Het is uit...

Sorry dat ik jullie hiermee lastig val maar ik moet dit gewoon kwijt.

Mijn (ex)vriendin en ik hebben zojuist een punt gezet achter onze relatie. We hebben zo'n 5 en een halve maand iets met elkaar gehad. Zij had er op het laatst geen vertrouwen meer in en hebben daarom besloten om er een punt achter te zetten.

In de eerste maand van onze relatie merkte ik en ook mijn (ex)vriendin dat het gevoel voor elkaar wel erg sterk was na zo'n korte tijd. Beiden hadden we eerdere relaties gehad maar nog nooit was het gevoel zo sterk geweest. Ik zelf had een paar moeilijke relaties achter de rug, één van anderhalf jaar die vreemdgegaan is, en één van 3 jaar waarin ik 3 jaar lang voor de gek ben gehouden en belogen ben geworden. Dus mijn vertrouwen was gewoon erg laag. De maanden vlogen voorbij en steeds werd ons gevoel sterker, we praatte zelfs al serieus over samenwonen, beiden vonden we dat raar omdat we dat nog nooit eerder gehad hebben maar het voelde gewoon zo goed.

Maar helaas ging het niet altijd super, ik heb een probleem en dat probleem is wantrouwen. Het is zo erg dat er 2 voorvallen zijn geweest waarvan ik haar beschuldigt heb van vreemdgaan terwijl dat niet zo was, waar ik achteraf achter kwam. Mijn (ex)vriendin heeft me herhaaldelijk verteld dat ik haar moet leren vertrouwen, maar het was gewoon zo moeilijk na alles. Ik was gewoon zo bang dat ik weer belogen zou worden.

Ik voelde me erg onzeker in de relatie, het gevoel wat ik had was goed maar toch had ik twijfels, twijfels over haar gevoelens voor mij, mijn (ex)vriendin heeft vroeger nogal een paar onprettige ervaringen gehad in de vriendenkring, en ze is ook het vertrouwen verloren in mensen algemeen. Ze sluit zich helemaal af en uit haar gevoelens nauwelijks. Ik heb hier altijd moeite mee gehad. Omdat ik niet wist wat haar bedoelingen waren met mij, ze zei wel "ik hou van je" maar ik merkte het zelden. Dit in combinatie met mijn wantrouwen zorgde voor veel problemen.

Ik heb altijd gedacht dat zodra ze me toeliet en me vertrouwde dat ik haar ook kon vertrouwen, ik kreeg gewoon geen hoogte van haar, en dat is moeilijk. Houd ze van me? houd ze niet van me? dat vroeg ik me zovaak af, ik werd er helemaal gek van. Ze liet zelden merken dat ik de persoon was waar ze mee verder wou gaan, terwijl ze dat wel zei. Ik ben nog nooit zo onzeker geweest in mijn leven. We hebben hier onze ruzie's over gehad, als t niet ging over mijn wantrouwen ging t wel over haar verwaarlosing van mij.

We hebben vaak beloftes gemaakt maar met het idee rond gelopen dat we elkaar toch niet zouden kwijt raken, en daardoor denk ik dat we niet goed genoeg ons best gedaan hebben om te zorgen dat het goed bleef tussen ons. Zij heeft er totaal geen vertrouwen meer in, en wil een pauze. Ik kan geen pauze aan, omdat een eerdere vriendin mij dat ook gezegd heeft, en na anderhalve week wachten ik te horen kreeg dat t feestje toch niet door ging en t weekend daarop hoorde wat voor een leuke jongen ze ontmoet had.

Dus de keuze, die ik totaal niet wil, is dus dat t per direct uit is. Ik weet t gewoon niet meer nu, ik ben radeloos. We weten onze fouten en we communiceren goed, alleen het probleem is het luisteren denk ik, we weten wat we eraan kunnen doen, en we doen t gewoon niet goed genoeg. Het werkt niet meer voor haar, ze zei dat ze gewoon tijd nodig had om na te denken, die tijd kon ik haar niet geven. Beiden zaten we fout, en we houden zoveel van elkaar en willen elkaar eigenlijk niet kwijt, maar we willen ook beiden geen stress meer met elkaar. Ik ben wantrouwend, en zij is koppig en erg gesloten ze stelt een muur op en ze toont zelden een emotie.

Ik heb in die tijd nooit echt geweten dat ze van me hield, tot gisteravond en dan besef je je zo erg dat ik zo stom ben geweest om haar niet te vertrouwen, maar door de daden van andere mensen heeft zij die kans nooit gekregen en dat is mijn schuld geweest.

quote:

[b]Op vrijdag 10 februari 2006 20:44
...

Leren vertrouwen kan inderdaad geen kwaad in jouw geval als ik dat zo lees.

Ik weet het, ik wou dat ik het kon. Ik doe zo mijn best maar het lukt niet zo snel.

quote:

Op vrijdag 10 februari 2006 20:50 schreef Sc0rPi0n het volgende:
Kom even tot jezelf .... want je zit nu ff in een k*tsituatie.

Als je meerdere keren op je hart bent getrapt, is het moeilijk om een volgende vriendin te vertrouwen. Ikzelf was erg jaloers en dat gaf veel problemen met vriendinnen. Ik heb toen voor mezelf gezegd dat ik het om zou draaien. Dus iemand vertrouw ik voor de 100% in plaats van dat die ander zich moet bewijzen dat die trouw is.
Dat herken ik ook in jouw verhaal. In plaats van haar gewoon te vertrouwen, heb je jezelf gek gemaakt dat ook zij je zou kwetsen.

Heb je nooit gezegd tegen haar dat je ook behoefte hebt aan lieve woorden en dat je graag wil horen dat ze van je houdt. Waarom sluit ze zichzelf af. Is er dan wat bij haar het verleden gebeurd waardoor ze dichtklapt op het gebied van emoties?

Ik weet niet of je het vaak genoeg met haar erover gepraat hebt (ik neem aan van wel) maar dan heb je kunnen zeggen dat ze wat opener voor jou mocht zijn en dat jij haar daardoor meer gaat vertrouwen. Anyway het is nu een rotsituatie en het helpt om het er met anderen over te hebben. Sterkte.

We hebben het er heel vaak over gehad, ze heeft veel meegemaakt en ze vertrouwt denk ik gewoon niet snel. Ze stelt zich niet snel open om haar emoties te uiten, en ze kropt alles op. En dan ploft dat, en in de tussentijd kan ze dan weken raar gaan doen. Tja en dan komt de onzekerheid bij mij, want ze doet namelijk raar, ik ben bezeikt en daar is de link voor mij, ze doet raar omdat er een ander is en zo escaleert het dan verder. Totdat ik inzie dat er iets anders was. Het is dom, maar ik kreeg haar maar niet zover dat ze zich deed uiten bij mij. Ik wou dat zo graag, haar beter leren kennen, haar gevoelens delen alles. Dat had mijn wantrouwen een stuk minder gemaakt.

quote:

Op vrijdag 10 februari 2006 21:32 schreef Sc0rPi0n het volgende:
Dat is inderdaad erg moeilijk ja. Eerst alles opkroppen om vervolgens een keer de bom te laten barsten. Jammer dat ze niet eerder aangeeft wat er in haar omgaat en waar ze mee zit, dit had een hoop problemen op kunnen lossen. Wat je zelf al zegt is dat ze vreemd ging doen en dat jij dat zag als "ze gaat vreemd"

Mocht je haar terug willen, zou ik in dat gesprek zeker naar voren brengen dat ze gewoon sneller haar problemen/irritaties bespreekbaar moet houden. Alleen daarom al zou je haar meer kunnen vertrouwen.

Ik wil haar heel graag terug, zij wil een pauze maar ik ben ontzettend bang dat ze na die pauze alsnog zegt dat het uit is en dan duurt de pijn maar voort. Ik heb al zovaak gezegd tegen haar dat ze me meer moet vertrouwen, bij mijn wantrouwen ligt de schuld voor 75% bij mij ik moet daar aan werken, haar afsluiten voor mij zodat ik onzeker word maakt de andere 25% van mijn vertrouwen, als ik niet weet wat in haar omgaat hoe kan ik haar dan vertrouwen, ik wil het zo graag als ik goed nadenk dan weet ik dat ze niet vreemd gaat, maar op het moment als er iets "raars" aan de hand is denk ik niet altijd logisch na en dat haat ik. Mijn reactie is sneller dan dat ik nadenk en dan is de fout al gemaakt. Als ik wist dat zij van mij hield, dat hoeft ze me niet iedere dag te vertellen, maar gewoon dat ze het laat merken dan hoefde ik me geen zorgen te maken, dan wist ik dat ze bij mij wou zijn wat er ook gebeurd. We zijn het samen schuld en als we verder willen met elkaar moeten we beiden onze problemen aanpakken, ik ben bereid voor haar om hulp te zoeken voor mijn wantrouwen, ze is me meer waard dan wat dan ook op deze wereld, en een leven zonder wantrouwen het is wat ik zo graag wil. Maar zij heeft er geen vertrouwen meer in, en dat vind ik jammer.

Moet ik haar de pauze gunnen, ik weet het namelijk echt totaal niet meer?

quote:

Op vrijdag 10 februari 2006 21:58 schreef Susie het volgende:
Iemand weer vertrouwen omdat je in het verleden bedrogen bent is moeilijk, maar probeer in je achterhoofd te houden dat niet zij dat is geweest, maar je ex. Mijn ex is ook vreemd gegaan en mijn huidige vriend gaat ook vaak genoeg alleen op stap en vaak denk ik dan wel eens...het zal toch niet? Dat is eigenlijk puur jezelf gek maken. Hij is mijn ex niet. En zo is het met je vriendin nu ook, zij is je ex niet.
Jullie hebben het al gehad over samen wonen en dergelijke. Dat doet ze niet zomaar, hieruit kan je toch opmaken dat ze gek op je is. Ik ben zelf ook een gesloten persoon, maar uit de kleine dingen kon je voor jezelf eigenlijk wel opmaken dat ze gek op je is/was.

Waar heeft zij nu precies geen vertrouwen meer in? In dat jij kan veranderen? Of in de hele relatie, is er teveel gebeurt dat zij er geen vertrouwen meer in heeft? Jij kent haar het beste, jij hebt gesprekken met haar gevoerd hierover en jullie zijn tot het besluit gekomen om een pauze in te lassen of er een punt achter te zetten.... das mij op dit moment even niet duidelijk. Hebben jullie een tijd eraan gebonden, of zien jullie wel? Dat is namelijk het verontrustende, dan gaat de een toch zijn eigen weg, terwijl de ander maar blijft tobben (en die laatste ben jij!)

Zorg dat je duidelijkheid van haar krijgt, zeg haar wat je hierboven hebt gezegd, dat ze je meer waard is dan wat dan op de wereld en praat!!

Succes en sterkte!

Dat heb ik gezegd, dat zij mij het meeste waard is op deze wereld. Alles wat hier staat heb ik al tegen haar gezegd.

Momenteel is het uit, zij wil een pauze, en ik kan dat niet.

Ik merk aan zo'n dingen dat ze verder met me wil, maar er zijn ook zoveel dingen waaraan ik merk dat ze niet verder met wil, in ieder geval zo denk ik. Als haar iets dwars zit verteld ze me dat niet, dan gaat ze dom doen naar me, dat is het probleem met haar, ze uit zich niet tegen mij, kropt alles op en dan merk ik het aan haar gedrag. Nou als ze dom doet denk ik dat er meer aan de hand is, zoals een andere jongen. Vooral omdat er genoeg "aasgieren" (zo noem ik ze) om haar heenhangen en dat is ook niet altijd prettig voor mij. Ze kreeg wel eens een sms van iemand dat ze mij moest dumpen en voor een andere jongen moest gaan. Of een sms van een jongen die wou afspreken, terwijl die wist dat ze een vriend had, of een jongen die zag op haar msn een hartje in haar naam staan, de foto's van mij op haar space, een relatie in haar profiel en dan nog langs haar huis rijden en smsen kijken als ze er is, snappen die gasten dat dan niet. Daar kan zij niks aan doen, maar ik kuur dat wel uit op haar en dat is ook niet goed van mij.

Ze heeft geen vertrouwen dat het goed blijft gaan, we houden veel van elkaar maar ze is bang dat ik steeds wantrouwen blijf hebben, en dat zij blijkbaar dom blijft doen naar me. Gewoon dat we terugvallen in onze oude gewoonte. Ik ben vroeger nooit wantrouwend geweest, daarom ben ik bezeikt geweest omdat ik te stom was omdat te zien.

Ze heeft ook geen vertrouwen in mij, ze heeft vroeger nogal wat meegemaakt, zogenaamde vriendinnen hebben er nogal wat geflikt en sinds die tijd is ze er bang voor, ook voor vriendschap te sluiten omdat ze niet meer gekwets wil worden, daarom stelt ze zich ook zo moeilijk op tegenover mij, en toont het zelden emotie. Maar doordat ze geen emotie toont krijg ik geen hoogte van haar, en daardoor word ik onzeker en dan haal ik me van alles in mijn hoofd.

Ik word er gek van, wil haar niet kwijt ze is alles voor me..

Ze zegt dat ze graag een pauze wilt, om eens uit te zoeken waar het mis is gegaan en wat er aan te doen is. En dat ik haar over een tijdje maar eens moet bellen. Maar ik ben bang dat ze na een tijdje me vergeten is. Dat ze die pauze gebruikt om me te verwerken, en niet om na te denken.

Ik heb al eerder relaties gehad, zelfs 1 van 3 jaar, maar daar was ik niet eens half zo kapot dan dat ik nu ben. Weet het echt allemaal niet meer.