Avondetenleed met eigenwijze kinderen... deel 2.

quote:

Op donderdag 25 oktober 2007 23:14 schreef owlet het volgende:
Ook hier net zo veel problemen als we er zelf van maken. Wil ze niet eten dan eet ze niet. Ze mag bijna altijd zelf eten een vaak voer ik tussendoor een paar hapjes. Meestal zit er wel iets bij naar haar zin en anders dan eet ze vast de maaltijd er na of de dag er na weer wat.
En als ze echt honger heeft dan gaat een uurtje later een boterham er altijd wel in. En als ze zelfs dat niet wil? Dan heeft ze maar pech. Ik weiger echt om me er druk om te maken. De peuterjaren straks zullen vast nog tien keer erger zijn, als ik me om dit beetje koppigheid al zorgen zou gaan maken dan weet ik niet wat ik straks nog zou moeten doen
Scheelt een hoop gestress zo

zo hebben wij het altijd gedaan met Liam en nu weer met Ezra. we hebben nog nooit gedoe gehad. soms zegt Liam wel dat ie niet wil eten omdat ie gewoon dwars wil doen, maarja, mij maakt het niet uit, dan eet ie niet. meestal gaat ie vervolgens gewoon eten.
ik heb de instelling: als ze honger hebben eten ze wel.

Emma heeft die buien ook heel vaak, lastig hoor. Maar goed, komt ze wel weer overheen. Ze begint nu steeds beter te eten, met af en toe een hele lastige dag er tussendoor. Dan ligt alles op haar schoot en op de tafel ipv in haar mond. en dat terwijl ze heel goed zelf met een lepel (of vork) kan eten... ze vindt het gewoon erg leuk om te knoeien.

quote:

Op donderdag 25 oktober 2007 23:02 schreef MeNicole het volgende:

[..]

\

Ik negeer Mikael met eten altijd Als ie niet wil en ik ga er niet bij zitten dan eet ie toch nog best wel veel. Ga gewoon vast de afwas ofzo doen en laat hem lekker zijn gang gaan.

quote:

Op donderdag 25 oktober 2007 23:09 schreef pinquit het volgende:
ja hier hetzelfde als bij MeNicole.. max moet je ook negeren, dat vind ie ook echt fijn. soms gaat ie echt ergens anders, in de keuken ofzo, zelf in zn eentje iets proeven

Ik kan me voorstellen dat negeren verleidelijk is bij slechte eters, maar ik ben er niet zo'n fan van. Het geeft toch een negative associatie met eten en volgens mij moet je dat niet willen. Wij eten zo veel mogelijk met het hele gezin, en iedereen blijft zitten tot de laatste klaar is. Er wordt niet gespeeld of gelezen aan tafel, maar iedereen vertelt wat ie die dag gedaan heeft (Nou ja, Ingmar nog niet, die brabbelt gewoon wat). Eten is een sociale activiteit, en dat wil ik er graag met de paplepel in gieten. En ja, dat betekent soms een lange zit aan tafel, want kinderen eten nou eenmaal langzaam. Dat hoort bij opvoeden, opvoeden is niet iets wat je er even bij doet.

En als ze niet willen eten, dan eten ze niet. Maar ze blijven wel aan tafel en doen mee aan de sociale activiteit die eten heet. Waarbij proeven wel verplicht is trouwens, en toetjes, snack of snoep er alleen is voor kindjes die hun bordjes leeg eten.

Ben het grotendeels met je eens, VV. Ik zou ook niet zo snel overgaan tot alleen aan tafel laten zitten en op die manier meer naar binnen zien gaan. Verder sluit ik me helemaal aan bij Belana en owlet, niet druk om maken werkt echt best goed, vind ik.

Maar dat toetje krijgen ze hier ook als ze slecht gegeten hebben. Snoep of iets anders lekkers niet, nee.
Ze zijn trouwens helemaal geen toetjes-liefhebbers, dus zo'n groot plezier doen we ze niet eens met toch een toetje na een slechte maaltijd.

quote:

Op zondag 28 oktober 2007 08:58 schreef Vliegvrager het volgende:

[..]


[..]

Ik kan me voorstellen dat negeren verleidelijk is bij slechte eters, maar ik ben er niet zo'n fan van. Het geeft toch een negative associatie met eten en volgens mij moet je dat niet willen. Wij eten zo veel mogelijk met het hele gezin, en iedereen blijft zitten tot de laatste klaar is. Er wordt niet gespeeld of gelezen aan tafel, maar iedereen vertelt wat ie die dag gedaan heeft (Nou ja, Ingmar nog niet, die brabbelt gewoon wat). Eten is een sociale activiteit, en dat wil ik er graag met de paplepel in gieten. En ja, dat betekent soms een lange zit aan tafel, want kinderen eten nou eenmaal langzaam. Dat hoort bij opvoeden, opvoeden is niet iets wat je er even bij doet.

En als ze niet willen eten, dan eten ze niet. Maar ze blijven wel aan tafel en doen mee aan de sociale activiteit die eten heet. Waarbij proeven wel verplicht is trouwens, en toetjes, snack of snoep er alleen is voor kindjes die hun bordjes leeg eten.

Maar Mikael is helemaal geen slechte eter maar die is heel snel afgeleid. Als ik tegen hem ga praten dan "vergeet" ie te eten. Dus dit werkt het beste. Moet wel zeggen dat het ook alleen met brood eten is hoor. 's Avonds eet ie nog altijd lekker mee en zitten ze ook gewoon allebei aan tafel. Behalve bij patatjes. Dan zitten we lekker op de bank met bord op schoot

Oh en toetje krijgt Mikael ook altijd wel. Das een onderdeel van de maaltijd vind ik dus dat hoort er gewoon bij. Maar ik ga niet als ie een keer niets eet later nog een broodje smeren ofzo.

wij eten ook altijd aan tafel met zijn allen
en ook als Liam niet wil eten moet ie blijven zitten tot wij klaar zijn, dat vind ik er dan wel bij horen ja.
en hij moet vragen of ie van tafel mag als we klaar zijn, omdat ik niet wil dat er zomaar van tafel gerend wordt.
maar dat geeft ook geen problemen, dat vraagt ie altijd netjes. en tegenwoordig moet ie ook helpen tafel afruimen. als is het maar een kopje of een bordje. even helpen

Wij eten niet zo standaard aan tafel, maar soit dat heeft ook hele andere redenen en is dan ook op advies van logopediste e.d.
Wel zit ze naast een van ons op de bank intussen.
Hier gebeurt het vaak in den beginne van iets nieuws wel spelenderwijs, en van ons mag ze dus wel een popje zodat ze die "eten kan geven " .
Het is voor haar een manier om toch met haar angst om t leren gaan.
Als er straks een broertje of zusje is ( binnen nu en 2 jaar hopenlijk ) dan zijn we met haar al een heel stuk verder en zal ze wel aan tafel moeten. Tenzij de situatie dan nog zo is dat het beter voor haar is als niet.

quote:

Op zondag 28 oktober 2007 08:58 schreef Vliegvrager het volgende:

[..]


[..]

Ik kan me voorstellen dat negeren verleidelijk is bij slechte eters, maar ik ben er niet zo'n fan van. Het geeft toch een negative associatie met eten en volgens mij moet je dat niet willen. Wij eten zo veel mogelijk met het hele gezin, en iedereen blijft zitten tot de laatste klaar is. Er wordt niet gespeeld of gelezen aan tafel, maar iedereen vertelt wat ie die dag gedaan heeft (Nou ja, Ingmar nog niet, die brabbelt gewoon wat). Eten is een sociale activiteit, en dat wil ik er graag met de paplepel in gieten. En ja, dat betekent soms een lange zit aan tafel, want kinderen eten nou eenmaal langzaam. Dat hoort bij opvoeden, opvoeden is niet iets wat je er even bij doet.

En als ze niet willen eten, dan eten ze niet. Maar ze blijven wel aan tafel en doen mee aan de sociale activiteit die eten heet. Waarbij proeven wel verplicht is trouwens, en toetjes, snack of snoep er alleen is voor kindjes die hun bordjes leeg eten.

ik kan dat niet
max zit er wel eens even bij als we eten, maar meestal wordt dat gewoon niks. hij mag van mij gewoon van tafel als hij wil.
En dat negeren is niet iets negatiefs hoor, dat is gewoon hem zn gang laten gaan zonder dat we op hem letten. dat doet hij met poepen ( ) en nieuw speelgoed ontdekken ook.
Ik vind het wel zo dat eten en aan tafel zitten een sociaal gebeuren is en dat het iets is dat nodig is, maar ik hoop gewoon dat hij op een gegeven moment gewoon merkt hoe gezellig het is aan tafel en hij er graag bij wil. stomme gedachte misschien.

ach, we zien wel hoe het gaat in de toekomst

Bij ons is eten een sociaal en prettig gebeuren. Zonder dwang, zonder gemiep. Niet altijd aan de grote tafel, sterker nog: ook best wel eens voor de tv. En ik vind het prima zo. Dan is de maaltijd maar niet zo belangrijk als in veel andere gezinnen, het relaxte uitrusten na een voor ons alledrie drukke dag gaat voor. Dat dat soms betekent dat Ronja vooraf een bordje met verschillende dingetjes aan haar lage tafeltje eet terwijl ik in de kamer bezig ben en M. en ik later samen eten vind ik geen probleem.

Natuurlijk gelden de normale omgangsvormen en natuurlijk gaan we langzamerhand invoeren dat het beleefd is om aan tafel op andere mensen te wachten. Maar ik ga van een kind van net een jaar niet eisen dat ze de volledige maaltijd keurig blijft wachten, dat komt vanzelf wel

Grappig detail vind ik dat het zo per land kan verschillen. Mijn Deense neefje en nichtje vinden het heel normaal om halverwege de maaltijd te vragen of ze van tafel mogen. Die vinden het echter weer heel vreemd als iemand niet na de maaltijd de kok (en dan ook de eventueel met het eten geholpen hebbende kinderen) bedankt

Ik kan de kriebels krijgen van kinderen die opgevoed worden met het idee dat ze hun maaltijd op móeten eten. Dat zal hier dus ook echt niet hoeven, overeten alleen maar om je bord leeg te krijgen. Proeven moet wel, eten verspillen door bewust knoeien of door een enorme berg op te scheppen mag niet. Maar eten als je geen honger hebt zal nooit hoeven.
Als de leeftijd er naar is om te beseffen dat je later dan dus honger krijgt dan moet je daar dan dus rekening mee houden en dan zal die late avond-boterham misschien minder snel 'mogen'.
Toetjes zijn een onderdeel van de maaltijd, geen beloning.
Als je iets niet lust dan hoef je het niet te eten, mits je het maar proeft. Maar er zit een grens een extra dingen die ik kook en dus het kan zijn dat je gewoon pech hebt

Zo hadden wij het vroeger thuis en we hadden eigenlijk nooit drama's rond het eten. Alle vijf de kinderen zijn makkelijke eters. We hebben allemaal wel iets wat we niet lusten maar over het algemeen is iedereen blijven proeven en proberen. Ik hoop dat het mijn nu in mijn eigen gezin ook gaat lukken op deze manier

Wij eten ook meestal aan tafel, inderdaad eigenlijk alleen met patat of pizza niet. Dan zitten we op de bank lekker voor de tv.

Er word hier best goed gegeten, maar de ene dag beter dan de andere dag. Toetjes heb ik ook niet elke dag, maar als ze er zijn krijgt ze ze wel, ongeacht of ze haar bord op heeft of niet. WIj maken er gewoon geen drama van, en inderdaad als je iets echt niet lust hoef je het ook niet te eten. Dan krijg je wel iets anders, zo heb ik het thuis ook altijd gekregen.
En ik ben best een makkelijke eter, ondanks dat ik vegetariër ben.

Merlijn hier is een vrij makkelijke eter. Hij lust eigenlijk alles wel. Het proeven is iets wat hij wel vaker moet doen en meestal iets waarvan we weten dat hij het wel lust, maar het op dat moment laat liggen omdat hij het niet als zodanig herkent. We zijn zelf ook niet erg goede eters, wat ik kook lust mijn man soms wel eens niet of hij wat hij kookt heb ik niet zoveel trek in. Zo wil ik ook met ons kind omgaan. Er staan hier wel regelmatig twee soorten groenten op tafel als er iets bij is wat mijn man niet lust en zodat er keuze is.

Ik wil niet bij ons thuis invoeren dat hij zoveel hapjes moet eten of er achter aanlopen van kom op nog een beetje. Hij eet gedurende de dag echt wel genoeg, korstjes mag hij zelfs laten liggen als hij ze niet hoeft, al betekent dat wel dat hij niet direct een nieuwe boterham krijgt als hij ze laat liggen en wel nog wil eten. Merlijn is wel een langzame starter met eten maar als hij eenmaal eet, eet hij goed. Toetjes krijgt hij ook gewoon als die er zijn, maar dat is ook omdat het voedzaam is en hij zo de zuivel binnenkrijgt op dagen dat hij thuis. Verder weten we dan ook dat hij echt genoeg heeft gehad. Verder eten we altijd aan tafel, wel staat vaak de tv gewoon aan voor de afleiding. Van tafel af gaan is ook geen probleem, maar meestal zit Merlijn nog als laatste te eten en zitten wij nog even uit te buiken met wat drinken aan tafel.

Met dank aan Troel voor het vinden van dit topic, even een hele harde schop.

Eli is redelijk moeilijk met avondeten.
we eten zeer regelmatig vegaburgers van AH, en die vindt hij prima. eerst dacht ik "nou prima, hij eet groente via die burger" , maar nu begint hij avondeten in andere vormen dan vegaburger, te weigeren...
zo aten we vorige week andijviestamppot. werd geweigerd.
PR ging toen in een helder moment stukjes andijviestampport paneren en bakken, en toen probeerde hij het wel... hij vond het niet lekker, maar dat terzijde. hij probeerde het iig.

nu is mijn vraag, hoe dit op te lossen?
naast andere dingen aanbieden behalve vegaburger, en beginnen met aardappeltjes en groentes, en na 5 min. of zo vegaburger bijvoegen, dat is het huidige actieplan.

klinkt dit bekend? wat hebben jullie gedaan?

wij laten eli trouwens net zo lang aan tafel zitten tot wij klaar zijn met eten. met of zonder bord voor zijn neus. gaat prima.
maken er verder ook geen strijd van of zo, eet je niet, dan niet. dan mag je mss een brodje yoghurt of wat rozijnen of een droge boterham, maar geen hele maaltijd.
het is geen stressige bedoening, of zo. hij eet voldoende gedurende de rest van de dag, dus dat is het probleem niet.
ik zou gewoon willen dat hij alle voedingssoorten even zou proberen.

wat voor groenten zitten er in die burgers? Misschien kun je die gewoon eens naast elkaar bereiden, dat ie leert dat dat hetzelfde is, ook al ziet her er anders uit. Daarna kun je later miss andere groenten introduceren?

quote:

Op zondag 28 oktober 2007 08:58 schreef Vliegvrager het volgende:

En als ze niet willen eten, dan eten ze niet. Maar ze blijven wel aan tafel en doen mee aan de sociale activiteit die eten heet. Waarbij proeven wel verplicht is trouwens, en toetjes, snack of snoep er alleen is voor kindjes die hun bordjes leeg eten.

Dan had ik vroeger nooit een toetje gehad, mijn ouders schepten namelijk gewoon te veel op dat grote enorme bord, een toetje dat paste sowieso dus er niet meer in dan... en soms ging het echt om 1 schepje maar dat paste er dan ook echt niet meer in! Als ik het wel eens bij familie echt nog op moest eten dan kwam een kwartier later alles eruit , tja oeps sorry hé.

Zo ook hetzelfde met een boterham hartig en dan pas zoet die oer oude regel, die zoete boterham had ik dan nooit gehad.... en allemaal omdat ik een kleine (langzame, veel kauwen vooral) eter was? nou dan was ik er aan geweest
Maareh lang doen over eten is goed hé schijnt dat je dan later minder snel dik word omdat het kauwen je sneller het idee geeft dat je vol zit.
Isa is ook een kleinere/langzame eter, lust alles maar geen grote porties Isa krijgt dus ook 1/2 boterham hartig 1/2 zoet, anders zal ze nooit die zoete boterham bereiken en dat vind ik toch wel sneu eerlijk gezegd om een kleintje van nog geen 1,5 jaar oud zo te straffen.

quote:

Op dinsdag 23 december 2008 16:40 schreef littledrummergirl het volgende:
wat voor groenten zitten er in die burgers? Misschien kun je die gewoon eens naast elkaar bereiden, dat ie leert dat dat hetzelfde is, ook al ziet her er anders uit. Daarna kun je later miss andere groenten introduceren?

Dat verschilt, je hebt ze met spinazie, broccoli, stukjes erwten, wortel, gedroogde tomaatjes, van alles en nog wat.

gisteravond dus pasta met pesto en zalm (netjes in vierkante stukjes ) geprobeerd en wat ruit na.
meneer heeft dus rozijnen gegeten als avondeten... verder noppes.
grmbl.