Deze heb ik zojuist ingestuurd.
Aangenaam
Ze laat haar hoofd rusten in haar linkerhand terwijl ze de vinger van haar rechterwijsvinger nat maakt door hem even in het glas wijn te dopen dat voor haar staat. Ze legt haar vinger op het glas en laat hem langs de rand rondjes glijden. Af en toe lukt het haar om zo een hoog geluid uit het glas te krijgen, maar de boze blik van de barman maakt een einde aan haar spel.
Er gaat een man naast haar zitten. ‘Lekker wijntje?’ vraagt hij, terwijl hij naar haar glas knikt.
‘Jazeker,’ antwoord ze en ze drinkt onmiddellijk haar glas leeg.
De man naast haar wenkt de barman. ‘Doe nog maar een rode wijn voor mevrouw en een pilsje voor mij.’ Daarna zegt haar tegen haar: ‘En wat doet zo’n mooie vrouw als jij hier helemaal alleen aan de bar van een restaurant?’
Ze glimlacht als ze antwoordt: ‘Ik zit op mijn man te wachten. We zouden wat gaan eten hier.’
‘Wat is dat voor vent, die jou zo laat wachten? En niets van zich laten horen ook? Wacht maar.’
Hij pakt de volle glazen van de bar zet ze op dichtstbijzijnde lege tafeltje. Daar blijft hij staan en hij schuift een stoel naar achteren. ‘Gaat u hier maar zitten, mevrouw.’
‘Nou, vooruit,’ zucht ze en ze neemt plaats aan de tafel. Hij gaat tegenover haar zitten en wenkt de ober om de menukaarten te vragen.
Nadat ze hun keuze hebben gemaakt steekt de man zijn rechterarm uit naar haar en zegt: ‘Ik ben Pieter.’
Ze lacht als ze zijn hand schudt en antwoordt: ‘Sonja’.
‘Aangenaam,’ zegt Pieter, ‘Vertel eens, hoe lang ben je al getrouwd?’
‘Vandaag precies vijf jaar.’
‘Zo, en bevalt het nog steeds?’
‘Jawel. Ik zou alleen soms willen dat mijn man eens wat minder hard werkte zodat hij wat meer tijd voor me zou hebben. Hij moet zoveel overwerken de laatste tijd.’
‘Ach, ik denk dat hij het gewoon belangrijk vindt om jou een goede financiële basis te kunnen bieden,’ zei Pieter.
‘Ik heb zelf ook een baan, we verdienen geld genoeg,’ zegt Sonja ter verdediging.
‘Wat extra geld is toch altijd handig? Is er bijvoorbeeld niet iets wat je graag zou willen hebben?’
‘Ja, kinderen!’ Het antwoord klinkt boos, maar toch kunnen ze er allebei wel om lachen.
‘Ik kan ook niet ontkennen dat kinderen geld kosten,’ gaat Sonja verder, ‘maar ik vind het belangrijker dat ze een vader hebben die tijd voor ze heeft, dan dat we de duurste kleren en de nieuwste spelcomputer voor ze kunnen kopen.’
‘Misschien werkt hij nu juist wel zo hard om later meer tijd voor de kinderen te kunnen hebben.’
‘Hoe bedoel je?’ vraagt Sonja.
‘Nou,’ zei Pieter en hij buigt zich naar Sonja toe: ‘misschien heeft hij wel de promotie gemaakt waar hij al jaren op zat te wachten.’
Ze trekt haar wenkbrauwen op. ‘Promotie?’
‘Jazeker! En misschien was hij wel wat later omdat hij eerst nog even iets moest regelen.’
‘Oh ja? Zoals wat?’
‘Nou, bijvoorbeeld twee vliegtickets naar Hawaï,’ zegt Pieter grijnzend.
Sonja springt op, vliegt Pieter om zijn nek en zoent hem op zijn mond, zijn voorhoofd en zijn neus waarna ze in zijn oor fluistert: ‘Ik hou nog net zoveel van je als vijf jaar geleden.’
Ja, die met de ballen in de bek.