Eetstoornissen: Anorexia, Boulimia, BED etc. (Deel 3)

Bij m'n vriendin is er op het moment geen doorkomen aan: ze had gisteren een gesprek met de psych die kennelijk wilde benadrukken dat het niet goed is om niks te doen. Daarom kwam ze naar eigen zeggen behoorlijk chaggie thuis en heb ik het onderwerp maar even laten rusten en hebben we er een leuke avond van gemaakt. Helemaal goed, super gezellig! Maar aan de andere kant is het niet goed om het onderwerp te laten rusten: er moet inderdaad iets gebeuren om haar te dwingen zich bewust te worden van de situatie.

Nu zit ik een beetje met het volgende dilemma: moet ik koste wat kost het onderwerp naar boven halen en een fel uitpakken dat ze er te naief mee bezig is, of haar er zelf mee laten komen in de hoop dat ze dan opener reageert? Eigenlijk kan het zo niet langer: dit moet een keer fout gaan en dat ogenblik ben ik natuurlijk liever voor. Dus tja, wat te doen: forceren of laten rusten?

Forceren werkt averechts. Laten rusten is helemaal niet goed. Ik begrijp ook niet waarom je deze vraag stelt. Ik neem aan dat je zelf wel weet wat je moet doen. En als je vriendin echt naief blijft kan je haar voor een keuze stellen: genezen en verder met jouw... of niet genezen en dan zonder jouw. De eerste optie is gevaarlijk, want je houdt van je meisje als dat wederzijds is dan wilt ze er wel aan werken. Hoop ik voor je. Tis moeilijk te beoordelen als je iemand niet kent... Maar probeer de gulle middeweg.... Succes en hoop voor je dat je meisje haar problemen onder ogen ziet en in gaat zien dat ze echt een goede aan je heeft. Veel complimenten en praten over haar problemen kunnen dat "forceren".

quote:

Op vrijdag 16 september 2005 10:28 schreef Ami80 het volgende:Nu zit ik een beetje met het volgende dilemma: moet ik koste wat kost het onderwerp naar boven halen en een fel uitpakken dat ze er te naief mee bezig is

waarom meteen fel uitpakken en verwijten maken?
als je m.i. een ding niet moet gaan doen is haar fel benaderen en boos worden.
Ik zou benadrukken dat je je zorgen maakt, je om haar geeft, en NIET dingen gaan forceren,
dat werkt averechts.
Verder zou ik als je dat al doet niet door blijven zeiken dat ze moet gaan eten, dat hoort iemand met een eetstoornis nml gemiddeld zo'n 5 keer per dag en werkt(e bij mij iig) niet.

Tot noch toe ben ik heel behoedzaam met haar omgegaan: steunen, steunen en nog eens steunen. Dat ik niet moet gaan lopen zeiken over bijvoorbeeld het eten dat weet ik natuurlijk ook wel, en dat ligt ook niet in m'n karakter. Ik praat er ook wel met haar over, maar probeer het niet het voornamelijkste gespreksonderwerp te laten worden, want daar word je ook gek van. En ik ben haar partner, niet haar therapeut. Alleen komen de adviezen/opmerkingen die mensen nu tegen haar zeggen op dit moment niet meer binnen, in tegenstelling tot toen haar anorexia nog niet zo ver was gevorderd. Ze kan er niks mee, dus je kunt je voorstellen dat dat zorgen baart. Er móét wat gebeuren, dus vandaar mijn vraag. De gulden middenweg die tot nog toe altijd de juiste was lijkt niet echt meer te werken.

Maar goed, niet forceren dus. Enig idee wat ik dan nog kan proberen om haar bewust te maken van het feit dat het nu echt de verrkeerde kant op gaat?

Haar een schop richting deze forum geven of zo? Als dat nog niet gebeurd is.

even tvp'tje.....

heb even niet zoveel zin om iets te schrijven, voel me echt ongelooflijk klote....

gisteren mijn verjaardag gevierd voor "vrienden"... En uiteindelijk kwamen er wel 2 opdagen(met hun vriendin).............
De rest heeft gewoon niets latn horen of stuurde ff een vaag sms'je dat ze niet konden komen...
Mijn nachtmerrie kwam dus tot leven..

*Knuffel*

Ik vier m'n verjaardagen al sinds ik 15 werd niet meer, en daarvoor maar 2 keer sinds ik 9 werd. Jij hebt tenminste nog 2 vrienden, toch, moet je maar denken.

Meid, wat jammer voor je! En wat een eikels van vrienden, sorry dat ik het zeg. Ik heb zelf vroeger ook een tijdje zo'n vriendengroep gehad waar je niet van opaan kon en ik ben daar op een gegeven moment gewoon minder aandacht aan besteden, want zo zit ik niet in elkaar. Ik ben op dansles gegaan waar ik nieuwe mensen leerde kennen (al een hele tijd geleden) en tussen hen zitten nog steeds mijn twee beste vrienden.
Wat ik dus wil zeggen: vertrouw in jezelf dat je een leuke meid bent en ga eens op zoek naar mensen die je echt waarderen en van wie je echt opaan kunt. Want soms zit je gewoon in een vriendencirkeltje waar je in terechtgekomen bent zonder dat je er echt tussen past. Dat had ik dus en ben blij dat dat nu totaal niet meer het geval is.

Knuffel!

Ami80: hoe is het met de intakes afgelopen van je vriendin?

Teigan: ik zou nu heel goed gaan nadenken voor wie je je verjaardag eigenlijk viert...als het jezelf elk jaar alleen maar pijn doet dat er minder mensen komen dan je gehoopt had en dat degenen die niet kwamen óók nog vage smoezen hadden, zou ik volgend jaar dit doen: je verjaardag lekker niet voor anderen vieren en er gewoon zelf een leuk dagje van maken met 1 of 2 échte vrienden!

Ik heb vandaag een lijstje vast gesteld en alle hoeveelheden een beetje verhoogd, van wat ik ga eten.
Dit lijstje lijkt een beetje qua opbouw op het lijstje dat ik een jaar geleden van de diëtiste kreeg.
Het kan best dat sommigen het weinig vinden, maar voor mij is het een stap voorruit. Zeker omdat ik zo meer vitamines binnen krijg. Het enige waar ik ontevreden over ben zijn de hoeveelheden brood. Ik vind dat dat wel meer mag, maar kan het nergens in proppen omdat ik van mezelf weet dat ik het niet allemaal zal kunnen wegkrijgen. Dit ligt ook een beetje aan het feit dat ik op school op de een of andere manier niet graag brood eet. Ik eet sowieso niet graag als er mensen bij zijn, omdat ze vaak geneigd zijn me de hele tijd in de gaten te houden ivm met mijn eetstoornis. Ook al heb ik nu ong. 5 maanden niet meer overgegeven (of meer, ik weet het niet precies meer) en niet gelijnd... Dan nog word er op school vaak naar me gekeken als ik wat eet. Soms hoor ik ook mensen zeggen van ''oohhh kijk! Ze eet weer!'', ik trek me er niet veel van aan, laat ze maar lekker praten , alleen eten wordt er niet leuker op. Vooral brood eten niet, omdat ik het niet zo snel weg krijg als anderen en ik er langer over doe. Het is al een hele voorruitgang dat ik om 12 uur op school wat van brood zal gaan eten.

Dit is het lijstje:

'S ochtends:
- 1 glas melk
- 2 sneetjes brood met beleg
- wat fruit

Tussendoortje:
crackertjes, fruit, liga oid.

'S middags:
- 1 boterham, bruin bolletje oid, met beleg
- Drinken naar keus

Tussendoortje:
Fruit

'S avonds:
- Gewone warme maaltijd
- Dinken
- Fruit

Dit is de lijst die je in de eetstoornis kliniek krijg (B-lijst)

sochtends: 2 boterhammen, glas melk, thee/koffie

Tussendoor: sultana, of liga, of belegde cracker, of stroopwafel, of 2 koekjes, wat je wilt.

Lunch: 2 boterhammen, cracker met beleg, 2 melk, thee/koffie

Tussendoor: weer hetzelfde, gewoon 1 tussendoortje, melk

avondmaal: 70gr rijst/pasta, of aardappelen, stuk vlees, 200gr groente, saus of jus, 150ml toetje

Tussendoor: weer een tussendoortje kiezen, melk

Ohnee nou vergeet ik wat!! er zijn nog 2 fruitmomenten, om 14.30 en om 20.00 stonden die op de lijst.

Dan is die van mij toch niet zo geweldig... Of wel .

Nee....je mist 1 boterham en een cracker bij de lunch.

Plus 2 tussendoortjes...en melk/yoghurt.

Cleejee, ik zit er wel over na te denken om zoiets te gaan doen...

Ik heb me er nog een tijd rot over gevoeld dit weekend, maar nu ben ik gewoon blij met de mensen die wel zijn geweest, en de mensen die echt gewoon niet konden, maar er zeker wel voor mij zijn.....
en die moet je koesteren....

Angel20 mijn eetlijst was zelfs nog uitgebreider. Ik moet 6 boterhammen verdeelt over de dag eten... Vult altijd wel lekker goed, bij mij hielp dat snoepvreetmomenten tegen te gaan..

'S ochtends:
- 1 glas melk
- 2 sneetjes brood met beleg
- wat fruit

Tussendoortje:
crackertjes, fruit, liga oid.

'S middags:
- 2 boterhammen, bruine bolletjes oid, met beleg
- Cracker
- Drinken naar keus

Tussendoortje:
Fruit

'S avonds:
- Gewone warme maaltijd
- Dinken
- Fruit

- Tussendoortje
- Melk

Zoiets zou het dan worden.. Dat andere tussendoortje kan ik nergens kwijt. Anyway, ik wil het eerst proberen zoals het op m'n lijst staat en dan bouw ik het verder op als alles goed gaat .

Teigan: dat klinkt goed! Weet dat eetstoornis een (negatieve) controle-ziekte is....je haalt veel voldoening uit controle.
Probeer dan eens controle te hebben over wat jij wil op gebied van vrienden en verjaardagen enzo...bepaal zelf wat jij wil en zorg er zo voor dat het écht zo wordt als jij wil, zonder pijn!

Het is lastig, alles te doen zoals ik wil...
Ik weet niet precies wat ik wil, wie ik ben enzo.

Mijn eetstoornis en alles erachter is een hele tijd mijn "ik" geweest.... En nu heb ik meer ruimte voor mijzelf, ik heb het opgevult door weer veel boeken te lezen, maar dat is niet de oplossing...
Ik wil iets beters gaan doen, maar wat het is en hoe ik dat moet gaan doen weet ik niet..

Mijn studie loopt niet echt goed, ik zit vast in het onderzoeksgedeelte, en moet van mijn begeleider nu maar eerst aan mijn verslag gaan typen... En dat wil ook niet lekker...

En op zo'n moment merk ik dathet heel makkelijk is om terug te glijden in mijn eetstoornis. Ik zie het mis gaan, maar vind het moeilijk in te grijpen.. Het is voor mij al heel wat dat ik er nu een soort van overzichtje over heb zeg maar, door het hier neer te zetten..... Dat geeft mij in ieder geval weer moed..

Het van je af tikken of schrijven werkt vaak heel verhelderend....herkenbaar!

Ik snap het dat je nu je ineens 'eetstoornis' vrij bent, erg makkelijk terug kan glijden in het 'vertrouwde'...

je hebt nu een overzichtje, dat is het begin.....

en het is herkenbaar, zoeken in het leven wat je nou eigenlijk écht wil, wat je écht gelukkig maakt...weet dat veel mensen zoeken, sommigen blijven hun hele leven zoeken, dus gun jezelf de tijd...

Iemand er behoefte aan om te weten wat ik eet als persoon zonder anorexia of andere eetstoornis? ik heb 't voor mezelf een tijdje bijgehouden dus ik weet 't redelijk nauwkeurig

quote:

Op dinsdag 20 september 2005 10:50 schreef teigan het volgende:
Mijn studie loopt niet echt goed, ik zit vast in het onderzoeksgedeelte, en moet van mijn begeleider nu maar eerst aan mijn verslag gaan typen... En dat wil ook niet lekker...

Hoe herkenbaar! Zit in precies hetzelfde schuitje, dus ik ben ook maar aan het typen gegaan!

Je hebt nu inderdaad meer ruimte om jezelf te ontplooien, om te beseffen wat je nu eigenlijk echt leuk vindt: cultuur, psychologie, dieren, een sport, iets creatiefs, of misschien wel reizen? Maar doe het wel voor jezelf, want eetstoornispatienten schijnen nog weleens geneigd te zijn heel zorgzaam te worden en te vluchten in het helpen van anderen. Dat zie ik ook bij mijn vriendin. Je kunt gewoon eens iets nieuws proberen. En als het niks voor je is dan stop je er toch gewoon weer mee! Op die manier kan je ook beter jezelf leren kennen.

@CleeJee: over de intake is verder nog niks bekend: na het tweede gesprek zou ze worden teruggebeld in ongeveer een week, maar tot nu toe niks vernomen. Dat is wel irritant, want je zit nu echt zo te wachten op wat gaat komen, dus dat maakt het nemen van een beslissing ook minder dringend voor haar.

@Ami80: ja, inderdaad zit je nu helemaal in dde stress natuurlijk.....zwaar verrot.....
wat voor beslissing moet ze precies gaan nemen dan?

quote:

Op dinsdag 20 september 2005 11:50 schreef Ami80 het volgende:

[..]

Hoe herkenbaar! Zit in precies hetzelfde schuitje, dus ik ben ook maar aan het typen gegaan!

Je hebt nu inderdaad meer ruimte om jezelf te ontplooien, om te beseffen wat je nu eigenlijk echt leuk vindt: cultuur, psychologie, dieren, een sport, iets creatiefs, of misschien wel reizen? Maar doe het wel voor jezelf, want eetstoornispatienten schijnen nog weleens geneigd te zijn heel zorgzaam te worden en te vluchten in het helpen van anderen. Dat zie ik ook bij mijn vriendin. Je kunt gewoon eens iets nieuws proberen. En als het niks voor je is dan stop je er toch gewoon weer mee! Op die manier kan je ook beter jezelf leren kennen.

ik voel me altijd zo schuldig als ik aan iets begin, en het lijkt me dan toch niks en dan haak ik weer af....
ik vind dat zo slap van mezelf dan, dus daar ben ik ook huiverig voor...(goh, hoezo perfectionisme... )

Maar wat balen dat jullie nog niets weer gehoord hebben, als het langer dan een week is gewoon bellen hoor.... Dan snappen ze misschien dat er wat druk achter zit....

Ennuh, ik heb net weer 5 pagina's bji mijn begeleider gedropt, had ik weer verbeterd, eens kijken of het nu ongeveer is wat ze wil...

Ik herken het ook....zit momenteel ook beetje vast in mijn onderzoeksgedeelte van mijn scriptie.

En steeds die druk van studie, en op tijd inleveren van opgaven..werkt niet echt bevorderlijk voor mijn eetstoornis.