Eetstoornissen: Boulimia, Anorexia, BED etc. (Deel4)

CleeJee, ik voel me vandaag wel redelijk.. Ik ben gisteren nog bij een vriendin langsgeweest die in de crisisopname zit, dat heeft wel veel indruk gemaakt, het gaat zo slecht met haar. HAar beste vriendin is anderhalve week geleden overleden aan anorexia, en dat is best schrikken om zo te horen.

Ik had gisteren nog therapie, en daar heb ik veel uitgehaald. Ik wil alles nog te perfect doen, en dat moet ik nu eens los zien te laten. Dus dat is mijn doel voor vandaag

Overleden aan ano.....*slik*
Kan me voorstellen dat die vriendin nu in een crisis zit, heeft zij zelf ook ano dan?

perfectionisme is inderdaad herkenbaar, heeft mijn meissie ook.... merk wel dat ze langzaam aan wel wat losser wordt in dat soort dingen....gewoon stapje voor stapje doen dat soort dingen, meeste kans van slagen, minste kans op terugval!

zij heeft zelf boulimia, met nog een hele hoop andere problemen erbij, oa. automutilatie in ernstige mate....

ouch, dat is inderdaad ook schrikken......en in de crisis opvang is er 24/7 toezicht voor haar?

en die vriendin die overleden is aan ano....dat was echt ook de doodsoorzaak?

ze wordt redelijk in de gaten gehouden, maar ze kunnen de zelfbeschadiging niet verbieden of voorkomen. En ze kan er ook zo even weg als ze wil, dus dan gaat ze naar de EHBO en laat ze het ff hechten. Ze krijgt er wel een time-out voor als het te vaak gebeurt, maar het ziekenhuis belt niet altijd met de GGZ..

Volgens mij is ze echt overleden aan de anorexia. Zo werd het ook wel op de rouwkaart gezet eigenlijk. DAt ze verlost was van het gevecht en alles.

wat lijkt me dat extreem zwaar zeg...iemand af zien glijden met de dood als gevolg...en er gewoon helemaal niks aan kunnen doen...rillingen gaan overm ijn lijf....

die vriendin weet ook vast wel wanneer ze kan automutuleren, oftewel, ze zal het vast doen als ze weet dat ze het daarna kan laten hechten....

ze was gisterne ook weer bezig geweest zei ze, maar dat mocht het team nog niet weten, want dan had ze een time out en ze heeft vandaag juist een belangrijk gesprek...

Ik had kippevel toen ik de rouwkaart las... En soms ben ik bang dat het ook zo gaat eindigen met die vriendin van ons..
Maar ik merkte gisteren toch wel dat het alleen maar een uitlaat voor de paniek en spanningen is. Ze heeft nog steeds wel de wil om door te vechten

Kan me voorstellen dat het je kippenvel geeft ja....brrrrr.....
Dat is juist het probleem, dat zij het als uitlaat gebruikt.....zelfde met ano, voor velen is dat ook een uitlaat voor de problemen.....om zo controle te krijgen/houden....het is nu dus zaak een andere uitlaat te vinden!

Las gister een mooie zin, erg toepasselijk voor personen met een eetstoornis:
"De menselijke geest is zo verslaafd aan controle dat hij zelfs het loslaten van controle onder controle wil houden.""

Ja, hij is wel heel toepasselijk..
Tot die conclusie kwam ik vanmorgen ook nog met mijn vriendje toen ik het over het afvallen enzo had...
Dat is ook eng, ik weet niet waar het stopt, ik wil daar ook controle over hebben...
En eigenlijk moet ik eens een gokje nemen en kijken waar het eindigt

Maar het afvallen is dus nodig om op een gezond BMI uit te komen?
Heb je enig idee hoeveel je af moet vallen theoretisch?

Afvallen kun je onder controle hebben denk ik....je moet het inderdaad proberen en langzaamaan zul je merken hoe je lichaam reageert en aan het eind heb je op een gezonde manier controle!

Ik ben begonnen in de eetgroep en toen woog ik 96 kilo..
een BMI van 25 betekend bij mijn lengte(1m60) een gewicht van 64 kilo...
En ik zit nu iets onder de 89 kilo.

dus ik moet nog 25 kilo, maar ik denk niet dat ik dat ooit haal. Ik wil nog ongeveer 20 kilo kwijt, en dan zie ik wel verder. Maar dat is dus echt een 5 jarenplan

Oké, dat is inderdaad nog wel een aantal kilo's die er af moeten ja.....

Maar het is natuurlijk niet alleen een kwestie van lijnen door minder te eten, ook gezond eten en lichaamsbeweging (sport) helpen mee, maar daar weet jij natuurlijk alles van!

Ik denk dat als je leven stabiel is, dat je dan langzaamaan wel naar dat gewicht toe zal gaan....alleen kan ik me zo voorstellen dat het in zware tijden lastiger wordt omdat dan een eetbui op de loer ligt.....zie ik het zo goed?

((dit blijft trouwens een heel goed topic! goed om ervaringen uit te wisselen en om gewoon even lekker je verhaal kwijt te kunnen! zeker aangezien hier vaak dezelfden komen en er praktisch geen "shit" geschreven wordt!))

Ik merk nu ik meer beweeg, dat ik ineens sneller afval(ik ben er sinds 2,5 week weer echt mee bezig)..
Ik merk ook wel dat ik stabieler ben en ik daardoor minder moeite heb met eten.
Maar ik kan soms nog wel heel jaloers zijn opmensen die zo even 2 kilo in de week afvallen. Ook al weet ik dat ik dat absoluut niet vol kan houden en het niet goed is zou ik soms ook willen dat ik dat had..
_{soms ben ik bang dat iedereen elke keer zoveel afvalt en dat ik dan altijd de dikste blijf}

Vooral die laatste zin kan ik me helemaal voorstellen, dat je je letterlijk en figuurlijk gaat spiegelen aan anderen!

Sterkte in ieder geval....en wees niet te hard voor jezelf!

Doet hier ook pijn ja, zo'n bericht van weer een anorexia-slachtoffer. Het is echt een ellende om je vriendin zo te zien afglijden. Die enorme machteloosheid staat nog in mijn geheugen gegrift... Hoop dat nooit meer te hoeven meemaken.

Ik weet wel dat eetstoornissen het hoogste sterftecijfer hebben van alle psychische klachten, maar toch schrik je elke keer weer van dat soort nieuws.


Laat ik er maar een positief verhaal tegenover stellen: een vriendin van me die ik via de sabn-site heb leren kennen was vanaf juni of juli 2005 opgenomen, is diep gezonken tot het levensgevaarlijke aan toe en had daarom ook een sonde. Maar sinds december is het opeens enorm veel beter gegaan: ze heeft nu veel minder problemen met eten, is op een stabiele manier gegroeid, en werkt aan de achterliggende problemen. Hoewel ze door allerlei andere omstandigheden in ontzettend zwaar weer zit, zet ze nu toch door en de verwachting is dat ze in februari uit het ziekenhuis wordt ontslagen!

@teigan: knap van je dat je zomaar zo open kunt zijn over je gewicht! Met wat voor beweging ben je bezig? Ik denk dat je op dit moment niet zo zeer naar je bmi moet kijken, want dat zegt toch ook niet alles, maar dat je jezelf vooral een target moet stellen waarvan jij het idee hebt dat je jezelf er goed bij voelt. Het is heerlijk om lekker in je vel te zitten en gewoon tevreden te zijn, wat wil een mens nog meer?

Die vergelijkingsdrang is trouwens herkenbaar: bij mijn vriendin zitten ze 's avonds met zijn allen naar 'America's next top model' te kijken met commentaren als 'zij te dik?', als de wedstrijdjury dat over een van die meiden zegt, 'Belachelijk, ze is nog dunner dan ik!'

quote:

Op woensdag 25 januari 2006 15:02 schreef Ami80 het volgende:
Die vergelijkingsdrang is trouwens herkenbaar: bij mijn vriendin zitten ze 's avonds met zijn allen naar 'America's next top model' te kijken met commentaren als 'zij te dik?', als de wedstrijdjury dat over een van die meiden zegt, 'Belachelijk, ze is nog dunner dan ik!'

Dat laatste wordt niet altijd gezegd....in veel ogen van ano's is bijna niemand dunner.

Daarom is het ook zo verdomde lastig als ze zich aan anderen gaan spiegelen (überhaupt gaan spiegelen!)

Wat verschrikkelijk dat dat meisje is overleden aan anorexia zeg
Rillingen lopen ervan over me lijf....

CleeJee, ik bereid me idd voor op een hoop opgekropte emoties en veel janken maar ik hoop dat ik er sterker uit ga komen aan de andere kant en dat ik dan eindelijk gezond en langdurig af kan vallen. Er moet bij mij ook nog een 20-25 kilo af :S Als je het zo neerzet is het echt zoveel dat ik denk dat ik dat nooit ga halen Overal waar ik kom was/ben ik altijd de dikste

Purple, je krijgt mensen om je heen die je waarderen wie je bent, die snappen wat je doormaakt én die je kunnen helpen. Ik weet zeker dat dat heel fijn gaat voelen!

De hele beerput moet leeg, het moet er uit, dat is zwaar, maar dan kan je het (eindelijk?) een plekje gaan geven. Hou dat doel voor ogen!

En ben je echt de dikste? Of denk je automatisch altijd dat je de dikste bent?

Nogmaals:wij hebben hier vertrouwen in je, en jij diep van binnen ook in jezelf!

9 van de 10 als ik ergens kom ben ik wel 1 van de dikste en dat maakt me gewoon ongemakkelijk, alle aandacht gaat ook meestal naar de dunne chickies en dan ga ik weer snacken als ik thuis kom om dat ongemakkelijke gevoel weg te eten.

Mja, voor die beerput ben ik dus wel bang, ik hou erook niet zo van om in het bijzijn van anderen te gaan janken enzo Me grootste probleem was ook altijd bij sociogroep, ik zei eigenlijk nooit wat me echt bezig hield maar dat kan dan niet meer en dat freakt me best wel out

dank voor het vertrouwen

Enig idee wat ik het beste kan doen als er in weze nauwelijks communicatie mogelijk is? Ik heb haar deze week tweemaal gesproken (via de msn nota bene). Ze verveelt zich dood natuurlijk. En er is weinig gesprek mogelijk: als ik leuke dingen vertel dan gaat ze daar niet op in, en als ik haar probeer te steunen dan wordt ze ook boos. Ze is behoorlijk pissig en er is af en toe even geen goed garen mee te spinnen. Ik wil haar hartstikke graag steunen, maar daar krijg ik momenteel de kans niet voor heb ik het idee. Weet nog niet helemaal hoe ik daar mee moet omgaan...

Ami80, ze sluit zich volledig af van iedereen....ook de socio's en mede cliënten zullen dat zo ervaren...dus het is niet alleen jij met wie ze geen contact wil. Dat is mijn idee als ik het zo lees...

Wat je kan doen? Het klinkt hard, maar zo weinig mogelijk contact zoeken....denk dat zij dat alleen maar als last ziet, dus meer haar de kans geven zelf contact op te nemen.... denk dat ze momenteel gewoon even geen steun wil....

purplerose, juist omdat je je onzeker voelt en niet lekker in je vel, straalj e dat uit, en dat kan jongens misschien ook wel afschrikken hoor..

Een vriendin van mij is ongeveer even zwaar als ik nu, maar die zit wel lekker in haar vel, en die komt dus absoluut geen aandacht van jongens te kort..

Dat idee had ik ook al ja: gewoon even mijn kop houden. Maar anderzijds voelt dat heel asociaal, net alsof ik niet achter haar sta. Lekker complex he? Soms zou ik weleens lekker boos op haar willen worden, maar dat laat ik ook maar... lijkt me niet goed en bovendien durf ik het niet aan.

je kan dit toch ook aangeven dat je haar het liefst de volle aandacht wil geven, maar merkt dat ze even heel erg op zichzelf is en jij dit respecteert door even geen contact op te nemen?

iets soortgelijks had ik al gevraagd ja (misschien moet ik explicieter zijn), maar ze wist niet echt wat ze wilde geloof ik: 'kijk maar...'