MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Een topic voor de meest opvallende singer-songwriter van de afgelopen jaren.
Het vorig jaar uitgebrachte Illinois was wellicht de meest bejubelde plaat 2005. Deze tweede cd in een ambitieus plan om alle vijftig Amerikaanse staten muzikaal te coveren, is dan ook een magnifieke plaat vol trieste en soms ook bloedstollende akoestische folkpopliedjes.quote:A singer/songwriter and multi-instrumentalist, Sufjan Stevens started his venture in the music world as a member of Marzuki, a folk-rock band based in Holland, MI. Following the release of two full-length albums with the group, Stevens decided to go solo in late 1999, investing fully in a career that was waiting to shine by itself. During subsequent months, Stevens moved to New York City, where he continued dedicating himself full-time to his solo recordings. Sun Came, his debut album, appeared in 2000, confirming his superior musical command, complex instrumentation, and sparkling melodies. The promotion of the disc included playing on the road with the Danielson Famile, with whom he began regularly working. Enjoy Your Rabbit, his second album, hit record stores in 2001, underlining once more his unusual instrumentation and excellent compositions. In addition to his solo work, Stevens also offered his contribution to the album 1942 for Soul-Junk, on which he participated amply as a multi-instrumental musician. While preparing a new collection of songs, Stevens appeared on several benefit compilation discs including Seen/Unseen, which featured Frank Black, Giant Sand, and 16 Horsepower. 2003 saw the release of Greetings From Michigan: The Great Lakes State, a fifteen-track conceptual piece, produced and performed by Stevens -- he played over twenty instruments -- that placed his home state under the writer's microscope. Despite the record's narrowed focus, it was among the best reviewed that year and made many critic's year-end lists. In 2004, Stevens released his follow-up, Seven Swans, which was produced by Danielson Famile mastermind Daniel Smith. He returned to his ambitious "states" project in 2005 with Illinois.
Discografie:
2000: A Sun Came
2001: Enjoy Your Rabbit
2003: Greetings From Michigan: The Great Lakes State
2004: Seven Swans
2005: Illinois
1,000,000 demons can't be wrong...
Ik zat net weer naar Illinois te luisteren. Wat een geweldige plaat zeg Ik ga de rest van z'n oeuvre ook maar eens beluisteren.
Hier nog een leuke pic met U. of Illinois cheerleaderpakjes
Ik ga de rest van z'n oeuvre ook maar eens beluisteren.Hier nog een leuke pic met U. of Illinois cheerleaderpakjes
Yeah, well, you know, that's just, like, your opinion, man.
Ik besefte me net ook al dat er van deze fantastische singer/songwriter nog geen topic bestond. Onterecht, natuurlijk.
Bij de eerste platen mis ik nog wel dat kleine beetje extra briljantheid wat de drie meest recente albums nu zo geweldig maken, maar Michigan, Seven Swans en Illinois zijn bij vlagen van magistrale schoonheid. Iemand die het relaas van een vreselijke seriemoordenaar in één van de meest bloedstollend mooie liedjes ooit heeft kunnen verwerken hoort gewoon een breder publiek te verdienen, zonder twijfel.
Een veelgehoorde kritiek die ik ook wel ten dele begrijp is dat Sufjan zijn platen veel te lang en druk maakt, waardoor zeker de "staten"-albums wat vermoeiend beginnen te raken tegen het einde van de plaat - maar echt storend heb ik het nooit gevonden, eigenlijk.
[ Bericht 1% gewijzigd door Grobbel op 30-01-2006 23:39:40 ]
Bij de eerste platen mis ik nog wel dat kleine beetje extra briljantheid wat de drie meest recente albums nu zo geweldig maken, maar Michigan, Seven Swans en Illinois zijn bij vlagen van magistrale schoonheid. Iemand die het relaas van een vreselijke seriemoordenaar in één van de meest bloedstollend mooie liedjes ooit heeft kunnen verwerken hoort gewoon een breder publiek te verdienen, zonder twijfel.
Een veelgehoorde kritiek die ik ook wel ten dele begrijp is dat Sufjan zijn platen veel te lang en druk maakt, waardoor zeker de "staten"-albums wat vermoeiend beginnen te raken tegen het einde van de plaat - maar echt storend heb ik het nooit gevonden, eigenlijk.
[ Bericht 1% gewijzigd door Grobbel op 30-01-2006 23:39:40 ]
Illinoise was het eerste wat ik van hem hoorde. Het deed me denken aan de even briljante als gestoorde Danielson Famile (Daniel Smith), met wie hij inderdaad bleek samen te werken (hij zit ook bij Daniel's label Secretely Canadian). Liefhebbers van Sufjan's drukkere nummers zoals Come On Feel the Illinoise zullen het eclectische, opgewekte toontje van Danielson Famile ook wel waarderen.
Ik heb op dit moment alleen "Michigan" en "Illinois" in de kast staan. "Seven Swans" en de andere albums ga ik wel binnenkort aanschaffen, want volgens mijn audioscrobbler charts ben ik best wel gecharmeerd van Sufjan.
[ Bericht 2% gewijzigd door Summoner op 31-01-2006 01:30:46 ]
[ Bericht 2% gewijzigd door Summoner op 31-01-2006 01:30:46 ]
Sufjan. .
Zijn concert in Paradiso eind vorig jaar was natuurlijk van begin tot het eind fantastisch. Nog nooit zo'n stil concert meegemaakt.
.Zijn concert in Paradiso eind vorig jaar was natuurlijk van begin tot het eind fantastisch. Nog nooit zo'n stil concert meegemaakt.
Enjoy your rabbit kan ik nog wel aanraden maar A Sun Came doet mij niets, alles daarna is briljant.
Wellicht kunnen we een poultje maken voor welke staat de volgende is, echter zijn er geruchten dat hij een tijdje wat anders gaat doen:
http://www.stereogum.com/archives/002195.html
Wellicht kunnen we een poultje maken voor welke staat de volgende is, echter zijn er geruchten dat hij een tijdje wat anders gaat doen:
http://www.stereogum.com/archives/002195.html
Aldus.
Het is leuk, zeker. Briljant bij vlagen. Toch wil het kwartje nog niet echt vallen...
Overigens als hij idd zoals Z zegt wat anders gaat doen, wanneer maakt ie dan al die andere Statenplaten??
Overigens als hij idd zoals Z zegt wat anders gaat doen, wanneer maakt ie dan al die andere Statenplaten??
I love music |Ajax forever
http://frontpage.fok.nl/c(...)-feest-of-farce.html
http://frontpage.fok.nl/c(...)-feest-of-farce.html
Ik vind hem veel te goeie muziek maken om zich bezig te houden met zo'n dwaze "ik ken alle vijftig staten" en "kijk mij eens lange titels maken" gimmicks
... bloedstollend mooi, inderdaad!quote:Op maandag 30 januari 2006 23:12 schreef Grobbel het volgende:
Iemand die het relaas van een vreselijke seriemoordenaar in één van de meest bloedstollend mooie liedjes ooit heeft kunnen verwerken hoort gewoon een breder publiek te verdienen, zonder twijfel.
Ik gok op Rhode Island. Er was al sprake van dat dat een EP zou worden, dus daar heeft hij al over nagedacht.quote:Op dinsdag 31 januari 2006 11:53 schreef Z het volgende:
Wellicht kunnen we een poultje maken voor welke staat de volgende is, echter zijn er geruchten dat hij een tijdje wat anders gaat doen:
http://www.stereogum.com/archives/002195.html
Of toch Delaware, zoals dat artikel suggereert?
Ook het oudere werk?quote:Op dinsdag 31 januari 2006 16:23 schreef De-oneven-2 het volgende:
Ik verteer z'n platen vrij makkelijk, eigenlijk.
De essentiële albums dus.quote:Op dinsdag 31 januari 2006 16:50 schreef De-oneven-2 het volgende:
Ik ken 'alleen' de laatste 3 albums.
1,000,000 demons can't be wrong...
En Texas zou mogelijk een dubbelalbum worden.quote:Op dinsdag 31 januari 2006 15:49 schreef Plastic_Power het volgende:
Oregon is ook nog genoemd, geloof ik.
Op de één of andere manier raakt Sufjan me niet zo, weet niet wat het is. Het is mooi, maar ik mis er iets in.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
Dat kan. Zeker die vrolijke koortjes werken behoorlijk polarizerend bij de meningen over Sufjan, en alhoewel ik ze nog best kon hebben op Illinois, hoop ik wel dat hij er de volgende keer niet zo scheutig mee zal zijn.quote:Op dinsdag 31 januari 2006 19:06 schreef methodmich het volgende:
Op de één of andere manier raakt Sufjan me niet zo, weet niet wat het is. Het is mooi, maar ik mis er iets in.
Ik vind het uiteindelijk een beetje tegenvallen, teveel koortjes en dezelfde harmonieen in nummers.
Ik luisterde het een week veel en toen was ik ontroerd, nu doet het me niets meer.
Ik luisterde het een week veel en toen was ik ontroerd, nu doet het me niets meer.
If I have to watch/listen to/hear about one more elitist-prick-moron slobber all over Sufjan Stevens' "Illinois," I may just puke in disgust, adding another bodily fluid to the already miles-deep ocean of drool, semen, and probably tears that the actual "music" of the album is buried beneath. The fact is that the average person telling you about this "phenomenal" record is quoting the Pitchfork review verbatim, because the music is soft and folksy and kitschy enough to be completely inoffensive to anyone and is therefore impossible to form an actual opinion of.
Stevens employs the same sultry, patronizing whisper in each and every single track that isn't a musical interlude with an unnecessarily long title, and the accompanying instrumentation, composed mainly of banjos and wood flutes for that supreme "I'm-a-pretentious-twit-who-can-play-more-instruments-than-you-knew-existed/douchebag" feel, never attains a volume higher than that of your average lullaby. Sufjan Stevens is the kind of music that you'd play to a child in the womb if you wanted that child to grow up to be a cardigan-sporting, Volvo-driving, latte-drinking French teacher.
None of this would be so bad if I didn't have to listen to one of my chic acquaintances babble on incessantly about the "unassuming genius" of Stevens or of the "raw ambition" of Stevens' plans to write an album's worth of utterly uninteresting, overproduced twangy crap for each state in our fine union every time I turn around three to four times. Saliva should be reserved for pillowcases and paternity tests, not spent coating the mediocre-at-best efforts of the latest 20-something Indie-alt-country-CRAP artist that got a 9.0 or better on Pitchfork. For these crimes and trespasses I award Sufjan Stevens the Worlds Greatest Dad: Soggiest Album award.
Also, who does "Sufjan" think he's fooling with that fake name? I mean, seriously now. Pick one of making crappy music and lying compulsively about things like your name and frickin' stick to it.
- Nick Falgout
hier ben ik het wel mee eens
Stevens employs the same sultry, patronizing whisper in each and every single track that isn't a musical interlude with an unnecessarily long title, and the accompanying instrumentation, composed mainly of banjos and wood flutes for that supreme "I'm-a-pretentious-twit-who-can-play-more-instruments-than-you-knew-existed/douchebag" feel, never attains a volume higher than that of your average lullaby. Sufjan Stevens is the kind of music that you'd play to a child in the womb if you wanted that child to grow up to be a cardigan-sporting, Volvo-driving, latte-drinking French teacher.
None of this would be so bad if I didn't have to listen to one of my chic acquaintances babble on incessantly about the "unassuming genius" of Stevens or of the "raw ambition" of Stevens' plans to write an album's worth of utterly uninteresting, overproduced twangy crap for each state in our fine union every time I turn around three to four times. Saliva should be reserved for pillowcases and paternity tests, not spent coating the mediocre-at-best efforts of the latest 20-something Indie-alt-country-CRAP artist that got a 9.0 or better on Pitchfork. For these crimes and trespasses I award Sufjan Stevens the Worlds Greatest Dad: Soggiest Album award.
Also, who does "Sufjan" think he's fooling with that fake name? I mean, seriously now. Pick one of making crappy music and lying compulsively about things like your name and frickin' stick to it.
- Nick Falgout
hier ben ik het wel mee eens
LOLquote:Op woensdag 1 februari 2006 13:15 schreef el_hombre het volgende:
If I have to watch/listen to/hear about one more elitist-prick-moron slobber all over Sufjan Stevens' "Illinois," I may just puke in disgust, adding another bodily fluid to the already miles-deep ocean of drool, semen, and probably tears that the actual "music" of the album is buried beneath. The fact is that the average person telling you about this "phenomenal" record is quoting the Pitchfork review verbatim, because the music is soft and folksy and kitschy enough to be completely inoffensive to anyone and is therefore impossible to form an actual opinion of.
Stevens employs the same sultry, patronizing whisper in each and every single track that isn't a musical interlude with an unnecessarily long title, and the accompanying instrumentation, composed mainly of banjos and wood flutes for that supreme "I'm-a-pretentious-twit-who-can-play-more-instruments-than-you-knew-existed/douchebag" feel, never attains a volume higher than that of your average lullaby. Sufjan Stevens is the kind of music that you'd play to a child in the womb if you wanted that child to grow up to be a cardigan-sporting, Volvo-driving, latte-drinking French teacher.
None of this would be so bad if I didn't have to listen to one of my chic acquaintances babble on incessantly about the "unassuming genius" of Stevens or of the "raw ambition" of Stevens' plans to write an album's worth of utterly uninteresting, overproduced twangy crap for each state in our fine union every time I turn around three to four times. Saliva should be reserved for pillowcases and paternity tests, not spent coating the mediocre-at-best efforts of the latest 20-something Indie-alt-country-CRAP artist that got a 9.0 or better on Pitchfork. For these crimes and trespasses I award Sufjan Stevens the Worlds Greatest Dad: Soggiest Album award.
Also, who does "Sufjan" think he's fooling with that fake name? I mean, seriously now. Pick one of making crappy music and lying compulsively about things like your name and frickin' stick to it.
- Nick Falgout
hier ben ik het wel mee eens
