Dat soort verhalen kunnen we zelf toch veel beter
quote:
Het was een koude nacht. Zo een waarop je het liefst binnen zou blijven, maar ik... dacht ik daaraan? Mijn leven was sinds kort al een hel, en stond al op instorten! Ik stopte een DVD in de speler. Aan. Het was een DVD die ik recentelijk aangeschaft had na het vernietigende bericht. Op mijn scherm ontsproot zich een spaanse. Wat was ze nat zeg, gruwelijk.
Het werd ondertussen kouder en kouder in huis. Was er iets mis met de kachel? Misschien zou een hete douche me goed doen. Ik ontkleedde me, en keek naar mijn lijf. Uitgezakt. Enigzins oud. Slechtziend. Behaard. Niet veel meer schade, die aids zou kunnen aanrichten. Hoogstens een vermagering, en die was welgezegd een welkome bonus. Un guluk bei unne ongluk jêh, zou ons mam gezegd hebben.
Ik stapte in de witbetegelde kleine ruimte. De metalen knoppen voelde kil aan op mij al koude handen. Een draai. Niks! Verder draaien. Godverdomme! Die krijgen van de week wa van men te heuren!
Ik begaf me naar de boiler, en inderdaad. Wat een doodgaande prostituele tumorziekende cv ketel. Nuon, spreek me er niet over. Ik nam me voor om ook hun te besmetten met aids, maar dit kon nog wel wachten. Met het ringen van de bel, diende zich mijn volgende slachtoffer al aan. Huubke.
Een besnorde kerel, met een pet. Hij was altijd vrolijk. Of het nou over darten of over neuken ging, ik kon elke dag met Huubke over vanalles praten, maar van mijn ziekte wist hij het niet. Had ik maar nooit met die Spaanse het bed gedeeld. Op vakantie? Januari terug? AMMEHOELA. In stilte sterven is wel wat erg, maar ze zullen in januari versteld staan. Een briefje.. op de deur..
Huubke had ondertussen al wat sproitjes en sloavink in de magnetron geworpen. Dank u, C1000, voor deze maaltijd. Het kon zomaar mijn laatste zijn. Ik stapte de douche uit, en riep naar huubke dat ie alvast darten op kon zetten. Na mij geschoren te hebben, me pijnlijk gesneden bij de kin (expres?), deed het pingen van de magnetron mij tot inkeer komen, en aangekleden ging ik naar beneden toe, de heerlijke maaltijd uit de electrische oven nemende.
Zag hem daar zitten, die arme Huubke. Zo'n jong mannetje. Zo'n mooie pet. Hij leek enigzins gegroeid sinds gisteren, maar het abrupt opstaan van de stoel waar hij in zat, deed deze gedachte teniet, en verbaasde mij tegelijk. Ach ja, het was Ruud. Wat een lamlul. Al drie dagen zat hij daar roerloos, en Huubke had spontaan bovenop hem plaatsgenomen.
Ik bracht de sloavink naar de toafel, eh, tafel. Ik besprenkelde het dodenmaal met wat vers bloed uit m'n kin. Slechte scheermesjes. Dank u, Aldi!
Beginnend aan de sproitjes, keek Huubke me onschuldig aan. "Moar Kees toch, weh is ur nouw ey?"
Arme Huubke. Ik had het hem nog zo gere gegund.
[ Bericht 0% gewijzigd door Maisnon op 26-01-2006 18:24:45 ]