De band tussen moeder en kind

Ik ben nu ongeveer 3 weken in Madrid als uitwisselingsstudent. De eerste weken heb ik me alleen bezig gehouden met uitgaan en de stad verkennen, omdat ik pas deze week echt vakken ga volgen. Niks aan de hand natuurlijk. Ik woon hier leuk, ken al redelijk wat mensen en ik heb me nog niet echt verveeld. Ik mis wel mijn vriendin, maar dat is logisch natuurlijk.

Tot zover de situatieschets.
Afgelopen zaterdagavond was ik weer uitgeweest en had behoorlijk wat gedronken en zelfs nog een paar hijzen van een joint genomen (had ik al jaren niet meer gedaan). Eenmaal in een club papte een Duits meisje met mij aan. Het is bij mij nog niet zo vaak voorgekomen dat een meisje op mij afkomt. Zeker niet onaantrekkelijk en eerlijk gezegd vond ik het wel ok (met de gedachte dat ik er toch niks mee wilde). Nadat ik op een wat rustiger plekje was gestaan, liep ze op me af en zoende me ineens op m'n mond. Omdat ik helemaal niet geïnteresseerd was, duwde ik haar uit een reflex vrij hard weg waardoor ze viel. Best genânt, zowel voor mij als voor haar. Tja, zelfs in beschonken toestand is mijn vriendin gewoon de enige voor mij. Dit alles gebeurde een uur voor het einde van de avond (om 6 uur sloot de club).

Rond een uur of 8 op zondagochtend had ik het gehaald tot aan m'n bed. Om half 4 's middags werd ik wakker gebeld door mijn vriendin of het wel goed met mij ging (mijn eerste vraag aan haar was hoeveel Feyenoord-Ajax was geworden...). Ik vertelde haar over het voorval van de vorige avond en ze moest wel lachen. (en nu komt het...)
Daarna checkte ik mijn mail en zag dat mijn moeder op de vroege zondagochtend om 5:16 uur een mail had gestuurd. Ze kon niet slapen en stuurde me een mailtje met de vraag hoe het me ging. De laatste alinea van haar mail ging als volgt:

Ben je van middag online? Wij willen je bellen, of heb je weer druk met je uitjes met meiden? denk aan Fiona hee. Pas op!

Op dat moment stond ik echt perplex. Een uur later sprak ik met mijn ouders. M'n moeder klonk vrij verdrietig. Ze had nl. gedroomd dat ik vreemd was gegaan en dat ik met een ander meisje thuis zou komen ipv mijn huidige vriendin. Op dat moment schrok ze wakker en stuurde me even later dat mailtje. Dat allemaal in hetzelfde tijdsbestek van mijn gebeurtenis met het Duitse meisje...

Toeval? Ik persoonlijk denk van niet. Dit soort situaties zijn al vaker voorgevallen tussen mij en mijn moeder, maar deze is wel het meest bizar tot nu toe. Ik heb wel eens gelezen dat over het algemeen de band tussen moeder en kind emotioneel hechter is dan de band tussen vader en kind. Dit zou te maken hebben, omdat de "band" al opgebouwd wordt wanneer het kind nog een embryo is. Zou dit kunnen betekenen dat daarom een moeder aanvoelt waar haar kind zich mee bezig houdt, ook al is dat kind duizenden kilometers van de moeder vandaan?

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 12:30 schreef RickySway het volgende:
klinkt een beetje als empathie dat voortgekomen of ontwikkeld is uit of door de emotionele band met een genetische verwante via het onderbewustzijn.

Ok... Dat is het beestje bij het naampje noemen eigenlijk. Waarop ik doel of er meer gevallen zijn tussen moeder en kind ipv andere combinaties (vader-kind, broer-zus, etc).

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 21:57 schreef nokwanda het volgende:
Toch is de moeder kind band vaak wel net ff anders.
In mijn jonge jaren liep dat echt voor geen meter. Ging op mijn 17-de al op mezelf wonen met een boel bombarie. Ik kon veeeel beter met mijn vader overweg toen.

Maar toch..... toen ik kort daarna in het ziekenhuis belandde met een blindedarm ontsteking was mijn moeder net op vakantie in Spanje. Ze heeft daar een dag niet kunnen lopen van de pijn in haar buik en vroeg zich de hele tijd af wat er met mij aan de hand was. Toen ze naar Nederland belde snapte ze wel waarom.

Dat had ik nou eigenlijk ook. Toen ik ernstig aan het puberen was, had ik eigenlijk helemaal niks met mijn moeder. Misschien was het ook meer er tegen verzetten. Maar het gevoel is bij mij idd ook omgeslagen sinds een aantal jaar.