[Centraal] - PCO of PCOS

GWS: PCO is een syndroom wat betekent dat je sowieso niet alle symptomen hoeft te hebben. Mijjn zus heeft bv enkel een onregelmatige cyclus, ik heb overgewicht, overbeharing, geen cyclus en kralenkrans. Maar toch is er bij allebei sprake van PCO
Raar iets is het

quote:

Op woensdag 22 februari 2006 22:11 schreef Lishe het volgende:
Maar Leonieke, nog een goed bericht . Ik heb niet het idee dat PCO bij mij weg is. Maar na mijn zwangerschap heb ik toch zeker 3 spontane menstruaties gehad. (En dat komt steeds vreselijk onverwacht). Ik zal er vast niet zwanger van raken, maar af en toe ben ik toch best 'trots' dat mijn lijf het toch wel een beetje kan . (En voor mijn zwangerschap had ik helemaal geen eisprong).
Hebben jullie ook last van kwaaltjes? (menstruatieagtige) buikpijn, moe enz?

Ik lees idd altijd graag die positieve berichten _{(zeker nadat er deze week weer 3 collega's hebben aangekondigd zwanger te zijn en ze ondertussen met 7 rondlopen en de gesprekken op school dus constant over zwangerschappen gaat)}

Ik neem nog steeds de pil want wij zijn nog niet echt bezig met zwanger worden maar als ik geen pil neem, menstrueer ik ook totaal niet meer (en dat is dus niet gezond zegt de gyn omdat je toch regelmatig moet menstrueren om eventuele baarmoederkanker te vermijden). Dat betekent dat ik dus menstrueer en alle lasten er bij krijg zoals hoofdpijn, buikpijn, ... Oh ja, gezondheid gaat natuurlijk voor dus daarom doe ik het wel.

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 21:32 schreef Lishe het volgende:
Aja, daarvoor slik ik de pil eens in het half jaar. Moeilijk is dat he? Als iedereen in je omgeving zomaar zwanger lijkt te zijn. Bij mij ging het zelfs zover dat iemand in mijn omgeving zei:"Jah, maar misschien heb ik ook wel 'iets'. Jij weet tenminste al dat je 'iets' hebt, dus ben je erop voorbereidt." Die was natuurlijk binnen de maand zwanger....
Diaan, de moeheid komt bij mij denk ik van de buikpijn. Ik heb het ook alleen wanneer ik de buikpijn heb. En tja, soms snap ik er gewoon even niks meer van.

Ik heb vandaag 5 x de vraag "ben je zwanger? Ben je zeker dat je niet zwanger bent" moeten beantwoorden (bij ons op school is er nog 1 iemand zwanger die het niet aan iedereen verteld heeft, dus de fun is nu om te weten te komen wie het is). Moesten ze het nog één keer gevraagd hebben ging ik waarschijnlijk gewoon kwaad gereageerd hebben ofzo.
En nee, ik ben niet speciaal verdikt

Of moeten horen: "oh ja, wie komt er da nu tegen dat die paar jaar moet proberen... Da gebeurt ook niet vaak eh, ik zou me daar niets van aantrekken" Zwijg ik ook maar lekker want als ik dan iets zou zeggen, zou het er niet al te positief uitkomen vrees ik

Daarom ga ik echt blij zijn dat het een weekje vakantie is, een weekje uit de buiken en de zwangerschapsgesprekken

Hopelijk kun je er idd snel aan beginnen Diaan. Wel goed dat de hormonen in orde zijn. En die eigenwijze eierstokken krijg je wel getemd eh
Moet je gewoon wachten op jouw ongi of moet je medicijnen nemen om het op gang te trekken (duphaston) zoals ik altijd moet doen?

En dat is natuurlijk wel fantastisch.. Alles terug in orde krijgen, zorgen dat alles loopt zoals het hoort

Hier wordt alleszins geduimd voor jou

quote:

Op woensdag 1 maart 2006 12:11 schreef Étoile het volgende:
Boeiende informatie leonieke! Ik vraag me af, als je de pil slikt, heb je dan ook die kralenkrans, maar wel de ontrekkingsbloeding door de pil? Of is het zo dat die kralenkrans dan niet aanwezig is en je dit syndroom eigenlijk pas kan ontdekken als je stopt met de pil?

Ik kan me namelijk voorstellen dat de symptomen van geen ovulatie en geen ongesteldheid pas na het stoppen met de pil ontdekt worden.

Ikzelf ben iets meer dan een jaar geleden een half jaar gestopt met de pil omdat ik echt wou weten wat er aan de hand was en ik geen invloeden wou van de pil bij de resultaten van de onderzoeken.

Vorig jaar augustus heb ik dan een aantal testen laten uitvoeren en heeft de gynaecologe de kralenkrans ontdekt. Nu weet ik natuurlijk niet of ze dat ook kon merken moest ik niet gestopt zijn met de pil omdat dit de eerste specialist is die aan PCO dacht.

De kralenkrans komt er omdat er te veel eicellen tegelijkertijd rijpen en daardoor nooit rijp genoeg worden voor een eisprong. Op die manier blijven ze in de eierstokken zitten en vormen ze cysten. Maar als je de pil neemt, wordt er dan eigenlijk een eicel rijp? Nee zeker?

Ik heb er eigenlijk nooit bij stilgestaan of ze het al dan niet konden ontdekken tijdens mijn pilgebruik (dit is natuurlijk geen excuus voor die andere specialisten want toen nam ik de pil nog niet )

quote:

Op woensdag 1 maart 2006 14:17 schreef Étoile het volgende:
Wat waren voor jou de klachten waardoor je uiteindelijk besloot om met de pil te stoppen? Is het trouwens ook zo dat je PCO dan altijd al gehad hebt, vanaf dat je begon met menstrueren?

Ik had nog nooit gemenstrueerd. Op mijn 21e ben ik met de pil begonnen omdat ik toen de keuze had tussen nogmaals een hormonenkuur van 3 maand en 3 maand afwachten of het dan aub wel zou willen beginnen of de pil. Aangezien ik toen iemand had leren kennen waarbij het wel iets meer zou kunnen worden, heb ik toen voor de pil gekozen.
(ik had toen al 3 jaar hormonenkuren achter de rug, 10kg verzwaard... Ik was het kortgezegd beu )

Klachten om met de pil te stoppen? Ik wou gewoon weten wat er aan de hand was. Nog nooit gemenstrueerd, overbeharing, heel moeilijk om een beetje gewicht te verliezen (ondanks 10 jaar diëtisten raadplegen)... Op internet had ik uiteraard ook al wat rondgekeken en ik kwam telkens op PCO uit. Mijn huisdokter dacht dat ik gewoon te veel mannelijke hormonen had, maar ik wou duidelijkheid. Dus echt klachten als in libidovermindering (dat heb ik helemaal niet, komt waarschijnlijk door mijn te veel aan testosteron ) of iets anders had ik niet.

quote:

Op internet vond ik in ieder geval dit over eicellen: "hormonale anticonceptie wordt de produktie van eicellen stilgelegd. Normaal rijpt er iedere maand een eicel bij de vrouw, die vervolgens vrij komt en bevrucht kan worden. Door de toediening van hormonen wordt dit proces stilgelegd. " (bron)

Het lijkt er dus op dat er geen eicellen rijpen tijdens de pil. Dan zou dit idd pas zichtbaar zijn als je gestopt bent met de pil! Best goed om te weten allemaal. En wat je al eerder eens zei, reden genoeg om op tijd eens een pilpauze in te lassen om te kijken wat er gebeurt.

Interessant om te weten!
Maar voor een deel heb ik het ook om die reden gedaan.
Er zijn nu nog geen plannen om aan kinderen te beginnen (eerst een huis vinden!) maar stel dat ik niet gestopt was, dan zou dat allemaal pas gebeuren eens we echt gingen proberen. Op die manier zou ik dan sowieso 6 maand verliezen _{(een dokter zegt meestal dat je eerst 6 maanden met de pil moet stoppen eer de cyclus echt op gang is. Niet dat het altijd zo lang duurt, maar de eerste 6 maand doen ze eigenlijk niets).} Als ik nu wil beginnen, weet ik dat mijn gyn mij direct Clomid zal geven om de cyclus te helpen regelen. Verlies ik die tijd niet meer.
En wat er mij ook toe aangezet heeft, was het feit dat mijn 5-jaar oudere zus die nooit problemen heeft gehad met cyclus, na 2 jaar nog geen kinderen heeft. Ook niet met Clomid en ook niet met behulp van hormoneninspuitingen.

quote:

Op woensdag 1 maart 2006 17:16 schreef Étoile het volgende:
Echt heel tof dat je zo uitgebreid vertelt over je eigen situatie, ik vind het erg interessant om te lezen!

Ik hoop gewoon dat ik door mijn ervaringen te delen iemand kan helpen door die persoon bv te overtuigen om toch naar de dokter te gaan omdat ze rare zaken vaststelt, of door een persoon met twijfels er op tijd laten naar kijken zodat er geen kostbare tijd verloren gaat.

quote:

Ik hoop voor je dat het tegen de tijd dat jij en je vriend wel aan kinderen willen beginnen allemaal zonder al teveel problemen gaat lukken. Je zal waarschijnlijk ook niet te lang willen wachten daarmee, omdat het misschien wel even kan duren?

Thx
We willen er idd niet te lang mee wachten. Probleem 1 is een huis. We vinden echt niets dat geschikt is voor ons beiden én betaalbaar is...
Gyn zei me wel van niet te lang te wachten (liefst rond 27 beginnen.. ten laatste dan)

quote:

En die pilpauze of in ieder geval ruim op tijd stoppen met hormonale anti-conceptie zal ik zeker onthouden. Ik herken me niet in de symptomen, maar het zou erg rot zijn als je problemen met vruchtbaarheid pas (te) laat ontdekt.

Inderdaad... Da's het verschil met mijn zus bijvoorbeeld.
Ik weet al van mijn 18e dat er iets niet juist is (ik word er binnenkort 25) dus ik ben al 'voorbereid' op het feit dat het misschien niet zal lukken (voor zover je hierop voorbereid kan zijn). Mijn zus daarentegen had geen problemen, is op haar 27e gestopt met de pil en wordt er in juni 30, nog steeds zonder kinderen. Haar relatie is erop afgesprongen (niet op gerekend, hormonen die stemmingen doen veranderen, stress, ...) Dus op dat gebied voel ik me wel 'goed' dat ik het al weet.

Ik ben blij dat je je niet herkent in de symptomen, dus te veel moet je natuurlijk ook niet panikeren. Er zijn ook mensen die na 1 maand al zwanger zijn. Hou daar ook een beetje rekening mee eh, dat je niet opeens een jaar eerder dan gepland met een dikke buik rondloopt

quote:

Op woensdag 1 maart 2006 19:19 schreef Étoile het volgende:
Ik wil zelf sowieso niet zo laat met kinderen beginnen, enerzijds omdat mijn vriend wat ouder is en anderzijds omdat ik het gevoel heb dat ik er niet te laat aan moet beginnen. Ik was al heel jong ongesteld en het zou me niets verbazen als de overgang (en de bijkomende verminderde vruchtbaarheid voor die tijd al) bij mij zich ook wat eerder aandienen. 26/27 lijkt mij ideaal (ben nu ook 24). Mocht het dan niet zo vanzelfsprekend lukken, dan heb je toch nog tijd voor eventuele andere behandelingen en zelfs misschien een tweede kindje. En als het wel zomaar lukt, is dat alleen maar mooi! Maar het komende jaar hier nog gewoon anticonceptie

26/27 lijkt me ook de ideale leeftijd. Dan is er zeker nog 3 jaar voor de 30 (en dat heeft mijn gyn zo beetje als grens gesteld).
Mijn vriend en ik hebben het er ook al vaak over gehad en we zijn allebei van mening dat als het na 2 jaar medicijnen nog niet gelukt is, dan is het niet voorbestemd. Hoe moeilijk die beslissing ook gaat vallen na 2 jaar, er zal dan waarschijnlijk een einde aan komen.

Ook omdat ik ervan overtuigd blijf dat jaren hormonen slikken gewoon niet goed kan zijn voor mijn lichaam.

quote:

Het is voor je zus natuurlijk wel een heel rot verhaal. Heeft ze nu inmiddels een andere partner waarmee ze kinderen probeert te krijgen?

Yups

quote:

En wat betreft het huisje, die vind je vast wel, ookal is het misschien niet perfect! Uiteindelijk heeft een kindje helemaal niet zoveel nodig, er is altijd wel 'iets' wat nog beter kan.

Weet je? Het klinkt misschien heel bizar (en grof) maar we zoeken eigenlijk voornamelijk een huis voor ons tweetjes. Het idee dat er misschien geen kinderen gaan komen, speelt toch ook wel een rol. Uiteraard gaan we een kamer aan de kant houden voor ons kind, maar we gaan bv niet zoeken naar een huis met veel kamers zodat we zeker 2 of 3 kinderen kunnen hebben.
En ik wil dat het voor ons een fantastisch huis gaat zijn omdat we er misschien gewoon met ons tweetjes gaan inblijven. We denken eigenlijk nooit in termen als: "ja maar als we later een kind gaan hebben dan gaat het blij zijn met de tuin" of "wel handig dat het dicht bij een speelpleintje ligt"