Vandaag eindelijk vrij van mijn klote werk! Alhoewel, het voelt niet echt als ’vrij’ aan. Ik ben nanny en zit dus letterlijk 24/7 op het werk. Deze ochtend wird ik wakker en ging naar de badkamer om een rustig een douche te nemen, maar na een paar minuten nadat ik de badkamer deur achter mijn rug op slot had gedaan, was er meteen getrek en gebonk aan de deur. Het was de jongste van 3 jaar die naar binnen in de badkamer wilde komen, met geen begrip van dat ik een douche neem. Achteraf hoorde ik zijn moeder wat tegen hem zeggen om me met rust te laten of zoiets,,, Geen idee wat ze zei, want ze spreekt namelijk Fins tegen haar kinderen,,, Snel had ik de kraan aangezet, zodat het leek of dat ik hem niet hoorde bonken tegen de deur aan.
Maar nu lees je, ik kan niet eens rustig een poo of een pee of een douche of whatever nemen. Ik heb totaal GEEN privacy! Gelukkig kan ik mijn kamer op slot doen, maar dat is to ook achterlijk,,, Ik bedoel, ik hoefde het nooit in mijn eigen kamer te doen. Maar hier moet ik het wel, anders storen die for fucked sake kinderen me om het uur aan mijn computer wat erg frustrerend is, want ik kan dan niet normaal m’n ding doen.
Ik werk dus voor een gezin met 2 kinderen – 2 zonen om precies te zijn. De één is 3 jaar en praat ontiegelijk veel, loopt nog steeds in luiers, wilt dit en dat en anders huilen en vraagd altijd kei veel om aandacht. De ander is 6, gaat naar school, kan niet lezen, praat nog moeilijk Engels en Fins, jankt snel om de kleinste dingen. De moeder: zit hele dag thuis, doet alsof ze een hele tijd met iets bezig is, kan niet koken (of neemt altijd recepten boek erbij), is lui lui lui en naar mijn mening GEEN goede moeder! Vader is aaaaltijd op zakenreis: heeft eigen bedrijf, maar wilt verder geen werknemers aannemen, omdat de meeste mensen toch maar fouten maken, dus nu doet hij alles zelf. Resultaten blijkt dat hij nogal veel vergeet vanwege dat hij nu alles bijna zelf moet doen.
Het gezin komt uit Finland en wonen in Zwitserland, wegens belasting redenen. Omdat de belasting in Finland erg hoog zijn. Ze wonen hier al 2,5 jaren – de vader slechts 11 maanden (als je alles bij elkaar opteld), omdat hij steeds ergens anders op de wereld zit. Zijn vrouw en de kinderen zitten dus een heletijd in Zwitserland en de vrouw beweerd dat ze niet in haar uppie voor haar 2 kinderen kan zorgen. Ze kent verder niemand daarzo en doet verder ook geen moeite om contact op te nemen met mensen. Ze heeft het er blijkbaar naar haar zin in haar uppie met haar kids. Nou ja, naar haar zin,,, Ze had blijkbaar toch een nanny nodig om voor haar 2 kinderen ‘op te passen’, zodat ze meer vrijetijd heeft voor haar zelf. Een beetje teveel vrijetijd,,, Zo’n beetje iedere woensdag de stad Zug ingaan om inkopen te doen aan 2e handse spulletje of gewoon kleding en zooi voor haar zelf of voor de kinderen,,, Massages en doctoren om haar health weer goed op peil te behouden,,, en al dat soort andere zooi. Maar voor haar kinderen zorgen? Ho maar,,,
Het wijf frustreerd me ontiegelijk!!! Ze praat en praat en praat een hele dag door en zeikt over de meest kleinste dingetjes,,, en dat moet ik dus allemaal aanhoren! Als ik heel even mijn handen niet wapper, dan is het gelijk blah blah – dan moet ik de kleinste onbenulle dingetjes doen, zoals knopen goed aannaaien aan een jas (????). Daar ben ik niet voor ingehuurd!!!
Voordat ik een contract kreeg had mijn baas allerlei beloftes:
1. De hoofdzaak van je nanny baan is om de kinderen Engels te leren
2. Je salaris is 3300 CHF per maand met daarbij 300 CHF aftrek voor belasting etc.
Beiden blijken dus NIET WAAR te zijn! In het contract stond er “lichte schoonmaakwerk” & “kinderopvoeding”. Eerst dacht ik; het zal wel zo zijn, maar achteraf,,, Salaris werd met 500 CHF afgetrokken, en het zal binnenkort meer zijn, want ik werd gedwongen om een pensioen fonds te nemen.
Ik vroeg aan hen wat precies mijn taken en mijn werk uren zijn, maar dat hebben ze mij nooit precies verteld. Dus nu kunnen ze alles met me doen, zonder dat ik iets kan zeggen. Niemand die me daarij helpt, want ik ken hier ook verder niemand. Behalve mijn buurmeisje die naast me woont en zelf uit Belgie komt. Had haar pas 5 dagen geleden ontmoet terwijl ik hier al 4 maanden zit.
Bij mij ging er een lichtje branden een paar maanden geleden, maar was zelf te lui om op onderzoek te gaan, terwijl het simpel was om dit op het internet te vinden. En ja, een paar dagen geleden deed ik een research op het internet en de regelementen voor een nanny blijken:
1. You will receive room and board with a host family in exchange for approximately 30 to 40 hours of weekly work (housework, baby-sitting, etc.).
2. You have the right to one day off per week (at least one Sunday a month) and 4 weeks vacation per year (5 weeks if you are less than 20 years old).
3. You will be paid at least 700 Swiss francs net per month (this may be more, depending on the canton).
4. Your employer is also obliged to enrol you in a language school.
5. Employers pay your health and accident insurance, as well as your language courses, although they can deduct up to 10% of your salary to cover the costs.1. Heb mijn eigen kamer. Werkuren? Over de 40 uren. Vanaf 1 februari heb ik zelf een werkuren tabel gemaakt, zodat ik kan zien hoeveel ik in een week heb gewerkt.
2. Dit klopt wel.
3. Klopt ook
4. Hebben ze mij nooit verteld dat ze het moeten doen! En zou dit heel graag willen.
5. Ja en nee, ik moest ook nog een eigen verzekering afsluiten hier in Zwitserland, maar heb de papieren niet getekend, omdat ik weet dat het niet klopt. Ik heb zelf een wereldreis en –zaken verzekering en betaal 53 EUR per maand ervoor. Daarnaast nog de verzekering in Nederland en dan wordt er nog de verzerking van hier automatisch van mijn salaris afgetrokken. Dus een 4e nemen? NO WAY!!!
Ik ben op sommige gevallen GERIPPED OFF!!! En ik weet zelf niet wat ik ermee moet doen of hoe ik hier uit kom. Mijn broer wilt me niet helpen en zegt dat dit mijn eigen schuld is.
Het is onbegrijpelijk,,, Ik ben blij dat ik zelf niet hoef schoon te maken, omdat zij zelf zo’n schoonmaak service hebben. Maar de rest is echt ontiegelijk zwaar. Ik sta om 7:00 ’s ochtends op en ben pas om 9 uur klaar. Tussen 2 en 4 ben ik meestal vrij. Als de moeder er niet is, stop ik meestal de kleine eerder in bed in de middag en beiden eerder in bed in de avond. Want 9 uur slapen voor een 3 en 6 jarige is echt veel te laat – dat doen de ouders!!! Toen ik 6 was moet ik al om 7 uur in bed liggen, dus dat doe ik dan ook, zodat ik eindelijk wat kan rusten. Alhoewel, daarna doe ik meestal de was tot laat, want ik wil de volgende dag geen gezeik horen van dat wijf dat ik helemaal niks doe in haar huis, terwijl ik eigenlijk altijd mijn handen wapper.
Ze zijn 2x meer dan 24 uur weggeweest, dus moest ik op de kinderen passen. Een keertje was het zo; na 24 uur werken dacht ik even vrij te zijn, want de ouders waren thuis aangekomen en was erg moe,,, Ik sprak met mijn vriend even op MSN met webcam, want mijn vriend woont in Bali, en mis hem heel erg. Na een paar minuten kwam ze mijn kamer binnenstormen: “Dewi, wat had ik gezegd? JIJ (wijzend naar mij) zou om 4 uur met de kinderen buiten spelen en het is nu al 17:30! Ik ga strijken en mijn man zorgt voor het eten! Dat hadden we afgesproken.” Ok, sorry,,,, maar ik heb die dag daarvoor mij helemaal uitgesloofd! Ik ging naar beneden om mijn jas om te doen en ze kwam toen naar me toe en zei: “Oh, ik zie dat je al de was hebt gedaan!” Oh nou zeg, zie je het nu pas lompe kutwijf? Er waren slechts 2 hoeslakens en kussen lakens over om te strijken. En die man koken? Bij de Chinees halen!!!! Jaaaaaaaaa,,, dat kan IK OOK!!! Toch moest ik alsnog buiten met –10c spelen met de kids. Ik haat die winter zo erg,,, Kids omkleden duurd een eeuwigheid, ze luisteren meestal niet en duurd het pas een uur voordat ze allebei buiten zijn. Het meest irritante is dat ze MOETEN buiten spelen. Maakt niet uit in wat voor een weeromstandigheid, ze MOETEN – of ze willen of niet. De moeder vind het belangrijk dat ze frisse lucht krijgen.
En nu zit dus dat kind naast me nu ik dit allemaal typt. En kan dus niet normaal mijn dingen doen. Zijn moeder is weg, en eigenlijk is het mijn vrije dag,,, loopt een heletijd tegen mij aan te lullen en vraagt om aandacht, terwijl ik dit typt. “Ga iets voor jezelf doen, je hebt zoveel speelgoed dat ik vroeger nog nooit heb gehad”, zeg ik tegen hem. Maar hij zegt dat er niets te doen is en blijft dus bij mij rondhangen. Zie? Totaal geen privacy. Zei zegt dat hij ziek is en kan dus vandaag niet naar school, terwijl dat helemaal niet zo is. Educatie is blijkbaar bij hun niet belangrijk. Zij vinden 5 dagen in de week school voor een 6 jarige kind al te veel,,, Tja, wat als hij op de middelbare school zit? Wat zullen ze dan zeggen,,,, Het kind kan niet lezen, laat staan niet goed spreken. Maar dat is natuurlijk niet mijn probleem.
Toen ik hen vertelden dat ik Grafisch Vormgeven wilde doen in Australie zei de man: “Denk je nou dat je daarin later werk krijg? Vast niet, maar ja, jij moet het zelf weten. Het is niet mijn toekomst.” DANK U WEL MENEER!!! Wat bent u supportive!!!
Ja, ik had tegen mezelf gezegd om een jaar lang te werken, zodat ik mijn schoolgeld bij elkaar krijg en dacht dat een nanny zijn de makkelijkste manier was om geld bij elkaar te kunnen krijgen. Achteraf blijkt dat dus niet zo te zijn. Ik wil doooooolgraag weer terug naar school! Niet in Nederland, maar in Darwin, Australie aan een Universiteit. Maar omdat de opleiding 6500 euro kost, probeer ik dus via deze weg het bij elkaar te sprokkelen. En dan nog de levenskosten erbij optellen moet ik gemiddeld 14.000 EUR bij elkaar hebben aan het einde van het jaar. Ik hoop dat ik deze baan t/m het einde van mijn contract kan behouden – dus t/m 29 September, maar zeker ben ik er niet van,,, Geestelijk ga ik achteruit,,, er is zoveel gebeurd in de laatste 4 maanden,,, Mijn moeder en mijn eigen broer hebben schijt aan me. Ik probeer er niet aan te denken, maar echt te focussen op mijn toekomst plannen: eerst study afmaken, dan werk zoeken in Aussie of Bali en hopelijk eindelijk met mijn geliefde trouwen. Maar het kan allemaal zo veranderen,,, 6 maanden geleden wist ik ook niet dat ik in Zwitserland zou zitten, maar mijn liefde voor wat ik heb voor mijn vriend (eigenlijk mijn fiance) gaat nooit kapot. We houden zoveel van elkaar, we doen er echt alles aan om dit zo te behouden. Al wonen we 1000en mijlen van elkaar.
Sorry van het elle lange verhaal, maar moest mijn ei kwijt.