R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Zo, ik zal de oorverdovende stilte maar weer eens doorbreken!
Hoe gaat het met iedereen? Nog nieuwe ontwikelingen?
Hier gaat alles fijn, net met nieuwe baan begonnen, dus veel inlezen en nieuwe mensen leren kennen! Wel leuk altijd!
Hoe gaat het met iedereen? Nog nieuwe ontwikelingen?
Hier gaat alles fijn, net met nieuwe baan begonnen, dus veel inlezen en nieuwe mensen leren kennen! Wel leuk altijd!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Mijn verslag is bijna af!!!
Nog een dingetje afschrijven en goed laten keuren en dan is het eindlejik zover..
En ik heb mijn LIO plek voor volgend jaar al binnen, en dat is ook fijn om te weten.
Nog een dingetje afschrijven en goed laten keuren en dan is het eindlejik zover..
En ik heb mijn LIO plek voor volgend jaar al binnen, en dat is ook fijn om te weten.
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Gefeliciteerd Teigan!
Hier niet zoveel nieuws onder de zon: het proces verloopt moeizaam en langzaam. Het is moeilijk om geduldig te blijven. De laatste weken is mijn vriendinnetje erg teruggetrokken: heeft geen behoefte aan mensen om haar heen en heeft nergens zin in. Tekenen van de depressie wellicht, die natuurlijk al een hele tijd onderhuids aanwezig is. Het is lastig om erdoorheen te breken, lastig om contact te houden op deze manier. Ik neem maar wat afstand en probeer enig initiatief bij haar neer te leggen.
De afgelopen tijd moest het contact eigenlijk altijd van mijn kant komen, maar ik ben een beetje moegestreden: moe van het proberen, moe van telkens die teleurstelling wanneer het weer niet lukte om iets af te spreken. Het gebrekkige contact maakt onzeker, want als je al zo lang een relatie hebt met iemand die weinig tot geen contact onderhoudt, nauwelijks genegenheid kan tonen, en erg in zichzelf gekeerd is, dan ga je vroeg of laat twijfelen aan de inhoud van je relatie. 'Wat beteken ik eigenlijk voor haar?' Het gebrekkige contact maakt het dus moeilijk om de strijd aan te blijven gaan.
Begrijp me niet verkeerd: ik hou heel veel van haar, maar op dit moment is er simpelweg niks mogelijk en het is me nog niet gelukt dat patroon te doorbreken. Ik probeer ervoor te blijven gaan, maar uit zelfbescherming heb ik even een stapje terug gezet. Helemaal goed voelen doet dat niet, want misschien heeft ze me juist nu wel nodig (hoewel ik daar dus niks van merk). Maar het geeft bij mij een klein beetje meer rust.
[ Bericht 11% gewijzigd door Ami80 op 14-04-2006 14:48:29 ]
Hier niet zoveel nieuws onder de zon: het proces verloopt moeizaam en langzaam. Het is moeilijk om geduldig te blijven. De laatste weken is mijn vriendinnetje erg teruggetrokken: heeft geen behoefte aan mensen om haar heen en heeft nergens zin in. Tekenen van de depressie wellicht, die natuurlijk al een hele tijd onderhuids aanwezig is. Het is lastig om erdoorheen te breken, lastig om contact te houden op deze manier. Ik neem maar wat afstand en probeer enig initiatief bij haar neer te leggen.
De afgelopen tijd moest het contact eigenlijk altijd van mijn kant komen, maar ik ben een beetje moegestreden: moe van het proberen, moe van telkens die teleurstelling wanneer het weer niet lukte om iets af te spreken. Het gebrekkige contact maakt onzeker, want als je al zo lang een relatie hebt met iemand die weinig tot geen contact onderhoudt, nauwelijks genegenheid kan tonen, en erg in zichzelf gekeerd is, dan ga je vroeg of laat twijfelen aan de inhoud van je relatie. 'Wat beteken ik eigenlijk voor haar?' Het gebrekkige contact maakt het dus moeilijk om de strijd aan te blijven gaan.
Begrijp me niet verkeerd: ik hou heel veel van haar, maar op dit moment is er simpelweg niks mogelijk en het is me nog niet gelukt dat patroon te doorbreken. Ik probeer ervoor te blijven gaan, maar uit zelfbescherming heb ik even een stapje terug gezet. Helemaal goed voelen doet dat niet, want misschien heeft ze me juist nu wel nodig (hoewel ik daar dus niks van merk). Maar het geeft bij mij een klein beetje meer rust.
[ Bericht 11% gewijzigd door Ami80 op 14-04-2006 14:48:29 ]
@Ami80, ik snap precies waar je mee zit....en ik kan je niets anders dan gelijk geven dat je even een stap terug neemt....hoe tegenstrijdig je gevoelens daarover ook zijn....eens is je energie (even?) op en is het goed even wat afstand te nemen....
Merk dat mijn meisje een grote terugval heeft...maand terug beetje begonnen toen zij (zeer onverwachts) een afwijzing van een sollicitatie kreeg (terwijl haar een 2e gesprek beloofd was!) en dat zorgt een beetje voor een neerwaartse spiraal helaas....
@Teigan: GEFELICITEERD JOH! Echt superknap dat het bijna af is, en die LIO plek is helemaal een super vooruitzicht natuurlijk!
Merk dat mijn meisje een grote terugval heeft...maand terug beetje begonnen toen zij (zeer onverwachts) een afwijzing van een sollicitatie kreeg (terwijl haar een 2e gesprek beloofd was!) en dat zorgt een beetje voor een neerwaartse spiraal helaas....
@Teigan: GEFELICITEERD JOH! Echt superknap dat het bijna af is, en die LIO plek is helemaal een super vooruitzicht natuurlijk!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Hmmm, wat naar voor je. Waar uit die neerwaardse spiraal zich in?
Ik denk dat iedere eetstoornispatient een keer een flinke terugval zal hebben. Het hoort er een beetje bij, want je leert niet zomaar signaleren wanneer het fout gaat. Ze moet zelf die neerwaardse spiraal willen doorbreken, en dat gaat vast ook wel gebeuren! Als ze dit achter de rug heeft dan kan ze de volgende keer eerder de symptomen herkennen, en ingrijpen voordat de spiraal zich heeft ingezet. Een kwestie van ervaring denk ik. Hou je taai man!
Het wordt tijd voor een biertje
Ik denk dat iedere eetstoornispatient een keer een flinke terugval zal hebben. Het hoort er een beetje bij, want je leert niet zomaar signaleren wanneer het fout gaat. Ze moet zelf die neerwaardse spiraal willen doorbreken, en dat gaat vast ook wel gebeuren! Als ze dit achter de rug heeft dan kan ze de volgende keer eerder de symptomen herkennen, en ingrijpen voordat de spiraal zich heeft ingezet. Een kwestie van ervaring denk ik. Hou je taai man!
Het wordt tijd voor een biertje
@ Ami80: neerwaartse spiraal uitte zich in het niet-eten....en dat weer 'gebruiken' om controle te krijgen. Het gaat nu volgens mij al een stuk beter....maar kijken of zich dat komende dagen zonder mij voortzet....
Inderdaad tijd voor een beirtje, volle agenda deze week?
Inderdaad tijd voor een beirtje, volle agenda deze week?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Doen we, zie mail
Kennelijk is het toch nog erg lastig om om te gaan met teleurgestellingen, en zo'n afwijzing niet te zien als een aanval op je persoonlijkheid of capaciteiten ('kennelijk ben ik te slecht voor de functie'). Ik merk aan mijn vriendin ook dat dat ontzettend vast ingeprint zit. Waarschijnlijk is die denkwijze in jaren en jaren opgebouwd, dus het is moeilijk om opeens op een andere manier te moeten gaan denken. Het is gelukkig wel iets waar jij en de rest van haar omgeving mee kan helpen.
Kennelijk is het toch nog erg lastig om om te gaan met teleurgestellingen, en zo'n afwijzing niet te zien als een aanval op je persoonlijkheid of capaciteiten ('kennelijk ben ik te slecht voor de functie'). Ik merk aan mijn vriendin ook dat dat ontzettend vast ingeprint zit. Waarschijnlijk is die denkwijze in jaren en jaren opgebouwd, dus het is moeilijk om opeens op een andere manier te moeten gaan denken. Het is gelukkig wel iets waar jij en de rest van haar omgeving mee kan helpen.
*kickje*
Ami80, de biertjes smaakten fijn!!!
Hoe is het met iedereen? Fijne Qday gehad?
Ik ben met me meissie Amsterdam in geweest en voor het eerst sinds jaren werd het voor haar een Qday zónder problemen met eten, echt geweldig! We hebben zelfs een patatje en een suikerspin gegeten!
Ami80, de biertjes smaakten fijn!!!
Hoe is het met iedereen? Fijne Qday gehad?
Ik ben met me meissie Amsterdam in geweest en voor het eerst sinds jaren werd het voor haar een Qday zónder problemen met eten, echt geweldig! We hebben zelfs een patatje en een suikerspin gegeten!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
mwah, ik heb iets teveel oranjekoek gegeten op Qday geloof ik, maar het was wel een leuke dag... Beejte rondslenteren in de stad, daarna naar huis, Harry Potter 4 gekeken..
Ik ben nu een week helemaal gestopt met antidepressiva, en het gaat (redelijk) goed...
Ik ben nu een week helemaal gestopt met antidepressiva, en het gaat (redelijk) goed...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Oké Teigan, gestopt omdat je er voor je gevoel aan toe was? Of is het een probeersel of je zonder kunt? Wat zijn de zware momenten voor je?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
omdat ik eraan toe was, en ik nu zo'n rust in mijn leven heb nu dat onderzoek(zo goed als) af is...
Ik voelde me de eerste dagen nogal verrot, en mijn stemming vliegt alle kanten uit, en dat is wel vervelend...
ik voel me sneller aangesproken, ik denk eerder dat ik alles fout doe...
en dat is gewoon vervelend.
Ik voelde me de eerste dagen nogal verrot, en mijn stemming vliegt alle kanten uit, en dat is wel vervelend...
ik voel me sneller aangesproken, ik denk eerder dat ik alles fout doe...
en dat is gewoon vervelend.
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
maar je weet natuurlijk dat dit soort van afkickverschijnselen zijn....toch?!
stoer man dat je zelf gestopt bent!!! nog even doorzetten en voor je het weet, weet je niet beter!
maar je onderzoek is dus zo goed als af?! Gefeliciteerd!
stoer man dat je zelf gestopt bent!!! nog even doorzetten en voor je het weet, weet je niet beter!
maar je onderzoek is dus zo goed als af?! Gefeliciteerd!
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ben je in enen gestopt of heb je het langzaam afgebouwd?
Stoppen met antidepressiva blijft een testcase: je lichaam kan alle kanten uit schieten. Het belangrijkste is dat je goed naar jezelf blijft kijken. Vraag ook eens aan je vriendje hoe hij je nu vindt, want misschien heeft hij nog wel wat aan je gemerkt waar je op kunt letten. Ik vind het heel dapper van je meid, het lijkt erop dat je steeds meer controle over je leven neemt!
Stoppen met antidepressiva blijft een testcase: je lichaam kan alle kanten uit schieten. Het belangrijkste is dat je goed naar jezelf blijft kijken. Vraag ook eens aan je vriendje hoe hij je nu vindt, want misschien heeft hij nog wel wat aan je gemerkt waar je op kunt letten. Ik vind het heel dapper van je meid, het lijkt erop dat je steeds meer controle over je leven neemt!
Dit was echt het laatste stapje Ami80, ik ben in totaal ruim een halfjaar al bezig geloof ik...
Mijn vriendje vind het tot nu toe best redelijk gaan met mij, hij is wel tevreden geloof ik..
Alleen moeti k minder paniekeren, en dat klopt ook wel, dat is nu even heel hard weer naar boven gekomen. En goed luisteren naar wat mensen bedoelen, en er niet allerlei conclusies uit trekken.
Het zijn niet echt hele makkelijke dagen nu, ik ga van heel vrolijk naar de neiging om de hele dag door te huilen, maar ik merk wel dat het nu een beetje uitbalanceert naar een soort van tussenweg.
donderdag ga ik de huisarts vertellen dat ik gestopt ben(die was ook al een tijdje aan het pushen of ik het niet eens zou proberen), ben benieuwd naar haar reactie
Mijn vriendje vind het tot nu toe best redelijk gaan met mij, hij is wel tevreden geloof ik..
Alleen moeti k minder paniekeren, en dat klopt ook wel, dat is nu even heel hard weer naar boven gekomen. En goed luisteren naar wat mensen bedoelen, en er niet allerlei conclusies uit trekken.
Het zijn niet echt hele makkelijke dagen nu, ik ga van heel vrolijk naar de neiging om de hele dag door te huilen, maar ik merk wel dat het nu een beetje uitbalanceert naar een soort van tussenweg.
donderdag ga ik de huisarts vertellen dat ik gestopt ben(die was ook al een tijdje aan het pushen of ik het niet eens zou proberen), ben benieuwd naar haar reactie
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Nog maar even zo een toevoeging ipv een edit van mijn vorige post..
Ik was afgelopen vrijdag bij mijn studentdecaan, waar ik langs moet om elke keer mijn studievertraging te melden. Hij zei dat hij mij in al die jaren dat ik er ondertussen al kom, nog niet zo had zien stralen, en hij vond het heel mooi hoe ik hier uit ben gekomen en wat ik ondertussen bereikt heb. Het was fijn om te horen, en het klopt ook wel.
vandaar deze aparte post, zodat ik het niet zo snel weer vergeet dat hij het zei
Ik was afgelopen vrijdag bij mijn studentdecaan, waar ik langs moet om elke keer mijn studievertraging te melden. Hij zei dat hij mij in al die jaren dat ik er ondertussen al kom, nog niet zo had zien stralen, en hij vond het heel mooi hoe ik hier uit ben gekomen en wat ik ondertussen bereikt heb. Het was fijn om te horen, en het klopt ook wel.
vandaar deze aparte post, zodat ik het niet zo snel weer vergeet dat hij het zei
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Wow hee, dat klinkt goed! Fijn is dat he, om ook lekker te genieten. Dat lucht mij altijd erg op! Ik kan me voorstellen dat het moeilijke dagen zijn, maar het is het waard hoor! Blijf nu vooral even leuke dingen doen, zodat je kunt compenseren voor de intensiteit waarmee de zwaardere emoties nu bij je binnenkomen. Komend weekend wordt het mooi weer!
Ik post hier bijna nooit ofzow, maar wil het toch even kwijt hier
Mensen in mijn omgeving denken altijd dat ik niet eet, al zeg ik dat ik bv. wel gegeten heb(heb ik dan ook echt gedaan hoor! ) En als ik op school eens een keer niet eet, kijken mensen me ook zo raar aan Terwijl ik niet eens echt ondergewicht heb ofzow En gister was ik bij mijn psych, en mijn maag was aan het knorren, zegt ze; ja eet straks maar een boterhammetje met een klein beetje boter en kaas, mag dat wel vanjezelf Ik vind dat wel een beetje gemeen, maar weet dan gewoon niet wat ik moet zeggen
Mensen in mijn omgeving denken altijd dat ik niet eet, al zeg ik dat ik bv. wel gegeten heb(heb ik dan ook echt gedaan hoor! ) En als ik op school eens een keer niet eet, kijken mensen me ook zo raar aan Terwijl ik niet eens echt ondergewicht heb ofzow En gister was ik bij mijn psych, en mijn maag was aan het knorren, zegt ze; ja eet straks maar een boterhammetje met een klein beetje boter en kaas, mag dat wel vanjezelf Ik vind dat wel een beetje gemeen, maar weet dan gewoon niet wat ik moet zeggen
) En als ik op school eens een keer niet eet, kijken mensen me ook zo raar aan 
Terwijl ik niet eens echt ondergewicht heb ofzow 
En gister was ik bij mijn psych, en mijn maag was aan het knorren, zegt ze; ja eet straks maar een boterhammetje met een klein beetje boter en kaas, mag dat wel vanjezelf 
Ik vind dat wel een beetje gemeen, maar weet dan gewoon niet wat ik moet zeggen
Ik kan me goed voorstellen dat dat een beetje gemeen voelt, maar ik denk dat het het niet slecht bedoeld is: als mensen weten van je probleem en daarvan een uiting (denken te) zien, dan is het best moeilijk dat niet te laten blijken. Misschien willen al die mensen je juist wel helpen, je aan het eten zetten omdat ze weten dat dat beter voor je is, maar ze beseffen niet dat het a) hartstikke moeilijk is om gewoon maar te eten, en b) het eten zelf niet het achterliggende probleem oplost. Je zou die mensen dus een beetje naief kunnen noemen, maar dat is ook wel logisch want eetstoornissen zijn ontzettend moeilijk te begrijpen.
Overigens kun je tegen je psych best vertellen dat je haar een beetje gemeen vond, dat vindt ze helemaal niet erg. Je bent waarschijnlijk heel streng voor jezelf: alles moet je goed doen. Je psych is aan het aftasten hoe streng je nou eigenlijk bent, en of je op sommige punten iets minder streng voor jezelf kunt zijn. Dus als ze je iets wil laten doen wat je zelf helemaal niet wilt, dan moet je dat gewoon tegen haar zeggen!
Overigens kun je tegen je psych best vertellen dat je haar een beetje gemeen vond, dat vindt ze helemaal niet erg. Je bent waarschijnlijk heel streng voor jezelf: alles moet je goed doen. Je psych is aan het aftasten hoe streng je nou eigenlijk bent, en of je op sommige punten iets minder streng voor jezelf kunt zijn. Dus als ze je iets wil laten doen wat je zelf helemaal niet wilt, dan moet je dat gewoon tegen haar zeggen!
Ik wil het wel en dat weet ze zelf ook wel, daarom vond ik het ook gemeen
En aan de aan de andere kant zeggen mensen ook wel dat ik er goed uit zie, dus het is allemaal een beetje dubbel, snap je?
En aan de aan de andere kant zeggen mensen ook wel dat ik er goed uit zie, dus het is allemaal een beetje dubbel, snap je?
HeaRt_woRm....het is helemaal dubbel allemaal, dat is ook het erge.
Maar, vertel eens, je wil dus wel eten, maar kan het niet?
Maar, vertel eens, je wil dus wel eten, maar kan het niet?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Soms eet ik goed, en soms eet ik veel te weinig. Maar omdat ik vooral problemen heb met mijn stemming staat mijn eetgedrag meer op de achtergrond
Maar je stemming heeft neem ik aan toch ook wel invloed op je eetgedrag?
En met problemen met je stemming bedoel je dat die zomaar 180 graden om kan slaan?
En met problemen met je stemming bedoel je dat die zomaar 180 graden om kan slaan?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ja, dat klopt En andersom ook, dat mijn eetgedrag ook mijn stemming beinvloedt. En ik zit er heel erg mee, maar voor mijn psych is het allemaal teveel, en ze vindt dat ik eerst maar eens aan mijn angst/stemming moet werkenquote:Op dinsdag 9 mei 2006 11:26 schreef CleeJee het volgende:
Maar je stemming heeft neem ik aan toch ook wel invloed op je eetgedrag?
En met problemen met je stemming bedoel je dat die zomaar 180 graden om kan slaan?
Ik weet niet of dit het geschikte topic is om het aan te kaarten, maar waarom is er zo'n tolerantie tegenover eetgestoord gedrag (vooral bij tienermeisjes)?
Zoals ik in een vorig deel postte, heeft mijn zusje boulemia nervosa. Het gaat de laatste maanden best goed met haar, wat ze zelf ook aangeeft.
Maar toen ik weer begon na te denken over eetproblemen, stond het me voor dat ik best wat meisjes heb gekend die eetgestoord gedrag vertoonden. Dat gaat van regelmatig overgeven, tot obsessief op het eten letten, laxeermiddelen misbruiken...
Het lijkt wel of veel volwassenen het idee hebben dat het allemaal zo erg niet is, en dat het een fase is waar tienermeisjes nu eenmaal doormoeten... Maar zeg nu zelf, een meisje dat elke week haar zakgeld vergooit aan twee pakjes laxeermiddelen, daar hoort een apotheker zich toch vragen bij te stellen? Of meisjes die in een internaat verblijven en steeds na het eten 'naar het toilet moeten'.
Ben ik in de verkeerde omgeving opgegroeid of hebben meer mensen dit ook opgemerkt?
Zoals ik in een vorig deel postte, heeft mijn zusje boulemia nervosa. Het gaat de laatste maanden best goed met haar, wat ze zelf ook aangeeft.
Maar toen ik weer begon na te denken over eetproblemen, stond het me voor dat ik best wat meisjes heb gekend die eetgestoord gedrag vertoonden. Dat gaat van regelmatig overgeven, tot obsessief op het eten letten, laxeermiddelen misbruiken...
Het lijkt wel of veel volwassenen het idee hebben dat het allemaal zo erg niet is, en dat het een fase is waar tienermeisjes nu eenmaal doormoeten... Maar zeg nu zelf, een meisje dat elke week haar zakgeld vergooit aan twee pakjes laxeermiddelen, daar hoort een apotheker zich toch vragen bij te stellen? Of meisjes die in een internaat verblijven en steeds na het eten 'naar het toilet moeten'.
Ben ik in de verkeerde omgeving opgegroeid of hebben meer mensen dit ook opgemerkt?
Lijkt wel zo hier in elk gevalquote:Op dinsdag 23 mei 2006 13:35 schreef Iksje het volgende:
Ik weet niet of dit het geschikte topic is om het aan te kaarten, maar waarom is er zo'n tolerantie tegenover eetgestoord gedrag (vooral bij tienermeisjes)?
Zoals ik in een vorig deel postte, heeft mijn zusje boulemia nervosa. Het gaat de laatste maanden best goed met haar, wat ze zelf ook aangeeft.
Maar toen ik weer begon na te denken over eetproblemen, stond het me voor dat ik best wat meisjes heb gekend die eetgestoord gedrag vertoonden. Dat gaat van regelmatig overgeven, tot obsessief op het eten letten, laxeermiddelen misbruiken...
Het lijkt wel of veel volwassenen het idee hebben dat het allemaal zo erg niet is, en dat het een fase is waar tienermeisjes nu eenmaal doormoeten... Maar zeg nu zelf, een meisje dat elke week haar zakgeld vergooit aan twee pakjes laxeermiddelen, daar hoort een apotheker zich toch vragen bij te stellen? Of meisjes die in een internaat verblijven en steeds na het eten 'naar het toilet moeten'.
Ben ik in de verkeerde omgeving opgegroeid of hebben meer mensen dit ook opgemerkt?
People come up to me and say, "What's wrong?" "Nothing." "Well, it takes more energy to frown than it does to smile." "Yeah, you know it takes more energy to point that out than it does to leave me alone?"
Eh dit topic haha
People come up to me and say, "What's wrong?" "Nothing." "Well, it takes more energy to frown than it does to smile." "Yeah, you know it takes more energy to point that out than it does to leave me alone?"
Ik denk dat het probleem gewoon niet zo heel bekend is. Natuurlijk hoor je er in de media/glossy's vanalles over, maar in je directe omgeving let je er gewoon niet zo op als je niet met het probleem bekend bent. Die meiden doen er natuurlijk ook alles aan om hun probleem te verbergen. En daarnaast is 'slank zijn' het algemene modebeeld waar heel veel meiden aan willen voldoen, dus als iemand dun is, dan ga je daar niet meteen over nadenken he....
Ik heb mezelf wel gerealiseerd dat een meisje met wie ik vroeger veel om ging ook eetgestoord was. En ik heb toendertijd weleens gedacht van 'goh, ze eet wel slecht', maar heb doordat ik onbekend was met eetstoornissen nooit echt de link gelegd en de implicaties van haar eetgedrag begrepen.
Misschien is het wel zo dat eetstoornissen in het algemeen niet geinterpreteerd worden als psychisch probleem, en dus gebagatelliseerd worden?
Ik heb mezelf wel gerealiseerd dat een meisje met wie ik vroeger veel om ging ook eetgestoord was. En ik heb toendertijd weleens gedacht van 'goh, ze eet wel slecht', maar heb doordat ik onbekend was met eetstoornissen nooit echt de link gelegd en de implicaties van haar eetgedrag begrepen.
Misschien is het wel zo dat eetstoornissen in het algemeen niet geinterpreteerd worden als psychisch probleem, en dus gebagatelliseerd worden?
Ik ken helaas geen gevallen van eetstoornissen, maar de geluiden díe ik zo hoor zijn inderdaad nogal begrijpend, terwijl de personen zelf vaak (uiteindelijk) toch echt aangeven dat het een nogal dwangmatig geheel is.quote:Op dinsdag 23 mei 2006 15:40 schreef Iksje het volgende:
Jammer, ik had op een constructief antwoord gehoopt...
Ik denk dat het bagetaliseren vooral komt omdat 'afslanken' en 'dieten' een normaal ge-accepteerd verschijnsel is voor (met name) vrouwen, maar ik moet eerlijk gezegd altijd een beetje fronsen als ik een meid waar qua lichaam weinig tot niets mis mee is hoor zeggen dat ze aan het lijnen is.
People come up to me and say, "What's wrong?" "Nothing." "Well, it takes more energy to frown than it does to smile." "Yeah, you know it takes more energy to point that out than it does to leave me alone?"
dat ten eerste, en jonge mensen/pubers kijken ook nog heel anders tegen psychiatrie en eetstoornissen aan.... je bent dan echt een "freak".
Het is ook moeilijk om als apotheker vragen te stellen over zoiets denk ik... Mensen die laxeren kijken wel uit om te vaak bij dezelfde drogist/apotheek laxeerpillen te kopen. Ze doen alles om het maar niet op te laten vallen. En op het moment dat het opvalt, en je ze ermee confronteerd, dan zullen ze het ook ontkennen..
Het is waarschijnlijk erg versplinterd wat mensen zien, iedereen ziet een stukje, en het totaalplaatje is niet altijd duidelijk...
En soms willen mensen het misschien ook wel niet zien, denken ze dat het meevalt.. Zoals je bij anorexia gelijk aan uitgemergelde mensen denkt.. En heel veel mensen volgens mij bij eetstoornissen aan uitgemergelde mensen denkt.. Dat je ook heel veel kan braken/laxeren en dat dat misschien nog wel gevaarlijker is dan jezelf uithongeren is niet echt algemeen bekent
Het is ook moeilijk om als apotheker vragen te stellen over zoiets denk ik... Mensen die laxeren kijken wel uit om te vaak bij dezelfde drogist/apotheek laxeerpillen te kopen. Ze doen alles om het maar niet op te laten vallen. En op het moment dat het opvalt, en je ze ermee confronteerd, dan zullen ze het ook ontkennen..
Het is waarschijnlijk erg versplinterd wat mensen zien, iedereen ziet een stukje, en het totaalplaatje is niet altijd duidelijk...
En soms willen mensen het misschien ook wel niet zien, denken ze dat het meevalt.. Zoals je bij anorexia gelijk aan uitgemergelde mensen denkt.. En heel veel mensen volgens mij bij eetstoornissen aan uitgemergelde mensen denkt.. Dat je ook heel veel kan braken/laxeren en dat dat misschien nog wel gevaarlijker is dan jezelf uithongeren is niet echt algemeen bekent
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Bij de Kruidvat zijn ze nu verplicht om te vragen of je nog vragen over het geneesmiddel hebt Niet dat dat iets helpt
Het is inderdaad toch nog altijd iets van een soort taboe, net als veel 'ziekten'...de maatschappij plakt er ook gelijk een grote stempel op, net alsof alle eetgestoorden over één kam te scheren zijn.
Iets anders, wat mij wel opvalt (daar heb ik het ook met Ami80 over gehad): veel eetgestoorde meiden hebben een gemiddeld tot hoog intellectueel niveau (veel studeren er ook). Heeft iemand een idee of daar een link mee te maken valt?
Iets anders, wat mij wel opvalt (daar heb ik het ook met Ami80 over gehad): veel eetgestoorde meiden hebben een gemiddeld tot hoog intellectueel niveau (veel studeren er ook). Heeft iemand een idee of daar een link mee te maken valt?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Intelligente mensen denken veel te veel na
Nee, serieus, het is best opvallend dat je nooit domme meisjes ziet met een eetstoornis. Neem nou de kliniek waar mijn vriendin in zit: allemaal leuke slimme meiden, dat straalt er echt van af!
Nee, serieus, het is best opvallend dat je nooit domme meisjes ziet met een eetstoornis. Neem nou de kliniek waar mijn vriendin in zit: allemaal leuke slimme meiden, dat straalt er echt van af!
Ben ik weer
Ik zit even met een probleem.
Ik had laatst besloten dat het nou echt eens een keer genoeg was met die stomme eetstoornis, en wilde hulp gaan vragen! Nou gister ben ik dan toch maar met mijn vertrouwenspersoon op school gaan praten. Het heeft mij best wel veel moeite gekost.
Ik heb verteld dat het op school ook niet zo goed ging, en dat ik een es heb. Wie heeft je dat wijsgemaakt!?(heeft mijn psych gezegd!)
Eerst vroeg ie wat ik dan allemaal at en zo nou ik zei dat alleen s'ochtends een liga en s'avonds wat. Ja dat is wel goed en waarom is het dan een eetstoornis zegt hij dan. Later zeg ik ja ik gebruik ook nog lax. Ja maar dat heb je me niet verteld!!!(waar zit de grens dan ) Maar ik had het gevoel dat hij me niet serieus nam. Want hij zei Ja ik snap best dat je in de middag niet eet om niet dik te willen worden, en je best nog bolle wangetjes en je ziet er niet uitgemergeld uit
Ik heb niet gezegd dat ik anorexia heb, en dat heb ik ook niet, maar ik heb wel een eetstoornis!
Ik ben echt zo zwaar teleurgesteld, mijn psych die mij niet serieus neemt, en nou ook hij al niet.
Ik ben gaan huilen en kwaad weg gaan lopen.
Maar ik ben dus naar hem toegegaan, omdat mijn psych al zoveel andere dingen voor me doet, en ik ook nog andere problemen heb. Die gaan zeg maar voor. En voor haar is het allemaal ook een beetje te veel zeg maar. Dus die es erbij dat lukt gewoon niet Voor de rest is het echt een liev mens
Ik zit even met een probleem.
Ik had laatst besloten dat het nou echt eens een keer genoeg was met die stomme eetstoornis, en wilde hulp gaan vragen! Nou gister ben ik dan toch maar met mijn vertrouwenspersoon op school gaan praten. Het heeft mij best wel veel moeite gekost.
Ik heb verteld dat het op school ook niet zo goed ging, en dat ik een es heb. Wie heeft je dat wijsgemaakt!?(heeft mijn psych gezegd!)
Eerst vroeg ie wat ik dan allemaal at en zo nou ik zei dat alleen s'ochtends een liga en s'avonds wat. Ja dat is wel goed en waarom is het dan een eetstoornis zegt hij dan. Later zeg ik ja ik gebruik ook nog lax. Ja maar dat heb je me niet verteld!!!(waar zit de grens dan ) Maar ik had het gevoel dat hij me niet serieus nam. Want hij zei Ja ik snap best dat je in de middag niet eet om niet dik te willen worden, en je best nog bolle wangetjes en je ziet er niet uitgemergeld uit
Ik heb niet gezegd dat ik anorexia heb, en dat heb ik ook niet, maar ik heb wel een eetstoornis!
Ik ben echt zo zwaar teleurgesteld, mijn psych die mij niet serieus neemt, en nou ook hij al niet.
Ik ben gaan huilen en kwaad weg gaan lopen.
Maar ik ben dus naar hem toegegaan, omdat mijn psych al zoveel andere dingen voor me doet, en ik ook nog andere problemen heb. Die gaan zeg maar voor. En voor haar is het allemaal ook een beetje te veel zeg maar. Dus die es erbij dat lukt gewoon niet Voor de rest is het echt een liev mens
Als je nu echt iets met je es wil doen, waarom ga je dan niet een keer naar iemand die er echt wat vanaf weet? De meeste psychologen of vertrouwenspersonen weten gewoon echt niet wat een es inhoudt. Het is een van de meest gecompliceerde stoornissen die je kunt hebben, dus het valt eenvoudigweg niet binnen het kennispakket van die mensen om je heen. Als je eens met iemand kunt praten die echt iets van eetstoornissen afweet, dan kan je de bevestiging krijgen dat er inderdaad iets aan de hand is, en daar ben je naar op zoek toch? Je zult misschien ook dingen herkennen die zo'n hulpverlener zegt en dat is alleen maar fijn. Dat praat zoveel makkelijker...
Wat je kunt doen is bijvoorbeeld even bellen/mailen met stichting HE-zelfhulp. Dat is een organisatie die zich inzet als helpdesk voor eetstoornissen. Bij HE-zelfhulp zitten onder andere ervaringsdeskundigen die je verder kunnen helpen. Ik heb zelf contact gehad met Nynke Weidema, een ontzettend lieve vrouw die zelf anorexia heeft gehad en op een ongelovelijk aardige en behulpzame manier advies kan geven over hulpinstanties, contactpersonen, etc. Ze heeft mij echt geholpen toen ik net wist van de eetstoornis van mijn vriendin!
Website: http://www.hezelfhulp.nl/
Wat je kunt doen is bijvoorbeeld even bellen/mailen met stichting HE-zelfhulp. Dat is een organisatie die zich inzet als helpdesk voor eetstoornissen. Bij HE-zelfhulp zitten onder andere ervaringsdeskundigen die je verder kunnen helpen. Ik heb zelf contact gehad met Nynke Weidema, een ontzettend lieve vrouw die zelf anorexia heeft gehad en op een ongelovelijk aardige en behulpzame manier advies kan geven over hulpinstanties, contactpersonen, etc. Ze heeft mij echt geholpen toen ik net wist van de eetstoornis van mijn vriendin!
Website: http://www.hezelfhulp.nl/
Ik vind het jammer voor je dat de vertrouwenspersoon je niet au serieux nam... Is een tweede gesprek met je vertrouwenspersoon nog mogelijk? Misschien was hij gewoon geschrokken door de manier waarop je antwoordde op zijn vragen en wist hij zich niet echt een houding te geven?
Of is het echt onmogelijk om het met je psychologe te bespreken? Want zo kom je geen stap vooruit... en twee verschillende psychs bezoeken (een voor je 'gewone' problemen en een voor je es) lijkt me ook niet handig.
edit: Ami80 verwoordt het weer veel intelligenter Al blijf ik erbij dat twee personen bezoeken niet echt handig is, omdat het toch niet volledig te scheiden valt.
Of is het echt onmogelijk om het met je psychologe te bespreken? Want zo kom je geen stap vooruit... en twee verschillende psychs bezoeken (een voor je 'gewone' problemen en een voor je es) lijkt me ook niet handig.
edit: Ami80 verwoordt het weer veel intelligenter Al blijf ik erbij dat twee personen bezoeken niet echt handig is, omdat het toch niet volledig te scheiden valt.
Bedankt voor die site, die kende ik nog niet, kan ik gewoon naar iemand mailenquote:Op donderdag 25 mei 2006 10:58 schreef Ami80 het volgende:
Als je nu echt iets met je es wil doen, waarom ga je dan niet een keer naar iemand die er echt wat vanaf weet? De meeste psychologen of vertrouwenspersonen weten gewoon echt niet wat een es inhoudt. Het is een van de meest gecompliceerde stoornissen die je kunt hebben, dus het valt eenvoudigweg niet binnen het kennispakket van die mensen om je heen. Als je eens met iemand kunt praten die echt iets van eetstoornissen afweet, dan kan je de bevestiging krijgen dat er inderdaad iets aan de hand is, en daar ben je naar op zoek toch? Je zult misschien ook dingen herkennen die zo'n hulpverlener zegt en dat is alleen maar fijn. Dat praat zoveel makkelijker...
Wat je kunt doen is bijvoorbeeld even bellen/mailen met stichting HE-zelfhulp. Dat is een organisatie die zich inzet als helpdesk voor eetstoornissen. Bij HE-zelfhulp zitten onder andere ervaringsdeskundigen die je verder kunnen helpen. Ik heb zelf contact gehad met Nynke Weidema, een ontzettend lieve vrouw die zelf anorexia heeft gehad en op een ongelovelijk aardige en behulpzame manier advies kan geven over hulpinstanties, contactpersonen, etc. Ze heeft mij echt geholpen toen ik net wist van de eetstoornis van mijn vriendin!
Website: http://www.hezelfhulp.nl/
Nee, ik ben niet op zoek naar bevestiging, maar zou het wel fijn vinden als iemand die er verstand van heeft zeg maar me kan vertellen wat ik nu verder moet doen
Nee, het is niet onmogelijk, ik denk dat ik er toch maar eens over moet beginnen (hoe moeilijk ik het ook vind).quote:Op donderdag 25 mei 2006 11:05 schreef Iksje het volgende:
Ik vind het jammer voor je dat de vertrouwenspersoon je niet au serieux nam... Is een tweede gesprek met je vertrouwenspersoon nog mogelijk? Misschien was hij gewoon geschrokken door de manier waarop je antwoordde op zijn vragen en wist hij zich niet echt een houding te geven?
Of is het echt onmogelijk om het met je psychologe te bespreken? Want zo kom je geen stap vooruit... en twee verschillende psychs bezoeken (een voor je 'gewone' problemen en een voor je es) lijkt me ook niet handig.
edit: Ami80 verwoordt het weer veel intelligenter Al blijf ik erbij dat twee personen bezoeken niet echt handig is, omdat het toch niet volledig te scheiden valt.
Die vertrouwenspersoon hoef ik niet meer te spreken. Mijn mentor heeft me daar naar toe gestuurd, misschien dat ik maar een andere gaat vragen
En dat kunnen ze daar als de beste!quote:Op donderdag 25 mei 2006 11:25 schreef HeaRt_woRm het volgende:
[..]
Bedankt voor die site, die kende ik nog niet, kan ik gewoon naar iemand mailen
Nee, ik ben niet op zoek naar bevestiging, maar zou het wel fijn vinden als iemand die er verstand van heeft zeg maar me kan vertellen wat ik nu verder moet doen
HeaRt_woRm, ben je alweer wat opgeschoten? Weer wat nieuwe dingen gedaan?
May the seeds of today, be the fruits of tomorrow!
Ik heb toch maar even een afspraak gemaakt met die vertrouwenspersoon, weet verder ook niet hoe dat gesprek loopt Maar mijn mentor vond dat het allemaal wel slecht met me ging en heeft mijn psych gebeld. Daar heb ik vandaag een gesprek mee gehad (waar ik normaal alleen voor de medicatie kom) en die heeft een 'deal' gemaakt. Ik moet nou wat meer eten, en de lax afbouwen Hij heeft mijn bmi uitgerekent, en zei dat ik toch wel wat te licht was, en niet meer moest afvallen Ook vroeg ie of ik aan de pil was en of ik nog wel ongesteld was
[ Bericht 11% gewijzigd door #ANONIEM op 07-06-2006 18:11:40 ]
[ Bericht 11% gewijzigd door #ANONIEM op 07-06-2006 18:11:40 ]
Met mij gaat het wel redelijk...
Ik begin in september als LIO, en dat is heel spannend voor mij. Ik merk ook wel dat de stress niet echt goed voor mij is, maar hopelijk vind ik het vertrouwen in mijzelf weer terug voor die tijd..
Het eten gaat eigenlijk ook wel goed, ik eet regelmatig, en heb geen last meer van vreetbuien. Maar dat komt ook deels omdat vriendje de weegschaal weer heeft verbannen naar een plek dat ik er niet bij kan. Die weegschaal is anders toch echt nog te gevaarlijk voor mij...
Hoe gaat ie met jou dan HeaRt_woRm?
Ik begin in september als LIO, en dat is heel spannend voor mij. Ik merk ook wel dat de stress niet echt goed voor mij is, maar hopelijk vind ik het vertrouwen in mijzelf weer terug voor die tijd..
Het eten gaat eigenlijk ook wel goed, ik eet regelmatig, en heb geen last meer van vreetbuien. Maar dat komt ook deels omdat vriendje de weegschaal weer heeft verbannen naar een plek dat ik er niet bij kan. Die weegschaal is anders toch echt nog te gevaarlijk voor mij...
Hoe gaat ie met jou dan HeaRt_woRm?
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Wat is LIO Inderdaad ook wel beter denk ik dat je niet meer op de weegschaal staat
Ik word nou elke week bij mijn psych gewogen, omdat ik aan moet komen, helaas gaat dit erg moeilijk Ik vind het nog te moeilijk om aan te komen! Ook moet ik bijhouden wat ik eet. Maar ik heb in ieder geval een lieve vriend, die er ook wel op let
Ik word nou elke week bij mijn psych gewogen, omdat ik aan moet komen, helaas gaat dit erg moeilijk Ik vind het nog te moeilijk om aan te komen! Ook moet ik bijhouden wat ik eet. Maar ik heb in ieder geval een lieve vriend, die er ook wel op let
Ik vind het nog te moeilijk om aan te komen! Ook moet ik bijhouden wat ik eet. Maar ik heb in ieder geval een lieve vriend, die er ook wel op let
LIO= Leraar In Opleiding....
damn, ik heb me vannacht/vandaag nog iets bedacht dat ik hier nog had willen zetten, maar ik weet het nu niet meer...
Fijn trouwens dat je vriend het ook in de gaten houdt. Dat is toch meestal iemand tegen wie je niet kan liegen, tenminste, mijn vriend merkt snel genoeg dat het minder met mij gaat..
Is er nog een bepaalde grens aan hoeveel je per week aan moet komen?
damn, ik heb me vannacht/vandaag nog iets bedacht dat ik hier nog had willen zetten, maar ik weet het nu niet meer...
Fijn trouwens dat je vriend het ook in de gaten houdt. Dat is toch meestal iemand tegen wie je niet kan liegen, tenminste, mijn vriend merkt snel genoeg dat het minder met mij gaat..
Is er nog een bepaalde grens aan hoeveel je per week aan moet komen?
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Mhz... misschien komt het later nog in je op
Ja inderdaad spannend, maar zal wel goed komen toch
Ik heb niet een bepaald gewicht wat ik per week aan moet komen, maar heb wel een gewicht waar ik naar toe moet
Ja inderdaad spannend, maar zal wel goed komen toch
Ik heb niet een bepaald gewicht wat ik per week aan moet komen, maar heb wel een gewicht waar ik naar toe moet
Een vriendin van me wordt zeer binnenkort opgenomen in een kliniek voor een interne behandeling tegen haar anorexia.
Nu heb ik sinds dat ik weet van haar dat ze anorexia heeft, redelijk wat gelezen erover. Alleen is me helemaal niet duidelijk wat die interne behandeling inhoud. Ik bedoel hoe gaat dat daar in z'n werk?
Ik heb dat ook aan haar gevraagd, maar ook zij wist dat niet precies te vertellen.
Ik heb wel begrepen dat deze behandeling een flink aantal maanden kan duren...
Zijn hier mensen die er meer over weten? Of mss mensen die zelf zo'n behandeling hebben gedaan?
Nu heb ik sinds dat ik weet van haar dat ze anorexia heeft, redelijk wat gelezen erover. Alleen is me helemaal niet duidelijk wat die interne behandeling inhoud. Ik bedoel hoe gaat dat daar in z'n werk?
Ik heb dat ook aan haar gevraagd, maar ook zij wist dat niet precies te vertellen.
Ik heb wel begrepen dat deze behandeling een flink aantal maanden kan duren...
Zijn hier mensen die er meer over weten? Of mss mensen die zelf zo'n behandeling hebben gedaan?
Dream like your going to live forever, live life like your going to die tomorrow!!
ik weet wel wat van deeltijdbehandeling af, en dat lijkt wel wat op intern geloof ik...
Je krijgt daar een eetlijst, waar je je aan moet houden, en daarnaast heb je een aantal therapieën, om met alles om te leren gaan zeg maar..
Ik had zelf creatieve therapie, psychotherapie, psychomotorische therapie, activiteitentherapie, eetdagboek, evaluatie, en dat was het geloof ik..
Anders moet je even via eetstoornis.web-log.nl kijken op een aantal weblogs, daar zitten weblogs bij van mensen die opgenomen zijn (geweest)..
In ieder geval goed van je dat je je zo inleest! Dat zijn de echte vrienden!
Je krijgt daar een eetlijst, waar je je aan moet houden, en daarnaast heb je een aantal therapieën, om met alles om te leren gaan zeg maar..
Ik had zelf creatieve therapie, psychotherapie, psychomotorische therapie, activiteitentherapie, eetdagboek, evaluatie, en dat was het geloof ik..
Anders moet je even via eetstoornis.web-log.nl kijken op een aantal weblogs, daar zitten weblogs bij van mensen die opgenomen zijn (geweest)..
In ieder geval goed van je dat je je zo inleest! Dat zijn de echte vrienden!
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
