Misverstanden

Om Dingen die je pas jaaaaaaren later begrepen hebt 21 niet te vervuilen hier maar verder.

Tsjernobyl was niet de grootste kernramp tot dan toe:

Ongeveer 30 jaar voor de ramp in Tsjernobyl, op 20 september 1957, is in het zuiden van de Oeral een tank met 80 ton radioactief afval geëxplodeerd; daarbij kwam radioactiviteit vrij met een waarde van 20 miljoen curie, een veelvoud van de hoeveelheid in Tsjernobyl.
Het grootste deel daalde neer op het terrein van de kerncentrale zelf, de rest werd door de toen waaiende zuidwestenwind over een 300 kilometer lang en 70 kilometer brede strook land – het zogenaamde ‘Oeralspoor’ – verstrooid; tot op de dag van vandaag wordt dit terrein door militairen bewaakt.
De rest van de wereld hoorde pas in 1990 van dit ongeluk.
Dat het zo lang geheim kon blijven, lag in de eerste plaats aan de windrichting – de vlakbij gelegen stad Osjorsk lag onder de wind, de mensen konden er blijven wonen – vervolgens aan het feit dat het gebied zo sdunbevolkt was – op de 20.000 vierkante kilometer van het ‘Oeralspoor’ woonden slechts 10.000 mensen, die zonder dan het veel opzien baarde, konden worden geëvacueerd – en ten slotte aan het befaamde vermogen van dictaturen om vervelende dingen geheim te houden.
De kerncentrale en de stad Osjorsk waren op geen landkaart te vinden en zelfs in 1990 nog, toen men het ongeluk van regeringswege al had bevestigd, verzweeg men nog altijd de plek waar het had plaatsgevonden.

Bron: ‘Tschernobyl war nich de grösste Nuklearunfall’, Die Welt, 1997

Diezelfde kernramp heeft de gezondheid van mensen ook niet tot ver buiten de Oekraïne geschaad:

De radioactiviteit die uit de Oekraïne tot in Duitsland doordrong, had op geen enkel moment een hogere waarde dan die die we toch wel binnenkrijgen door radioactieve mineralen in ons eten, edelgassen (radon) of hoogtestraling.
De gemiddelde stralingsdosis die een mens in Duitsland per jaar letterlijk ‘uit de natuur’ krijgt, ligt rond 200 millirem per jaar, in de bergachtige gebieden iets hoger, aan de kusten van de Noord- en de Oostzee iets lager.
Daarbij komen nog enkele tientallen millirem per jaar door röntgenstralen, plus 1 tot 2 millirem per jaar door kerncentrales, in totaal in 80 levensjaren ongeveer 24.000 millirem.
Vergeleken met deze belasting is de door het ongeluk veroorzaakte stralingsbelasting na Tsjernobyl voor de inwoners van Duitsland nauwelijks van enige betekenis geweest.
Een in 1986 geboren baby krijgt in zijn hele leven, afhankelijk van waar hij woont, 1000 tot 4000 millirem extra.
Wie zijn kinderen voor dergelijke stralingsdoses wil behoeden, hoeft slechts af te zien van één vliegreis (hoogtestraling) of het kind minder vaak naar de kelder te sturen om bier te halen (radon).
Over Tsjernobyl hoeft het kind zich geen zorgen te maken.
Zo was Tsjernobyl door de hysterie van de media op gang gebrachte vernietigingsactie van voedingsmiddelen ook inconsequent en overbodig.
Uitzonderingen als bepaalde paddestoelen en wil daargelaten, is de stralingsbelasting van levensmiddelen in onze contreien ver onder de grenzen gebleven waarboven schade voor de gezondheid zou kunnen onstaan.

Bron: B. Müller-Ullrich, ‘Medienmärchen – Gesinningstäter im Journalismus’, 1996

De Kanaaltunnel is niet de langste spoorwegtunnel te wereld.

De langste spoorwegtunnel ter wereld is de in 1988 geopende Saikantunnel in Japan die de eilanden Honshu en Hokkaido met elkaar verbind; hij is 54 kilometer lang, de Kanaaltunnel onder het Nauw van Calais is 4 kilometer korter.
De langste autotunnels gaan door de St. –Gotthard in Zwitserland (16 kilometer) en door de Arlberg in Oostenrijk (14 kilometer).
De langste tunnel ter wereld is noch voor auto’s noch voor treinen bedoeld, maar voor water: de 4 meter brede, tussen 1937 en 1944 aangelegde waterleidingtunnel tussen New York City en West-Delawarel deze is 169 kilometer lang.

Bron: H. Saitz, ‘Tunnel der Welt – Welt der Tunnel’, 1988; ‘Guinnes Book of Records’, 1996

Het 'Turkse bad' is geen Turkse uitvinding:

Het Turkse bad – grote warmwaterbassins in betegelde ruimten, inclusief ‘zweethokjes’ – bestond al in de Griekse oudheid.
De Romeinen hebben deze gewoonte overgenomen en van hen weer de Turken.
Dat men het tegenwoordig alleen over ‘Turkse baden’ heeft, komt doordat de Turken als moslims het reinigingsritueel zeer serieus namen en het tot een ware cultus verhieven, en doordat halverwege de 19de eeuw Europese intellectuelen een hang ontwikkelden naar alles wat oosters was, het Turkse baden erg in de mode raakte en men ook in Parijs, Londen en Berlijn Turkse baden wilde bouwen.
Toen vervolgens ook nog de bekende schilder Ingres in 1865 zijn meesterwerk ’Het Turkse bad’ aan het gechoqueerde publiek presenteerde, een doek vol naakte vrouwen, werd deze vorm van badinrichting voorgoed met Turkije geassocieerd.

Bron: E. Brödner, ‘Die Römischen Thermen und das antike Badewesen’, 1992.

Niet alle volwassen Amerikanen mogen stemmen.

Allen, behalve de inwoners van het ‘District of Columbia’, waartoe ook de federale hoofdstad Washington behoort.
Dit ‘district’ is zelf geen bondsstaat en hoort ook niet bij een staat, het wordt dan ook niet door afgevaardigden of senatoren in het Congres vertegenwoordigd, die dan ook niet hoeven te worden gekozen (de inwoners van Washington nemen wel aan de presidentsverkiezingen deel).

De Tyrannosaurus Rex was geen roofdier:

De Tyrannosaurus Rex – voor velen het toonbeeld van een dinosaurus – was wel een vleeseter, maar, als we de moderne paleontologen mogen geloven, geen roofdier.
Hij leefde vooral van het vlees van veel eerder gedode dieren en was dus eigenlijk een aaseter.
Deze theorie, die de verdere filmcarrière van Rex geen goed zal doen, wordt door steeds meer paleontologen bevestigd.
De bouw van de Tyrannosaurus zou niet geschikt voor de jacht zijn geweest: kleine voorpoten (hij kon niet goed pakken), dikke achterpoten (hij kon niet goed rennen), kleine ogen (hij kon niet goed zien) – met deze eigenschappen zou hij grote problemen gehad hebben om een andere dinosaurus of welk ander groot dier dan ook te vangen.

Bron: ‘Dinosaur Dentist Detective’, The Economist, 1996

Een hoog opkomstpercentage bij de verkiezingen getuigt niet van een democratische mentaliteit:

Een hoog opkomstpercentage zegt slechts weinig over democratie en vrijheid; het gaat net zo goed samen met dictatuur als met een democratische regering.
Omgekeerd is een laag opkomstpercentage geen bewijs dat het slecht gaat met de democratie: de hoogste opkomstpercentage zag men onder Stalin, Ulbricht en Pol Pot, de laagste in de landen die de bakermat waren van alle democratische regeringsvormen, Engeland, Zwitserland en de VS.
Een democratie is niet afhankelijk van het feit of iedereen in feite meepraat, maar meer of degenen die het voor het zeggen hebben, zonder moeite en bloedvergieten kunnen worden afgelost; hoeveel burgers zich met dat aflossen daadwerkelijk bemoeien, is pas in tweede instantie van belang.

Bron: Karl Popper, ‘Auf der Suche nach einer besseren Welt’ 1984

Een wigwam is geen tent:

In de taal van de Algonkin-indianen betekent wigwam ‘huis’, een vaststaande ronde hut van hout en matten.
Indianen die trekken, slapen ’s nachts in tipi’s.

Bron: W. Lindig, ‘Die Kulturen der Eskimo und Indianer Nordamerikas’ 1972

Witte wijn wordt niet van witte druiven gemaakt:

Het is waar dat rode wijn van rode druiven wordt gemaakt.
De meeste witte wijn wordt echter zowel met rode als met witte drijven geproduceerd.
Bij de productie van rode wijn komen geplette druiven met schil en al in de gistkuipen terecht (met name de schillen zorgen voor de rode kleur), bij het maken van witte wijn worden de schillen voor het gisten uit de druivenmassa verwijderd; de zo behandelde wijn wordt ook als hij van rode druiven is gemaakt wit.

Bron: ‘De grote wijnatlas’ 1992

Zout laat ijs niet smelten:

Men heeft jarenlang gedacht dan je met zout ijs kunt laten smelten en dus werd er ’s winters zout op stoepen en opritten gestrooid.
In werkelijkheid smelt ijs niet van zout, het lost erdoor op – dat is scheikundig gezien iets heel anders.
Bij het smelten wordt een stof verwarmd en daardoor vloeibaar.
Bij het oplossen verandert de stof in een andere stof; in dit geval in zout water.
Omdat dit zoute water een lager vriespunt heeft dan gewoon water, verandert het ijs na een tijdje in een grote plas.

Bron: Robert L. Wolke, ‘Woher weiss die Seife, was der Schmutz ist? Kluge Antworten auf alltägliche Fragen’, 1998

Een zonnebloem is geen bloem:

Zonnebloemen zijn zogenaamde composieten, ze hebben geen bloemen als rozen, tulpen, viooltjes of anjers, maar een krans van losstaande bloemen, die op een zogenaamde bloembodem, een soort schijf aan het eind van de steel, zitten.
Composieten – behalve zonnebloemen ook margrieten, chrysanten en asters – zijn dus niet één bloem, maar eigenlijk boeketten.

Trouwens, zonnebloemen draaien hun bloemen ook niet naar de zon toe.
Zonnebloemen kijken strak naar het oosten; alleen als hun knoppen nog dicht zijn, draaien ze met de zon mee.
Als de plant echter in volle bloei staat, doet de ‘tournesol’ zijn naam geen eer aan, zijn bloemen kijken dan steeds dezelfde richting uit.

Bron: J.F. Carter, ‘Sunflower Science and Technology’, 1978

Ook in de schaduw kun je verbranden:

Op dagen met felle zon kan het ultraviolette licht, dat wordt weerspiegeld door het zand of het water, zeker zonnebrand veroorzaken, ook als we nooit de schaduw van onze parasol verlaten.

Bron: Carol Ann Rinzler, ‘Feed a Cold, Starve a Fever – a dictionary of medical folklore’, 1991

Boslucht is niet rijker aan zuurstof:

Het zuurstofgehalte van lucht bedraagt overal hetzelfde, namelijk rond 21 procent, of dat nu binnen (bij voldoende ventilatie) of buiten afgesloten gebouwen, in het bos, op de hei of in de grote stad is.
Aan de zuidpool of het strand van Rimini, in de intercity in Den Haag-Amsterdam of op de top van de Mount Everest, die lucht die we inademen bestaat altijd voor ongeveer een vijfde uit zuurstof.
Dat veel mensen niettemin gemakkelijker kunnen ademhalen in een bos, aan zee, of in de buurt van een waterval ligt niet aan een groter zuurstofaanbod, maar aan de grote hoeveelheid negatief geladen zuurstofionen.
Deze in biologisch opzicht zeer actieve soort zuurstof, die ook na onweer vrijkomt, wordt gemakkelijker door het lichaam opgenomen dan zuurstof met een positieve lading; daardoor hebben we het idee dat de lucht frisser is.
Het omgekeerde geldt voor een overwegend positieve lading: hoewel deze lucht net zo veel zuurstof bevat, worden we er slap en moe van.
Bij moderne zuurstoftherapieën en in onderzeeërs en ruimtestations wordt de lucht dan ook kunstmatig negatief geladen.

Bron: A. Varga, ‘Biologische Wirkung von Luftionen’, 1986

Zwartwerkers zijn niet schadelijk voor de economie en de maatschappij:

Het grijze circuit – de productie van waren en diensten buiten de markt en de belastingdienst om, of het nu legaal is door mensen die zelf thuis klussen of illegaal door zwartwerkers – schaadt onze ‘officiële’ economie veel minder dan veel mensen denken: vermoedelijk heeft het zelfs een gunstig effect.

Bij de legale doe-het-zelvers is dat ook wel te begrijpen – ze onttrekken niet alleen plaatsen aan de arbeidsmarkt, maar ze scheppen ook arbeidsplaatsen (bij de doe-het-zelfwinkels en hun leveranciers).
Dat echter ook een groot deel van het illegale zwarte werk een positieve invloed op de economie kan hebben, zoals veel economen denken, zal menigeen verrassen.
Een groot deel van dit zwarte werk neemt namelijk niet de plaats in van, maar staat naast het officiële werk – als deze klussen niet zwart werden gedaan, zouden ze helemaal niet worden gedaan.
De iets minder bedeelde aannemer vraagt zich dus niet af ‘bouw ik zwart of wit?’, maar ‘bouw ik zwart of bouw ik helemaal niet?’ en daarom is de arbeidsmarkt helemaal geen reden voor paniek, maar eerder een geruststellend teken dat de markteconomie tenminste nog werkt.

Bron: F. Schneider, ‘Stellt das starke Anwachsen der Schwarzarbeit eine finanz und staatspolitische Herausforderung dar? Einige Gedanken aus volkswirtschaftlicher Sicht’, Universiteit Linz, 1997

De kerstboom heeft niet altijd bij het kerstfeest gehoord:

De eerste christenen kenden geen kerstbomen en ook in de Middeleeuwen, de Renaissance en in de vroege Nieuwe tijd waren kerstbomen bij de kerstviering onbekend.
De al bij de Romeinen geliefde groene versiering bij het Midwinterfeest was eerder een heidens dan een christelijk gebruik.
In 1494 nog hekelde Sebastian Brant in zijn Narrenschiff de versiering met dennetakken als een verdoemeniswaardig bijgeloof.
Kerstbomen bestonden tot de 16e eeuw, als ze er al waren, ook alleen maar buiten de huizen.
Zelfs dat was de overheid lange tij een doorn in het oog.
De plaatselijke autoriteiten moesten de overtreders ernstig straffen.

De eerste kerstbomen zoals wij ze kennen, versierde dennenbomen in de woonkamer, treft men bij de handwerkergilden aan.
Een Bremer gildenkroniek uit 1570 bericht van een gildenhuis opgericht 'dadelboompje', een kleine met appels, noten, dadels en papieren bloemen versierde dennenboom die de kinderen van de gildenleden met Kerstmis mochten leegschudden, en uit 1597 kennen we een optocht van kleermakersgezellen in Basel die een grote boom vol appels en kaas ronddroegen en dan in de herberg neerzetten en leegplunderen.
Uit deze gildengebouwen en gezellenonderkomens verhuisde de kerstboom geleidelijk aan naar de particuliere huizen, als was het aarzelend en tegen de wil van de overheid en de Kerk, in het begin alleen in de steden.
Vooral hoge functionarissen, rijke burgers en later ook de adel vielen voor de 'verschijning van een versierde boom met waxinelichtjes, suikerwerk en appels', eerst in Duitsland en dan ook in de rest van Europa.
In 1816 bracht een prinses van Nassau de eerste kerstboom naar Wenen, andere koningskinderen brachten hem naar Rusland, Noorwegen en Denemarken; in 1820 zien we de eerste kerstbomen in de adellijke paleizen in Parijs en met prins Albert, de man van koningin Victoria, steekt de kerstboom in 1841 Het Kanaal over.
Een echt volksgebruik is hij echter nooit geweest; tot halverwege de 19de eeuw waren het vooral de rijken en de vorsten die onder de kerstboom zaten.

De kerstboom ontwikkelde zich pas laat tot het algemeen, in alle lagen van de bevolking doorgedrongen symbool voor het kerstfeest, en wel door een weinig vreedzame gebeurtenis: de Frans-Duitse oorlog van 1870-1871.
Op kerstavond in de oorlogswinter lieten de overwegend aristocratische Duitse aanvoerders in veel lazaretten en kazernes kerstbomen plaatsen om ook het voetvolk feestelijk te stemmen, en zo, door een order van hogerhand, leerden ook de lagere klassen de kerstboom kennen.
De oorlogsomstandigheden, heimwee, verlangen naar vrede, trots en Duits chauvinimse zorgen ervoor dat de terugkerende soldaten deze kerstbomen voortaan ook in de arbeiders- en boerenwoningen oprichtten.

Niet al het metaal is zwaarder dan water:

De metalen lithium (0,53 g/cm³), kalium (0,86 g/cm³) en natrium (0,97 g/cm³) zijn lichter dan water.
Als ze niet met water zouden reageren (lithium wordt lithiumhydroxide, kalium wordt kaliumhydroxide en natrium wordt natriumhydroxide), zouden ze op het water kunnen drijven.

Bron: Charles E. Mortimer, ‘Chemie’, 1996

Milieuvervuiling is niet het gevolg van de moderne industrialisering:

Op de bodem van Zweedse meren en diep in het ijs van Groenland vindt men ook nu nog loodsporen die bij de smeltprocessen in de oudheid, zoals bijvoorbeeld in Griekenland en Rome bij de productie van zilveren munten werden toegepast, zijn vrijgekomen.
‘Een hoogtepunt bereikte de milieuvervuiling in de oudheid ongeveer 2000 jaar geleden, toen het Romeinse Rijk op zijn grootst was. In totaal is de uit de oudheid afkomstige loodvervuiling minstens zo groot als de vervuiling die door het industriële tijdperk werd veroorzaakt.’

Bron: ‘Das Grosse Hör-Zu Buch der Erfindungen’, 1987

Mickey Mouse is niet een schepping van Walt Disney:

De als schepper van Mickey Mouse geëerde Walt Disney is in alle opzichten de peetvader van de beroemde muis.
Hij heeft hem op zijn weg begeleid en het pad voor hem geëffend – maar hij heeft hem niet uitgevonden.
Mickey Mouse ontstond in 1927, toen Walt Disney het tekenen en ontwerpen allang aan zijn medewerkers had overgelaten.
Zelf hield hij zich vooral met de verkoop en productie bezig.
De eerste Mickey Mouse werd getekend door Disneys stertekenaar Ub Iwerks, zijn naam was verzonnen door Disneys echtgenote Lilian (Disney had zelf aan ‘Mortimer’ gedacht).

Alleen het basisidee voor deze nieuwe figuur kwam van Walt Disney zelf, nadat hij het gebruiksrecht op zijn tot dan toe succesvolste figuur ‘Oswald the Lucky Rabbit’ was kwijtgeraakt.
‘Mickey moest voor alles een eenvoudig figuurtje zijn,’ verklaarde Disney later.
‘Aangezien wij iedere twee weken 200 meter film moesten afleveren, konden we ons niet met een gecompliceerd figuur gaan bezighouden. De kop bestond uit een kruis, met een ovaal voor de snuit. De oren waren ook kruisen, zodat ze altijd op dezelfde manier getekend konden worden. (…) De benen leken op pijpen. (…) Mickey moest eruitzien als een jongen met de schoenen van z’n vader aan.’
De slimme muis was aanvankelijk slechts bedoeld als vervanging van het geluk hebbende konijntje (waarvan hij overigens verdacht veel weg had).
Dat hij uiteindelijk zijn voorbeeld naar de kroon zou steken, had Walt Disney waarschijnlijk noch kunnen bevroeden noch zo gepland.

Bron: Christopher Finch, ‘Walt Disney. Van Mickey Mouse tot Disneyland’, 1975

Tot zover; later meer, onder andere:

Motorrijders zijn niet de grootste brokkenpiloten.
Planten kunnen spreken.
19de eeuwse astronomen dachten helemaal niet dat er op Mars kunstmatige kanalen waren.
Marylin Monroe was eigenlijk een brunette.
Katten zijn niet bang voor water.
Een steek van een horzel is niet zeer gevaarlijk.
Het scheiden van huisvuil is geen laat-20ste-eeuwse verworvenheid.
Geheimraad heeft niets te maken met geheimzinnigheid.
Geluidsgolven planten zicht niet in vaste materie beter voort dan in de lucht.
En opiniepeilingen geven onze mening niet weer.
Goed getrainde mensen zweten niet minder dan minder goed getrainde mensen.
Zweet stinkt niet.
De zakdoek is niet uitgevonden om je neus in te snuiten.
Jezus is niet in Bethlehem geboren.
Beton is geen moderne uitvinding.
Bevers eten geen vis.
Bevers kunnen ook niet gericht bomen vellen.
In alcoholvrij bier zit nog steeds alcohol.
Bijen gaan niet dood nadat ze gestoken hebben.
Blinde mensen horen niet beter.
Bloed is niet rood.
Vrouwen vinden het niet leuk om bloemen te krijgen.
Duitsland heeft geen volkslied.
Warm water bevriest sneller dan koud water.
Windenergie biedt geen reëel alternatief voor energie uit kolen of kernfusie.
Een aardse dag telt niet altijd 24 uur.

Wie weet er nog meer?

quote:

Op donderdag 5 januari 2006 20:08 schreef Godlike02 het volgende:
Mooie op
Ging wel beetje denken aan TRU... kijk het even aan en laat hem nog even hier.
Zit er beetje tussen in denk ik (ben geen onwijze kenner van tru )

Uhm, hier is niks paranormaals aan.
Dit zijn gewoon weetjes.

Ik was er nog een paar vergeten:

Champange is geen franse uitvinding:

Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog verboden de Fransen de Duitsers om het woord champagne te gebruiken voor hun producten (het Verdrag van Versailles bevat een speciale paragraaf waarin het de Duitse wijnboeren verboden wordt om hun sekt als champagne op de markt te brengen), maar dit betekent geenszins dat de Fransen ook de uitvinding van deze mousserende wijn op hun naam mogen zetten.
Vermoedelijk gaat de uitvinding van de champagne terug op bevindingen van Engelse wijnhandelaren, die in de 17de eeuw merkten dat de wijn die ze uit de Champagne in voerden in de flessen een tweede gistingsproces doormaakte (dit had te maken met de speciale kurken die men in Engeland gebruikte).
Door dit langere gistingsproces onstond koolzuur, dat ervoor zorgde dat de wijn ging mousseren.
De klanten van deze Engelse wijnhandelaren waren zeer enthousiast over de schuimende wijn en zo kwam het dat de wijnhandeleren deze methode systematisch gingen gebruiken en verfijnen.

Het is heel goed mogelijk dat Franse wijnmakers onafhankelijk van de bevindingen van de Engelse wijnmakers op hetzelfde idee zijn gekomen.
Het is echter wel zeker dat de champagne niet is uitgevonden door wijnboeren uit de Champagnestreek en ook niet door de legendarische procurator van de abdij Hautvilliers, Dom Pérignon, die daar van 1668 tot 1715 werkte en in Frankrijk wordgt beschouwd als de uitvinder van de champagne (deze misvatting gaat terug op een aantoonbaar vervalste oorkonde uit het jaar 1880).

Mount Everest is niet de hoogste berg:

Van de zeespiegel af gemeten steekt de Mount Everest 8848 meter de hoogte in; dat is het wereldrecord.
Maar waarom zou je de hoogte van een berg afmeten aan zo'n grillig ijkpunt als de zeespiegel?
Die schommelt in de loop van miljoenen jaren immers honderden meters.
Zelfs op één specifiek tijdstip kent de zeespiegel nog altijd bulten en dellen tot zo'n 100 meter hoog of diep.

Meet men de hoogte van bergen echter vanuit een vast punt, bijvoorbeeld het middelpunt van de aarde, dan is de Chimborazo in de Zuid-Amerikaanse Andes de hoogste berg ter wereld.
De aarde is namelijk gaan volmaakte bol, maar is afgeplat aan de polen en dijt uit aan de evenaar.
Aan de polen bedraagt de afstand naar het middelpunt der aarde 21 kilometer minder dan aan de evenaar.
Dat betekent dat bergen dicht bij de evenaar in het voordeel zijn.
De Chimborazo ligt slechts 6267 meter boven de zeespiegel, maar ligt ook minder dan 200 kilometer van de evenaar af en daarmee 2500 meter verder van het middelpunt der aarde dan de Mount Everest, die tussen de 29ste en 30ste noordelijke breedtegraad in ligt.

Bij andere criteria wordt de rangorde weer anders.
Definieert men de hoogte van een berg als het verschil tussen de top en het omliggende land, dan wint de Mouna Loa op Hawaii.
Deze torent meer dan 9000 meter boven de omringende zeebodem.
En als men de grootte van een berg niet aan de hoogte, maar aan de massa afmeet, dan win de Kilimanjaro in Afrika: de meer dan 10.000 kubieke kilometer steen en aarde van deze berg wordt nergens ter wereld geëvenaard.

De Olympische Spelen waren vroeger niet sportief:

De olympiërs van de oudheid waren noch onbetaalde, noch bijzonder sportieve lieden.
Zo was het zogeheten pancratium, een worstel- en vuistkamp, alles behalve bijten toegestaan- ook trappen onder de gordel.

"Polydeukes sloeg hem met een linkse zo hard op zijn mond dan zijn tanden ervan rinkelden, en nu, erop los beukend, verwoestte hij het gelaat van de ander, voordat hij zijn wangen aan alle kanten tot pulp sloeg."

Zo valt te lezen in J. Zahn's: 'Kulturgeschichte der Mensheit'.

"Men mocht ledematen ontwrichten of breken, ogen uitdrukken, wurgen, knie in de keel stoten, op de - met welke methode dan ok - naar de grond gewerkte tegenstander gaan zitten, de aldus weerloze man onbarmhartig in het gezicht slaan, op hem in trappen.
Wie aan free fight deelnam, moest er rekening mee houden zwaar gewond te raken of naar de goden gezonden te worden..."

Zulke dingen zijn volgens betrouwbare bronnen ook daadwereklijk vaak voorgekomen.
Eén held sloeg bijvoorbeeld "zo wild met gestrekte vingers en lange vingernagels op zijn tegenstander in, dat diens ingewanden eruit gerukt werden..."

De Titanic is niet gezonken door een lang gat in de romp:

Vele tientallen jaren is men er van uitgegaan dat een ijsberg de scheepromp langszij voor een derde had opengereten.
Sonaropnamen van het enkele meters onder de oceaanbodem begraven deel van het schip tonen echter aan dat de romp slechts zeer geringe schade heeft opgelopen; er zijn in totaal slechts zes, ongeveer 15 centimeter brede scheuren te zien, met elkaar 1 vierkante meter doorsnee, nauwelijks zo groot als een bureaublad.

Dat deze geringe schade zulke catastrofale gevolgen had, kwam door de verdeling: ze bevonden zich boven zes van de voorste afdelingen van het schip: daar hadden de vele schotten weinig nut; bovendien bevonden ze zich diep onder het wateroppervlak, het ijsloude water (-2 graden Celsius) spoot als uit hogedrukleidingen het binnenste van het schip in, binnen een uur waren vier afdelingen volgelopen, anderhalf uur na de botsing klotste er meer dan 30.000 ton water in het voorste deel van het schip.
Ook de theorie dat de hoogte van de schotten in de Titanic de ondergang had veroorzaakt, klopte niet (de schotten, die de totaal zestien afdelingen van de Titanic van elkaar scheidden, reikten van de kiel tot twee derde van de romphoogte).
Toen het schip ging hellen, luidt deze theorie, kon het water uit de volgelopen voorste helft in de volgende achterste helft overlopen, tot de kritische grens werd overschreden en het schip verging.
Met schotten over de volle hoogte zou het schip zijn blijven drijven.

Ook deze theorie is door de sonaropnamen weerlegd: de vijf door de onafhankelijkke kleine scheuren volgelopen afdelingen hadden het voorste deel van het schip altijd onder water getrokken, dan hadden ook volledige schotten geen effect gehad, het water zou via het dek ook in de onbeschadigde afdelingen zijn doorgedrongen - volledige schotten hadden de ondergang misschien wat vertraagd, maar niet verhinderd.

De ramp met de Titanic was ook niet de grootste scheepsramp tot nu toe.
De in slachtoffers gemeten grootste scheepsramp die ooit heeft plaatsgevonden, was de geallieerde aanval op de Wilhelm Gustloff op 31 januari 1945.
Het met vluchtende burgers gevulde stoomschip trok meer dan 6000 mensen met zich mee de diepte in, grotendeels vrouwen en kinderen, viermaal zoveel als de Titanic.

quote:

Op donderdag 5 januari 2006 20:21 schreef Nierskneuter_ het volgende:
wat probeer je hiermee te bereiken?

patsen met wat je allemaal weet?

Uiteraard

Nee, zo help je misverstanden de wereld uit.
Iedereen kan hier gewoon posten natuurlijk (zorg wel voor goede uitleg en het liefst met bron).

Overigens hoort dit gewoon hier in GC, aangezien het over alle onderwerpen van Fok gaat; niet specifiek wetenschappelijk.

quote:

Op donderdag 5 januari 2006 20:26 schreef Modwire het volgende:

[..]

Wat een slechte tvp

Ach, hij moet nog inkomen.

Wikipedia als bron aandragen heeft vaak geen zin, aangezien de misverstanden daar juist staan - vaak ook in schoolboeken of zelfs verder goede encyclopedieën.