Waarom voelen mensen zich standaard niet kiplekker?

quote:

Op vrijdag 22 juni 2007 23:38 schreef NaaiHard-DieHard het volgende:

[..]

Zulke reacties quoten is gewoon leuk .
En nu maar is lezen .

wat een lading Bcrap
Mensen die zich niet kiplekker voelen, zij niet bezig met hun doelen te bereiken, punt.

Een lading Bcrap? Wat is je onderbouwing?

En een doel hebben is zeker belangrijk. Omdat je verstand dan constructief bezig is! Het verstand wordt gebruikt door JOU als een instrument om een doel te bereiken! En niet andersom. Als je geen doel hebt zal je verstand nutteloos doorratelen en zal het jou gaan gebruiken ipv andersom.

Maar het hebben van een doel is dus een manier om je verstand richting te geven, het te gebruiken, maar wat gebeurt er als je je doel bereikt...? Ben je dan automatisch enorm gelukkig? Als je altijd rijk wilde zijn en 20 jaar later heb je dit doel bereikt, ben je voor de rest van je leven automatisch gelukkig?

Dit is ook wat waarschijnlijk bedoeld word met "Er is geen weg naar geluk, geluk is de weg".

Jouw opmerking past eigenlijk heel goed in mijn verhaal, dus misschien is het helemaal niet zo'n Bcrap....

quote:

Op vrijdag 22 juni 2007 19:32 schreef SilverGun het volgende:

[..]

2001 A Space Oddyssey al eens gezien? Gaat precies over dit onderwerp

Crap, dan heb ik dus de hele punt van de film gemist

Misschien eens vaker dan 1 keer kijken, had hem in HDTV trouwens... vreselijk mooi voor die tijd. Maar ik dwaal af, leuk verhaal van popcp Food for thought (ironisch he)

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 16:09 schreef Probably_on_pcp het volgende:

...

Nice! Toch wel mooi die evolutietheorie, veel breder toepasbaar dan Darwin zelf ooit had kunnen bedenken En inderdaad, we vinden onszelf veel te belangrijk, onze geest is het meest arrogante wat er bestaat helaas...

onnodige topic kick

En weer open na overleg

let even met het reageren op het feit dat sommige posts al 2 jaar oud zijn

Maar als je je echt beseft dat je helemaal niks bent, hoe kan je dan een doel in je leven hebben? Waarom zou je dan nog ergens voor willen vechten en waarom zou het dan nog zin hebben om uberhaupt in leven te blijven?

Ik denk dat het feit dat we dagelijks bezig zijn dit te ontkennen we ook juist gelukkiger kunnen worden?

^{Edit: Bovenstaande post niet gelezen, ach ja}

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 15:26 schreef pberends het volgende:
Waarom voelen mensen zich standaard eigenlijk niet gewoon kiplekker? Zelfs als mensen gezond zijn en een redelijk normaal leven hebben dan voelen ze zich vaak nog niet kiplekker. Waarom is dat zo? Waarom moeten we massaal aan de alcohol en soms drugs gaan om ons eindelijk eens goed te voelen? Of voel jij je wel meestal kiplekker?

Hoezo moeten we aan de alcohol en drugs? Dat snap ik ff niet.

Verder laat je, depressie (en andere situaties waarbij het geestelijk welzijn niet optimaal tot zeer slecht is) buiten beschouwing?

Maar ik ken wel een hoop mensen die zich altijd wel vrolijk en goed voelen (afgezien van af en toe een ochtendhumeurtje, of een slechte dag), althans; ze laten niet merken dat ze zich niet 'kiplekker' voelen.

quote:

Op zondag 1 juni 2008 20:41 schreef Hoi_Piepeloi het volgende:

[..]

Hoezo moeten we aan de alcohol en drugs? Dat snap ik ff niet.

Alcohol en drugs laten ons de realiteit vergeten. Net zoals verliefdheid, muziek, een goeie film, etc. Alle dingen waardoor we even ergens in meegezogen worden en niet hoeven na te denken zijn zaligmakend. Als je verliefd bent lijkt alles vanzelf te gaan, en maak je nergens zorgen over, vooral in het prille begin. Ineens lijkt alles wel te overzien, en ondergeschikt. Dat is geluk.

quote:

Op zondag 1 juni 2008 20:55 schreef Batsnek het volgende:

[..]

Alcohol en drugs laten ons de realiteit vergeten. Net zoals verliefdheid, muziek, een goeie film, etc. Alle dingen waardoor we even ergens in meegezogen worden en niet hoeven na te denken zijn zaligmakend. Als je verliefd bent lijkt alles vanzelf te gaan, en maak je nergens zorgen over, vooral in het prille begin. Ineens lijkt alles wel te overzien, en ondergeschikt. Dat is geluk.

TS laat het overkomen alsof wij ons allen aan de drugs en alcohol vergrijpen omdat we ons niet kiplekker voelen, dat bedoelde ik meer. Zette het wat vaag neer .
En mijn ervaring met alcohol, vooral wanneer ik echt een bakkie te veel op heb, is dat ik me juist erg bewust ben van de realiteit (mekken over alles wat me niet lekker zit en dan ook echt hysterisch).
Vandaar dat ik ook nooit meer te veel drink

quote:

Op zondag 1 juni 2008 21:22 schreef Hoi_Piepeloi het volgende:

[..]


En mijn ervaring met alcohol, vooral wanneer ik echt een bakkie te veel op heb, is dat ik me juist erg bewust ben van de realiteit (mekken over alles wat me niet lekker zit en dan ook echt hysterisch).
Vandaar dat ik ook nooit meer te veel drink

Waarschijnlijk omdat je door de alcohol "losser wordt". Je verstand heeft minder controle over je. Daardoor wordt misschien de deur naar je onderbewustzijn losgezet en komen allerlei onderdrukte gevoelens naar boven.

quote:

Op zondag 1 juni 2008 20:55 schreef Batsnek het volgende:

[..]

Alcohol en drugs laten ons de realiteit vergeten. Net zoals verliefdheid, muziek, een goeie film, etc. Alle dingen waardoor we even ergens in meegezogen worden en niet hoeven na te denken zijn zaligmakend. Als je verliefd bent lijkt alles vanzelf te gaan, en maak je nergens zorgen over, vooral in het prille begin. Ineens lijkt alles wel te overzien, en ondergeschikt. Dat is geluk.

Ik zou zeggen dat alcohol en drugs de grip van het verstand op onze werkelijkheid verzwakt. Je verstand heeft minder controle over je en je leeft meer in het nu. Tuurlijk is er ook nog een chemische component. Deze chemische component zorgt ervoor dat je je goed voelt, zo goed dat je "echte" realiteit, die van je verstand, er even niet toe doet. Je ervaart meer in het nu, ipv dat je je ervaringen evalueert met je verstand.

Dit zie je vaak ook bij een zonsondergang bijvoorbeeld. Wanneer je naar de zonsondergang kijkt, zul je deze in eerste instantie ervaren in het nu en nemen voor wat het is. Het overdondert je als het ware. Je bent even sprakeloos, of beter gezegd, je verstand is even sprakeloos.
Dit gevoel van verwondering over iets moois als een zonsondergang verdwijnt zo gauw je verstand er een evaluatie van gaat maken. Er wordt een etiketje opgeplakt door het verstand, bijv. "mooi" of "prachtig". Zo gauw je verstand de ervaring evalueert en beoordeelt aan de hand van een abstract begrip als "mooi", dat is het moment dat je je zelf weer verliest in de abstracte wereld van gedachten en niet meer de wereld als "vol" zult ervaren.

Verliefdheid is verder ook een mooi voorbeeld van hoe het kan zijn wanneer je voorbij gaat aan je verstand. Bij verliefdheid is het volgens mij ook niet zo zeer dat er zomaar 1 of ander hormoon vrijkomt, waardoor je je goed voelt, maar het goede gevoel komt ook doordat het verstand als het ware wordt beziggehouden met maar 1 ding, 1 heel positief iets nl. die hele leuke persoon in je leven. Alle andere zaken doen er even niet toe en doordat het verstand zich niet bezig houdt met deze zaken, ben je vrijer van je verstand. Het blijft niet eindeloos doorratelen over allerlei verschillende dingen, het wordt als het ware onder controle gehouden omdat je je op 1 positief iets richt.

nalezen

Als dit kiplekker is, hou het dan maar.