Heb je zelf een huisdier ? Je gaat je namelijk ontzettend hechten aan een kat of hond of wat dan ook ook al is het een dierquote:Op dinsdag 17 januari 2006 13:51 schreef TrenTs het volgende:
Misschien helpt de wetenschap dat het maar een dier is?
Als jij platgereden wordt zullen we ons ook allemaal troosten met de wetenschap: "het was TrenTs maar".quote:Op dinsdag 17 januari 2006 13:51 schreef TrenTs het volgende:
Misschien helpt de wetenschap dat het maar een dier is?
dat is wel een hele foute opmerking tegen dierenvriendenquote:Op dinsdag 17 januari 2006 13:51 schreef TrenTs het volgende:
Misschien helpt de wetenschap dat het maar een dier is?
Dat laatste, helaas.quote:Op woensdag 18 januari 2006 08:00 schreef lady-wrb het volgende:
sterkte vandaag hoor! maar wie weet valt het toch nog mee en kan er toch nog iets aan gedaan worden. of is dat hopen tegen beter weten in?
Katten zijn zulke taaie rakkers. Die laten niet snel het koppie hangen. Maar als het dan mis is, is het helaas vaak ook goed mis.quote:Op woensdag 18 januari 2006 08:02 schreef XcUZ_Me het volgende:
Ze was in oktober nog naar de dierenarts geweest voor een huidprobleempje en toen zei de dierenarts nog dat ze verder kerngezond was! Met Kerst was ze ietsjes stiller dan normaal, maar niet zorgwekkend en vandaag wordt ze ingeslapen...
Zo snel is het dus gegaan
quote:Op woensdag 18 januari 2006 13:24 schreef ondeugend het volgende:
Het gaat helemaal beter worden, geloof me.
Ook ik heb mijn poes moeten laten inslapen een maand geleden. Ik ben er toch wel even 2 dagen goed ziek van geweest. Ze was 19 jaar bij me. Na zoveel jaren trouwe dienst verdienen ze het om geen pijn te hoeven lijden. Ze had ook een tumor die heel snel groeide. Ik mis haar nog elke dag, maar het verdriet wordt minder. In die zin wordt het beter.quote:Op woensdag 18 januari 2006 13:26 schreef XcUZ_Me het volgende:
[..]
Beter voor haar dat ze geen pijn krijgt, maar daar houdt het dan ook wel mee op.
Dan heb ik je verkeerd begrepen, sorry. Ik dacht dat je het "lullig" bedoelde.quote:Op woensdag 18 januari 2006 13:31 schreef ondeugend het volgende:
[..]
Ook ik heb mijn poes moeten laten inslapen een maand geleden. Ik ben er toch wel even 2 dagen goed ziek van geweest. Ze was 19 jaar bij me. Na zoveel jaren trouwe dienst verdienen ze het om geen pijn te hoeven lijden. Ze had ook een tumor die heel snel groeide. Ik mis haar nog elke dag, maar het verdriet wordt minder. In die zin wordt het beter.
Heel erg verdrietig.quote:Op woensdag 18 januari 2006 17:22 schreef XcUZ_Me het volgende:
Nou... m'n moeder belde net. Ze is overleden.
Ik typ dit alles met de tranen nog in m'n ogen. M'n ouders hebben haar vandaag schandalig verwend. Bakjes met vla en zo en die heeft ze ook met smaak opgegeten.
Vanmiddag wilde ze ineens de tuin in, iets wat ze al een paar dagen niet meer deed. Ze heeft een uur alle favoriete plekjes nagelopen en gesnuffeld, alsof ze wist wat er ging gebeuren en ze afscheid heeft genomen van alles.
Daarna heeft ze 5 minuten met de andere kat "gecommuniceerd". In de buurt zitten, neusjes tegen elkaar. Terwijl ze normaal met een grote boog om hem heen liep. Na dit alles is ze boven op bed gaan liggen en heeft ze liggen slapen.
In het mandje en naar de dierenarts vond ze eng, maar bij de dierenarts was ze heel rustig. Ze moest een prikje voor de echo, omdat ze dan op haar ruggetje moest liggen. Op de echo was een gigantische tumor van 3 bij 6 cm te zien. Niet bij de lever, maar overduidelijk niet meer te opereren. De dierenarts noemde het "het meest wijze besluit" om haar maar in te laten slapen.
Aangezien ze nog in slaap van de echo was heeft ze van de fatale prik niets meer gemerkt. Ze hebben haar nog een keer bij moeten spuiten omdat ze zo'n sterk hartje had.
Volgens mn moeder lag ze er heel rustig en lief bij. Zij heeft al meer katjes zien gaan, maar nog nooit eentje zo rustig zien blijven.
M'n vader heeft een kistje gemaakt en een gat gegraven in de tuin en daar wordt ze op dit moment nu heengebracht.
Ik ben heel heel erg verdrietig, maar heb er ook vrede mee. Ze heeft geen pijn gehad en kan nu op de spreekwoordelijke eeuwige jachtvelden achter de muisjes aan.
M'n ouders hebben de andere kat ook nog even bij het mandje gelaten waar ze in lag... Hij snuffelde eraan, keek zo eens en deinsde achteruit. Alsof ie voelde van, dit is niet goed... Heel raar. Ik hoop dat hij zo ook even gedag heeft kunnen zeggen.
Dankje Lienekien.quote:Op woensdag 18 januari 2006 17:31 schreef Lienekien het volgende:
't Is een vredig einde. En er is haar nog leed bespaard. Zo te lezen is ze met alle zorg en liefde omringd geweest.
Sterkte met het gemis.
Dat is wel een goed idee. Misschien doe ik dat wel. Dankjewelquote:Op woensdag 18 januari 2006 17:33 schreef TheSilentEnigma het volgende:
Sterkte...
Weet je wat helpt? In alle oude fotodozen duiken en een mooie collage van Doortje maken. Dan haal je én hele goede herinneringen op, én je houdt er iets moois aan over wat je in je kamer kunt hangen. Dan kan je iedere dag naar haar kijken, en is ze toch een beetje bij je.
Wat een lief koppie had ze...quote:
Was ze nou wit met cypers of een lapje? Kan het op de foto niet helemaal zien.quote:
Lapjeskatquote:Op woensdag 18 januari 2006 19:32 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Was ze nou wit met cypers of een lapje? Kan het op de foto niet helemaal zien.
Toch wel, hè. Mijn eerste 'eigen' poes was ook een lapje. Heb daar nog altijd een zwak voor. Eigenwijs maar zo aanhankelijk.quote:
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |