Eetstoornissen: Boulimia, Anorexia, BED etc. (Deel4)

Nou, laat ik dan de eerste maar zijn

Ben weer terug van vakantie, vriendinnetje ruim 2 weken niet gezien
Gisteren langs geweest en het was nog een beetje hetzelfde met haar geloof ik, weinig nieuws dus. Ze was wel erg gesloten vond ik, nog meer dan normaal, dus misschien komt er nog wat. Helaas vertelt ze dat soort dingen meestal pas als ze voorbij zijn of als het echt niet anders kan (heel irritant). Maar het was wel weer heerlijk om bij haar te zijn natuurlijk!



Verder met mij ook alles goed: ben volgens haar 'asociaal bruin' geworden Lekker uitgerust, dus laat het jaar maar komen!

Hallo bekenden! Leuk weer een nieuwe :-)

Hier alles fijn. Vriendin nog steeds ano-vrij en het gaat persoonlijk met haar ook steeds beter!
Soms nog wel gedachten van haar aan de ano-periode (ze mist soms de controle-kick die ze toen had) maar tot op heden doet ze daar niets mee gelukkig!

Verder eigenlijk geen nieuws meer. Met de rest ook allemaal goed?

KOm ik ook nog maar eens aanwaaien...

Ik heb het druk, maar voel me wel goed eigenlijk, op die stomme studie na dan...
Ik wou dat het af was, weet ook wel dat ik dat zelf moet doen, probeer het ook wel te doen, maar het gaat mij nog niet snel genoeg...

Eten gaat wel, soms heb ik weer een paar dagen een weegschaalobsessie... Maar ik zie wel waar ik uitkom. Ik hoop het komende jaar toch wel weer af te gaan vallen..

Hee Clee, heeft je vriendin haar studie/werk alweer opgepakt? Daar halen mensen namelijk vaak controle uit denk ik, dus als ze dat nog niet heeft (kunnen) doen, en met lege handen staat, dan is het logisch dat ze weleens naar die controle-kick terugdenkt...

@Teigan: klinkt alsof we in hetzelfde schuitje zitten wat de studie betreft. Afstuderen is een kriem!

Als je jezelf nu vergelijkt met zeg een half jaar geleden, ben je dan tevreden? Wat mij wel lastig lijkt is enerzijds te bedenken welke puntjes nog moeten verbeteren en anderzijds de dingen die eigenlijk hartstikke goed gaan te zien en ze voor jezelf 'af te sluiten'.

Hee Ami80! Fijne vakantie achter de rug?
Mijn vriendin is druk bezig met solliciteren voor een nieuwe baan! Het begon een beetje stroef, maar er begint schot in te komen! Dat geeft haar heel veel energie!
Ze is inmiddels ook weer op inval-basis aan het werk, en dat is ook heel goed voor haar!
Kortom: hoopvolle toekomst!
Ze zit ook in de nazorg-groep...daar is ze alleen nog niet tevreden over, omdat de anderen die daar zitten een grote terugval hebben en zij daar eigenlijk niet bij past....het gaat veel te goed met haar!
Mooiste van afgelopen tijd is nog dat ze voor het eerst sinds jaren genoten heeft van Kerstmis: ze hoefte nu eindelijk niet te stressen voor het eten en eindelijk kon ze het dus naar haar zin hebben met kerst!

Ami80, ik ben best tevreden over mijzelf, ik merk alleen nog steeds wel dat mijn gevoelens er niet vaak goed uitkomen, meestal is het een grote uitbarsting, en dan kan ik er weer even tegenaan..

Ik kreeg gisteren van iemand de tip om eens aan haptonomie(of haptotherapie) te gaan denken, en daar wil ik me even over inlezen.

Ik ben blij met mijn leven nu, en hoe ik er in sta. Mijn lijf ben ik nog niet zo blij mee, dat is nog steeds een lege ruimte zeg maar.

Cleejee: Dat had ik ook wel een beetje in de nazorggroep, met mij ging het ook beter dan met de rest, nog steeds heb ik dat wel een beetje met de mensen over wie ik nog wat hoor die bij mij in de groep zaten. De meesten zijn tochnog steeds bezig met behandelingen en dergelijke.

@Clee: klinkt fantastisch, echt super. Ik kan me het wel voorstellen hoor, omdat ze eigenlijk een buitenbeentje is. Op zich wel goed als ze constateert dat ze er eigenlijk niet meer bij hoort, want dat maakt het makkelijker om achter je te laten. Bovendien kan ze nu natuurlijk wel bekijken hoe het komt dat die anderen een terugval hebben gehad, zodat ze daar zelf voor kan waken. Ik weet niet of ze de afgelopen tijd weleens een behoorlijke tegenslag heeft gehad, maar zo'n tegenslag is natuurlijk een echte testcase.

De vakantie was 'supercalifragilisticexpialidocious'! We hebben echt veel leuke dingen gedaan: natuurparken bezocht, natuurlijk Disneyworld bezocht, gekanood tussen de crocs, mooie zonsondergangen gezien (maar dat was natuurlijk helemaal niks in m'n eentje), lekker gezwommen en uitgerust. Kortom, ik kan er wel weer even tegenaan! En dat is ook wel nodig, want ik heb het retedruk!

@teigan: je lijf een lege ruimte? Dat klinkt bestwel complex, begrijp ook niet helemaal wat je ermee bedoelt. Denk je dat het ook nog een kwestie van wennen is, of ben je er gewoon nog niet tevreden over? Wat het uiting geven aan je gevoelens betreft denk ik dat dat al een heel stuk beter gaat dan een jaar geleden: je bent al superver gekomen! Het lijkt me niet reeel te verwachten dat je nu opeens gewoon je gevoel zult kunnen laten stromen, want zoiets moet echt groeien. Misschien dat je je gevoelens wel in kleine porties kunt proberen te tonen aan een enkel persoon die je echt vertrouwt, je vriendje bijvoorbeeld??

Hai, weer even een kleine update van mij

Ik heb me gister telefonisch aangemeld voor een intake gesprek bij de Poli- en Deeltijdkliniek Eetstoornissen Rotterdam en krijg een brief binnen wanneer ik moet komen voor het gesprek om te zien welke therapie het beste bij me gaat passen

Ik hou jullie op de hoogte

Goed te horen dat het zo goed gaat met de meeste van jullie

Hey purple, goed te horen joh! Je gaat 2006 dus goed beginnen!
Wat hoop je bij de kliniek te bereiken?

Hopelijk dat ik mijn eten onder controle kan houden en dat eten ook niet zo een grote invloedt heeft op mijn denken, het obsessieve aan eten denken. Me lichaam beter kan accepteren zoals die nu is, voor mij is mijn gewicht en eten dus het meest gevoelige punt dus dit gaat absoluut emotioneel heel zwaar zijn. Hoop aan me algehele zelfbeeld te kunnen werken want ik wil weer kunnen werken en gezonde relaties aangaan.

Oké, dan is normaal eten, of het eten normaal vinden een eerste stap.
Pas daarna kun je verder gaan met jezelf.....
Kan zware periode worden, maar meeste kracht kost het nog om de stap te zetten, en dat heb je maar mooi gedaan!!!
Heel veel succes, en je kunt altijd je verhaal hier kwijt!

purplerose: dat klinkt heel goed joh, mooi dat je die stap in ieder geval al gezet hebt. Met de juiste therapie kun je je doelen echt wel bereiken hoor...


Ami80: Het is een soort van dat ik mijn lichaam probeer te negeren ofzo. Ik wou dat het er niet was, en ik besteed er ook niet veel aandacht aan. Ik zou ook niet kunnen zeggen hoe mijn lichaam "voelt".... Het is heel moeilijk om onder woorden te brengen...
Misschien maakt dit het wat duidelijker. Je kunt je soms heel bewust zijn van je lijf, waar je op ligt, hoe je je handen hebt, waar je voeten liggen enzovoorts... Dat heb ik dus echt bijna nooit, ik voel wat ik met mijn handen doe, en daar houdt het zo ongeveer op

Teigan: ik snap precies wat je bedoeld. Eigenlijk doen veel ano patiënten dat met eten: gewoon het gevoel dat je eet uitschakelen, het is een handeling, je denkt er niet bij na, kan er dus ook niet van genieten.

Teigan: enig idee hoe je je lichaam kunt leren accepteren en (wellicht ooit) waarderen?

Dankje!

Ik hou jullie op de hoogte

Ik snap 'm ja, goed uitgelegd! Maar dan is het de vraag of je dat bewustzijn wel WIL hebben. Als je dat zou willen dan zul je jezelf er waarschijnlijk op bepaalde momenten bewust van moeten MAKEN. Expres aandacht besteden aan wat je op dat moment voelt. Is het ook eng om je lichaam te voelen?

In het voorbeeld van CleeJee herken ik niet zo veel. Wel weet ik dat AN patiënten ook weer moeten LEREN luisteren naar hun lichaam. In de meest duidelijke vorm is dat het herkennen van hongergevoel.

Weet wel dat mijn vriendin het eten puur als een emotieloze activiteit beschouwde, erg dus ook geen emoties bij kon en wilde voelen, het dus ook niet lekker kon vinden.
Ja, het hongergevoel is wel helemaal verdwenen, dat klopt, en als dat terugkomt is dat héél vreemd!

Interessant Clee! Bij de mijne is het bepaald geen emotieloze activiteit: er komt een hoop onderhuidse frustratie bij kijken heb ik het idee. Frustratie die natuurlijk geblokkeerd wordt. Maar ik kan niet in haar koppie kijken natuurlijk, dus zeker weten doe ik het niet.

Een (andere) vriendin van me met AN heeft vorige week haar psycholoog en ouders in vertrouwen genomen en verteld wat er dwars zit, dus die heeft een flinke stap genomen en dat gaat de goede kant op heb ik het idee! Reden voor een klein feestje hier dus!

Ik weet nog niet hoe ik dit moet gaan oplossen CleeJee.

Ik heb toen ik klein was eigenlijk geleerd dat je emoties ver moet wegstoppen, en ik weet nog steeds niet goed hoe ik ermee om moet gaan, vooral niet in combinatie met mijn lijf.

Vandaar dat afvallen de laatste tijd een strijd is. Als ik wat afval, dan wordt ik daar bang door, en ga ik weer meer eten zodat ik weer wat aankom...
Ik mag nu dus ook niet meer zien wat ik weeg, mijn vriendje gaat het bekijken en in de gaten houden.
Ik ga nog steeds niet goed met emoties om, soms komen ze er in een keer uitknallen, en dan ben ik heel onredelijk. Daarna is het ook weer "goed" zeg maar. Vandaar dat ik ook aan haptotherapie zat te denken.
In februari is er in het UMCG een dag over eetstoornissen met oa. een lezing van een haptotherapeute over hoe zij haptotherapie gebruikt bij mensen met een eetstoornis.

Ik denk datik daar eens naartoe ga en kijken of het iets voor mij lijkt

Teigan, herkenbaar dat 'emoties wegstoppen'.
Mijn vriendinnetje heeft dat ook heel erg, is opgevoed met de gedachte "problemen binnenhuis houden, buitenwereld is niet te vertrouwen".
Ik merk dat zij steeds iets losser komt, het heeft tijd nodig, veel tijd, en die geef ik haar!

Ik merk ook wel dat het verandert, maar ik zou in dat opzicht nog wel een steuntje in de rug kunnen gebruiken. Vandaar dus misschien mijn keuze voor haptotherapie.

Maar eerst deze therapie nog maar afmaken.

Ik merkte dit weekend het verschil weer heel erg met een jaar geleden.. Ik neem zelf weer initiatieven om dingen te gaan doen, en ik ben gisteren wezen skaten en ik stond veel zekerder op de skates, en dat was een gaaf gevoel..
Sowieso is skaten wel ontspannend..

Mijn vriendinnetje had dit weekend ook weer een mijlpaal: we hebben samen gegeten bij de Mac :-D

en o ja, vrijdag is ze weer voor het eerst gaan sporten (aerobics)

Slechte dagen weer, walg van mezelf als een bezetene en maar door blijven eten Wil alle vette plekken van me lijf snijden, vooral me buik en maag gedeelte...bleghh

Heej meisje, daar schiet je niet veel mee op hoor, het geeft zo'n bende, alles wegsnijden..

Ik snap het gevoel wel, ik heb het ook wel eens gehad, maar het helpt meer om een beetje lief voor jezelf te zijn hoor, ga eens lekker douchen, met een lekker douchegelletje, of ga lekker scrubben, maskertje ofzo.

Dan voel je je gelijk een stukje beter, en dan is de drang om te eten vast ook wel minder..

Btw, drink je wel genoeg op een dag? En wat eet je normaal?

Heej, hou je taai..