Dit is gebeurd omdat ik al een tijd lang last heb van een depressie, en ik ben op zoek naar de oorzaak. Tijdens die speurtocht dacht ik dat het misschien kon liggen aan hoogbegaafdheid, en daarop heb ik me dus laten testen.
Zo'n uitslag is nogal ingewikkeld, en ik ga het hier niet helemaal neerschrijven, maar het getalletje wat iedereen kent zal ik maar zeggen, zal ik even geven. Dat is gemiddeld 100, boven 130 is hoogbegaafd. Bij mij kwam er 134 uit, je zou dus kunnen zeggen dat ik waarschijnlijk hoogbegaafd ben. (ik ben hier heel voorzichtig mee, wil me niet vastpinnen, de uitslag was namelijk een beetje raar, maar dat kan ook komen door de depressie die ik nog steeds heb)
Nu zei die psychologe dat ik misschien maar eens contact moest gaan zoeken met mensen die (ook) hoogbegaafd zijn.
Dis is dus eigenlijk een oproepje!
Ik zoek geen mensen die zelf hun IQ hebben getest met zo'n spelletje van internet, want mijn ervaring is dat dat niet zoveel zegt, maar mensen die al een tijdje van zichzelf weten dat ze anders denken, en die, net als ik, tegen problemen aanlopen.
Hallo cyberspace, is daar iemand....? (galm galm
)
hebben ze bij jou ook je E.Q. getest?? (emotioneel)
Ik ken wel een hoogbegaafd iemand waar ik heel goed mee kan praten, maar ik denk dat je inderdaad best wel depressief wordt als je het gevoel hebt dat de mensen in je omgeving je niet begrijpen...
Ik heb verder nooit echt contact gezocht met mensen die hoogbegaafd waren. Misschien dat ik er wat van op zou steken, maar ja, misschien zou er ook uitkomen dat ik een 'gewone' jongen was. Maar als je eens met me van gedachten wil wisselen, over de invloed die het op je heeft (had) mag je gerust een mailtje sturen, mijn adres staat in mijn profiel. Het lijkt me toch wel eens interessant om er ook met iemand anders over te praten eigenlijk.
Ik ben benieuwd of jij (of je psycholoog) drie artikelen in (serieus) wetenschappelijke tijdschriften kunnen vinden die dat kunnen bevestigen.
Een jaartje of twee de hoogleraar psychiatrie Swinkels (van de UvA) gehoord over depressie. Hij zal de laatste zijn die ontkent dat 'depressie' geen ziekte is (pfoe wat een dubbele ontkenningen in deze zin), maar het aantal mensen dat zegt 'depressief' te zijn is wel vele malen hoger dan het aantal mensen dat echt ziek is. Doordat men er tegenwoordig van uitgaat dat je gelukkig voelen normaal is, en je ongelukkig voelen dus wel ziek moet zijn praten veel mensen zich ziek, waardoor ze zich weer verder de put in praten. Als mensen nou realiseren dat je (erg) ongelukkig voelen een intregraal onderdeel van je leven is, en dat dat soms een tijd voor komt en dat dat normaal is, dat zou een heleboel schelen. Ja lieve mensen, de wereld IS soms KLOTE; mensen ZIJN NIET altijd LEUK en aardig. En daar kan je zwaar teleurgesteld over zijn, maar daar verander je verder geen moer aan. Learned helplesness, die dan over gaat in een depressief gevoel... Anywayz, IK ben nu langzamerhand een beetje aan het raaskallen (don't blame Swinkels for my words...).
Maar goed, het valt me op dat er wel erg veel mensen depressief zijn...
BTW, mijn IQ zit ook ergens >130 (aantal verschillende keren gemeten), en ik ben niet depressief, zoals de meeste mensen die ik ken met en IQ van >130...
Liverpool - JFT 96 - Never forgotten
neem eens een kijkje op http://www.mensa.nl/ of http://home.wxs.nl/~hvofac/ (Facta)
Mensa Nederland bestaat al vanaf 1963 en heeft als 1 van hun doelen,contacten tussen hoogebegaafden.
Als hoogbegaafde heb je meestal een andere kijk op de wereld. Mijn vriend heeft een Opleiding bij Facta gedaan, vandaar dat ik ok die link opneem in deze posting.(zelf zit ik bij de officieel afgenomen testen ook boven de 130)
Ik wens je veel succes!
[Dit bericht is gewijzigd door Quenda® (Datum 03 Mei 2000).]
ik denk dat depressies wel IETS vaker voorkomen, omdat de standaard hoogbegaafde zich verveelt in de klas (hij of zij heeft altijd alles eerder af en de stof is te makkelijk) en hij/zij heeft het gevoel geen aansluiting te vinden bij klasgenoten (ze begrijpen me niet.)
Ik ben volgens mij niet hoogbegaafde, maar mijn ouders zijn niet al te intelligent, dus ik heb wel enig idee hoe het voelt..
Een van de eerste dingen die zij deed was een iq-test bij mij afnemen. Ook ik heb mij destijds afgevraagd wat dat in godesnaam te maken zou hebben met mijn neerslachtigheid, en inderdaad, naar mijn huidige mening had het er niet direct iets mee te maken.
Ik viel dus met een score van 148 ook in het rijtje 'hoogbegaafd', maar heb zelf zoiets van 'Lekker belangrijk...'
Ik ken genoeg uiterst domme mensen met een iq van boven de 120.
V
The Mismeasure of Man van Stephen Jay Gould.
The Gentleman (mist validiteit en betrouwbaarheid...)
Bertrand Russell
Liverpool - JFT 96 - Never forgotten
Ik was alleen op zoek naar de oorzaak van mijn depressie, die wel degelijk een ziekte is en heus niet zomaar over zou zijn gegaan, maar ik heb geen zin meer om dat te gaan zitten verdedigen.
Ik wil hier helemaal niet om aandacht vragen, of het interessante hoogbegaafde meisje uit hangen, ik ben alleen een beetje verdrietig.
Ik hoorda dat vanochtend, en ik weet niet goed wat ik er mee moet. Slechts 2,72% van de nederlandse bevolking is hoogbegaafd, dus ik weet ook niet precies wat ik aanmoet met opmerkingen als "de meesten van ons zullen daar wel boven zitten."
En dan nog, misschien kan je er heel blij mee zijn, maar ik heb er dus best wel even een probleem mee, en een brok in mijn keel. Want ik ben aan ht vechten tegen mijn ziek zijn, en nu blijkt de oorzaak dus niet iets te zijn wat je weg kan nemen.
Het is geen ziekte. Het gaat niet over.
Dat galmt door mijn hoofd.
Ik vind mezelf absoluut niet uitzonderlijk intelligent, maar kennelijk denk ik op een net iets andere manier. Ik wil de tussenstappen overslaan omdat ik het uiteindelijke doel al zie, maar doordat ik die tussenstappen mis, kan ik het doel soms weer niet berijken. Zoiets gebeurd er in mijn hoofd, ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen, maar ik zit er mee.
Facta ken ik inderdaa wel een beetje, daar heb ik al wel steun van gehad. Mensa vind ik een beetje nare sfeer hebben, zooets van "wij zijn speciaal, wees er trots op" hoewel ik het als iets naars ervaar. Momenteel wel in ieder geval.
Deze post nog even om uit te leggen waarom ik dit topic heb geopend. Want ik wil juist niet arrogant worden ofzo, of denken dat ik beter ben omdat kennelijk mijn IQ hoger dan gemiddeld is. JUIST NIET, daar gaat het een beetje om.
Toch ben ik (gelukkig) niet depressief o.i.d.
Ook op ICQ chat ik bijna alleen maar met mensen die op de Uni/vwo zitten. Dat gaat veel beter.
Ik leef met je mee.
Ik geef zelf les op een gymnasium en ik zie mensen (ouders vooral) hoogbegaafdheid aangrijpen als oorzaak van van alles: vervelend gedrag in de klas, lage cijfers (dan is het kind een zogenaamde "onderpresteerder"), depressiviteit, sociale achterstand, ga zo maar door. Maar tja, volgens mij kun je elk kind op het gymnasium via de een of andere test wel als "hoogbegaafd" verklaard krijgen (die ouders betalen meestal ook honderden guldens voor zo'n test, dan ga je als psycholoog niet gauw zeggen: nee hoor, uw zoon is niet hoogbegaafd, hij is gewoon a-sociaal" 
)
En lang niet al die kinderen krijgen problemen. Dus misschien hebben hoogbegaafden wel een iets grotere kans op depressiviteit (vanwege verveling, je niet begrepen voelen, ga zo maar door), maar voor de overgrote meerderheid geldt toch dat ze er absoluut geen last van hebben. Bovendien vraag ik me af of als iemand toevallig hoogbegaafd is, dat per se de oorzaak moet zijn voor zijn problemen. Mij hebben ze ook een test bij Mensa laten doen (ik vind het ook maar een rare club overigens...), daar kwam ook hoogbegaafdheid uit en jawel hoor, daar hadden we de oorzaak van mijn problemen volgens de schoolpsycholoog. Als ie nou IETS verder had gezocht had ie ontdekt dat het VEEL waarschijnlijker was dat mijn thuissituatie de oorzaak was van mijn problemen. Als het de hoogbegaafdheid was, waarom hadden al mijn klasgenoten dan nergens last van?
Ik denk dat je zowat iedereen die het een beetje leuk doet op school of iets anders heel goed kan wel met de 1 of andere test hoogbegaafd verklaard kunt krijgen. Ik denk ook dat de overgrote meerderheid van die mensen geen noemenswaardige problemen heeft, en bij die groep mensen die wel problemen hebben...ik geloof best dat hoogbegaafdheid mee kan spelen hoor, maar er moet meer aan de hand zijn, persoonlijkheidsfactoren, familie-omstandigheden, of wat dan ook.
quote:
op 05-03-2000 om 03:39 PM schreef Svart Rose het volgende:
Ik ben niet hoogbegaaft (volgens mij, ik ben wel 'anders'), maar ik weet precies hoe het voelt. Ik zit nl. al heel lang op een te laag niveau (wat betreft school) En dat is ERG vervelend. Maar het probleem is dat ik door moet gaan waar ik mee bezig ben. Want ik kan niet zomaar naar het HBO (of wat dan ook) zonder een diploma.
Ook op ICQ chat ik bijna alleen maar met mensen die op de Uni/vwo zitten. Dat gaat veel beter.Ik leef met je mee.
dat lijkt me duidelijk...
effe het volgende,
ik weet niet hoe ik een quote moet toepassen, maar ik doe het zo wel, je zegt dat er bij de mensa een raar sfeertje hangt, zo van; wij hebben iets wat een ander niet heeft, wees er trots op. Dat is niet raar, maar juist de goede weg, je moet juist ook trots zijn op wat je hebt en wat je bent, dat geldt voor iedereen. Roeien met de riemen die je hebt, en dat in de ruimste zin van het woord, tevreden zijn met wat je hebt en bent is een belangrijke sleutel naar geluk.
Weer een geval van positief denken, ik weet dat dat niet altijd makkelijk is, maar het is nou eenmaal de goede weg.
Veel succes in je leven!
Mits je de IQ tests vertrouwt natuurlijk! En ja EQ is tegenwoordig natuurlijk ook heel belangrijk....
------------------
'They don't trust humans'
"Then their intelligence is beyond doubt" - Blakes7
[Dit bericht is gewijzigd door Sniper (Datum 03 Mei 2000).]
Ook voelde ik me heel vaak onbegrepen en dat soort dingen meer en werd daardoor ook wel depressief ja. Nou zijn daar nog wel meer factoren bij, maar het heeft zeker wel zijn aandeel gehad.
Nu ben ik 4 jaar verder en heb ik geleerd hoe ik ermee om kan gaan. Natuurlijk is het af en toe nog steeds niet makkelijk, maar het is wel te doen. Er zijn natuurlijk nog steeds wel momenten na een bepaalde schooldag dat ik helemaal gek word van leraren en mede-leerlingen en dat ik me compleet onbegrepen voel en dat voelt natuurlijk onwijs verkeerd. Maar ja, een volgende dag gaat het weer beter.
sataN, het is echt goed te doen, hoor, geloof me, het is helemaal niet erg om hoogbegaafd te zijn, echt niet.
je kan me mailen ofzoiets, oke??
Groetjes,
Iefje
I always feel I must be wrong.
(Oscar Wilde)
Een directe link tussen hoogbegaafdheid en depressiviteit wil ik niet leggen. Wat wel zo is, is dat hoogbegaafheid een uitzondering is op de norm, dus anders, dus vaak 'onbegrepen'.
Wat ik op de middelbare school had was dat ik hoge cijfers haalde, maar daarmee werd ik gepest, dus ging ik minder mijn best doen. Als gevolg minder hoge cijfers en op de universiteit minder zelfstandig kunnen leren.
Wat anderen ook noem en ik herken is het 'niet begrepen worden'. Dan leg ik iets uit en dan wordt het niet begrepen. Of dan hoor ik mensen moeite hebben met iets en dan denk ik: "Maar dat is toch heel eenvoudig?"
Hoe Mensa in de praktijd is weet ik niet, ik mocht ooit eens voor een test bij hun komen maar dat is toen foutgelopen. Maar zoals jij de sfeer daar omschrijft hoeft er niets mee mis te zijn. Je kunt best blij zijn met je hoogbegaafdheid, zolang je je maar niet beter voelt dan anderen. Hogere intelligentie is tenslotte maar een onderdeel van je gehele persoonlijkheid.
Als je een keer verder contact wilt, mail of ICQ dan gerust. Gegevens op aanvraag...
Ik heb ook wel eens een I.Q. tsetje gedaan en de uitslag was >150.
Ik heb er eigenlijk mijn hele leven alleen maar last van gehad. Op de lagere school heb ik me altijd verveeld, iedereen moest alles dubbel of zelfs driedubbel uitgelegt worden, ik wist het vaak al of had het na een keer wel door, werkte vaak vooruit en had zodoende altijd zeeen van tijd, echt veel geleerd heb ik er niet, ik stak thuis veel meer op. Mijn geluk was dat ik lezen wel leuk vond en dat ik daar veel tijd in stopte, op die manier leerde ik toch nog iets.
Middelbare school zelfde verhaal, die heb ik gehaald door ongeveer 100 uur huiswerk te maken (in 6 jaar tijd dan), enigste wat die zogenaamde hoogbegaafdheid me heeft gebracht was dt ik me anders voelde dan andere kinderen, ik had een andere denkwijze en reageerde op situaties volkommen anders. Voelde me buitengesloten en niet begrepen, werd gepest (wat wil je als je zonder enige moeite een 8 scoort en als je wat werk verzet een 9 of meer scoort.
werd er inderdaad best wel eens depresief van en behoorlijk verlegen, zoiets is nu eenmaal niet echt bevoordelijk voor je sociale contacten.
Ben me pas wat beter gaan voelen nadat ik ben gaan studeren (eerst een jaar filosofie en geschiedenis, lag me niet zo, ben toen electro gaan doen aan de TU)
Hier viel ik niet meer zo op door goede resultaten wat , misschien vreemd, mijn zelfvertrouwen ten goede kwam.
Maar zelfs door deze studie ben ik eigenlijk zonder veel problemen en werk doorheengerold.
Alleen het laaste jaar ben ik echt wat moeten gaan doen (ben aan het afstuderen) en dat was nogal een overschakeling.
Ik ben namelijk tot de conclusie gekomen dat hoogbegaafdheid voornamelijk lui maakt.
trek je verder niet al te veel aan wat andere mensen zeggen, je zulttoch je eigen weg in het leven moeten vinden.
Ze werken daar met percentielscores, en die gaan tot en met 100.
Overigens kan ook opgemerkt worden dat hoogbegaafdheid juist TEGEN depressie werkt:
hogere intelligentie -> beter analystisch vermogen -> beter probleem oplossen -> minder 'learned helplessness' -> minder depressief...
En sataN, mijn verhaal was op een bepaalde manier juist heel positief bedoeld, en het was zeker niet de bedoeling je de put in te praten. Ik heb nu helaas niet de tijd om dit volledig uit te leggen. Ik stuur je misschien nog wel een mailtje waarin ik me hoop helderder uit te drukken dan ik gedaan heb.
Liverpool - JFT 96 - Never forgotten
Ik voel me niet goed, ongelukkig, hoewel het nu al een stuk beter gaat dankzij medicatie en therapie.
Niet 2 op de 1000 mnsen zijj hoogbegaafd, volgens de officieele cijfers is 2.72% van de nederlanders hoogbegaafd. Dat zijn dus bijna 3 op de 100 mensen.
Wat ik me wel afvraag, heel veel mensen reageren, ja, ik heb ook wel eens zo'n testje gedaan.
Dan denk ik dat jullie het misschien over wat anders hebben dan ik? Ik heb een persoonlijkheidstest gedaan bij een orthopedagoge/psychologe en dat duurde een halve dag, met allerlei testen. En iemand had het ook nog over verschil tussen rekenen en taalvaardigheid? Bedoel je een verbaal/perforaal kloof?
Ik heb een aantal reacties gekregen waar ik erg blij mee ben, waarschijnlijk ga ik een aantal mensen binnenkort wel meelen, maar ik ben in mijn hoofd ook nog even bezig met ordenen, dus verwacht het maar niet vandaag...
In ieder geval iedereen heel erg bedankt!
En waarom ik het in de eerste instantie als naar ervaar? Om dat het dus kennelijk niet iets is wat geneest!
Misschien moet ik eens proberen er een stukje over te schrijven ofzo... Jullie horen nog wel van me
