Sufjan Stevens #1

Ik zat net weer naar Illinois te luisteren. Wat een geweldige plaat zeg Ik ga de rest van z'n oeuvre ook maar eens beluisteren.

Hier nog een leuke pic met U. of Illinois cheerleaderpakjes

Ik besefte me net ook al dat er van deze fantastische singer/songwriter nog geen topic bestond. Onterecht, natuurlijk.

Bij de eerste platen mis ik nog wel dat kleine beetje extra briljantheid wat de drie meest recente albums nu zo geweldig maken, maar Michigan, Seven Swans en Illinois zijn bij vlagen van magistrale schoonheid. Iemand die het relaas van een vreselijke seriemoordenaar in één van de meest bloedstollend mooie liedjes ooit heeft kunnen verwerken hoort gewoon een breder publiek te verdienen, zonder twijfel.
Een veelgehoorde kritiek die ik ook wel ten dele begrijp is dat Sufjan zijn platen veel te lang en druk maakt, waardoor zeker de "staten"-albums wat vermoeiend beginnen te raken tegen het einde van de plaat - maar echt storend heb ik het nooit gevonden, eigenlijk.

[ Bericht 1% gewijzigd door Grobbel op 30-01-2006 23:39:40 ]

HEEEEELE GROTE TVP

Illinoise was het eerste wat ik van hem hoorde. Het deed me denken aan de even briljante als gestoorde Danielson Famile (Daniel Smith), met wie hij inderdaad bleek samen te werken (hij zit ook bij Daniel's label Secretely Canadian). Liefhebbers van Sufjan's drukkere nummers zoals Come On Feel the Illinoise zullen het eclectische, opgewekte toontje van Danielson Famile ook wel waarderen.

Ik heb op dit moment alleen "Michigan" en "Illinois" in de kast staan. "Seven Swans" en de andere albums ga ik wel binnenkort aanschaffen, want volgens mijn audioscrobbler charts ben ik best wel gecharmeerd van Sufjan.

[ Bericht 2% gewijzigd door Summoner op 31-01-2006 01:30:46 ]

Sufjan. .

Zijn concert in Paradiso eind vorig jaar was natuurlijk van begin tot het eind fantastisch. Nog nooit zo'n stil concert meegemaakt.

natuurlijk behoort dit topic tot een van de betere op fok!

Sufjan is cool!

Hij moet weer es naar nederland komen!

Enjoy your rabbit kan ik nog wel aanraden maar A Sun Came doet mij niets, alles daarna is briljant.

Wellicht kunnen we een poultje maken voor welke staat de volgende is, echter zijn er geruchten dat hij een tijdje wat anders gaat doen:
http://www.stereogum.com/archives/002195.html

Het is leuk, zeker. Briljant bij vlagen. Toch wil het kwartje nog niet echt vallen...

Overigens als hij idd zoals Z zegt wat anders gaat doen, wanneer maakt ie dan al die andere Statenplaten??

Ik vind hem veel te goeie muziek maken om zich bezig te houden met zo'n dwaze "ik ken alle vijftig staten" en "kijk mij eens lange titels maken" gimmicks

quote:

Op maandag 30 januari 2006 23:12 schreef Grobbel het volgende:
Iemand die het relaas van een vreselijke seriemoordenaar in één van de meest bloedstollend mooie liedjes ooit heeft kunnen verwerken hoort gewoon een breder publiek te verdienen, zonder twijfel.

... bloedstollend mooi, inderdaad!

quote:

Op dinsdag 31 januari 2006 11:53 schreef Z het volgende:
Wellicht kunnen we een poultje maken voor welke staat de volgende is, echter zijn er geruchten dat hij een tijdje wat anders gaat doen:
http://www.stereogum.com/archives/002195.html

Ik gok op Rhode Island. Er was al sprake van dat dat een EP zou worden, dus daar heeft hij al over nagedacht.

Of toch Delaware, zoals dat artikel suggereert?

Oregon is ook nog genoemd, geloof ik.

Ik had Illinois gekocht, en ik vond het niet veel aan eigenlijk.

Ik verteer z'n platen vrij makkelijk, eigenlijk.

quote:

Op dinsdag 31 januari 2006 16:23 schreef De-oneven-2 het volgende:
Ik verteer z'n platen vrij makkelijk, eigenlijk.

Ook het oudere werk?

Ik ken 'alleen' de laatste 3 albums.

quote:

Op dinsdag 31 januari 2006 15:49 schreef Plastic_Power het volgende:
Oregon is ook nog genoemd, geloof ik.

En Texas zou mogelijk een dubbelalbum worden.

Op de één of andere manier raakt Sufjan me niet zo, weet niet wat het is. Het is mooi, maar ik mis er iets in.

quote:

Op dinsdag 31 januari 2006 19:06 schreef methodmich het volgende:
Op de één of andere manier raakt Sufjan me niet zo, weet niet wat het is. Het is mooi, maar ik mis er iets in.

Dat kan. Zeker die vrolijke koortjes werken behoorlijk polarizerend bij de meningen over Sufjan, en alhoewel ik ze nog best kon hebben op Illinois, hoop ik wel dat hij er de volgende keer niet zo scheutig mee zal zijn.

Ik vind het uiteindelijk een beetje tegenvallen, teveel koortjes en dezelfde harmonieen in nummers.

Ik luisterde het een week veel en toen was ik ontroerd, nu doet het me niets meer.

Het is gewoon saaie muziek, waar ook nog eens een idiote hype omheen hangt.

If I have to watch/listen to/hear about one more elitist-prick-moron slobber all over Sufjan Stevens' "Illinois," I may just puke in disgust, adding another bodily fluid to the already miles-deep ocean of drool, semen, and probably tears that the actual "music" of the album is buried beneath. The fact is that the average person telling you about this "phenomenal" record is quoting the Pitchfork review verbatim, because the music is soft and folksy and kitschy enough to be completely inoffensive to anyone and is therefore impossible to form an actual opinion of.

Stevens employs the same sultry, patronizing whisper in each and every single track that isn't a musical interlude with an unnecessarily long title, and the accompanying instrumentation, composed mainly of banjos and wood flutes for that supreme "I'm-a-pretentious-twit-who-can-play-more-instruments-than-you-knew-existed/douchebag" feel, never attains a volume higher than that of your average lullaby. Sufjan Stevens is the kind of music that you'd play to a child in the womb if you wanted that child to grow up to be a cardigan-sporting, Volvo-driving, latte-drinking French teacher.

None of this would be so bad if I didn't have to listen to one of my chic acquaintances babble on incessantly about the "unassuming genius" of Stevens or of the "raw ambition" of Stevens' plans to write an album's worth of utterly uninteresting, overproduced twangy crap for each state in our fine union every time I turn around three to four times. Saliva should be reserved for pillowcases and paternity tests, not spent coating the mediocre-at-best efforts of the latest 20-something Indie-alt-country-CRAP artist that got a 9.0 or better on Pitchfork. For these crimes and trespasses I award Sufjan Stevens the Worlds Greatest Dad: Soggiest Album award.

Also, who does "Sufjan" think he's fooling with that fake name? I mean, seriously now. Pick one of making crappy music and lying compulsively about things like your name and frickin' stick to it.

- Nick Falgout

hier ben ik het wel mee eens

Ik niet.

quote:

Op woensdag 1 februari 2006 13:15 schreef el_hombre het volgende:
If I have to watch/listen to/hear about one more elitist-prick-moron slobber all over Sufjan Stevens' "Illinois," I may just puke in disgust, adding another bodily fluid to the already miles-deep ocean of drool, semen, and probably tears that the actual "music" of the album is buried beneath. The fact is that the average person telling you about this "phenomenal" record is quoting the Pitchfork review verbatim, because the music is soft and folksy and kitschy enough to be completely inoffensive to anyone and is therefore impossible to form an actual opinion of.

Stevens employs the same sultry, patronizing whisper in each and every single track that isn't a musical interlude with an unnecessarily long title, and the accompanying instrumentation, composed mainly of banjos and wood flutes for that supreme "I'm-a-pretentious-twit-who-can-play-more-instruments-than-you-knew-existed/douchebag" feel, never attains a volume higher than that of your average lullaby. Sufjan Stevens is the kind of music that you'd play to a child in the womb if you wanted that child to grow up to be a cardigan-sporting, Volvo-driving, latte-drinking French teacher.

None of this would be so bad if I didn't have to listen to one of my chic acquaintances babble on incessantly about the "unassuming genius" of Stevens or of the "raw ambition" of Stevens' plans to write an album's worth of utterly uninteresting, overproduced twangy crap for each state in our fine union every time I turn around three to four times. Saliva should be reserved for pillowcases and paternity tests, not spent coating the mediocre-at-best efforts of the latest 20-something Indie-alt-country-CRAP artist that got a 9.0 or better on Pitchfork. For these crimes and trespasses I award Sufjan Stevens the Worlds Greatest Dad: Soggiest Album award.

Also, who does "Sufjan" think he's fooling with that fake name? I mean, seriously now. Pick one of making crappy music and lying compulsively about things like your name and frickin' stick to it.

- Nick Falgout

hier ben ik het wel mee eens

LOL

Ik ben het met Z eens.

Ik ben het met Summoner eens.

It's a sparkling blue spring morning in Chicago. I'm riding the Brown Line of the city's famous El transit system. Well, I shouldn't say riding. We're stuck between two stops behind a malfunctioning car up ahead. It's rush hour, but Midwesterners are so stoic that even their yuppies don't audibly sigh and complain, choosing instead to share their cell phones to call in late for work before returning to their paperbacks and Game Boys. I'm people watching, listening to an advance copy of Sufjan Steven's second release in his 50 States project, Illinois. My eyes threaten to well up during two successive songs, but I restrain myself from letting loose and betraying my non-Midwestern roots.

The songs in question are opposite in scope and mood, but they can both cause a public display of emotion without warning, a testament to Stevens' growing power as a writer and performer. Greetings from Michigan: The Great Lakes State was a paean to civics and geography with exquisitely detailed character studies, epic song titles, and kitchen sink folk orchestral arrangements. Illinois follows suit and even extends its ambitions further in each of those respects. The first song that put a lump in my throat this morning was "Come on! Feel the Illinoise! -- Part I: The World's Columbian Exposition -- Part II: Carl Sandburg Visits Me in a Dream". And that's one of the shorter titles. Such indulgences might strike some as a wee bit precious or pretentious, but I suspect Stevens is both winking good-naturedly at his audience, and trying to make his titles as ambitious as the songs they represent.

But back to the crying: "Come on!" overwhelms me with pride for all of its Chicago references, and not just because it's my surrogate home. There is a deep Walt Whitman vein in this project, an exultant cataloguing of humanity that inspires no matter where you're from. Shout-outs on "Come on!" include the Ferris wheel (which debuted at the 1893 World's Fair in the Windy City), Frank Lloyd Wright, and the poet Sandburg.

Musically, "Part I" rocks out in the tricky 5/4 time signature Stevens is so fond of, and then segues into "Part II" with a Cure reference that slips the song into 4/4. The instrumental selection is as all-encompassing as the popular nouns -- bells and whistles, a string quartet, a backing choir -- but the song requires nothing less than that grandeur. Stevens himself sings "I cried myself to sleep last night / And the ghost of Carl, he approached my window / ... I was asked to improvise / On the attitude, the regret of a thousand centuries of death". No other writer I can think of is working with this amount of simultaneous scale and vulnerability.

On the flipside of this US Mint issued 50 States coin is "John Wayne Gacy, Jr.", which focuses on one particular Illinois native, in this case the notorious serial killer. The challenge of writing and pulling off this song is monumental for wholly different reasons than the rest of Illinois. How does one create an affecting piece of art centered on a cultural figure so extreme and reviled without being obvious/trite, or (even worse) sounding sympathetic to his actions by the plain fact of writing a song about him? The answer is "John Wayne Gacy, Jr.": horrifying, tragic, and deeply sad without proselytizing. Who needs a song to tell them that murdering twenty-seven people is wrong? Instead, Stevens makes you feel it, describes the events in ways that strip away sensation and make you care, rather than numb, "Twenty-seven people, even more / They were boys / With their cars, summer jobs / Oh my God". His voice is broken up on the phrase, going up into falsetto, as the weight of the situation overcomes both singer and song. The clincher is the final verse which begins, "And in my best behavior / I am really just like him", echoing Mother Theresa when she was asked how and why she could devote her entire life's work to the poor -- because she was aware of her own potential for evil.

With the exceptions of the playfully brief interstitials that pop up here and there to reprise songs, "One last 'Whoo-hoo!' for the Pullman" for example, nearly every song holds power in its own right. The album opens with piano and flute on "Concerning the UFO Sighting Near Highland, Illinois". Background singers Katrina Kerns and Shara Worden enter the song at just the right moments, wrapping their voices around Stevens' croon. "The Man of Metropolis Steals Our Hearts" is strident and propulsive, with electric guitar solos and thudding drum work alternating with hushed verses. "They Are Night Zombies !! They Are Neighbors!! They Have Come Back From the Dead!! Run For Your Lives!! Ahhhhhh!" rides a funk/disco bassline, while "Decatur" utilizes Sufjan's inventive banjo playing and reversed melody/harmony vocal lines. And then there's "Casimir Pulaski Day" which bring us back around to the subject of tears. "Goldenrod and the 4-H stone / The things I brought you / When I found out you had cancer of the bone / Your father cried on the telephone..." Stevens sings, with a melody and cadence that belie the somberness of the memory. Later, he recalls, "... the living room, when you kissed my neck / And I almost touched your blouse", and finally, "In the morning when you finally go / And the nurse runs in with her head hung low / And the cardinal hits the window".

The bittersweet twists and turns of a lifetime eloquently described in a folk-pop song -- it really doesn't get much better than this; these songs that must be heard to be believed. Rumors abound about the future of Stevens's ambitions to record an album for the remaining 48 states -- but regardless of what happens, he's just made a big leap from the already high elevation of Michigan, and I can't wait for what's next.

http://www.popmatters.com(...)ufjan-illinois.shtml

quote:

Op woensdag 1 februari 2006 13:15 schreef el_hombre het volgende:
"I'm-a-pretentious-twit-who-writes-overly-negative-reviews-just-for-the-sake-of-being-a-childish-snob"

Even de review samengevat. Dat flauw op de man spelen (zowel op de artiest als op de fans) in een review is compleet onprofessioneel wat mij betreft, en bovenstaande is ook de enige gepaste reactie erop.

[ Bericht 0% gewijzigd door Grobbel op 01-02-2006 15:57:13 ]

Zoiets mag alleen bij Coldplay inderdaad.

John Wayne Gacy Jr. is misschien wel een van de allermooiste liedjes ooit gemaakt.

Ik heb Illinois nu genoeg luisterbeurten gegeven om oprecht te zeggen dat het geen plaat voor mij is. Teveel koortjes enzo. Maar doordat nogal wat mensen helemaal weg waren van Sufjan heb ik maar wat andere albums van hem geluisterd en Seven Swans is prachtig.

quote:

Op woensdag 1 februari 2006 17:52 schreef Venugopalan het volgende:
Ik heb Illinois nu genoeg luisterbeurten gegeven om oprecht te zeggen dat het geen plaat voor mij is. Teveel koortjes enzo. Maar doordat nogal wat mensen helemaal weg waren van Sufjan heb ik maar wat andere albums van hem geluisterd en Seven Swans is prachtig.

Ik ga na Casimir Pulaski Day ook meestal over op een andere ceedee. Dan heb ik er even genoeg van.

Opvallend nieuws, en wellicht ligt er een nieuwe release in het verschiet. De samenwerking met Rosie Thomas zal hoe dan ook vruchten afwerpen, op meer dan 1 manier.

Sufjan Stevens + Rosie Thomas = New Album, Baby

Matthew Solarski reports:
Ah, springtime. It turns the world of indie into a freakin' love-fest, drawing artists to one another like bees to flowers. To make music, naturally. And sometimes...other things.

The latest salsa-hot collabo comes courtesy of lovable former Sub Pop songstress Rosie Thomas, who has recruited two fellow lovable, wholesome folkies to spruce up her latest batch of recordings. The boys in question: Sufjan Stevens and Philly singer-songwriter Denison Witmer.

The trio shacked up at Suf-jeezy's pad in New York City for three days, ate junk food, had pillow fights, and wound up recording some Thomas-penned songs on Witmer's laptop. According to Witmer's blog, Rosie played classical guitar, Sufjan plucked banjo, and Denison rocked the electric. All three sang.

In an email to Pitchfork, Thomas said, "[Sufjan and I] both decided that it would be refreshing and fun to just record some songs together on a whim and we did. The songs came out so good that we decided to finish the project this winter, and what I hoped would be an EP surprisingly turned into a full length." For the winter wrap-up, Rosie enlisted Witmer to add instrumentation and engineer.

"It was all a very organic process," mused Witmer via email. "The three of us have toured together a lot in the past, and I'm sure that had something to do with planting the idea in [Rosie's] mind. She (well, all of us) just wanted to have a fun, stress free, relaxing time recording with friends. As far as I know, that's our only real agenda at this point."

Rosie echoed his sentiments: "Somehow along the way the very thing I loved became more about touring and record labels and record deadlines and ordering tee shirts on time and press releases," she observed. "It was almost as if the business side of things took over the passion side, you know? And I desperately needed to work on something that brought me back to my core.

"Working with Sufjan reminded us both of how we used to love to write for our own sense of well being, not by any other expectation."

Since Thomas is no longer signed to Sub Pop, there's no word yet who will put out the joint recording or when the adoring masses can hear it. "Perhaps," suggested Rosie-- who also has plans to record with Iron and Wine's Sam Beam sometime soon-- "it will end up being a record we give to our families for Christmas."

And that's not all Rosie and Sufjan have been collaborating on, as the two lovesongbirds are having a baby together. Serious! For once, Pitchfork is not joking.

"Sufjan and I are also expecting and that is something we both are beaming about," wrote Rosie. "Life is good."

Awwwwwwwww-- I mean, congratulations! And somebody please phone the Guinness Book, as the world is about the embrace the Cutest Kid Ever.

http://www.pitchforkmedia.com/news/06-04/05.shtml

Rosie Thomas, die laatste plaat is best leuk. En nu dus met Sufjan een nestje gebouwd, dat verklaart veel teksten.

Illinois blijft gewoon geweldig. Had wel gedacht dat ie weer met een andere staat op de proppen kwam.

Volgende concert in Nederland hoop ik toch echt te zien.

Nee hoor, heeft volgens mij helemaal niks met Devendra van doen. Is ze ook iets te gewoon voor.

Ik heb hem sufjan jezus gedoopt
Michigan was goed, seven swans was heel mooi, illinoise is een waanzinnige plaat. Het werk ervoor van Sufjan doe ik af als een soort van jeugdzonde
En samen met Rosie Thomas, we zullen het zien, vond haar laatste wel een aardige cd.

Ben ook benieuwd. Luister Illinois nog redelijk vaak, en vandaag Michigan maar weer is opgezet.

Ik vind Sufjan ook puik!

Laatste Rosie was lekker relaxed. Zeker om met vrouwen te draaien.

quote:

Op donderdag 6 april 2006 20:06 schreef methodmich het volgende:
Laatste Rosie was lekker relaxed. Zeker om met vrouwen te draaien.

De productie van If Songs Could Be Held is alleen wel erg gelikt bij vlagen. Benieuwd of de samenwerking met Sufjan haar eigen muziek ook wat meer een eigen karakter meegeeft.

Eigenlijk leren kennen op de VPRO luisterpaal met Seven Swans. Heel vaak gedraait daar. Heerlijk rustgevend.
Illinois vind ik zelf nét ietsjes minder

Heil Sufjan, normaal niet mijn muziek maar dit is echt mooi.

Seven Swans dan, de rest heb ik nog niet gehoord moet ik eerlijk zeggen

Als je het mooi vindt, is het jouw muziek. Basta.

Wat een debiele naam. En wordt daarom vast niet uitgesproken als suf-jan. Als in Suf-Jan Smit. .
Maar hoe dan wel? Suffjun o.i.d.?

Ik ken hem alleen als Jezus

What's in a name...

quote:

Op donderdag 6 april 2006 21:50 schreef Modus het volgende:
Wat een debiele naam. En wordt daarom vast niet uitgesproken als suf-jan. Als in Suf-Jan Smit. .
Maar hoe dan wel? Suffjun o.i.d.?

Soofjen (in het Engels, dus Soefjen in het Nederlands).

[ Bericht 1% gewijzigd door Grobbel op 06-04-2006 21:58:51 ]

quote:

Op donderdag 6 april 2006 21:50 schreef Modus het volgende:
Wat een debiele naam. En wordt daarom vast niet uitgesproken als suf-jan. Als in Suf-Jan Smit. .
Maar hoe dan wel? Suffjun o.i.d.?

Het is Armeens -geloof ik- voor "hij die een zwaard draagt". Ik zou maar oppassen dus

quote:

Sufjan Stevens to release Illinois outtakes
"Asthmatic Kitty is pleased to announce that we will officially release most of the unused material from the ILLINOIS album, featuring 21 songs, instrumentals, interludes and demos, including three alternate versions of Chicago, as well as cameos from Clyde Tombaugh (the man who discovered Pluto), Adlai Stevenson, Henry Darger, and Ann Landers, to name a few. We thought of calling it ILLINOIS PART II, Saul Bellow Strikes Back, or RETURN OF THE KILLER OUTTAKE, but common sense weighed in, and we decided to use the title song--THE AVALANCHE--as the centerpiece for a collection that gathers all the musical debris from an album that keeps on giving. The album features the original Illinoisemaker players, showcasing James McAlister on drums, Craig Montoro on trumpet, singers Shara Worden (My Brightest Diamond) and Katrina Kerns, and several guest appearances by singer Rosie Thomas, who, contrary to popular rumor, is NOT carrying Sufjan's baby. The new baby is due in stores July 25, 2006."

http://www.brooklynvegan.(...)fjan_stevens_19.html

quote:

Op vrijdag 7 april 2006 10:17 schreef Z het volgende:

(...) Rosie Thomas, who, contrary to popular rumor, is NOT carrying Sufjan's baby.

Dit kan nog een aardige soap worden zo. Waarschijnlijk slecht voor Sufjans Christelijke imago, zo'n baby buiten het huwelijk om.

Er is altijd een risico met dit soort rest materiaal, toch ben ik wel erg benieuwd, naar al zijn nieuwe werk eigenlijk Ik hoop dat hij binnenkort nog eens Nederland aandoet!

quote:

Amy Phillips reports:
Folks, we've got good news and bad news.

The good news: There's a new Sufjan Stevens album coming out!

The bad news: Sufjan and Rosie Thomas are not having a baby together.

Nu ook op pitchfork!

Mooi verhaal.

Hier het volledige artikel, met daarin ook een tracklist voor The Avalanche.

Sufjan to Deliver New Album, Not New Baby
Amy Phillips reports:
Folks, we've got good news and bad news.

The good news: There's a new Sufjan Stevens album coming out!

The bad news: Sufjan and Rosie Thomas are not having a baby together.

Actually, on second thought, it's all good news. While the progeny of Sufjan and Rosie might have theoretically been the Cutest Kid Ever, raising a child takes a lot of time and energy-- time and energy that could be spent writing songs! Since Sufjan's got 48 more states to go, and Rosie has all sorts of projects in the works, we're glad they will be focusing on birthing musical offspring, rather than the crying-and-bedwetting kind.

So what's the explanation for this whole crazy mess? Well, it seems that Rosie and her and Sufjan's friend and musical collaborator, Denison Witmer, decided to pull a prank on Pitchfork and poor Sufjan. We fell for it-- hell, our information came directly from the source (Rosie), was corroborated by a close friend (Denison), and even Sufjan's publicist was being slippery about it. On second thought, maybe a publicist being slippery isn't that out of the ordinary. We feel a bit silly, but think the whole thing is pretty hilarious-- and we're still confused about why this particular story would be harder on us than it must have been on Rosie and Sufjan.

Yesterday, two weeks after the rumor was floated, all three came clean.

"I kid around so often, I forgot that some one might take me seriously," Rosie wrote in an email to Pitchfork's Matthew Solarski, who originally reported the story. "Suf and I are good buddies and I just meant it in good fun."

"The response from friends and fans has been so great, it made me actually wish I really was pregnant and I swear I got so convinced myself even that I thought I was starting to experience symptoms of morning sickness. I'll be sure to thank everyone who has been so very sweet and make sure no one feels duped. I really am very sorry, please forgive me, it was all meant in good fun I swear. Please tell people if they still want to bring diapers just to make sure that they are adult size."

Sufjan issued the following:

"First of all, I would like to thank everyone who called or sent notes of congratulations about the news of my baby. I am so proud.

"Secondly, the baby is a hoax. I had nothing to do with the baby hoax. I was as shocked as everyone else about the baby. Matthew's story was so convincing I almost believed it myself.

"Thirdly, something you need to know about Rosie is that she's really weird and she's really funny. So it's no surprise that she could pull this off, this imaginary baby. But the fact is, Rosie is not carrying my baby. As far as I know, we spent quality time in the studio, not in bed. If Rosie's pregnant, it's not my baby. Maybe it's Denison's baby. Maybe it's an alien baby. I don't know. All I know is that the baby is probably going to grow up to be a clown, or a mime, or a bassoon player or something funny like that. Most babies come out crying, but Rosie's baby is going to be born laughing its butt off."

Denison added, "Rosie, Sufjan, and I are constantly joking with each other. The recording was a circus to say the least. There was more laughing than recording. It's been this way with us since the day we met.

"Pitchfork is always humorous in your writing... so we figured if you can dish it, then you can take it in good fun. I mean, out of any website to joke with, I personally think Pitchfork is the one who can successfully laugh at yourselves about it and still be taken seriously when you write other important news. That's a good thing."

Aww shucks, thanks, dude!

ANYWAY, let's get back to the truly exciting matter at hand, namely, the new Sufjan album.

Last night, Asthmatic Kitty announced that on July 25, it will release The Avalanche: Outtakes and Extras from the Illinois Album. The disc collects material originally written for Pitchfork's favorite album of last year, revisited by Sufjan in late 2005 and early 2006. It includes three versions of standout track "Chicago", songs concerning Saul Bellow, Ann Landers, Adlai Stevenson, and Henry Darger, and musical contributions from drummer James McAlister, trumpeter Craig Montoro, singers Shara Worden and Katrina Kerns, and, of course, Rosie Thomas.

In typical Sufjan fashion, the tracklist is an adventure unto itself:

01 The Avalanche
02 Dear Mr Supercomputer
03 Adlai Stevenson
04 The Vivian Girls Are Visited in the Night by Saint Dargarius and His Squadron of Benevolent Butterflies
05 Chicago (Acoustic Version)
06 The Henney Buggy Band
07 Saul Bellow
08 Carlyle Lake
09 Springfield, or Bobby Got a Shadfly Caught in His Hair
10 The Mistress Witch From McClure (Or, The Mind That Knows Itself)
11 Kaskaskia River
12 Chicago (Adult Contemporary Easy Listening Version)
13 Inaugural Pop Music for Jane Margaret Byrne
14 No Man's Land
15 The Palm Sunday Tornado Hits Crystal Lake
16 The Pick-up
17 The Perpetual Self, or "What Would Saul Alinsky Do?"
18 For Clyde Tombaugh
19 Chicago (Multiple Personality Disorder version)
20 Pittsfield
21 The Undivided Self (For Eppie and Popo)

In related news, Asthmatic Kitty (which Sufjan co-runs), recently signed the Canadian band Shapes and Sizes. Their self-titled debut album arrives in stores July 25, the same day as The Avalanche. Shapes and Sizes also have a split 7" with the Weird Weeds due out August 8 on Asthmatic Kitty.
http://www.pitchforkmedia.com/news/06-04/07.shtml

Most excellent.

'The Avalanche' is volgens mij het nummer wat niet op de CD maar wel op de elpee staat.

quote:

Op donderdag 6 april 2006 20:55 schreef Grobbel het volgende:

[..]

De productie van If Songs Could Be Held is alleen wel erg gelikt bij vlagen. Benieuwd of de samenwerking met Sufjan haar eigen muziek ook wat meer een eigen karakter meegeeft.

Dat is inderdaad iets wat je als minpuntje zou kunnen zien. Hoewel een lekker wegluisterschijfje op zijn tijd geen kwaad kan.

quote:

Op vrijdag 7 april 2006 16:13 schreef DaisyDuke het volgende:

[..]

Ach ja, ik verwarde haar met Jada Hunter. Allebei een keer geplugd door jou, als ik het goed heb.

Jada Hunter is wel erg geniaal inderdaad. Verdient veel luisteraars!

Stereogum heeft een MP3 van het nummer Avalanche.
http://www.stereogum.com/archives/002476.html

De nummers van Sufjan die ik mooi vind zijn:

Romulus (deze staat echt op nummer 1)
Casimir Pulaski Day
To Be Alone With You
For the Windows in Paradise, for the Fatherless in Ypsilanti

Kan iemand me nog meer nummers van em aanraden die ik dan waarschijnlijk ook wel goed zal vinden?

quote:

Op maandag 10 april 2006 12:37 schreef nemesis4 het volgende:
De nummers van Sufjan die ik mooi vind zijn:

Romulus (deze staat echt op nummer 1)
Casimir Pulaski Day
To Be Alone With You
For the Windows in Paradise, for the Fatherless in Ypsilanti

Kan iemand me nog meer nummers van em aanraden die ik dan waarschijnlijk ook wel goed zal vinden?

John Wayne Gacy, jr
Jacksonville
The Dress Looks Nice on You
Sister

Zomaar wat suggesties, maar eigenlijk vooral de eerste die ik noemde.

En bedankt voor de link, Z! Het nummer heeft me nog niet echt weten te pakken, maar dat komt vanzelf wel.

Ik vind het wel een mooi nummer, stuwende opbouw, mooie melodieen.

The Transfiguration mag er ook zijn!

En anders wel Detroit en Chicago.

Sufjan is ook erg goed in het maken van mooie liedjes over niet zo vrolijke onderwerpen, zoals seriemoordenaars, volkerenmoord, ongeneeslijke ziektes, urban decay en echtscheidingen.

Hey wat grappig dat ik dit hier tegen kom, ik vind maar een paar nummers speciaal waaronder Chicago(beetje druk maar in de juiste stemming), Come on! Feel the Illinoise, Concerning the UFO Sighting Near Highland en de rest van de rustige nummers zijn ook wel relax, heb maar 2 albums trouwens.

Ik kom dit soort muziek en andere mooie muziek tegen via het internet radio station www.radioparadise.com .

[ Bericht 15% gewijzigd door perezoso op 11-04-2006 00:42:29 ]

quote:

Op donderdag 6 april 2006 21:53 schreef Grobbel het volgende:

[..]

Soofjen (in het Engels, dus Soefjen in het Nederlands).

Dank je wel, zat het me zelf ook af te vragen

Ik vind hem echt geweldig btw, wist niet hoe hij er uit zag, maar die foto in de OP is precies zoals ik me hem had voorgesteld

Daar staat hij nogal stoer op, je moet hem je een tikkie meer autistisch voorstellen.

Hij krijgt een namecheck in het nummer Hands Open van de nieuwe cd van Snow Patrol...

"Put Sufjan Stevens on / And we'll play your favorite song / Chicago bursts to life / And your sweet smile remembers you / My hands open..."
De schotten spreken het uit als Sufyen...

Ik heb dus tot nu toe alleen Seven Swans gehoord (album).. Maar nu hoorde ik van mijn pa dat Illinoise een stuk minder was, ook omdat er minder banjo gespeeld wordt. Wat is een cd van hem die wel wat meer banjo gebruikt?

Grote vraag is wanneer we hem weer eens live kunnen aanschouwen in Nederland. Heb het concert vorig jaar helaas moeten missen.