Nee, in Limburg is dat helemaal anders: daar is het een verbroederingsfeest, waar jong en oud, arm en rijk bij elkaar komen om te feesten. Natuurlijk gaat dit ook gepaard met gezuip, gehos en dergelijke, maar de insteek is compleet anders. Laat me dit nog beter uitleggen.
De enige die zo gek wil zijn om in Brabant een prins te zijn, is vrijwel altijd een Johan-Vleminx-achtige vrijgezel van 50, de dorpsgek die al weken van tevoren een Ter-Land-Ter-Zee-En-In-De-Lucht mobiel heeft gezaagd op zijn werk: de sociale werkplaats. Hier in Limburg is het een eer om gekozen te worden als prins, zelfs getrouwde managers met een ijzeren reputatie slaan zoiets niet af.
Bovendien, ik hoorde een Brabander het laatst weer zeggen: "ik heb zin in het carnaval, flink zuipen en muziek van de Deurzakkers".
Als de Deurzakkers het niveau aangeven van het Brabantse carnaval, dan zegt dat mijns inziens al genoeg. Andre van Duin als carnavalsartiest? Laat me niet lachen, dat is pas echt triest. Het verbaast me dan ook niets dat triangeljosti Adje de nieuwe artiest van Brabant gaat worden, na Arie Ribbens ( 
) en Vader Abraham ( ).Carnaval is CULTUUR: een stukje verbondenheid van de verschillende lagen van de bevolking. Met EIGEN muziek (dus niet Andre van Duin die even een carnavals-hitje opdoekt uit de ouwe doos), met EIGEN mensen en EIGEN bier.
Het cultuurloze carnavalsgevier van veel Brabanders en andere Huilanders doet me denken aan de Amerikanen, die als ze in Rome zijn niet in een Italiaans restaurant gaan eten maar meteen naar de McDonald's sprinten.
