Liften is cool! #2

Hazeldonk, daar waar het franse drugstoerisme een coffeebreak neemt

Vanochtend recht voor mijn eindbestemming afgezet! Super.

Ik heb een forum opgezet dat helemaal aan het liften gewijd is. Wie leuke of minder leuke liftervaringen heeft, wordt uitgenodigd om daar te posten:
liftverhalen.ssr.be

Maandag 19 maart: van Maastricht naar Luik (ca. 30 km)
Rond kwart over zes 's avonds bereik ik de A2-oprit op het knooppunt Europaplein, aan het eind van de Sint Gerardusweg. Het bordje Liege gaat de lucht in. Na een minuut of zes ofzo stopt een Waalse chauffeur die naar Vervier rijdt. Ik kan mee tot aan knooppunt Cheratte. Het lijkt mij beter om nog even hier te blijven. Enkele minuten later stopt een andere Waal, die ook bij Cheratte naar het oosten af zal buigen. Nu ga ik wel mee. Komt het door zijn grijze Citroen AX? Zo'n ding als ik zelf ook bezit. Maar ook omdat het langzaam aan donker wordt. Ik rijd mee tot Vise en wacht daar bij een prima oprit. Het is ongeveer 10 voor 7. Om 12 over 7 ben ik nog waar ik was en hebben twee chauffeurs een lift naar (waarschijnlijk) voor mij onhandige delen van Luik aangeboden. Ik wandel naar het station en betaal 2,90 euro voor een enkeltje Luik.

Vrijdag 19 maart: van Luik naar Maastricht (ca. 30 km)
Tegen vier uur word ik door mijn chauffeuse afgezet bij het begin van de A25 nabij de brug van Atlas. Het duurt 10 minuten eer een van de met 60 kmh passerende chauffeurs stopt. Ik kan mee tot aan de grens, maar tot Vise lijkt mij beter. Bij Vise sta ik 20 minuten met mijn bordje Maastr., maar de Nederlanders rijden tot nu toe allemaal door. Ik besluit om even om de hoek te gaan staan, op de erg brede oprit zonder vluchtstrook. Nu stopt de eerste of tweede passerende chauffeur en ik kan mee naar de zuidelijkste Nederlandse Maasstad.

Zondag 25 maart, morgen, is de eerste Ronde van het Groene Hart. Ik overweeg nog er heen te liften.

Ik ben niet naar de Ronde van het Groene Hart gefietst. Ik heb de race lekker op TV bekeken, voor zover dat kon dan, want SBS gooide er gewoon een huis-, tuin- en keukenprogramma van 1,5 uur tussendoor.

Hitchhiking (ad-hoc-carpooling) ondergaat een leuke upgade. Het aantal liftspots is uitgebreid van ongeveer 90 naar ongeveer 222. Ook kun je nu van iedere plek een gedetailleerde kaart opvragen via een externe site die gebaseerd is op Google Maps.

Kijk maar op
Hitchhiking (ad-hoc-carpooling) in the Netherlands

Wie goede liftplekken weet in Nederlandse steden kan me die doorgeven via de e-mail: fverhart@hotmail.com.

Wisten jullie dat er in maart een heus Slam!FM “NK liften” is gehouden?

Ik wist dat ook niet, maar hier vindt je een verslag:

Slam!FM NK liften

quote:

Op woensdag 4 april 2007 21:32 schreef Frank__NL het volgende:

Ken ik je trouwens? Die indruk kreeg ik wel, maar ik ken meerdere Franks...

quote:

Op woensdag 4 april 2007 21:32 schreef Frank__NL het volgende:
Wisten jullie dat er in maart een heus Slam!FM “NK liften” is gehouden?

Nee, jammer dat ik er nu pas achter kom. Anders was de kans wel groot dat ik had meegedaan.
Noemen ze die paar zinnetjes een verslag?

6 april 2007 van Bemelen naar 's-Hertogenbosch, vertrek 08:45
Uit het rijtje aankomende automobielen op Bemelen mainroad stopt de derde of vierde. In de grote Volvo rijd ik mee met een programmamaker van L1, de regionale omroep van Limburg. Op de Maastrichter liftersplaats stap ik uit. Vijf minuten later stijg ik in bij een dame in een Peugeot 206, die een stukje verder rijdt dan gedacht en mij tot de A2-afrit bij de Pettelaar in 's-Hertogenbosch brengt. Nog honderd meter lopen naar mijn eerste doel van vandaag. Aankomst 10:15. Het Paasweekend is goed begonnen.

Zaterdag 7 april 2007 van 's-Hertogenbosch naar Amsterdam
Mijn zus brengt me tot de A2-oprit Rosmalen bij 's-Hertogenbosch. Gewoonlijk had ik daar binnen vijf minuten een lift naar Utrecht. Nu duurt het een half uur. Ik stap uit bij afrit 8 van de A2 (afrit Utrecht-Centrum). Helaas blijkt de oprit minder liftbaar dan in mijn geheugen gegrift stond. Na ongeveer een kwartier heb ik door dat de truc is om Verkeersplein Hooggelegen over te steken en bij de stoplichten dat het verkeer aan de westzijde tegenhoudt om een lift te vragen. Ik rij mee met een vent in een openstaande cabrio Mazda naar het A2-tankstation in Breukelen. Daar stel ik drie keer mijn vraag voor de laatste lift tot A10 afrit Diemen / Watergraafsmeer. Reisduur ruim 2,5 uur. Eigenlijk wat lang.

Zaterdag 7 april 2007 van Amsterdam naar 's-Hertogenbosch
Mijn moeder brengt mij tot de liftersplaats aan de Gooise weg bij het Amstelstation. Na een kwartier stopt een jonge vent in een zwarte cabrio Renault. Ik rijd mee tot het geijkte tankstation Haarrijn langs de A2 nog ruim voor Utrecht, het laatste tankstation op het deel dat we over dezelfde route afleggen. Van hier rijdt men in diverse richtingen. Na 15 minuten rondvraagwerk zonder chauffeurs die de A2 verder afrijden dan tot Utrecht gaat het raampje van een kampeerbusje omlaag. Bij de ondergaande zon loop ik richting de chauffeur die mij aan blijft kijken. Wohin? En ik zeg Herzogenbusch. Oftewel 's-Hertogenbosch. Dat blijkt op de route Eindhoven-Venlo-Krefeld te liggen, dus ik steig ein. Vier dames en een jongeman en mijn plek is achterin, bij de trouwe viervoeter. Vier komen uit verschillende plekken in het oosten van Duitsland en een (de leukste ) uit de Ruhrgebietstad Krefeld. Daar gaat het gezelschap ook heen. Onderweg drink ik een paar glaasjes sekt mee en ik wijs op de grootste rivier van ons land - de Waal - en de 2e of 3e - de Maas - die wij onderweegs oversteken. Reisduur ongeveer 2 uur. Heel prima en nu had ik ook geen aankomsttijd aangegeven. Nog beter dus.

9 april 2007 van ‘s-Hertogenbosch naar Bemelen

Het Paasei van Sint Joost

Mijn vader bracht mij naar het A2-tankstation De Lucht-West tussen ’s-Hertogenbosch en Zaltbommel. Half tien. Nog rustig op deze tweede Paasdag. Bij de pomp loopt een mannetje van Shell de boel op te ruimen. Dat maakt mij wat ongemakkelijk, want de kans dat ik op een negatieve manier in de smiezen kom, wordt daarmee groter. Op het parkeerterrein achter het wegrestaurant kijk ik wat rond en vraag ik wat mensen om een lift. Na ongeveer een kwartier tref ik een jonge vent in een Ford Ka die richting “Eindhoven, Maastricht” rijdt en wel tot net onder Roermond. Er volgt een erg gezellige rit. Mijn chauffeur heeft halflang, blond haar, dat in puntjes bijeen zit, met een grappige bril en hij heeft de gewoonte regelmatig verschillende klussen op te pakken in de IT-wereld en soms ook eens een maand niet te werken. Jos haalt herinneringen op van zijn enige liftreis ooit, die hem met een kameraad van Parijs naar de omstreken van Marseille bracht, en hoe ze in Lyon langs de weg moesten overnachten. En ik vertel over mijn nachtelijke liftreis door Duitsland van 1,5 jaar terug en andere ervaringen met de “belangrijke” keuzes die lifters onderweg moeten maken.

Ik rijd mee tot de A2-afrit Sint Joost. Boven de snelweg ligt hier een ovaalvormig verkeersplein dat de naam “het ei van Sint Joost” heet. Van hier lift ik na ons afscheid weer verder. Eerst eet ik even een sinaasappeltje in de berm (bedankt, pa!) en kijk ik naar de bloesems van de Zoete kers. Geluid van water, of zo. In die stralende zon is het hemels liften op het ei en dat zal het altijd wel zijn. Het ei lijkt een beetje op Verkeersplein Hooggelegen boven de A2-oprit Utrecht Centrum, maar het verkeer is hier veel rustiger.

Liften op een ei. Is dat nu niet toepasselijk voor Pasen?

De meeste chauffeurs gebaren vriendelijk naar me en na tien minuten mag ik plaatsnemen in een Nissan Micra. Ook weer een fijne rit. Ik geniet van het zo typische timbre van de stem van de rustig sprekende bruine man op de achterbank. Ik leid mijn liftgever door de stad die Maastricht heet en rijd mee tot Cadier en Keer. Nog enkele kilometertjes te voet om weer thuis te zijn. Enkele minuten voor twaalf doe ik de voordeur open…

Ik ben tot Italie ooit weleens gelift.

Iemand enig idee wat er met hitchhikers.org (liftcentrale) is gebeurd?

Zeg, is het jullie ook al opgevallen dat je als lifter kans hebt bij zowat alle nationaliteiten behalve bij Zwitsers? En ook Luxemburg scoort heel slecht.

Bij wie hebben jullie al in de auto gezeten? Ik bij mensen uit:
Nederland
België
Frankrijk
Spanje
Duitsland
Polen
Oostenrijk
Italië
Egypte
Engeland
Marokko
toenmalig Tjechoslowakije
toenmalig Joegoslavië
Japan
en Suriname is een beetje een twijfelgeval, want ze woonden in Nederland

Op www.hitchhikers.org staat dat het domein over datum is. De website is verdwenen! Dit is verbazingwekkend en bijzonder jammer, want hitchhikers.org is al jaren lang, volgens mij al vanaf 1999, de belangrijkste Nederlandse ridesharing website. Hitchhikers.org, kom terug!!

Nationaliteiten. Ik heb een lijstje van al mijn 600 ritten tot nu toe. Daar zijn ook twijfelsituaties bij. In het begin noteerde ik de nationaliteit van de chauffeurs en inzittenden, maar later ben ik over gegaan naar het land van registratie van het kenteken van de auto. De nationaliteit is namelijk niet altijd duidelijk en het is zeker niet altijd gepast er naar te vragen. Ik herinner me dat ik een keer aan het liften was met een Braziliaanse vrouw en dat we een lift kregen van een Vlaamse vrouw met een Russische jongen en een Nederlands meisje aan boord. Zelf ben ik Nederlander. Ook had ik een keer een lift van een Nederlands-Vlaams stel, die me overigens een lift de Belgisch-Nederlandse grens over gaven toen ik mijn bordje "B" liet zien. En laatst nog had ik een lift van een Duitser met een Duitse en een Afrikaanse bijrijder.Van Japanners heb ik nooit een lift gehad, maar ik hoorde een tijdje geleden van een bekende van me, dat een paar lifters langs de weg stonden, dat er een busje met Japanners stopte, dat die Japanners de lifters op de foto zetten en dat die Japanners toen weer verder reden

Zwitserland staat niet bekend als het beste liftland. Dat geldt ook voor Zweden en Noorwegen. Luxemburg is ook minder; een zeer welvarend land met daarnaast erg goed en goedkoop openbaar vervoer en geringe afstanden. In Belgie is het in het algemeen beter liften dan in Nederland en dit wijt ik meestal aan het vrij matige openbaar vervoer in Belgie (bus en trein rijden minder vaak en komen op minder plekken vergeleken met NL of D), dat er makkelijker gestopt kan worden langs de wegen (bredere vluchtstroken langs opritten, parkeer-, gravel- en andere verharding langs rijkswegen) en dat men daar geen jaarkaart voor studenten heeft.

Spanjaarden en Portugezen geven volgens mij alleen bij hoge uitzondering een lift en liften is op het Iberisch schiereiland ook erg ongebruikelijk.

Hier komt mij lijstje:
Nederland 307x (51%)
Belgie 79x (13%)
Polen 71x (12%)
Duitsland 53x (9%)
Tsjechie 27x (5%)
Frankrijk 12x (2%)
Luxemburg 7x (1%)
Turkije 5x (1%) *
Groot Brittannie 4x (0%)
Marokko 3x (1%) *
Denemarken 2x (0%)
Indonesie 2x (0%) *
Belgie / Nederland / Rusland 1x (0%) *
Ierland 1x (0%) *
Litouwen 1x (0%)
Nederland / Duitsland 2x (0%) ***
Duitsland / Kenia 1x (0%) ***
Duitsland / Luxemburg 1x (0%) ***
Nederland / Liberia 1x (0%) ***
Nederland / Polen 1x (0%) ***
Nederland / Roemenie 1x (0%) *** (op de liftersplaats stond behalve ik ook een lifter uit Roemenie te wachten en die is meegereden)
Nederland / Spanje 1x (0%) ***
Nederlandse Antillen 1x (0%) *
Oekraine 1x (0%)
Portugal 1x (0%)
Roemenie 1x (0%)
Servie 1x (0%) **
Suriname 1x (0%) *
Syrie 1x (0%) *
Wit Rusland 1x (0%)
"Afrika" 1x (0%) *
"Zuid-Amerika" 1x (0%) *
"Arabier" 3x (0%) *
Onbekend 5x (1%)
* betreft nationaliteit en niet land van registratie van de auto
** land van registratie van de auto vergeten
*** land van registratie is eerste land

Conclusie: ik heb gelift in auto's geregistreerd in tenminste 11 landen.

[ Bericht 7% gewijzigd door Frank__NL op 18-04-2007 01:26:13 ]

Dat is flink balen dat hitchhikers.org verdwenen is. Zo af en toe keek op de site om te kijken waar ik in een impulsieve bui heen zou kunnen gaan. Ik hoopte dat ik via hun site nog eens tot actie kon overgaan.
Ik heb ooit eens gemaild met de webmaster, maar ben het mailtje kwijt. Iemand enig idee wat de reden ervan is en of ze in de toekomst terugkomen? Zo niet dan is dit een mooie kans voor jou, Frank?

[ Bericht 24% gewijzigd door w8jij17 op 18-04-2007 11:24:25 ]

Helaas, meneer w8jij17, heb ik totaal geen verstand van interactieve programmeertoepassing of zoiets. Ik weet niet eens hoe die dingen heten die je nodig hebt voor webbouw met invulschermen en zo'n veranderende database, want dat is wat je nodig hebt. Ik kan me haast niet voorstellen dat hitchhikers.org definitief weg zou zijn, want de site bestond 8 jaar en er wordt door een hele groep mensen aan gewerkt. Nu kan ik alleen adviseren om op de andere rideboards te kijken die je vindt in de middelste kolom op http://lifters.startpagina.nl. Ik had ook nooit contact met de mensen van hitchhikers.org en het lijkt me niet zinvol om ze nu te gaan mailen...

Voor nu rest alleen in spanning afwachten tot ze terug zijn

Goed nieuws voor w8jij17!

GUESS WHO IS BACK!

Pffew, gelukkig. Ik kan weer verder met mijn leven.

Ben afgelopen jaar naar Berlijn gelift. Idd een super leuke manier van reizen, vooral als je er een wedstrijd van maakt.

Deze zomer willen we naar Parijs liften...kijken hoe dat gaat.

quote:

Op zaterdag 21 april 2007 13:05 schreef Bandit1823 het volgende:
Ben afgelopen jaar naar Berlijn gelift. Idd een super leuke manier van reizen, vooral als je er een wedstrijd van maakt.

Deze zomer willen we naar Parijs liften...kijken hoe dat gaat.

Wanneer? Ik vertrek 2 juli ('s avonds) richting die kant en wil eigenlijk wel een lifter meehebben. Tis een saai klotestuk met aanhanger en alleen

27 april 2007
Van Maastricht naar Vierves-sur-Viroin (B)

André en ik stalden de AX in Maastricht en begaven ons naar het Europaplein. In de berm beschreef ik even een bordje met de letters Liège, want dit bordje had ik vergeten mee te nemen. Vijf minuten later stopte een sportfietser uit de Randstad die naar de heuvels van Malmedy ging. We reden mee tot Visé. Daar duurde het een dik kwartier terwijl ik afwisselend met een bordje Liège en Seraing liftte, niet wetende welke beter zou zijn. André zat op de stoeprand nog wat te schermen met “France”. Toen konden we mee naar Luik met een jongen die daar de middag door ging brengen en we stapten uit op de Maaskade. Het verkeer reed niet zo snel, want het was vrij druk. Hier kregen we nauwelijks reacties van de chauffeurs, maar na ongeveer tien minuten stopte er wel een die ons wel mee kon nemen naar Seraing. Ik had gedacht om over Marche-en-Famenne verder te gaan, maar toen onze chauffeur bleek door te gaan naar Huy dacht ik dat die route ook wel prima was. En zo gingen we na Luik nog een eind door langs de Maas. In Huy liepen we even naar de andere kant van de kruising en stonden bij de bushalte te liften. Toen de bus naar Namur stopte gingen we er gewoon achter staan met onze bordjes Namur en Dinant. André was zeer op dreef en erg assertief aan het liften. Een oud-lifter met een krullenbol nam ons mee naar Andenne, wat op de weg richting Namur lag. Daar moesten we een stukje langer lopen en onderweg zwoeien we alweer met onze duimen en bordjes. Toen André even tussen de bosjes stond stopte er een man die ons mee wilde nemen naar Namur. Uiteindelijk bracht hij ons nog ongeveer 25 kilometer verder tot in het dorpje Morville. Dat hoorde nog bij zijn werkgebied zei hij en ik had de indruk dat hij onder werktijd gewoon een heel eind aan het toeren was om twee lifters verder op weg te helpen. We kwamen door het centrum van Namur en de chauffeur nam de steile kasseilenweg langs de citadel van Namur met een heel mooi uitzicht.

In Morville pauzeerden we en stonden we nog even langs de nationale weg, waar het verkeer eigenlijk wel heel erg snel reed en er nauwelijks plaats was om fatsoenlijk te stoppen. Daarom sleurde ik André het dorp door. We deden een boodschapje en zagen Gierzwaluwen, Boerenzwaluwen en Huiszwaluwen. Aan de andere kant van het dorp was ook nauwelijks verkeer en na een tijdje liepen we maar verder, op weg naar een wat bredere weg volgens de kaart. Onderweg zagen we wat leuke planten, vogels en hagedissen. In een dalletje deed ik mijn schoenen uit, om over het asfalt blootsvoets verder te gaan. Voor voeten is dat niet ongezond met zulk warm weer als het was. Er kwam af en toe een auto voorbij en dan ging minstens een van onze duimen de lucht in.



André riep “hé, wat een mooie oude auto” en er kwam een jaren ’20 model cabrio langs rijden zoals je die kent uit de Kuifje verhalen. Reed door, maar een paar minuten later zagen we ‘m achteruitrijdend weer en we konden mee. De man kwam uit Vlaams Brabant en was op weg naar een dorp in Noord-Frankrijk ten zuiden van Givet en reed voor ons ook nog wel om, precies tot op het kampeerveld. Omdat we niet wisten waar het was reed hij de grindweg over het hele veld over, de helling om, en keerde bovenaan in wat een oude steengroeve was geweest. Het bleek dat het ding toch niet uit de jaren ’20 was, maar een zelfbouwauto van het merk Lomax op basis van een 2CV-onderstel en Citroen Visa cilinders. Het onderstel was wel uit 1962, waardoor het toch een old-timer was.


30 april 2007
Van Vierves-sur-Viroin (B) naar Maastricht

Marc bracht ons naar de rotonde van Vierves-sur-Viroin. Terwijl we de bagage uitpakten probeerde ik alvast een auto te stoppen en de eerste stopte ook, maar reed niet ver. Mijn tweede poging lukte ook en toen konden we mee naar Nismes, 7 km verderop. Dus moesten we nog even Marc gedag zeggen en was onze zogeheten “onmiddellijke aansluiting” geslaagd.

“Onmiddellijke aansluiting”: het krijgen van een lift (mede) doordat een liftgever heeft gezien dat je juist uit de auto van een vorige liftgever bent gestapt, waardoor je herkenbaarder bent als lifter en soms ook eerder vertrouwd wordt.

In Nismes stonden we weer langs de N99. Na een minuut of vijf kwam er een jongen naar ons toe die de weg vroeg naar een dorp dat ongeveer 25 kilometer verderop lag. Hij wilde daar te voet heen en ik zei dat dat een slecht idee was, omdat dat dan zes uur lopen is. Hij kon beter gaan liften. Die jongen was een beetje “aanhankelijk”, maar gelukkig ging ie weg zonder dat ik letterlijk hoefde te gaan vragen of ie weg wilde gaan. Na tien minuten hadden we een lift naar Couvin.



Daar liepen we het centrum uit met onze duimen op en een bordje Charleroi in de hand. Bij het stoplicht bij het station draaide een grote campermobiel de stoep op en we konden mee. Ik ging mee naar Charleroi en mijn kameraad tot aan het station van Vilvoorde, net boven Brussel. Onze liftgevers reden naar Grimbergen, André wilde naar Amsterdam (en ging alleen toch maar niet liftend verder) en ik naar Maastricht. Mevrouw was nogal een ratel en meneer wist in Charleroi de weg niet zo goed, maar hij reed mij netjes na terwijl ik zijn kaart las. Ondertussen zaten we in het sjiekste campermobiel waar ik tot nu toe in gezeten heb. Mijn gok dat ik bij oprit 16 van de E42 redelijk goed verder kon liften richting Namen en verder bleek juist te zijn. Het verkeer reed daar wel vrij snel, omdat Belgische opritten regelmatig heel wat anders in elkaar zitten dan Nederlandse, maar er was veel stopplek en ik was ook erg goed zichtbaar. Dus na een minuut of zeven bracht een snelle dame haar rappe bolide tot stilstand en zoefden we samen naar de verzorgingsplaats “Spy”. Ik vleide me even in het gras, nam een teug sinaasappelsap, zag twee moslims in een gebed met Allah achter het AC Restaurant, begaf me naar het asfalt en zag een busje aan komen rijden. Vriendelijke stand aan, duim omhoog en hij stopt. Ich kann mitfahren bis Liege, weil die Fahrer aus Eupen im Deutschsprachige teil Belgien kommt. En ik stap uit op de verzorgingsplaats „Barchon“ (ook bekend als “Tignée”?). Via de passage over de snelweg kom ik weer aan de juiste kant. Boven de snelweg stel ik alvast mijn vraag, maar deze man rijdt niet naar of door Maastricht. Bij de pomp staat een ietwat ouder echtpaar en in de Hyundai Getz mag ik meerijden tot op het Oranjeplein. Het koppel gaat nog door tot in Harmelen bij Utrecht.

tvp

24 mei van Luik naar Berlin-Grunau

’s Morgens stond ik met Skip, een stevige man uit Alaska langs de weg in Bemelen. Na een seconde of dertig stopte er een chauffeur die ons in Maastricht tot vlak bij de oprit naar Luik kon brengen. Daar hebben we een half uur gelift met een bordje “Liege”. Ik wilde op tijd zijn voor een meeting met nog vier HC-ers met wie we vanuit Luik naar Berlijn zouden liften. Dus wandelden we de Sint Gerardusweg af. Na een telefoontje wist ik dat ik drie kaartjes kon kopen, want Matthijs ging zich bij ons aansluiten. Op station Bressoux stapten we uit. Uit de trein vanuit Brussel zou Hatim komen, maar toen de iets vertraagde trein stopte stapte er geen backpacker uit. Aga en Alejandro zouden ook om half 11 op het station zijn. Ongeveer 10 minuten later kwamen ze aan. Ze werden gereden door hun gastvrouw Caroline en waren de dag tevoren vanuit Parijs naar Luik gelift. Nadat we elkaar aan elkaar hadden voorgesteld gingen Matthijs, Aga en Alejandro met Caroline mee naar het tankstation Aire de Barchon, juist boven Luik. We belden en SMS-ten Hatim. Wat later belde hij op. Hij was in een verkeerde trein terecht gekomen, waardoor hij een uur later zou komen. Toen Caroline terug was waren van dat uur nog 20 minuten over. Kort nadat Hatim was aangekomen stapten we in bij Caroline en gingen ook Frank, Hatim en Skip naar het tankstation. De drie anderen lagen daar in de zon. Tijd om de liftborden tevoorschijn te halen, nog even wat tactiek door te spreken en gewoon te gaan.

Team A, Aga en Matthijs (die ken je van een trip in de Ardennen) vertrok als eerste. Wij hadden een paar minuten later onze eerste lift en vertrokken toen we klaar waren met de lunch die ons werd aangeboden in de kampeerwagen waar ik in zat met mijn liftmaat Skip uit Alaska, die sinds 1974 niet meer gelift had. Bij het eerstvolgende tankstation hoorde ik iets onverstaanbaars op mijn walkie talkie, zodat we veronderstelden dat team A daar was achtergebleven. Dat bleek te kloppen. Onze liftgevers bleken nog een stuk verder te rijden dan Hannover, maar eerst moesten we door een zeer hardnekkige file. In vier uur legden we 20 kilometer af en aan het eind hadden we nog een omleiding omdat de snelweg afgesloten was. Van team B vernamen we per SMS dat zij de file ontweken hadden en op een mooie plek in het Sauerland een oponthoud hadden met onbekende wachttijd, dat zes uur zou gaan duren, tot de chauffeur bepaalde belangrijke informatie of transportspullen had ontvangen. Team C stond ergens achteraan in de file toen wij er min of meer doorheen waren... Na de file boden we onze liftgevers een maaltijd aan bij een Burger King op de verzorgingsplaats Lichtenburg. Het wat oudere paar uit Yorkshire wilde zien hoe ver ze konden komen in de buurt van de Duits-Poolse grens. Toen vertelden wij over het strandkamp bij Berlijn-Grunau en Skip had het nadrukkelijk over een "campsite". Allan en Melvis wilden daar wel heen rijden. We vonden dat er op het openbare parkeerterrein achter het strandbad prima gekampeerd kan worden in de camper. En zo kwam team B om 2 uur in de nacht als eerste aan.

Enkele uren later waren ook Matthijs en Aga op het terrein. Daarna ben ik op het gras langs de waterkant in mijn slaapzak gekropen en een paar uur later, vlak voor de zon op kwam, ben ik opgestaan. 's Morgens kreeg ik van Aga een bosje bloemen, die ze in het Sauerland bij elkaar had geplukt.

Team C was rond 3 uur in de nacht op tankstation Garbsen aangekomen, ongeveer halverwege de route. Zij hadden dus al 18 uur gedaan over globaal zo'n 350 kilometer. Hoe het liften precies is verlopen, daar ben ik niet achtergekomen. Maar dat Hatim en Alejandro tussen de ritten door langer wachten dan de 3 uur die mijn record is op meer dan 600 ritten is wel zeker. Om 5 uur in de nacht stopte de bus waar Caroline in zat, op weg naar het kamp, op tankstation Garbsen. Dat was waarschijnlijk de enige stop in deze nachtelijke busrit van Brussel naar Berlijn. Caroline kwam team C tegen en zij gingen tegen betaling mee in de bus.


28 mei van Berlin-Schoeneweide naar Bemelen

The way back the others had gone back by train, were going else or had found a
ride with people from HC. Also Nadine (hc: laroca) from Brussels had found a
ride at least to start going towards Dortmund and I found I was gonna hitch back
on my own. Took the tram and U-bahn to Schoeneweide (which I shared with
Salvatore, hc: salvo and a few other members leaving the camp) and hiked to the
B96 road with the two petrol stations. Two Polish females were hitchhiking there
using a sign “Frankfurt an Oder”. I suggested them to use a sign A10 only and a
couple of minutes after they made that they got a ride. Didn’t hurry and got a
ride in a small mobile home to rest area Michendorf, 50 km on the way. There I
was looking around a bit, watching for Dutch and Belgian plates. One hitchhiker
arrived and I found him a ride to Halle, a ride which wasn’t useful for me.
Another hitchhiker was waiting at the service area; he had arranged a ride share
online, so wasn’t talking with people. One driver going to Frankfurt am Mainz in
a Peugeot 407 would take me, though he considered the way over Hannover better.
Had my thoughts about that ~ the speedy ride which I imagined would compensate
the longer journey. After something like 40 minutes a man asked me where I was
going to: Köln? Indeed, Köln and a bit further… he was going to Vaals, just
across the Dutch border, some 22 kilometers from my place. So the next 7 hours
were spent in a red small van with Hans. Could pull down the chair and went to
sleep for a couple of hours (missed a bit of that on the bathroom block party,
beach dancing and welcoming the sun the night before). Arrived before dawn and
hitched on a spot that is simply good. Got away in some 7 minutes for a 15 km
ride on the national road from Vaals to Maastricht, up to Margraten, place of
the town hall of my municipality. At the traffic lights in Margraten I posed my
question one time and got in a car with two friendly young people ~ one good
looking girl and the radio playing one of my favourite songs in the Limburgian
language. I got out six kilometres later, just before Maastricht-Heer. At the
spot the Nightingale was singing, as it does more often there and as I hope
there will always be. I hiked the last fifteen kilometres over slightly muddy
trails. The weather was much cooler than over the last days. Way back, four
rides of 50, 599, 15 and 6 kilometers, time of the journey about 10 hours.

Dat zijn weer twee prachtverhalen. Wat lijkt het me fijn om met zonsopkomst wakker te worden in de openlucht. Lekker internationaal ook als je kijkt naar de namen van de medereizigers.