Loner blijven?

Waarom ben je een loner? Waarom denk je dat het zo is dat je andere mensen afstoot? Waarom voel je je afgewezen door anderen? Op welke manier pas je je aan? Welke aspecten van jezelf bevescht je?

Een post met alleen maar vragen en zonder antwoorden, maar hopelijk heb je iets aan de antwoorden die je zelf gaat geven.

Volgens mij moet je jezelf hoe-dan-ook eerst zélf accepteren. Of anderen je dan accepteren of niet is dan in zijn geheel niet meer relevant. Omdat er dan werkelijk ineens ook mensen zijn/komen die je wél accepteren, maar zal 'aanpassen' ook niet zo'n moeilijke opgave meer zijn voor je.

quote:

Op zaterdag 4 februari 2006 23:46 schreef Woessssj het volgende:
Volgens mij moet je jezelf hoe-dan-ook eerst zélf accepteren. Of anderen je dan accepteren of niet is dan in zijn geheel niet meer relevant. Omdat er dan werkelijk ineens ook mensen zijn/komen die je wél accepteren, maar zal \'aanpassen\' ook niet zo\'n moeilijke opgave meer zijn voor je.

Daar zit denk ik een hoop waarheid in. Wanneer je jezelf niet accepteert zul je (al dan niet onbewust) jezelf anders voordoen dan je bent. Eventuele mensen die je dan als dusdanig accepteren die accepteren nog steeds niet jou, terwijl er maar weinig mensen zijn die jouw werkelijke "ik" accepteren en ook nog eens door je alter ego heen prikken..

Maar wat is jezelf accepteren dan precies?

quote:

Op zaterdag 4 februari 2006 23:48 schreef Alicey het volgende:

[..]
Maar wat is jezelf accepteren dan precies?

Blij zijn met jezelf!

Dat jij de waarde van jouzelf bepaald, negatief én positief. En daar gedrag aan vast kan knopen.

_{Mijn verklaring voor accepteren}

gewoon jezelf zijn
en wat mensen zoeken die mensen hetzelfde denken als jij -als je 5 'looners' samen zet, zijn het dan nog 'looners'?
je ziet er ook niet lelijk uit, no worries
wel es afspreken, als je niets doet, gebeurt er ook niets he

En je bent ook nog een heumeu!

quote:

Op zaterdag 4 februari 2006 23:59 schreef releaze het volgende:

[..]

Geloof mij maar, als jij jezelf accepteert, heb je deze hoofdbrekers niet meer. Jij leeft zo te lezen in de omgekeerde wereld. 'Als ik zo doe, dán word ik geaccepteerd'
Terwijl het andersom moet zijn. 'Als ik mezelf accepteer, dan dóe ik het zo...

quote:

Op zondag 5 februari 2006 00:04 schreef releaze het volgende:

[..]

een bi
vreemd genoeg heb ik daar totaal geen problemen mee gehad, accepteren van lesbische gevoelens.

Had je beter denk ik gelijk in de OP kunnen vermelden.

Maar als je een loner bent is het toch moeilijk jezelf te zijn, hoe raar het ook klinkt. Je wilt stiekem toch wel ergens bij horen en daarbij wordt je toch deels gevormt door je omgeving. Je gaat je anders voor doen bij mensen waarvan jij denkt goh die wil ik wel als vriend hebben, en dat werkt niet.

als ik het goed begrijp ervaar je 'het probleem' als zijnde dat jij niet interessant genoeg voor mensen bent om een vriendschappelijke relatie mee op te bouwen?

daar kan ik moeilijk een oordeel over geven natuurlijk, maar ik kan me niet voorstellen dat er mensen bestaan die dusdanig oninteressant zijn dat werkelijk helemaal niemand ze ook maar iets te melden heeft op enig niveau. dat het lastiger kan zijn als je buitengewone interesses of misschien niet zoveel interesses hebt kan ik me voorstellen, maar onmogelijk is het nooit naar mijn idee.

quote:

Op zaterdag 4 februari 2006 23:59 schreef releaze het volgende:

[..]

Die vragen heb ik allemaal al voor mezelf beantwoord, worden beantwoord door de mensen om me heen, letterlijk. Het is een lange lijst. Ik was eerst een topic met een voorbeeld aan het schrijven, maar ik had zoiets van, nee, dat hoeft niet uitgelegd te worden, ik heb het helder voor mezelf.

Hmm.. Maar kennelijk toch niet helemaal. Anders was deze topic er niet geweest. Toch?

quote:

Ik ben constant bezig mezelf te leren doorgronden. Door het doorgronden leer ik mn vluchtwegen etc kennen, herkennen, manipuleren, aanpassen en internaliseren. Maar ik leer mezelf er niet door accepteren. Het manipuleren en aanpassen werpt ook geen vruchten af, het zit gewoon heel diep, en ik denk dat het voor een groot deel ook gewoon te maken heeft met het feit dat ik me al 24 jaar niet accepteer zoals ik ben.

Weet je ook wel zeker dat je al je vluchtwegen leert kennen? Veel vluchtwegen zitten zo onbewust, dat het echt erg lang duurt eer je ze leert kennen als vluchtweg! Wat zou je graag aan jezelf veranderen? Wat accepteer je niet aan jezelf, en als dat anders zou zijn zou je je wel accepteren?

quote:

Ik zit met het dilemma, kies ik voor mezelf, of kies ik voor het aanpassen naar een ander?
[quote]

Soms het ene, en soms het andere. Het is nogal persoonlijk wat je kiest in een gegeven situatie. Ik pas mezelf vaak aan anderen, maar vaak doe ik dat ook niet, ondanks het feit dat ik anderen er pijn mee doe. Wanneer ik er over nadenk kom ik vaak tot de conclusie dat ik die laatstgenoemde gevallen ook niet wil veranderen, omdat daarmee "mezelf" in het geding komt.

[quote]
Voor mezelf kiezen, dat is mijn grondinstelling, daar waar ik me het prettigst bij voel, daar waar ik groei, daar waar ik me zeker voel. Voor een ander kiezen, dat is vele malen moeilijker, onprettiger en brengt een ongelukkig gevoel bij me op, wat groei en zekerheid verhindert, maar het is een eigenschap die de maatschappij van me verwacht, een eigenschap die ik moet beheersen voor in de toekomst. Maar dan blijf ik vechten, constant, met mezelf. Wil ik dit? Is dit \"het\" waard?

Nee, dat is het niet waard. Ik ben zelf pas echt gaan leven op het moment dat ik ging leven op de manier zoals ik me goed en prettig voelde, en toen ik vooral ging proberen aan mezelf te voldoen, en pas in de tweede plaats aan datgene wat een maatschappij van mij verwacht. Ik heb het gevoel dat ik inmiddels een redelijke middenweg heb gevonden. Ik voel me goed, en ben er ook voor sommige anderen. Misschien dat je ook eens gewoon moet proberen voor jezelf te leven en zien waar het schip strandt. Misschien kom je ook wel net daar waar je zijn wilt.

quote:

Dat is het vraagstuk waar ik me de komende tijd mee ga bezig houden. Weer een deel doorgrondingsproces.

Ik denk dat je minder moet denken, en meer moet doen.

quote:

(overigens vind ik het heerlijk om zo mn kop over mn persoonlijkheid te breken)

Je bent je er wel van bewust dat er wel eens veel duidelijk kan worden wat misschien beter niet duidelijk had kunnen worden?

quote:

Op zondag 5 februari 2006 00:02 schreef releaze het volgende:

[..]

nee, het is niet blij zijn met jezelf. dat is meestal wel een van de symptomen.
ik denk eerder zeker worden van jezelf, achter jezelf kunnen staan. onzekerheden kunnen relativeren en ermee kunnen werken. objectief naar jezelf kunnen kijken.

eigenlijk zijn het allemaal symptomen van zelfacceptatie.

ook gelukkig en ongelukkig over bepaalde dingen kunnen zijn zonder jezelf onmiddelijk af te rekenen horen daarbij.

Ik denk dat je hiermee toch aardig dicht in de buurt van de kern zit. Zelfacceptatie is imo een combinatie van datgene veranderen in jezelf wat je niet zint en kunt veranderen, en voor de rest accepteren dat die eigenschappen deel van je uit maken, en ze als deel van jezelf zien.

Mijn gevoel zegt ook dat jij helemaal geen loner hoeft te zijn.. je bent gewoon heel erg met jezelf bezig.... denk ik?

Kies er dan voor een tijdje echt alleen te leven. Op den duur ga je vanzelf wel weer mensen opzoeken en gedraag je jezelf zoals je wilt.

Ik heb tijdens m'n vakantie in Praag ook eerst 1.5 week lang overdag alleen rondgehobbeld. Daarna begon ik toch meer met de anderen mee te doen. Ik accepteer nu ook van mezelf dat ik sociale settings niet direct de meest gezellige uithang vanaf het begin. Pas als ik me later op me gemak ga voelen, kom ik vanzelf wel los.

quote:

Op zondag 5 februari 2006 00:09 schreef Alicey het volgende:

[..]

Ik denk dat je hiermee toch aardig dicht in de buurt van de kern zit. Zelfacceptatie is imo een combinatie van datgene veranderen in jezelf wat je niet zint en kunt veranderen, en voor de rest accepteren dat die eigenschappen deel van je uit maken, en ze als deel van jezelf zien.

Jij gaat een klein stapje te snel naar mijn idee..Acceptatie is echt alléén je erbij neerleggen dat het zo is, en dat het okay is dat het zo is. Negatief óf positief. Pas als je het geaccepteerd hébt, het onder ogen bent gekomen kun je er iets verder mee doen. Of je maakt die keuze NIET, want je hebt jezelf immers geaccepteerd.

quote:

Op zondag 5 februari 2006 00:16 schreef Woessssj het volgende:

[..]

Jij gaat een klein stapje te snel naar mijn idee..Acceptatie is echt alléén je erbij neerleggen dat het zo is, en dat het okay is dat het zo is. Negatief óf positief. Pas als je het geaccepteerd hébt, het onder ogen bent gekomen kun je er iets verder mee doen. Of je maakt die keuze NIET, want je hebt jezelf immers geaccepteerd.

Je zou het inderdaad meer kunnen zien als de weg er naar toe.

quote:

Op zondag 5 februari 2006 00:18 schreef Alicey het volgende:

[..]

Je zou het inderdaad meer kunnen zien als de weg er naar toe.

Okay, dat kán idd.

Ik heb alleen ook wel eens een naar trekje van mijzelf geaccepteerd, het vervolgens van mezelf begrepen en er niks aan veranderd. Waarom niet? Waarom wél eigenlijk... ik vind het okay zo, en anderen storen zich er niet aan.. Juist omdát ik het accepteer van mezelf..

Om maar even de goede kant van accepteren, zónder verandering, toe te lichten.

quote:

Op zondag 5 februari 2006 00:23 schreef Woessssj het volgende:

[..]

Okay, dat kán idd.

Ik heb alleen ook wel eens een naar trekje van mijzelf geaccepteerd, het vervolgens van mezelf begrepen en er niks aan veranderd. Waarom niet? Waarom wél eigenlijk... ik vind het okay zo, en anderen storen zich er niet aan.. Juist omdát ik het accepteer van mezelf..

Die trekjes heb ik ook veel van mezelf. Al verbaas ik me er soms wel over dat ik er niets mee doe. Dat hoort immers niet.

quote:

Om maar even de goede kant van accepteren, zónder verandering, toe te lichten.

Het was me duidelijk hoor. In de praktijk denk ik echter dat he nooit puur op 1 manier iets bereikt. Het is altijd een wisselwerking, en zelfacceptatie komt deels tot stand doordat je jezelf in een positie manouvreert dat je dat kan.

quote:

Op zondag 5 februari 2006 00:25 schreef Alicey het volgende:

[..]

Die trekjes heb ik ook veel van mezelf. Al verbaas ik me er soms wel over dat ik er niets mee doe. Dat hoort immers niet.

Opgelegd door de kerk, de maatschappij, ouders ( dit zijn voorbeeldjes mensen)... en uiteindelijk ook door jezelf. Regeltjes regeltjes regeltjes.. want anders functioneer je niet in de grote boze wereld.. haha!

quote:

Op zondag 5 februari 2006 00:26 schreef releaze het volgende:

[..]

ik weet ook zeker dat ik niet mn hele persoonlijkheid ken met al mn vluchtwegen en manieren van doen en ik denk ook niet dat ik dat ik daar allemaal achter zal komen in mn leven, maar ik ben er wel vaak mee bezig, omdat ik tegen problemen aanloop waarvan ik zoiets heb van \\\"Huh?\\\"
Dit is er een van

Herkenbaar.

quote:

Goed, een voorbeeld. Een paar weken geleden op stage werd mij verteld dat ik niet goed in groepsverband aan het functioneren was. Ik schrikken. Ik wist wel dat het zo was, al een tijdje, maar om er toch weer mee geconfronteerd te worden.. En ik deed zo mn best :\\\')
Maar mn stagebegeleidster legde me prima uit waarom dat zo was, mn zogenoemde blinde vlek. Ik ben ontzettend zelfstandig ingesteld, dat ik nieteens stil sta bij het feit dat sommige dingen gewoon beter verlopen wanneer er gecommuniceerd wordt! En ze noemde een aantal voorbeelden.
Dat was een gigantische eye-opener en zeker iets waar ik WEL aan wil werken! Vooral op het gebied van werk/stage.

Dit is trouwens iets wat ik erg herken. Het is hier proberen een groter geheel te zien, en te kijken in hoeverre je jouw rol daarin aan kunt passen om het beter gestroomlijnd te laten lopen. Dit is overigens imo vooral een zakelijke situatie, en daar is het ook leren om je eigen persoon opzij te zetten, en een zakelijke aanpak te kiezen..

quote:

Maar ik zat me ook te bedenken dat die zelfstandigheid me parten speelt wanneer het op ander groepswerk aankomt. Ik kan wel gezellig makkelijk babbelen met anderen en me dr een beetje in interesseren, maar wanneer ik die uberzelfstandige grondhouding aanhoudt, dan komt er natuurlijk nooit verandering in!

Ook hier is het weer een beetje balans.. Alles zelfstandig doen is niet goed, voor alles afhankelijk zijn ook niet. Wat heb je te verliezen wanneer je een deel aan anderen over laat? Wanneer ze hun best doen niets toch?

quote:

En ik zat me dus ook te bedenken, ik ben al jaren zelfstandig. Al vanaf ik het me kan herinneren zit het zelfstandige in me (mn ouders kunnen dat beamen :\\\') ). Ik zou, gevoelsmatig, nooit minder zelfstandig kunnen zijn, en dat moet ook niet mn doel zijn, maar ik kan wel oefenen met het vervullen van behoeftes van anderen.

Op dit gebied zie ik t.o.v. mezelf vooral dat zelfstandigheid voor mij voor een groot deel een ongelofelijke drang is geweest om mezelf te bewijzen. Juist doordat ik mezelf niet accepteerde vond ik het nodig om mezelf op velerlei gebieden te bewijzen, en daardoor volledig zelf en zelfstandig alles te doen wat daarmee te maken had.. Ik ben daar tegenwoordig iets van terug gekomen. Ik kan anderen vertrouwen en iets aan anderen over laten. Wel is het zo dat wanneer iets niet naar mijn wens gaat of wanneer ik onvoldoende vertrouwen heb ik alsnog alles naar mezelf toe trek.

Bovenstaande gaat dan puur over mijn persoonlijkheid, en zegt verder niets over jou. Voor jou is het misschien wel interessant om na te gaan in hoeverre je zelfstandigheid "echt" is, en in hoeverre het vluchtgedrag is.

quote:

Wat wil ik zeggen...
Ik zie het in \\\"veranderingsaanpak\\\" zeg maar, altijd zwart wit. En er is maar één optie, je past je helemaal aan. Vanuit de gedachte, zoals ik NU ben, is het niet goed. Maar er is een andere optie, vanuit de gedachte zelfacceptatie. Zoals ik nu ben is goed, maar het kan veel beter.

Niet altijd hoeft het veel beter. Sommige dingen kun je simpelweg accepteren. Je kunt bepaalde aspecten van je persoonlijkheid indelen in goed en verkeerd. Je kunt het ook simpelweg als diversiteit zien, en ik denk dat dat vaak wel een goede insteek is. Misschien praat ik hiermee wel mijn eigen tekortkomingen goed, maar misschien moet je dat dan ook wel anders zien.

quote:

Ja, dat was mn gedachte ook. En dat maakt het het proberen ook waard

*lol* dat komt wel. Ik moet ideeen altijd eerst op me laten inwerken voordat ik er voor de volle 100% voor ga. Vooral zoiets

Ook weer herkenbaar. :') Gewoon doen is soms zoooo moeilijk. :')

quote:

hehe ik heb geen flauw idee waarover je het hebt Leg eens uit als je wilt?

Sommige dingen, zoals persoonlijkheidskenmerken, vraag je je wel eens van af of het nu echt een voordeel is om het te kennen.

Releaze, ik denk in dat voorbeeld wat je nét vertelde heel duidelijk de regel geldt: bewustwording is de verandering op zich..

Óf, vanuit je persoonlijkheid, zit je qua stage/werk in de verkeerde richting.. ( Woesssjj neemt een zijweggetje)

quote:

Op zondag 5 februari 2006 00:36 schreef Woessssj het volgende:

[..]

Opgelegd door de kerk, de maatschappij, ouders ( dit zijn voorbeeldjes mensen)... en uiteindelijk ook door jezelf. Regeltjes regeltjes regeltjes.. want anders functioneer je niet in de grote boze wereld.. haha!

Spijker op de kop inderdaad. Ik accepteer iemand die mijn meerdere is als mijn meerdere. Maar dat mag niet van de maatschappij. Ik moet zelfstandig, sterk en onafhankelijk zijn. :') wat nu?

Ach, de mensen zijn allemaal erg op zichzelf momenteel!
Kom op dit ligt niet aan jou hoor,..
dat is de tendens momenteel

quote:

Op zondag 5 februari 2006 00:39 schreef Alicey het volgende:

[..]

Spijker op de kop inderdaad. Ik accepteer iemand die mijn meerdere is als mijn meerdere. Maar dat mag niet van de maatschappij. Ik moet zelfstandig, sterk en onafhankelijk zijn. :\') wat nu?

Nu zul je jezelf moeten accepteren hoor. En jezelf de vraag moeten stellen of jij er iets aan wilt veranderen, om te kunnen functioneren verder.

quote:

Op zondag 5 februari 2006 00:43 schreef Woessssj het volgende:

[..]

Nu zul je jezelf moeten accepteren hoor. En jezelf de vraag moeten stellen of jij er iets aan wilt veranderen, om te kunnen functioneren verder.

Ik wil er ook niks aan veranderen, en eigenlijk accepteer ik mezelf op dat gebied gewoon. Maar was even een voorbeeldje van maatschappelijk ongewenst gedrag vertonen.

quote:

Op zondag 5 februari 2006 00:43 schreef Indirah het volgende:
dat is de tendens momenteel

Klopt ook, maar maakt het probleem niet minder moeilijk voor sommigen die daar geen draai in kunnen vinden.

quote:

Op zondag 5 februari 2006 00:42 schreef releaze het volgende:

[..]

ik heb jarenlang echt alléén geleefd. het probleem bij mij is juist dat ik mensen niet bij me kan, of wil houden. ik kan het voor een korte duur, maar niet al te intensief. wanneer het contact afgebroken wordt, om wat voorn reden dan ook, dan sta ik snel weer op eigen benen.
ik kan daar giga over gaan balen, zoals ik dat nu al jaren lang doe,
maar ik kan het ook gewoon accepteren dat ik zo ben.

Waarom baal je er van dat je na afgebroken contact weer snel op eigen benen verder gaat?

quote:

Op zondag 5 februari 2006 00:44 schreef Alicey het volgende:

[..]

Ik wil er ook niks aan veranderen, en eigenlijk accepteer ik mezelf op dat gebied gewoon. Maar was even een voorbeeldje van maatschappelijk ongewenst gedrag vertonen.

Hhaha juistem! Daar draait het toch om?!
en over dat tendens nog even.. eigenlijk is dát dus die maatschappij waar we het over hebben, die ons regeltjes oplegt.. en dat klopt dus echt.. "iedereen een loner dus ik ook maar?" Dát is dus de issue waar het hier over gaat, juist voor iemand die daar niet in aarden kan en zich afvraagt of ze iets voor zichzelf eraan kan veranderen of niet.

Euhm... ja?

quote:

Op zondag 5 februari 2006 00:49 schreef Woessssj het volgende:

[..]

Hhaha juistem! Daar draait het toch om?!
en over dat tendens nog even.. eigenlijk is dát dus die maatschappij waar we het over hebben, die ons regeltjes oplegt.. en dat klopt dus echt.. \"iedereen een loner dus ik ook maar?\" Dát is dus de issue waar het hier over gaat, juist voor iemand die daar niet in aarden kan en zich afvraagt of ze iets voor zichzelf eraan kan veranderen of niet.

Euhm... ja?

Maar de maatschappij, dat ben jij.. Ook in dit licht niet verkeerd om bij stil te staan.

Als ik het allemaal een beetje zo overdenk, dan heb ik meer het idee dat TS vaak alleen is geweest, vroeg zelfstandig moest zijn en dat nogsteeds moet zijn van zichzelf.. Maar onderwater gaat er wat borrelen nu er wat gezegd is van die zelfstandigheid.. Het gevoel hebben het masker té hoog te hebben..Andere mensen niet te kunnen 'zien'.. niet genoeg te 'hebben' om te geven..

Dit heeft natuurlijk niet zoveel met de maatschappij te maken, maar met je eigen gevoel over jezelf.. en volgens mij is dat weldegelijk iets waarmee je iets kan zodra je het bewust bent van jezelf..

Ja, zo te lezen zat ik aardig in de richting...

Het is niet leuk je ineens te moeten beseffen dat je heel erg lang zelfstandig bent geweest omdat het je opgelegd werd, en er nu de rotte vruchten van plukt. Het heeft alleen ook zo enorm veel positieve kanten, dat zelfstandig zijn. De kunst is om zachter te worden, en mensen toe te laten, te genieten van wat je 'nu' overkomt en het binnen te laten. Je hoeft je niet radicaal sociaal om te scholen hoor.. het is echt een kwestie van oefenen, door héél af en toe je pantsertje iets omlaag te doen..

quote:

Op zondag 5 februari 2006 01:06 schreef releaze het volgende:

[..]

dank je wel voor de verwoording, ik denk ook wel dat het zo in elkaar zit.

Ik herken het denk ik ook wel.. To see one is to know one!

Dat was dan 50 euro

Volgens mij is die kruising van jou ineens veranderd in een rotonde, met allerlei uitwegen..
Gewoon omdat je voor jezelf veel meer mogelijkheden hebt dan dit..

Zit jezelf niet zo op de kop hoor.. ook dit móet allemaal niet.. ga maar rustig een poosje rondjes rijden! Zacht zijn naar jezelf.. klinkt misschien heel erg bleeeegh, maar je weet zelf immers ook dat dát het beste voelt!

Ik ga slapen!

quote:

Op zondag 5 februari 2006 01:04 schreef releaze het volgende:

[..]

Over de maatschappij kan ik ook uren filosoferen en het roept altijd weerstand bij me op. Voor de huidige maatschappij moet je zon beetje een kloon van elkaar zijn, voor \\\"afwijkend gedrag\\\" is er geen plek. Ik merk het overal, in welk gezelschap ik ook kom, je, of in dit geval ik, lig gewoon heel snel buiten de boot. M\\\'n capaciteiten worden moeizaam aangeschreven tenzij ik ook naadloos in de groep pas of ik me daaraan kan aanpassen.
Ik vind dat heel erg jammer want ik ben ongelooflijk eigenwijs en niet per se op een negatieve manier. Ik heb een hele lading capaciteiten in huis die ik met moeite in kan zetten omdat ik me in eerste instantie moet aanpassen aan wat alle anderen van me verwachten. Geef me speling en ik bloei op, kan ik me voor meer dan 100% geven.

Maar dat kan helaas niet.

Oh en nog even snel hierover.. ook dit moet je accepteren. That's life. Niet iedereen is zo wijs als jij dat jij al begrijpt hoe het kan dat jij 'functioneert of niet' in deze maatschappij.

Zie dat als een voorrecht! Die dingen waar jij tegenaanstoot krijg je helaas daarbij kado! En die zul je moeten relativeren ( wat je al heel goed doet) en dán is het soms lonely at the top..

Toch?

Ik herken mezelf er behoorlijk in.
Sociaal gezelschap heb ik wel edoch blijf ik een loner.

Ik dwing mezelf bijna tot acceptatie van dit label maar ik begin er bijna mee te leven.

Ik ben ook wel een beetje een moeilijk iemand. Aan de ene kant blaat ik een end weg, aan de andere kant duurt het lang voor ik mijn plek gevonden heb in een groep, en vinden mensen me afstandelijk en kil, zo gaf m'n baas laatst aan geen hoogte van me te kunnen krijgen, dat soort dingen hoor ik vaak. Soms kwetst dat me, want ik doe enorm m'n best om op dit niveau sociaal te kunnen functioneren, maar aan de andere kant ben ik er voor mezelf tevreden mee. Ik denk dus dat dat zeker het belangrijkste is. Als anderen niet willen heb je altijd jezelf nog, dus kun je maar beter zorgen dat je jezelf in ieder geval aardig vindt. Ik denk ook dat als je jezelf accepteert en jezelf niet meer heel erg inspant om leuk en interessant gevonden te worden, dat mensen ook weer anders tegen je aan gaan kijken.

Je moet niet in een groep gaan stappen en dan een gaatje zoeken waar jij nog in past, je moet gewoon jezelf zijn en een plekje maken. En dat mensen op verschillende manieren binnen een groep functioneren is zeker zo. Sommige mensen zouden nooit tevreden kunnen zijn met de positie die ik inneem. Ik ben al blij met de acceptatie die er nu is op bijv. mijn werk. Gewoon dat je aan elkaar gewend raakt, en normaal (zelfs gezellig) kunt werken.
Ik vind het knap dat je je biseksualiteit zo kon accepteren. Daar heb ik dus tien jaar over gedaan (en irl praat ik er nog amper over). Dat ik een loner ben, tja. Dat accepteren ging bij mij makkelijker. Ik had al snel door dat mijn klasgenootjes mij alleen wisten te vinden als ze wat nodig hadden, en stopte dus al snel met dingen doen om 'erbij te horen'. Ik heb toen heel duidelijk voor mezelf gekozen. En hoe meer ik dat deed, hoe makkelijker het was om vrienden te maken. Je moet er zijn voor jezelf, je moet staan voor wie je bent.
Je hoeft ook niet de keuze te makken tussen jezelf of een ander. Je kan op ieder moment je keuze wijzigen of aanpassen aan de situatie. Je kan gerust voor jezelf kiezen, maar een enkele keer ook eens voor een ander. Je kunt ook voldoending leren halen uit het voldoen aan de verwachting van een ander, want op een gegeven moment merk je toch dat je er iets voor terugkrijgt is mijn ervaring tenminste.
Ik herken veel van wat je zegt. Ben ook altijd bezig mezelf door te zagen en te analyseren, al valt dat soms heel hard. Je komt je goede en minder goede kanten tegen. Ook ik heb dus wel momenten dat anderen me confronteren met dingen waarvan ik weet dat ik er niet goed in ben, maar waarvan ik dan denk dat het beter gaat omdat ik m'n best doe. Dat is wel vervelend, en dat zal het altijd wel blijven, maar het zij zo. Zo zijn er ook nog de eenzame buien, de buien waarin ik me compleet waardeloos voel, en de buien waarin ik doodsbang ben om 'iedereen' (die hand vol mensen, maar ok) waar ik om geef te verliezen, omdat ik weet dat ik er niet goed in ben om mensen te laten merken dat ze iets voor me betekenen. En ik ook weet dat ik dat niet zomaar kan doorbreken, omdat dat erg diep zit. Beetje bij beetje gaat het wel, maar het blijft in enige mate wel vechten. Echter, acceptatie van jezelf maakt het wel hondermaal lichter.
Ik heb dus ook wel een aardige middenweg gevonden. Ik hoop voor je dat jij 'm ook kan vinden. Maakt het leven wel zo leuk. =)