Rare fobieën

quote:

Op woensdag 8 november 2006 19:54 schreef Marijke236 het volgende:
Ik ben bang voor voedsel dat in mn beugel kan blijven plakken... Ik ben een tijdje geleden bijna gestikt in een spagettisliertje en sinds die tijd hoef ik dat soort spul niet meer.

En ik ben ook bang om trappen op te lopen. Van trappen af vind ik niet eng, op een balkon staan vind ik niet eng, alleen de trap op. Is dit een vorm van hoogtevrees?

Ben je dan bang om achterover te vallen ofzow?

ik heb ontzettende angst voor oorwormen..ik schaam me er eigelijk dood voor maarja. Het Is allemaal begonnen in mijn oude huis. Dat was een houten huisje. Elke keer als het keihard geregend had kwamen ze door het plafond binnen..ik heb al vaak genoeg meegemaakt dat ik snachts gewoon wakker werd omdat ze in me bed zaten Mijn angst is nog een stuk erger geworden nadat ze mij ook een paar x gebeten hebben

Eigelijk heb ik deze reactie geschreven omdat ik net ook weer met mn fobie geconfronteerd ben. Er zat er namelijk eentje op mijn stoel, en beet me met dat tangedingetje
Het is compleet idioot..maar zodra ik zo'n beest zie breekt het zweet me uit en krijg ik totale paniek, met gillen en al erbij...

Ik heb het niet zo op gevleugelde insecten, al helemaal niet als het steekinsecten zoals bijen of wespen zijn, in het bijzonder als ze "niets doen als ik ook niets doe" of "nooit uit zichzelf aanvallen". Ook grote wilde muizen heb ik het niet zo op.

quote:

Op zaterdag 11 maart 2006 13:40 schreef Vampess het volgende:
Owja.. Ik heb het dus ook met computerspellen

Conker's Bad Fur Day kan ik niet spelen, ik krijg de kriebels van al dat water in't begin, en alhoewel 't geen kwaad kan, hou ik m'n hart vast als ik naar beneden stort. Idem met gewoon open water waar je in een game doorheen moet zwemmen, best erg eigenlijk.

Mario 64 met die aal

Ik ben bang voor lichtgevende ogen.

Toen ik een jaar of 5 was, heb ik Neverending Story gezien en als ik me niet vergis kwamen daar "kwade en goede lichten" in voor. Sindsdien ben ik bang

Op alfabetische volgorde, anders weet ik niet wat ik bovenaan moet zetten etc. :

- Agorafobie
- Geluidsfobie (Vuurwerk vind ik zo eng en zelfs als er alleen nog maar een ballon in de buurt is.)
- Laagtevrees (Bijvoorbeeld als er ergens een hoog plafond is dan heb ik het gevoel dat ik bijna omval. Vroeger op de basisschool bij gym durfde ik ook niet een koprol aan de touwen de maken omdat ik het plafond te hoog vond. Iets later (ook nog op de basisschool) ben ik het wel gaan durven.)
- Roltrapfobie (Al is dat nu íets minder sinds kort omdat ik (al wel met veel moeite) de leuning weer durf aan te raken.)
- Sociale fobie
- Telefoonangst (Ik durf de telefoon niet op te nemen en niemand te bellen. )

Ik haat het als er twee dingen over elkaar krassen/schuren/knarsen. Krijg k echt de rillingen van . Of van vogels die zo op je af gevlogen komen, van die putten in de grond waar dan zon ijzeren rekje overheen gelegd is, insecten die hier en daar wat ledematen missen enz .
En ik haat hoogte. Lees; Mich klampt zich vast aan degene die naast haar staat als ze een trap op loopt.

edit; en alles wat met je rug/nek te maken heeft. Alsof het elk moment kan breken/knakken enzo .

[ Bericht 13% gewijzigd door Mich92 op 15-08-2008 23:01:53 ]

Ik moet echt walgen van rabarber, echt zo'n papje prut in een schaaltje die je dan op moest eten van moeders
En dan die smaak
Moeders deed er dan wat suiker bij maar dat hielp ook niet echt

Ik was altijd te bang dat er iets zou gebeuren of misschien zelfs verschijnen als ik m'n ogen dicht deed. Dit betekend dus dat het uren duurde voordat ik m'n ogen liet zakken om te gaan slapen, en altijd brandende shampoo in m'n ogen liet stromen tijdens het douchen. Een soort wantrouwen, angst of drang naar controle zou het geweest kunnen zijn.

Nu kan ik nog steeds panisch worden van insecten om me heen, zoals wespen, al heb ik over de pijn/irritatie van wespensteken gelachen wanneer me dat overkwam. Ik kan gewoon echt niet tegen gezoem, ik moet echt weg als er een wesp om me heen vliegt. Ik ben ook bang voor honden, maar dat is niet zo ernstig als een fobie, en ook niet zo zeldzaam... verder heb ik eigenlijk niks speciaals te melden hier. Sowieso is angst voor insecten al niet heel speciaal. Oh well.

Edit: Schiet me een debiele angst/fobie te binnen hier. Ik dronk altijd Yogo (soort fristi dacht ik) tot ik op m'n vijfde op de verpakking van zo'n pak Yogo-drank een zeemeermin zag staan. Ik was ervan overtuigd dat er zeemeermin in zat, en moet nu nog steeds kokhalzen als ik yoghodrank of fristi zie. Of me voorstel het te drinken.

quote:

Op vrijdag 15 augustus 2008 17:35 schreef roosjeroosje1988 het volgende:
Op alfabetische volgorde, anders weet ik niet wat ik bovenaan moet zetten etc. :

- Agorafobie
- Geluidsfobie (Vuurwerk vind ik zo eng en zelfs als er alleen nog maar een ballon in de buurt is.)
- Laagtevrees (Bijvoorbeeld als er ergens een hoog plafond is dan heb ik het gevoel dat ik bijna omval. Vroeger op de basisschool bij gym durfde ik ook niet een koprol aan de touwen de maken omdat ik het plafond te hoog vond. Iets later (ook nog op de basisschool) ben ik het wel gaan durven.)
- Roltrapfobie (Al is dat nu íets minder sinds kort omdat ik (al wel met veel moeite) de leuning weer durf aan te raken.)
- Sociale fobie
- Telefoonangst (Ik durf de telefoon niet op te nemen en niemand te bellen. )

Laagtevrees heb ik ook.

Ik dacht alleen dat ik het woord zelf verzonnen had.

quote:

Op zaterdag 16 augustus 2008 02:04 schreef IHVK het volgende:

[..]

Laagtevrees heb ik ook.

Ik dacht alleen dat ik het woord zelf verzonnen had.

Altijd als we vroeger om wat voor reden dan ook naar de kerk gingen, durfde ik bij het binnengaan niet omhoog te kijken want dan had ik het gevoel dat de kerk over me heen viel

Ik vind 't doodeng om de trein in te stappen. Als ik eenmaal die grote "instap" genomen heb is er niets aan de hand, maar de werkelijke instap vind ik echt doodeng.
Inclusief zweten, trillen, verhoogde hartslag en benauwdheid.

Ik heb een echte fobie voor mensen die erg bekrompen en in stereotypen denken. Mensen die niet inzien dat hun perceptie van de werkelijkheid overwegend subjectief is gekleurd en dat ze zich daarom wat terughoudend in hun oordeel zouden moeten opstellen. Vooral wanneer mensen zich hieraan schuldig maken die voor intelligent zouden moeten doorgaan.

Ik schuw dit soort types het liefst.

quote:

Op vrijdag 7 april 2006 01:35 schreef Ridocar het volgende:

[..]

Dat laatste komt mij bekend voor.
Nu is het wel een beetje weg, maar ik kan nog altijd een raar gevoel krijgen met zulke omgevingen:
[ afbeelding ]

ja die is hier ook herkenbaar idd, vooral lege bassins, volgens mij hebben veel mensen dit, maar waar het vandaan komt..

openbare toiletten als je uitgaat, deuren niet aanraken, trek altijd door met mijn hak
schone handen, was mijn handen om het uur
verder vies huis, het mag een rommel zijn als het maar niet smerig is
geen fobie maar ontwijkpunt: mensen die heel luid en veel praten, mannen met harde stemmen

quote:

Op zaterdag 8 april 2006 00:15 schreef oelewappers het volgende:
het is geen fobie maar ik krijg van sommige (aparte) stoffen een raar gevoel., soort van rilling over me hele lichaam.
bv. een theedoek, maar ook veel andere soorten stof en glazen die net uit de vaatwasser komen.
zelfs als ik er nu aan denk krijg ik de kriebels :S

wat grappig, daar kan ik me niets bij voorstellen

quote:

Op zaterdag 8 april 2006 00:15 schreef oelewappers het volgende:
het is geen fobie maar ik krijg van sommige (aparte) stoffen een raar gevoel., soort van rilling over me hele lichaam.
bv. een theedoek, maar ook veel andere soorten stof en glazen die net uit de vaatwasser komen.
zelfs als ik er nu aan denk krijg ik de kriebels :S

Aaah ja, dat heb ik ook . Verschrikkelijk, zo'n theedoek. Het is zo stroef. Moet je voor de aardigheid eens met je tong een droge theedoek aanraken, kippenvel gegarandeerd. In mijn geval in ieder geval .

En ik ben nog steeds bang voor monsters . Als ik ga slapen dan durf ik niet met mijn rug te liggen naar de open kant van mijn bed. Mijn gedachten dwalen dan direct af naar het idee dat er zich een eng wezen achter mij bevindt en dan draai ik mij snel om, doe het licht even aan om het te checken. Ik check ook nog wel eens onder het bed . Horrorfilms kijk ik graag, maar zijn slecht voor mijn nachtrust. Zo heb ik de hele nacht niet geslapen nadat ik voor het eerst de film The Ring had gezien. Oooh, wat was ik bang .

Ik ben verschrikkelijk bang voor kabelbanen.
Onder het mom van "stel je niet zo stom aan, wat kan je nou helemaal gebeuren" ging ik er een paar jaar geleden toch in.
Dat gaf niet het gewenste "in vivo exposure"-resultaat.

De twee karretjes voor ons knalden tegen elkaar en vielen van de kabel af.
Ons karretje slingerde bijna horizontaal en ik kon me nog net genoeg vasthouden om niet tegen het deurtje aan te vallen (in een van de andere karretjes was iemand wel tegen de deur aangekomen en uit het karretje gevallen).
Ik heb (samen met mijn vriendin en een enorm grote hond) drie en een half uur vast gezeten, bang dat ik er met een helicopter uitgehaald zou worden (ik heb ook vliegangst), maar dat hoefde gelukkig niet.

Nu hoef ik van mezelf nooit meer in een kabelbaan!
Behalve in mijn dromen natuurlijk, en dat is een keer of twee in de week.

Als ik het hier zo lees, mag ik blij zijn dat ik (bijna) nergens last van heb.

Het enige waar ik "last" van heb zijn (kleine) spinnen.
Niet zo zeer er naar kijken (want dat doe ik gerust), maar het kriebelende gevoel als ze over mijn lichaam lopen.

Ik kan met gemak (en plezier) kijken naar horrorfilms, thrillers en operaties, maar iets zien breken (al is het nep) bezorgt mij kippenvel en als het al gebroken is heb ik er geen last van (het gaat echt om het moment van breken zelf).

Ik kan niet tegen grote dingen die met onderwater te maken hebben: Schepen, scheepswrakken etc.
Ik zal dus ook nooit in de zee gaan zwemmen omdat ik niet tegen die leegte kan, wie weet ligt er wel een wrak of zwemt er een walvis (ik ben totaal niet bang van walvissen in films of plaatjes).
Ook op het droge kan ik echt niet tegen die dingen: opgezette walvissen in natuurmusea... op het land getrokken schepen, schroeven van schepen ......
Ook in computerspelletjes vind ik die dingen gewoon eng

*ril*

Ik ben als de dood voor vissen. Ik gruw van die beesten. Het gaat dan met name om levende vissen, en om dode rauwe vissen. Ik durf ze ook echt niet aan te raken.
Daarom zal ik ook nooit in een meer of in de zee zwemmen. Stel je voor dat er een vis langs mijn been gaat . Heb op Mallorca wel een keer heel dapper pootjegebaad aan het strand. Toen zag ik opeens allemaal van die kleine visjes in de buurt zwemmen. Ik ben letterlijk gillend het water uitgerend en mijn hart vloog zowat mijn borstkas uit .

Ik ben zó vies van dat glibberige, die schubben, de ogen, die bekjes van vissen...
Mijn ergste nachtmerries gaan altijd over dat ik gedwongen word vissen aan te raken. Dan sta ik in een ondiepe rivier op een eilandje, en die rivier zit boordevol met glibberige vissen, en om te overleven moet ik door de rivier naar de kant lopen.

Ik durf zelfs geen dode haring aan te raken .
Met gebakken vis heb ik dan weer geen probleem, dat eet ik ook wel. Dan glibbert het niet meer, het heeft geen schubben meer en zijn de ogen eruit.

ik kan er niet tegen als het stil is en ik hoor iemand kauwen, vooral chips ofzo. ik word dan helemaal gek

quote:

Op zondag 22 januari 2006 04:10 schreef clumsy_clown het volgende:
Oh, ik heb trouwens ook altijd de rare angst dat er iemand voor mijn raam staat als ik m'n gordijnen open doe. Belangrijk detail is dat ik op 3 hoog woon.

Die heb ik ook. Vet eng als ik de gordijnen dicht vergeet te doen en ineens ontdek dat het donker is.
Daarnaast heb ik een geluidsfobie. Alles wat plotseling geluid maakt of kan maken vermijd ik.
Verjaardagen met ballonnen, oud en nieuw, honden die plots kunnen gaan blaffen, 't is echt een
ramp. Misschien toch eens zo'n hondentraining volgen die ze krijgen voor oud en nieuw

Ik heb arachnafobie (zeer grote angst voor spinnen.)

Als ik een spin zie, begin ik te trillen en te huilen en dan duurt het ongeveer twee uur voordat ik weer een beetje normaal kan functioneren.

Als ik dan 's avonds ik bed lig, denk ik de hele tijd aan dat moment dat ik die spin zag, en denk dan constant aan het feit dat spinnen meestal met z'n tweeen rondkruipen. (Zelfs nu ik dit typ lopen de rillingen over mijn rug). Dan doe ik meestal het licht aan en kijk voor de zekerheid dat er geen spin in mijn slaapkamer is.

Mensen zeggen al heel gauw: "Ik ben bang voor spinnen."
Maar ik ben zó bang voor spinnen, dat het mijn hele leven beinvloedt.

En ik weet dat 'bang zijn voor spinnen' eigenlijk niet mag van de TS, maar ik wilde het toch even vertellen, omdat het toch op een 'rare' manier mijn leven beinvloedt.

ik ben bang om flauw te vallen. omdat ik dat vroeger door medische redenen ook vaak deed. nu al zeker 10j niet meer, maar toch ben ik er vaak bang voor. zeker als ik in een vreemde stad ben met veel mensen zonder iemand bekend om me heen , raak ik soms zo in paniek (niet door de mensen of drukte maar door de angst dat het dan zal gebeuren en iedereen het gaat zien) dat het ook bijna echt gebeurt. ik blijf hierdoor ook liever weg van grote groepen, maar ik doe het niet omdat ik graag sociale dingen doe en reisjes wil maken. wel zal ik dan bijv. niet drinken of gekke dingen doen die teveel prikkels geven (bijv. in een attractie op pretpark) om mezelf een veiliger gevoel te geven.