaande zondag, de twaalfde. Ik zag de ruimte en wist meteen al dat het krap ging worden met al die studenten. Iets verderop was een soort van traditioneel Maori podium met Maori handwerk, versieringen en kunst. Erg gaaf om te zien. Nagemaakt uiteraard, niet echt… Overigens betekent Kia Ora niet welkom zoals mij is verteld maar “Hallo”. Welkom in het Maori is dus weer heel wat anders. Kia Ora kan ook “Dank je wel” betekenen. Als je wil weten hoe het met een Maori gaat vraag je hem of haar “Kei te pehea koe”. Iemand gedag zeggen als in afscheid doe je door te zeggen “Haere ra” of “Ka kite ano”. Nu nog een Maori vinden die me zal begrijpen en ik ben een gelukkig mens. Anyway, terug naar de rondleiding. We liepen over St. Paul’s Street naar Symonds Street en ik zag op de hoek een Subway. Kijk, dat scheelt weer een eind lopen naar Queen Street. Niet dat het echt ver is maar het is heuveltje op, heuveltje af en dit is allemaal vlak terrein. Na het een en ander aangehoord te hebben over de straat zijn we weer teruggelopen naar Mount Street. Ik vond het een erg leuke en interessante rondleiding. Het binnenweggetje scheelt weer een paar honderd meter omlopen.
Ik had voor ’s avonds bij de Chinese toko een bakje noodles gehaald. Alles stond er uiteraard in het Chinees op dus ik had eigenlijk geen idee wat voor noodles ik had gekocht. Daar kwamen we snel genoeg achter. Normaal is het zakje wat in de verpakking zit de smaakmaker wat je er dus doorheen giet. Dit keer was het echter een scherpe poeder. Ik proefde dat al snel, maar ja, dan is het al redelijk te laat en zo. Na de lekker pikante noodles heb ik nog even televisie gekeken en boven wat muziek geluisterd.
De winkels waren weer open en ik had me vandaag voorgenomen om van deze dag een regeldag te maken. Dus ik stond al vroeg, 9.00, op om naar het International Student Center te gaan en het een en ander te regelen met betrekking tot de verzekering die ik niet wil gaan betalen, het verkrijgen van mijn inlogcode zodat ik kan internetten en het bespreken van mijn vakken.
Ik heb met de persoon gesproken waarmee ik een tijdje emailcontact heb gehad, hij zag er een beetje homoachtig uit maar dit kan ook aan mij liggen natuurlijk…Niet dat dat verder ook wat uitmaakt of zo maar het is gewoon iets wat snel opvalt. Al snel werd duidelijk dat ik nog geen inlogcode zou krijgen alsmede studentenkaart. Dit zou gebeuren op de negende, Orientation Day. Erg kut natuurlijk want ik ging er al vanuit dat ik eindelijk eens fatsoenlijk kon internetten zonder dat ik steeds naar een internetcafé moet gaan die je, jawel, 1NZ$ per half uur oftewel 0,56 euro rekenen. Kijk, dat tikt natuurlijk aan als je dat elke dag een half uur doet. Later kwam ik er achter dat je ook in de Auckland City Library kan zitten voor hetzelfde tarief, in de airconditioning! Dat klinkt toch een stuk beter dan de hangstoelen waar het zweet je letterlijk in de bilspleet gaat zitten na een half uurtje.
Anyway, terug naar het gesprek dus. Ik heb het verhaal van de verzekering uitgelegd en vriendelijk doch dringend gevraagd waarom men zo moeilijk doet over mijn eigen verzekering. Het blijken puur formele zaken te zijn. Men is een bepaald formulier nodig en als ik die niet kan overhandigen, tsja, dan heb ik een soort van pech. Mensen uit Scandinavische landen als Noorwegen en Zweden heb om de een of andere reden wel de mazzel dat daar bepaalde verzekeringsmaatschappijen wel mogen worden meegenomen worden. Austin vertelt vervolgens ook nog dat de papieren voor het einde van de week binnen moeten zijn omdat dat een soort van deadline is waar hij zich van hogere hand aan moet houden. Ik mail naar huis dat er maar een beetje vaart achter gezet moet worden aangezien ik 150 euro nogal veel vind om dubbel te betalen.
Van het thuisfront komt dan later de dag dat woensdag Nederlandse tijd de papieren van de FBTO binnen zouden moeten zijn. Het zou dan midden in de nacht van donderdag in Nieuw-Zeeland zijn. Toch een geruststellend bericht. Als het goed is heeft de FBTO het document opgesteld waar ik twee dagen voor vertrek om heb gevraagd.
Enigszins teleurgesteld loop ik richting AUT om eens te checken hoe het zit met de inplugpunten voor laptops. Ik had eerder tijdens mijn voorverkenning al gehoord dat AUT in de bibliotheek een soort van gastennetwerk, genaamd AUT_GUEST, is waarmee je met je laptop kan inpluggen zonder dat je een logincode en wachtwoord kan gebruiken. Ik heb het netwerk gevonden en geprobeerd maar helaas zonder resultaat. Navraag bij de IT-specialist leerde dat het netwerk nog niet klaar is voor laptoppers. Wanneer dit wel het geval is, is nog niet bekend. Het zou een week kunnen zijn maar ook twee weken. Bij aanvang van het nieuwe schooljaar zou het in ieder geval klaar zijn. Het lijken wel Antilliaanse perikelen, zo van: “Komt goed, komt goed”. Tevens wist hij me te vertellen dat het alleen een kwestie was van een router plaatsen maar dat deze nog aangeschaft moest worden en dat het nog even zou duren dus. Ja, dat laatste had je al verteld…
Ik was nog vergeten te vertellen dat gisteren, op Waitangi Day, ik een korte rondleiding over de campus van AUT heb gekregen van Gill Cornes, de vrouw van Ross Cornes. Ross en Gill zijn de “bazen” van Mount Terrace Hall. Volgens mij heet zo iemand een Resident Manager. Ik wist niet waar de bibliotheek was en het kaartje dat ze had getekend was zo onduidelijk dat een luchtfoto nog beter zou zijn. We zijn van Mount Terrace Hall via een binnenweggetje naar de bibliotheek gelopen om vervolgens tot de ontdekking te komen dat deze gesloten was. Ze heeft ook meteen laten waar we te eten krijgen vanaf aanstaande zondag, de twaalfde. Ik zag de ruimte en wist meteen al dat het krap ging worden met al die studenten. Iets verderop was een soort van traditioneel Maori podium met Maori handwerk, versieringen en kunst. Erg gaaf om te zien. Nagemaakt uiteraard, niet echt… Overigens betekent Kia Ora niet welkom zoals mij is verteld maar “Hallo”. Welkom in het Maori is dus weer heel wat anders. Kia Ora kan ook “Dank je wel” betekenen. Als je wil weten hoe het met een Maori gaat vraag je hem of haar “Kei te pehea koe”. Iemand gedag zeggen als in afscheid doe je door te zeggen “Haere ra” of “Ka kite ano”. Nu nog een Maori vinden die me zal begrijpen en ik ben een gelukkig mens. Anyway, terug naar de rondleiding. We liepen over St. Paul’s Street naar Symonds Street en ik zag op de hoek een Subway. Kijk, dat scheelt weer een eind lopen naar Queen Street. Niet dat het echt ver is maar het is heuveltje op, heuveltje af en dit is allemaal vlak terrein. Na het een en ander aangehoord te hebben over de straat zijn we weer teruggelopen naar Mount Street. Ik vond het een erg leuke en interessante rondleiding. Het binnenweggetje scheelt weer een paar honderd meter omlopen.
Ik had voor ’s avonds bij de Chinese toko een bakje noodles gehaald. Alles stond er uiteraard in het Chinees op dus ik had eigenlijk geen idee wat voor noodles ik had gekocht. Daar kwamen we snel genoeg achter. Normaal is het zakje wat in de verpakking zit de smaakmaker wat je er dus doorheen giet. Dit keer was het echter een scherpe poeder. Ik proefde dat al snel, maar ja, dan is het al redelijk te laat en zo. Na de lekker pikante noodles heb ik nog even televisie gekeken en boven wat muziek geluisterd.
Travelling in 2015: Parijs // Luxemburg // Verenigde Staten // Frankfurt (?)
Woensdag 8 februari
Eigenlijk helemaal niks bijzonders gedaan. Het ontbijt bestond uit wat brood dat ik nog had plus plakjes smeltkaas. Je hebt hier ook wel van die grote stukken kaas zoals we die kennen in Nederland maar daar ben je een kaasschaaf voor nodig en die ben ik hier nog niet tegengekomen. ’s Ochtends ben ik begonnen met het kijken van seizoen twee van de serie 24. Seizoen een en vier had ik al gezien, drie heb ik niet compleet en vijf draait nu.
Ik heb een stuk of wat afleveringen bekeken als ik besluit dat ik wel eens de bus kan pakken naar Victoria Park. Daar is een New World supermarkt die een stuk goedkoper is dan de supermarkten in de binnenstad. Ik was 23.70NZ$ kwijt, ongeveer 13 euro, daarvoor had ik dan een kilo bacon, melk, een pizza, vier kippenpootjes, 2.25 liter cola, cornflakes en een brood. Het brood kostte mij slechts 1.99NZ$, dat is wel even wat anders dan 3.30NZ$ bij de supermarkt om de hoek.
Toen ik klaar was heb ik de Link bus weer teruggenomen naar Mount Terrace. Het duurt ongeveer een kwartiertje om van MTH naar Victoria Park te gaan en je gaat heuveltje op, heuveltje af, een leuke route door het centrum, K-Road, Ponsonby Road en dus uiteindelijk Victoria Park.
De rest van de dag heb ik weer wat afleveringen van 24 bekeken aangezien ik verder weinig te doen had.
Eigenlijk helemaal niks bijzonders gedaan. Het ontbijt bestond uit wat brood dat ik nog had plus plakjes smeltkaas. Je hebt hier ook wel van die grote stukken kaas zoals we die kennen in Nederland maar daar ben je een kaasschaaf voor nodig en die ben ik hier nog niet tegengekomen. ’s Ochtends ben ik begonnen met het kijken van seizoen twee van de serie 24. Seizoen een en vier had ik al gezien, drie heb ik niet compleet en vijf draait nu.
Ik heb een stuk of wat afleveringen bekeken als ik besluit dat ik wel eens de bus kan pakken naar Victoria Park. Daar is een New World supermarkt die een stuk goedkoper is dan de supermarkten in de binnenstad. Ik was 23.70NZ$ kwijt, ongeveer 13 euro, daarvoor had ik dan een kilo bacon, melk, een pizza, vier kippenpootjes, 2.25 liter cola, cornflakes en een brood. Het brood kostte mij slechts 1.99NZ$, dat is wel even wat anders dan 3.30NZ$ bij de supermarkt om de hoek.
Toen ik klaar was heb ik de Link bus weer teruggenomen naar Mount Terrace. Het duurt ongeveer een kwartiertje om van MTH naar Victoria Park te gaan en je gaat heuveltje op, heuveltje af, een leuke route door het centrum, K-Road, Ponsonby Road en dus uiteindelijk Victoria Park.
De rest van de dag heb ik weer wat afleveringen van 24 bekeken aangezien ik verder weinig te doen had.
Travelling in 2015: Parijs // Luxemburg // Verenigde Staten // Frankfurt (?)
Dat doe ik nu ook, vanaf de Sky Tower. Of ik ga naar de Foodtown, de bus daar naar toe is ook gratis. Gister lag de Statendam in de haven van de Holland-America-line, ooit gebouwd in Rotterdam.quote:Op maandag 13 februari 2006 11:10 schreef lizardtattoo het volgende:
Ik liep dan ook naar de New World. Watje
Travelling in 2015: Parijs // Luxemburg // Verenigde Staten // Frankfurt (?)
* Pheno krijgt weer zin in NZ na dit te zien.... Geniet ervan!
Op dinsdag 21 februari 2012 22:30 schreef JoanFranka het volgende:
PINGUINS RULEREN!! Dat zijn echt een van de grappigste dieren op aarde hahahaa
PINGUINS RULEREN!! Dat zijn echt een van de grappigste dieren op aarde hahahaa
Gisteren was het weer Pak 'n Save dag en gingen we weer met een hele groep boodschappen doen bij de lokale Pak 'n Save. In plaats van naar Mt Albert ging de rit dit keer naar de megastore in Hendersson. En ik heb gekocht: (bedragen in NZ$)
Dipsaus 2.17
Brood 1.99
Brood 1.99
Blikje zalm 1.29
Baked beans/sausage 1.99
Vruchtensapspul 3liter 2.89
Coca Cola 2.5liter 1.99
Coca Cola 2.5liter 1.99
Coca Cola 2.5liter 1.99
Pasta snack sourcream chives 0.95
Pasta snack cheese bacon 0.95
Pasta snack cheese garlic 0.95
Nacho-chips 2.55
Lamb leg steaks 2pieces 3.74
Bananen 1.94
Slasalade 2.95
Berry crumble yoghurt 2.69
Melk 2liter 2.70
Pizza 4.59
Salami cracked pepper 2.85
Spaanse broodjes 3pieces 1.25
Gurnard fillets 3pieces 5.39
Cappuccino ijs 2.69
Totaal 56.77. Net onder het budget van 57$. Ik had nog kaas, ham, boter, eieren, cornflakes, wat vlees en wat melk in huis.
Dipsaus 2.17
Brood 1.99
Brood 1.99
Blikje zalm 1.29
Baked beans/sausage 1.99
Vruchtensapspul 3liter 2.89
Coca Cola 2.5liter 1.99
Coca Cola 2.5liter 1.99
Coca Cola 2.5liter 1.99
Pasta snack sourcream chives 0.95
Pasta snack cheese bacon 0.95
Pasta snack cheese garlic 0.95
Nacho-chips 2.55
Lamb leg steaks 2pieces 3.74
Bananen 1.94
Slasalade 2.95
Berry crumble yoghurt 2.69
Melk 2liter 2.70
Pizza 4.59
Salami cracked pepper 2.85
Spaanse broodjes 3pieces 1.25
Gurnard fillets 3pieces 5.39
Cappuccino ijs 2.69
Totaal 56.77. Net onder het budget van 57$. Ik had nog kaas, ham, boter, eieren, cornflakes, wat vlees en wat melk in huis.
Travelling in 2015: Parijs // Luxemburg // Verenigde Staten // Frankfurt (?)
Hallo
Vanochtend hebben we voor Studio Production een filmpje opgenomen op band van 2 minuten en 30 seconden. We hadden een intro van 20 seconden dat werd uitgevoerd door een presenter, vervolgens kwam een demonstration van 2 minuten en uiteindelijk een outro van 10 seconden. Als onderwerp hadden we gekozen voor paper darts oftewel papieren vliegtuigjes. Onze groep bestaat uit 4 mensen waar er normaal 5 zijn. Er was een Director, Directors Assistant, Floor Manager, Script writer/Researcher en Demonstrator. Doordat we met 4 waren nam Niko de laatste 2 rollen op zich. Op zich niet zo heel veel. Andrew was de Director en Rowen de Directors Assistant. Zelf was ik Floor Manager
Er waren dus 4 mensen die een rol hadden tijdens de productie. Natuurlijk ben je meerdere mensen nodig. Zo waren we iemand nodig die de autocue deed, een presenter, 3 cameramensen, een vision mixer, soundmixer en een graphics mixer. Omdat er 4 groepen zijn helpt iedereen mekaar. Zo heb ik bij de andere groepen 3 keer camera gedaan.
Deze opdracht was voor een "mark" oftewel een cijfer en het enige wat ik moest doen was mijn rol goed uitvoeren. Marking criteria zijn:
- Controls the studio floor throughout, promotes an orderly and harmonious atmosphere.
- Clearly communicates the director's instructions to the talent and crew, and their feedback to the director.
- Takes responsibility for the set and removal of sets and props.
- Gives correct cue signals to talent and crew.
- Positions him/herself correctly to give signals.
- Organises cable handling etc during camera repositioning.
- Ensures all microphones are correctly placed and cables hidden where possible.
- Ensures talent are comfortable (eg supplies glasses of water).
- Knows the script well.
- Supports the director but may act on own initiative if disaster threatens or occurs.
Kortom, een belangrijke rol. Net als de overige rollen trouwens want je kan geen rollen missen.
Alles ging naar mijn weten erg goed in de eerste twee keren. De eerste twee waren rehearsals en de derde keer hebben we het opgenomen op band. Niko had het prima gedaan tijdens de presentatie en ik denk dat men mijn muziekkeuze ook wel kon waarderen. Ik had voor de intro en outro het "next week" cue muziekje van Gilmore Girls gekozen. Als achtergrondmuziek tijdens de demonstratie had ik een muziekje van Super Mario Bros gekozen wat erg grappig klonk. Het duurde even voordat men het herkende.
Hopelijk krijgen we volgende week de resultaten.
Morgen een kleine presentatie van VisCom, Visual Communication. We moeten een poster maken voor het South Pacific Forum. Een of ander forum voor landen en eilanden in de Pacific Ocean.
Natuurlijk heb ik met mijn statief de afgelopen tijd 's nachts wat foto's kunnen maken. Ze zijn goed gelukt alleen het licht van lantaarnpalen is soms wat te veel aanwezig.
WT Building @ Queen Street, waar ik op maandag en donderdag les heb op de 13e en 14e verdieping.
Aotea Square en Metro Skycity, bioscoop en foodcourt tegenover het WT building.
Queen Street.
Queen Street met Town Hall.
Britomart, Quay Street, Albert Street.
HSBC building vanaf Quay Street.
Hilton hotel, Princes Wharf vanaf Quay Street.
Auckland Harbour Bridge vanaf Princes Wharf, beetje ver weg.
Viaduct Harbour met erg veel gezellige pubs, bars en restaurantjes.
Viaduct Harbour.
Viaduct Harbour.
Viaduct Harbour.
Viaduct Harbour
Viaduct Harbour.
Viaduct Harbour met Sky Tower op de achtergrond.
Britomart Transport Centre, station voor trein en bus.
Britomart.
Britomart.
Britomart.
Britomart + ferry building.
Sky Tower vanaf Albert Street.
Sky Tower vanaf Albert Street.
Vanochtend hebben we voor Studio Production een filmpje opgenomen op band van 2 minuten en 30 seconden. We hadden een intro van 20 seconden dat werd uitgevoerd door een presenter, vervolgens kwam een demonstration van 2 minuten en uiteindelijk een outro van 10 seconden. Als onderwerp hadden we gekozen voor paper darts oftewel papieren vliegtuigjes. Onze groep bestaat uit 4 mensen waar er normaal 5 zijn. Er was een Director, Directors Assistant, Floor Manager, Script writer/Researcher en Demonstrator. Doordat we met 4 waren nam Niko de laatste 2 rollen op zich. Op zich niet zo heel veel. Andrew was de Director en Rowen de Directors Assistant. Zelf was ik Floor Manager
Er waren dus 4 mensen die een rol hadden tijdens de productie. Natuurlijk ben je meerdere mensen nodig. Zo waren we iemand nodig die de autocue deed, een presenter, 3 cameramensen, een vision mixer, soundmixer en een graphics mixer. Omdat er 4 groepen zijn helpt iedereen mekaar. Zo heb ik bij de andere groepen 3 keer camera gedaan.
Deze opdracht was voor een "mark" oftewel een cijfer en het enige wat ik moest doen was mijn rol goed uitvoeren. Marking criteria zijn:
Kortom, een belangrijke rol. Net als de overige rollen trouwens want je kan geen rollen missen.
Alles ging naar mijn weten erg goed in de eerste twee keren. De eerste twee waren rehearsals en de derde keer hebben we het opgenomen op band. Niko had het prima gedaan tijdens de presentatie en ik denk dat men mijn muziekkeuze ook wel kon waarderen. Ik had voor de intro en outro het "next week" cue muziekje van Gilmore Girls gekozen. Als achtergrondmuziek tijdens de demonstratie had ik een muziekje van Super Mario Bros gekozen wat erg grappig klonk. Het duurde even voordat men het herkende.
Hopelijk krijgen we volgende week de resultaten.
Morgen een kleine presentatie van VisCom, Visual Communication. We moeten een poster maken voor het South Pacific Forum. Een of ander forum voor landen en eilanden in de Pacific Ocean.
Natuurlijk heb ik met mijn statief de afgelopen tijd 's nachts wat foto's kunnen maken. Ze zijn goed gelukt alleen het licht van lantaarnpalen is soms wat te veel aanwezig.
WT Building @ Queen Street, waar ik op maandag en donderdag les heb op de 13e en 14e verdieping.
Aotea Square en Metro Skycity, bioscoop en foodcourt tegenover het WT building.
Queen Street.
Queen Street met Town Hall.
Britomart, Quay Street, Albert Street.
HSBC building vanaf Quay Street.
Hilton hotel, Princes Wharf vanaf Quay Street.
Auckland Harbour Bridge vanaf Princes Wharf, beetje ver weg.
Viaduct Harbour met erg veel gezellige pubs, bars en restaurantjes.
Viaduct Harbour.
Viaduct Harbour.
Viaduct Harbour.
Viaduct Harbour
Viaduct Harbour.
Viaduct Harbour met Sky Tower op de achtergrond.
Britomart Transport Centre, station voor trein en bus.
Britomart.
Britomart.
Britomart.
Britomart + ferry building.
Sky Tower vanaf Albert Street.
Sky Tower vanaf Albert Street.
Travelling in 2015: Parijs // Luxemburg // Verenigde Staten // Frankfurt (?)
Dan moet ik 700 foto's uploaden. Ik ga binnenkort nog een apart fotoalbum aanmaken voor alle auto's.quote:Op woensdag 29 maart 2006 08:21 schreef Blik het volgende:
Ik stel voor dat je al de foto's van auto's hier ook neerzet
leuk verslag
Travelling in 2015: Parijs // Luxemburg // Verenigde Staten // Frankfurt (?)
Even wat fototjes van mijn huidige appartement.
Weinig nieuws van deze kant te melden. Binnenkort gaan we met 2 auto's naar het meest noordelijke puntje van Nieuw Zeeland, Cape Reinga (Kaap Maria van Diemen). Dit is het punt waar de Tasman Sea en de Pacific Ocean samen komen en dat moet heel mooi zijn.
Weinig nieuws van deze kant te melden. Binnenkort gaan we met 2 auto's naar het meest noordelijke puntje van Nieuw Zeeland, Cape Reinga (Kaap Maria van Diemen). Dit is het punt waar de Tasman Sea en de Pacific Ocean samen komen en dat moet heel mooi zijn.
Travelling in 2015: Parijs // Luxemburg // Verenigde Staten // Frankfurt (?)
Tevens hebben we gister een End Of The Semester bash gehad. Een leuke borrel in het Playhouse cafe op Aotea Square naast Sky City Metro. Het was erg leuk en er waren ontzettend veel internationale studenten. Het halve cafe was afgezet voor onze groep en het duurde officieel van 7-9 maar wij zaten er tot een uur of 12. Het bier vloeide rijkelijk, de chips waren lekker en de sfeer goed!
Hieronder een selectie van de foto's. Alle foto's zijn te zien hier.
Duitsland, Finland, Finland, Finland, Duitsland.
Twee Amerikaanse vrienden.
Nieuwe vrienden, Jenny uit NZ en Susan uit de VS.
Finland, Finland, Nederland.
Mehmet en Megumi uit Duitsland en Japan.
Meg
Ayako uit Japan en Sari uit Finland.
Bier is lekker.
Pierre uit Frankrijk, Juha uit Finland.
Johanna aus Deutschland.
Japanners zijn okee
Even bijschenken.
[ Bericht 69% gewijzigd door Jaguarized op 12-05-2006 06:15:55 ]
Hieronder een selectie van de foto's. Alle foto's zijn te zien hier.
Duitsland, Finland, Finland, Finland, Duitsland.
Twee Amerikaanse vrienden.
Nieuwe vrienden, Jenny uit NZ en Susan uit de VS.
Finland, Finland, Nederland.
Mehmet en Megumi uit Duitsland en Japan.
Meg
Ayako uit Japan en Sari uit Finland.
Bier is lekker.
Pierre uit Frankrijk, Juha uit Finland.
Johanna aus Deutschland.
Japanners zijn okee
Even bijschenken.
[ Bericht 69% gewijzigd door Jaguarized op 12-05-2006 06:15:55 ]
Travelling in 2015: Parijs // Luxemburg // Verenigde Staten // Frankfurt (?)
|
|
