TRV Travel
Alles over je favoriete vakantiebestemmingen, vakantie-ervaringen van jezelf en anderen, tips, info en meer. Van Schin op Geul tot de USA.
Je kent het wel, je bent op reis, en ineens realiseer je je, dit is een top moment. Er gebeurd iets, je ziet iets, je komt ergens, je ontmoet iemand, het kan kort zijn, het kan lang zijn, het kan van alles zijn, maar je weet het, dit is onvergetelijk. Dus ik dacht, waarom geen topic hiervoor?
Beschrijf je utlieme reismoment, waar het was, waarom het zo mooi was, etc. Post er eventueel een plaatje bij. Om het beetje exclusief te houden en niet dat mensen over teveel dingen gaan posten, je mag slechts 1 moment beschrijven per week, dus kies je moment zorgvuldig. Reageren mag altijd
Schrijf het wel zodat andere mensen ook snappen waarom het een mooi moment was.
TS moet zelf nog ff nadenken hierover...
Eigenlijk is het een verkapte, pimp met je reisavontuuropsomtopic.... we zien wel of deze topic bestaanswaarde heeft.....
Beschrijf je utlieme reismoment, waar het was, waarom het zo mooi was, etc. Post er eventueel een plaatje bij. Om het beetje exclusief te houden en niet dat mensen over teveel dingen gaan posten, je mag slechts 1 moment beschrijven per week, dus kies je moment zorgvuldig. Reageren mag altijd
Schrijf het wel zodat andere mensen ook snappen waarom het een mooi moment was.
TS moet zelf nog ff nadenken hierover...
Eigenlijk is het een verkapte, pimp met je reisavontuuropsomtopic.... we zien wel of deze topic bestaanswaarde heeft.....
Totaal Travel 04-24: 87 reizen, 151 vliegtickets, 58 landen, 6 continenten, 949 reisdagen, 163.804 foto's
Mijn reisfotos!
Mijn reisfotos!
Afgelopen zomervakantie, Zweden (of eigenlijk Noorwegen, want daar lag ons eindpunt). Na een 10daagse kanotocht bereikten we ons eindpunt. Hoewel het in het begin niet op leek te schieten met kanoen, was het zo voorbij. Op het eindpunt hebben we voor het laatst onze tent opgezet en bij het ondergaan van de zon (voor zover dat gebeurde) hebben we met z'n tweeen in het gras over het meer (Feragen of Femunden, iig de noordelijkste van de twee) zitten uitkijken. De hele tocht was onvergetelijk, maar van dat moment heb ik het meest bewust genoten .
Ik wil terug!!!!
via deze organisatie als dat mag hier
[ Bericht 7% gewijzigd door Quinazoline op 26-01-2006 22:18:12 ]
.Ik wil terug!!!!
Ik wil terug!!!! via deze organisatie als dat mag hier
[ Bericht 7% gewijzigd door Quinazoline op 26-01-2006 22:18:12 ]
Everything which is not impossible, will eventually happen
Geen foto'tje erbij?
Ik heb even wat nagedacht. Een momentje die ik niet in een uitgebreide reisverslag heb beschreven, het is eigenlijk niet echt een reismoment, maar meer een buitenland moment:
We schrijven begin zomer 2005, Zwitserland. ik heb net een week lang samen met buitenlandse studenten gewerkt aan een prototype voor een bedrijf, dit ter afronding van een half jaar lange Europees project. Bij dit project werkte ik samen met studenten uit heel Europa, dit via videoconference, msn en email. Pas begin die week hadden we elkaar voor het eerst real life gezien.
Met deze oud/nieuwe vrienden werden we aan het eind van de week uitgenodigd door het bedrijf voor een verrassing. Op een warme zaterdag worden we met de bus vervoerd naar het einde van het Meer van Geneve. Alhier bewandelen we een klein pad bergop, tussen de wijnvelden op de steile helling. Halverwege de berg, midden op een pad staat een klein hutje, met de baas van het bedrijf ervoor. Hij opent de deur en haalt enkele kisten koele witte Zwitserse wijn tevoorschijn. Hij had zijn kleine zoontje en dochtertje geronseld om ons te serveren.
Daar zit je dan.... halverwege op een berghelling, met op de voorgrond de wijnvelden, beneden aan de helling een spiegel gladde Meer van Geneve, aan de overkant de Alpen met het witte puntje van de Mont Blanc net zichtbaar..... Op de grond zittend, genietend van een glas koele wijn onder een stralende zon. Ondanks een bezoek een proeverij aan een chocolade fabriek erna en een tour door Zwitserland, dit was wel het ultieme hoogtepunt van de reis.
Ik heb even wat nagedacht. Een momentje die ik niet in een uitgebreide reisverslag heb beschreven, het is eigenlijk niet echt een reismoment, maar meer een buitenland moment:
We schrijven begin zomer 2005, Zwitserland. ik heb net een week lang samen met buitenlandse studenten gewerkt aan een prototype voor een bedrijf, dit ter afronding van een half jaar lange Europees project. Bij dit project werkte ik samen met studenten uit heel Europa, dit via videoconference, msn en email. Pas begin die week hadden we elkaar voor het eerst real life gezien.
Met deze oud/nieuwe vrienden werden we aan het eind van de week uitgenodigd door het bedrijf voor een verrassing. Op een warme zaterdag worden we met de bus vervoerd naar het einde van het Meer van Geneve. Alhier bewandelen we een klein pad bergop, tussen de wijnvelden op de steile helling. Halverwege de berg, midden op een pad staat een klein hutje, met de baas van het bedrijf ervoor. Hij opent de deur en haalt enkele kisten koele witte Zwitserse wijn tevoorschijn. Hij had zijn kleine zoontje en dochtertje geronseld om ons te serveren.
Daar zit je dan.... halverwege op een berghelling, met op de voorgrond de wijnvelden, beneden aan de helling een spiegel gladde Meer van Geneve, aan de overkant de Alpen met het witte puntje van de Mont Blanc net zichtbaar..... Op de grond zittend, genietend van een glas koele wijn onder een stralende zon. Ondanks een bezoek een proeverij aan een chocolade fabriek erna en een tour door Zwitserland, dit was wel het ultieme hoogtepunt van de reis.
Totaal Travel 04-24: 87 reizen, 151 vliegtickets, 58 landen, 6 continenten, 949 reisdagen, 163.804 foto's
Mijn reisfotos!
Mijn reisfotos!
Afgelopen jaar in Luxemburg, lekker in het zonnetje met een biertje, uitkijkend over het dorpje (clervaux) waar ik toen zat.
stupidity has become as common as common sense was before
Eind vorig jaar. Aan het Pools-Litouwse meer Galadus in alle verlatenheid je boterhammetje oppeuzelen aan het eind van een vissersvlondertje. Uitkijkend over de Litouwse bossen - de voormalige Sovjetunie.
Op 1 januari met een nog half-dronken Pool een nieuwjaarswandeling maken.
De laatste twee kilometer naar de Litouwse grens (richting Polen) wandelen. Nog even proberen te liften met het met 80 a 100 voorbijrijdende verkeer. Dan maar de laatste twee kilometers langs de weg lopen. Bij de grens alle gepasseerde Litouwse, Poolse en Britse chauffeurs lekker voorbijwandelen. Stempeltje vragen in je paspoort. De niemandslandzone tussen Litouwen en Polen overwandelen.
Begin dit jaar. Aan de Pools-Duitse grens bij Swiecko/Frankfurt an der Oder je liftbord "rood-wit-blauw" ophouden. Na enkele minuten een lift naar Berlijn afslaan. Na een minuut of vijf een rit naar Hannover afslaan. Nog voor de tweede stoppende chauffeur de Oderbruecke over is stopt een Poolse man in een grote Renault. Even later koers je met een kruissnelheid van 160 kmh op Eindhoven aan.
Op 1 januari met een nog half-dronken Pool een nieuwjaarswandeling maken.
De laatste twee kilometer naar de Litouwse grens (richting Polen) wandelen. Nog even proberen te liften met het met 80 a 100 voorbijrijdende verkeer. Dan maar de laatste twee kilometers langs de weg lopen. Bij de grens alle gepasseerde Litouwse, Poolse en Britse chauffeurs lekker voorbijwandelen. Stempeltje vragen in je paspoort. De niemandslandzone tussen Litouwen en Polen overwandelen.
Begin dit jaar. Aan de Pools-Duitse grens bij Swiecko/Frankfurt an der Oder je liftbord "rood-wit-blauw" ophouden. Na enkele minuten een lift naar Berlijn afslaan. Na een minuut of vijf een rit naar Hannover afslaan. Nog voor de tweede stoppende chauffeur de Oderbruecke over is stopt een Poolse man in een grote Renault. Even later koers je met een kruissnelheid van 160 kmh op Eindhoven aan.
afgelopen oktober. lekker boterhammetje opknabelen terwijl de ijsberen om je heen lopen zat wel veilig
afgelopen juli: zat in alle verlatenheid op een rots in de rockies, wederom te knabbelen op een broodje. geweldig uitzicht en de rust... erg mooi
weer juli: zat tegen een boom ergens in Tofino toen er een zeearend overvloog en vlak boven me in de boom landde
ander momentje: toen we met de boot tussen een groep etende walvissen terecht kwamen. (bultruggen die rechtop het water uitkomen zetten en met hun staart op het oppervlak slaan)
eind september: toen stond ik oog in oog met een zwarte beer (een jong,in het wild)
eigenlijk was heel m'n reisje een ultiem moment
afgelopen juli: zat in alle verlatenheid op een rots in de rockies, wederom te knabbelen op een broodje. geweldig uitzicht en de rust... erg mooi
weer juli: zat tegen een boom ergens in Tofino toen er een zeearend overvloog en vlak boven me in de boom landde
ander momentje: toen we met de boot tussen een groep etende walvissen terecht kwamen. (bultruggen die rechtop het water uitkomen zetten en met hun staart op het oppervlak slaan)
eind september: toen stond ik oog in oog met een zwarte beer (een jong,in het wild)
eigenlijk was heel m'n reisje een ultiem moment
Zit op een dieet van Whisky en Vodka. Is al 10 jaar kwijt
Foto'tje:quote:Op donderdag 26 januari 2006 22:45 schreef ETA het volgende:
Geen foto'tje erbij?
Niet op het eindpunt, want daar staan we zelf op, maar dit geeft wel enigzins de indruk. Overnachten op een klein eilandje en alles wat je hoort is de natuur.
Everything which is not impossible, will eventually happen
Ik was een jaar of 16 en was samen met een vriend op brommertrektocht door nederland. Het was de eerste keer dat we helemaal alleen wegwaren en alles zelf moesten regelen. En toen, terwijl we ergens in gelderland, een km of 200 van huis onderuitgezakt zaten te eten met een pilsje in de hand dacht ik Hee, ik ben "groot"
Mooi gevoel was dat jammer dat in de jaren erna ik vaak genoeg tot de conclusie kwam dat ik toch nog niet zo "groot" was als ik zelf eerst wel niet dacht
Mooi gevoel was dat jammer dat in de jaren erna ik vaak genoeg tot de conclusie kwam dat ik toch nog niet zo "groot" was als ik zelf eerst wel niet dacht
Vampire Romance O+
Reismomenten... Ik hoop dat het ultieme nog moet komen (want als ik het al heb gehad kan ik wer mee stoppen, toch? ) , maar ik heb wel heel wat mooie momenten meegemaakt...
Afgelopen zomer: 's ochtends om half 4, in de Ecrins opstaan om te gaan klimmen. Langzaam aan de zon zien opkomen..
totdat ineens om half 6 het licht aanspringt, de zon boven de bergkam uitkomt en de helling waarop je loopt van grauw naar oranje verspringt. De warmte die je ineens voelt na de eerste anderhalf uur in de kou
januari 2005: Met m'n broertje een trektocht door de vogezen in de winter, op sneeuwschoenen. Op gegeven moment stonden we op een kraakheldere en ijskoude dag ergens op een top, en zagen we 350 kilometer verderop haarscherp de toppen van de alpen. Zo dichtbij, dat je ze bijna kon aanraken leek het wel!
Een foto zal ik vanavond even plaatsen, heb ik hier niet ter beschikking
En EDIT: foto geplaatst
[ Bericht 6% gewijzigd door Gripper op 27-01-2006 22:43:36 ]
Afgelopen zomer: 's ochtends om half 4, in de Ecrins opstaan om te gaan klimmen. Langzaam aan de zon zien opkomen..
totdat ineens om half 6 het licht aanspringt, de zon boven de bergkam uitkomt en de helling waarop je loopt van grauw naar oranje verspringt. De warmte die je ineens voelt na de eerste anderhalf uur in de kou
januari 2005: Met m'n broertje een trektocht door de vogezen in de winter, op sneeuwschoenen. Op gegeven moment stonden we op een kraakheldere en ijskoude dag ergens op een top, en zagen we 350 kilometer verderop haarscherp de toppen van de alpen. Zo dichtbij, dat je ze bijna kon aanraken leek het wel!
Een foto zal ik vanavond even plaatsen, heb ik hier niet ter beschikking
En EDIT: foto geplaatst
[ Bericht 6% gewijzigd door Gripper op 27-01-2006 22:43:36 ]
Mijn foto's op Flickr!
[b]Op 15-09-2006 10:28 schreef Hans_Gielus[/b]
Namens Fryslân hoop ik dat je van een berg afkukelt _O-
[b]Op 15-09-2006 10:28 schreef Hans_Gielus[/b]
Namens Fryslân hoop ik dat je van een berg afkukelt _O-
Hmm het ultieme vakantiemoment is lastig, want ik heb het ieder jaar weer. Een paar:
Hongarije 2001: Met de trein van Bratislava naar het Balatonmeer. Ik moest overstappen in the middle of nowhere. Ik stap uit op een plek dat meer weg heeft van een rangeerterrein dan een station. Trein rijdt weg en er is helemaal niemand meer nadat de stationswachter weer in zijn wachtershuisje is gekropen. Helemaal stil helemaal leeg. Uiteindelijk toch maar even naar de beste man toegelopen om te vragen of de trein naar het Balatonmeer nog zou komen, maar hij verzekerde mij dat iets zou komen. Heb daar heerlijk in de zon gewacht (een paar uur, maar het was heerlijk) toen er een gemodificeerde bus over de rails aan kwam rijden. Dat ding had iets van 8 bankjes waar een vreemde man mij nog wilde bekeren tot het christendom. Gelukkig verstond ik er geen zak van.
Italië 2003: De enorme hittegolf die die zomer heersde viel precies in mijn vakantie daar. Na twee weken niets dan droogte en temperaturen van soms wel 40 graden, begon het broeierig te worden. Ik verbleef op dat moment op Elba en wilde net een wandeling gaan maken de berg op. Er was wat bewolking en gedonder in de verte. Toen ik net de kam overkwam bleek de bewolking over de kam ontzettend dik te zijn en de donder keihard! Binnen 10 minuten was het behoorlijk donker geworden en bliksem sloeg her en der in op de berghelling. Snelt terug naar het dorp waar ik begonnen was dus. Het begon al zachtjes met hagelen toen ik de rand van het dorp bereikte, maar gelukkig had ik een goede schuilplaats op een trap tussen twee huizen die overkapt was. Toen begon het echt keihard te hagelen. Gelukkig zat ik droog...dacht ik. Op een gegeven moment begon er een klein stroompje te lopen over de trap. Ik vond het wel grappig om te zien. Iets hogerop op de trap zaten een aantal Duitse toeristen die riepen dat ik, en mijn vakantiegenoten snel omhoog moesten komen. Ik vond dit nogal overdreven, maar toen kwam er opeens een stroom die de hele trap (meter breed) overspoelde en wel 10 centimeter hoog was. Alle straten in het dorp werden overspoeld. Gelukkig was er een lief dametje die ons binnenliet en ons notabene droge sokken gaf. Zij had nog nooit zoiets meegemaakt in haar leven. Uiteindelijk terug op de camping heb ik wel een van de mooiste zonsondergangen gezien. De rest van de vakantie was het weer stikheet. (Helaas geen digitale foto's van, maar wellicht dat ik de normale foto's kan inscannen)
Guernsey 2005: De helderste zee in Europa. Zwemmen in zulk helder water dat je je eigen schaduw 3 meter onder je nog met gemakt op de zeebodem ziet. Geen foto's van het zwemmen, wel van het water:
Disclaimer: Op deze foto bereikte de wolken van Europa net de kust van Guernsey, vandaar dat het niet helemaal helder is op deze foto.
Misschien dat deze foto duidelijker is (grote foto vandaar link)
http://foto.wouter.mired.nl/albums/guernsey/DSCF0068.JPG
Hongarije 2001: Met de trein van Bratislava naar het Balatonmeer. Ik moest overstappen in the middle of nowhere. Ik stap uit op een plek dat meer weg heeft van een rangeerterrein dan een station. Trein rijdt weg en er is helemaal niemand meer nadat de stationswachter weer in zijn wachtershuisje is gekropen. Helemaal stil helemaal leeg. Uiteindelijk toch maar even naar de beste man toegelopen om te vragen of de trein naar het Balatonmeer nog zou komen, maar hij verzekerde mij dat iets zou komen. Heb daar heerlijk in de zon gewacht (een paar uur, maar het was heerlijk) toen er een gemodificeerde bus over de rails aan kwam rijden. Dat ding had iets van 8 bankjes waar een vreemde man mij nog wilde bekeren tot het christendom. Gelukkig verstond ik er geen zak van.
Italië 2003: De enorme hittegolf die die zomer heersde viel precies in mijn vakantie daar. Na twee weken niets dan droogte en temperaturen van soms wel 40 graden, begon het broeierig te worden. Ik verbleef op dat moment op Elba en wilde net een wandeling gaan maken de berg op. Er was wat bewolking en gedonder in de verte. Toen ik net de kam overkwam bleek de bewolking over de kam ontzettend dik te zijn en de donder keihard! Binnen 10 minuten was het behoorlijk donker geworden en bliksem sloeg her en der in op de berghelling. Snelt terug naar het dorp waar ik begonnen was dus. Het begon al zachtjes met hagelen toen ik de rand van het dorp bereikte, maar gelukkig had ik een goede schuilplaats op een trap tussen twee huizen die overkapt was. Toen begon het echt keihard te hagelen. Gelukkig zat ik droog...dacht ik. Op een gegeven moment begon er een klein stroompje te lopen over de trap. Ik vond het wel grappig om te zien. Iets hogerop op de trap zaten een aantal Duitse toeristen die riepen dat ik, en mijn vakantiegenoten snel omhoog moesten komen. Ik vond dit nogal overdreven, maar toen kwam er opeens een stroom die de hele trap (meter breed) overspoelde en wel 10 centimeter hoog was. Alle straten in het dorp werden overspoeld. Gelukkig was er een lief dametje die ons binnenliet en ons notabene droge sokken gaf. Zij had nog nooit zoiets meegemaakt in haar leven. Uiteindelijk terug op de camping heb ik wel een van de mooiste zonsondergangen gezien. De rest van de vakantie was het weer stikheet. (Helaas geen digitale foto's van, maar wellicht dat ik de normale foto's kan inscannen)
Guernsey 2005: De helderste zee in Europa. Zwemmen in zulk helder water dat je je eigen schaduw 3 meter onder je nog met gemakt op de zeebodem ziet. Geen foto's van het zwemmen, wel van het water:
Disclaimer: Op deze foto bereikte de wolken van Europa net de kust van Guernsey, vandaar dat het niet helemaal helder is op deze foto.
Misschien dat deze foto duidelijker is (grote foto vandaar link)
http://foto.wouter.mired.nl/albums/guernsey/DSCF0068.JPG
Dat was voor mij in Rome met oud&nieuw 2003/2004, ik vond trouwens deze hele vakantie geweldig. Bovenop de Spaanse trappen hebben we het vuurwerk gezien. Dit was een prachtig feest en ik ben met denk ik wel tien mensen op de foto geweest die ik helemaal niet kende (niet met mijn fototoestel vastgelegd helaas) en nog veel meer mensen omhelst e.d. Het was een extatische stemming en iedereen vond elkaar ineens lief, dat vond ik zo leuk om mee te maken!
9 weken door Australie getrokkken,
do i need to say more?? over hoe ik me daar voelde:
do i need to say more?? over hoe ik me daar voelde:
Fake it baby - They won't even know!
You can make it ?
Cos everybody knows that that's the way to go
You can make it ?
Cos everybody knows that that's the way to go
Ik vond het wel wat hebben om te gaan zwemmen op Paaseiland. Lekker dobberen in de golven van de oceaan, de beelden op de achtergrond.
Aangezien van TS maar één per week mag, begin ik deze week in het jaar 2000, waarvan ik zelfs nog een echte digitale foto gevonden heb.
Augustus 2000, het strand van Kingston, Rhode Island. Na twee weken lang naar elke uithoek van NYC geweest te zijn voor een zelf georganiseerde internationale (studie)reis, nodigde een bekende Amerikaanse professor ons uit om naar zijn zomerhuisje aan de Atlantische kust te komen. Hij had namelijk geen zin om met het mooie weer naar de universiteit te komen om ons daar wat te vertellen. Dit onlokte mij de uitspraak die nog lang geciteerd is geweest (en wordt?):
"One moment you are reading a book from some faraway professor for your classes, the next moment he is making burgers for you and your classmates whilst discussing globalisation on an empty beach."
Augustus 2000, het strand van Kingston, Rhode Island. Na twee weken lang naar elke uithoek van NYC geweest te zijn voor een zelf georganiseerde internationale (studie)reis, nodigde een bekende Amerikaanse professor ons uit om naar zijn zomerhuisje aan de Atlantische kust te komen. Hij had namelijk geen zin om met het mooie weer naar de universiteit te komen om ons daar wat te vertellen. Dit onlokte mij de uitspraak die nog lang geciteerd is geweest (en wordt?):
"One moment you are reading a book from some faraway professor for your classes, the next moment he is making burgers for you and your classmates whilst discussing globalisation on an empty beach."
Op 9 november 1989 valt de Berlijnse muur. Op 8 november 1989 was de inschrijving gesloten voor een reis met school naar Berlijn. Het programma beloofde o.a. een bezoek aan Oost-Berlijn, dus de blijdschap die ik op 9 november voelde voor de Oost-Duitsers toen ik de beelden op tv zag werd toch wel ietwat gekleurd door het vage gevoel van "jammer" vanwege dat bezoek aan Oost-Berlijn dat geen Oost-Berlijn meer zou zijn.
De reis naar Berlijn vond plaats in het voorjaar van 1990. Het was en bleef toch nog een beetje spannend want ook al was de muur gevallen, voor Oost-Berlijn had je op dat moment nog wel een visum nodig! Nadat we eerst een paar dagen in West-Berlijn hadden rondgekeken gingen we een dagje naar Oost-Berlijn. Met de touringcar naar Checkpoint Charlie. Daar anderhalf uur moeten wachten terwijl de verveelde Oost-Duitse grenswachten onze paspoorten en visa controleerden. Uiteindelijk mochten we door, en tjonge wat heeft Oost-Berlijn een indruk achter gelaten! Alleen maar trabantjes, alles was grauw en grijs en straalde een diepe droefheid uit. Ik vroeg me echt af waarom de val van de muur zo'n belangrijke gebeurtenis was als alles ogenschijnlijk nog bij het oude was en er voor de mensen daar kennelijk niets op een positieve manier veranderd was.
Lunchen deden we in een restaurant dat volgens onze Oost-Duitse gids een top-restaurant was waar alleen de hoge bobo's mochten komen. Nog nooit zo slecht gegeten als daar... De aardappelpuree smaakte naar erwtjes, de erwtjes smaakten naar aardappelpuree.... Of we koffie of thee wilden bij onze warme lunch? Nee... dank je... Dan bleef de keus tussen cola of 7-up over. De gids was zichtbaar trots dat die dranken aan ons aangeboden werden. We hebben allemaal ons best gedaan de lunch op te eten en de frisdrank op te drinken, maar de cola smaakte naar 7-up en de 7-up smaakte naar cola... Ik vraag me nog altijd af hoe ze DAT voor elkaar hebben gekregen!
De dag er na gingen we naar Haus am Checkpoint Charlie, het museum waar doorlopend een tentoonstelling was over al dan niet geslaagde ontsnappingen uit het Oosten. Héél erg indrukwekkend. Maar wat de grootste indruk heeft achtergelaten was hoe we, toen de touringcar bij Haus am Checkpoint Charlie wegreed, tegen werden gehouden omdat er werkverkeer door moest. Het gebouwtje dat aan de westkant van Checkpoint Charlie stond, dus het feitelijke Checkpoint Charlie, was op een dieplader getakeld en werd weggereden... Checkpoint Charlie was niet meer. Ik was een van de laatsten die daar een visumstempel kreeg, een van de laatsten die er door is gegaan, en ik heb de ontmanteling van Checkpoint Charlie gezien met in mijn achterhoofd de verhalen van de mensen die niet legaal Checkpoint Charlie mochten passeren en hun leven waagden om in het vrije westen te komen. En het besef hoe gelukkig ik ben dat ik in het vrije westen geboren ben heeft me nooit meer verlaten....
[ Bericht 0% gewijzigd door babsjuh op 29-01-2006 00:13:25 ]
De reis naar Berlijn vond plaats in het voorjaar van 1990. Het was en bleef toch nog een beetje spannend want ook al was de muur gevallen, voor Oost-Berlijn had je op dat moment nog wel een visum nodig! Nadat we eerst een paar dagen in West-Berlijn hadden rondgekeken gingen we een dagje naar Oost-Berlijn. Met de touringcar naar Checkpoint Charlie. Daar anderhalf uur moeten wachten terwijl de verveelde Oost-Duitse grenswachten onze paspoorten en visa controleerden. Uiteindelijk mochten we door, en tjonge wat heeft Oost-Berlijn een indruk achter gelaten! Alleen maar trabantjes, alles was grauw en grijs en straalde een diepe droefheid uit. Ik vroeg me echt af waarom de val van de muur zo'n belangrijke gebeurtenis was als alles ogenschijnlijk nog bij het oude was en er voor de mensen daar kennelijk niets op een positieve manier veranderd was.
Lunchen deden we in een restaurant dat volgens onze Oost-Duitse gids een top-restaurant was waar alleen de hoge bobo's mochten komen. Nog nooit zo slecht gegeten als daar... De aardappelpuree smaakte naar erwtjes, de erwtjes smaakten naar aardappelpuree.... Of we koffie of thee wilden bij onze warme lunch? Nee... dank je... Dan bleef de keus tussen cola of 7-up over. De gids was zichtbaar trots dat die dranken aan ons aangeboden werden. We hebben allemaal ons best gedaan de lunch op te eten en de frisdrank op te drinken, maar de cola smaakte naar 7-up en de 7-up smaakte naar cola... Ik vraag me nog altijd af hoe ze DAT voor elkaar hebben gekregen!
De dag er na gingen we naar Haus am Checkpoint Charlie, het museum waar doorlopend een tentoonstelling was over al dan niet geslaagde ontsnappingen uit het Oosten. Héél erg indrukwekkend. Maar wat de grootste indruk heeft achtergelaten was hoe we, toen de touringcar bij Haus am Checkpoint Charlie wegreed, tegen werden gehouden omdat er werkverkeer door moest. Het gebouwtje dat aan de westkant van Checkpoint Charlie stond, dus het feitelijke Checkpoint Charlie, was op een dieplader getakeld en werd weggereden... Checkpoint Charlie was niet meer. Ik was een van de laatsten die daar een visumstempel kreeg, een van de laatsten die er door is gegaan, en ik heb de ontmanteling van Checkpoint Charlie gezien met in mijn achterhoofd de verhalen van de mensen die niet legaal Checkpoint Charlie mochten passeren en hun leven waagden om in het vrije westen te komen. En het besef hoe gelukkig ik ben dat ik in het vrije westen geboren ben heeft me nooit meer verlaten....
[ Bericht 0% gewijzigd door babsjuh op 29-01-2006 00:13:25 ]
I'll stand my ground!
babsjuh.web-log.nl
babsjuh.web-log.nl
Wow, daar krijg ik kippe(n)vel van!quote:Op zaterdag 28 januari 2006 21:44 schreef babsjuh het volgende:
..Muur-verhaal..
Dat zou ik inderdaad nooit meer vergeten.
Everything which is not impossible, will eventually happen
|
|
