Hier ben ik....
Sorry, het hoort hier niet thuis maar in F&F... maar voel mezelf hier meer thuis.
Ik had al het idee dat er iets niet goed zat bij Treas. De manege-eigenaar noemde me al emotionele zwangere muts. Maar ik had op mijn gevoel af moeten gaan, dat heeft v.w.b Treasure nog nooit mis gezeten.
Ze had inderdaad een soort van koliek. Haar baarmoeder is gedraaid en zit klem met haar darmen.
En nu? Ze heeft kalmeringsmiddelen, ze gaan zo kijken of ze met een arm naar binnen kunnen gaan en zo het geheel wat draaien, indien ze dan merken dat de darmen ook klem zitten, dan wordt dit operatief gedaan.
En dan??? In dat geval is het gokken. Als ze het zo laten dan overleven merrie + veulen het niet. Dus ze moeten wel ingrijpen. Maar de narcose kan ook dodelijk zijn voor allebei of 1 van de twee.
Ze kunnen me nu even niet daar gebruiken. Over een uur word ik gebeld met wat ze gaan doen. Dan mag ik die kant op.
Heel lief van Mauro dat ie deze kant op wil komen, maar ik heb hem dus een sms gestuurd dat ik dat niet wilde. Want ik ben nu emotioneel. Ik ken Mauro nog amper en dan kan ik mezelf niet zijn, ik zal me dan groot houden.
Ik wil me nu met Treas bezig houden en met niemand anders... hoe lullig en egoïstisch dat klinkt.
Heb al teveel meegemaakt met zieke paarden en mensen die je dan ook aandacht moet geven.
Stel dat dit haar laatste uren zijn... stel dat....
Als het echt mis is en als ik bij hem wil zijn stap ik vanzelf wel op de trein (iets zegt me dat ik dan niet zelf moet rijden)