Bepaalde rituelen toen je klein was.

ik weet er nog een (die ik soms nog doe) als ik op de fiets langs geparkeerde auto's rijd moeten de trappers steeds bij een wiel omlaag zijn, erg lastig om dat goed te timen hoor...

ik deed altijd tijdens het fietsen dat als ik over de schaduw van een boom, lantaarnpaal of iets dergelijks fietste, dat mijn trappers allebei op gelijke hoogte moesten zijn. ik 'stapte' er dan als het ware overheen, net voor een schaduw trappen.

quote:

op donderdag 5 januari 2006 12:27 schreef jelief het volgende:
ik weet er nog een (die ik soms nog doe) als ik op de fiets langs geparkeerde auto's rijd moeten de trappers steeds bij een wiel omlaag zijn, erg lastig om dat goed te timen hoor...

ja, zoiets had ik ook ongeveer, maar net anders.
ik mocht alleen als ik dan ook langs auto's fietste, met de trapper omlaag als er geen auto stond of een tussenopeningetje tussen de auto's. alleen dan mocht ik trappen.

quote:

op donderdag 5 januari 2006 12:27 schreef jelief het volgende:
ik weet er nog een (die ik soms nog doe) als ik op de fiets langs geparkeerde auto's rijd moeten de trappers steeds bij een wiel omlaag zijn, erg lastig om dat goed te timen hoor...

hehe, dit soort dingetjes komen nog best vaak voor aan dit topic te zien. wat ik altijd deed als ik me in de auto verveelde was mijn grote tenen naar beneden drukken zeg maar en als er een lantaarnpaal was dan 'moest' ik mijn tenen even optillen. werd moeilijker als de lantaarnpalen aan allebei de kanten van de weg verschillend stonden geplaatst (linkerteen deed de linkerkant, rechterteen de rechter).

ik probeerde thuis ook wel eens met zo min mogelijk stappen de trap op te komen, ik kwam op twee uit, twee reuzesprongen.

quote:

op donderdag 5 januari 2006 12:55 schreef bupatih het volgende:
wat sommigen hierboven al postten, doe ik nu nog steeds wel eens als ik naar het station fiets:

tijdens het fietsen voor me kijken op de grond en dan bijvoorbeeld een blaadje, eikel, steen of takje als 'punt' nemen en daar moet ik dan uitkomen met mijn trapper. dus als ik nét over dat 'punt' heen fiets, moet mijn linkertrapper het dichtst bij de grond zijn.

(nog steeds)
ik heb wel nog steeds dat ik met mijn fiets over van die uitgedorde blaadjes van de bomen wil fietsen. kraakt lekker.

ik had vroeger (en nu nog steeds een beetje) altijd de neiging om bepaalde punten voor me te houden als 'doel'. bijv. als ik fietste met enorme tegenwind dan zag ik in de verte een lantaarnpaal, als ik die dan bereikt had voelde ik me goed en kon ik naar het volgende punt. hehehe, vroeger was het echt een obsessie, maar nu merk ik het nog steeds af en toe.

ook als ik muziek luister met een goede beat erin dan gaat het bijna automatisch dat ik op iedere 'beat' mijn trapper van de fiets omlaag moet duwen. voordeel; met een snel nummer ben ik ook snel thuis

oja, en traptreden tellen. maar dat ben ik nu inmiddels afgeleerd. of wel op bepaalde stoeptegels stappen en andere weer niet. hierdoor ben ik vrij snel in wandelgedrag geworden en zeggen mensen nu altijd tegen me dat ik niet zo snel moet lopen. ik heb gewoon grote passen ontwikkeld door dat rare kindergedrag.

en inderdaad ook met de ogen dicht gaan liggen, wachten tot een minuut voorbij is en dan je ogen open doen. was de minuut nog niet voorbij dan moest het opnieuw. maar dit lukt nu niet meer omdat ik nu precies weet wanneer ik mijn ogen weer open kan doen (kwestie van tellen he). nieuwe uitdaging misschien, 5 minuten ofzo

ik was altijd erg van de symmetrie. als ik een snoepje had wilde ik er 1 aan de linkerkant van mijn mond eten, maar dan moest ik er daarna ook een voor de rechterkant van mijn mond. als ik links iets vast had, moest dat ook aan de rechterhand. als ik met links met mijn vingers knipte, moest dat ook met rechts. ik wilde altijd zoveel mogelijk dubbel, alles links én rechts.

en ik deed altijd wedstrijdje met auto's. als ik een auto hoorde nam ik een punt voor me en rende ik zo snel mogelijk om daar eerder dan de auto te zijn. heel toevallig won ik meestal.

en ik loop de trap meestal zo op dat ik er steeds 1 tree oversla, dus steeds per twee treden omhoog.

nog eentje: ik moest altijd met mijn hoofd naar de deur toe slapen, omdat ik anders dacht dat er een man met een mes achter me zou staan. dat heb ik me zelf afgeleerd, maar met moeite en kleine stapjes.

edit: ik zie dat ik niet de enige ben.

[ Bericht 9% gewijzigd door Steve op 05-01-2006 14:08:05 ]

quote:

op donderdag 5 januari 2006 13:54 schreef alwaysthebest het volgende:
ik was altijd erg van de symmetrie. als ik een snoepje had wilde ik er 1 aan de linkerkant van mijn mond eten, maar dan moest ik er daarna ook een voor de rechterkant van mijn mond. als ik links iets vast had, most dat ook aan de rechterhand. als ik met links met mijn vingers kniptje, moest dat ook met rechts. ik wilde altijd zoveel mogelijk dubbel, alles links én rechts.

en ik deed altijd wedstrijdje met auto's. als ik een auto hoorde nam ik een punt voor me en rende ik zo snel mogelijk om daar eerder dan de auto te zijn. heel toevallig won ik meestal.

en ik loop de trap meestal zo op dat ik er steeds 1 tree oversla, ik dus steeds per twee treden omhoog.

edit: ik zie dat ik niet de enige ben.

je had familie van me kunnen zijn!

quote:

op donderdag 5 januari 2006 13:57 schreef zhenar het volgende:

[..]

je had familie van me kunnen zijn!

ik zit het topic nu te lezen.
en altijd maar denken dat ik de enige was.

quote:

op donderdag 5 januari 2006 12:55 schreef bupatih het volgende:
wat sommigen hierboven al postten, doe ik nu nog steeds wel eens als ik naar het station fiets:

tijdens het fietsen voor me kijken op de grond en dan bijvoorbeeld een blaadje, eikel, steen of takje als 'punt' nemen en daar moet ik dan uitkomen met mijn trapper. dus als ik nét over dat 'punt' heen fiets, moet mijn linkertrapper het dichtst bij de grond zijn.

doe eens gevaarlijk zeg!

mijn rituelen toen ik klein was:
de trap, elke keer met mijn linkervoet beginnen en dan kijken met mijn rechtervoet zou eindigen en of ik de volgende keer mssn met mijn linkervoet kon eindigen op dezelfde trap

de tegels in de tuin, elke stap moest op dezelfde kleur steen, of ik moest de stenen die de stoeptegel grensden overslaan en daarover heen springen

vroeger moest ik altijd wanneer ik naar school fietste een aantal keer de doorbroken streep op de weg doorkruisen,
(voor degenen die niet weten wat ik bedoel:
---------
fiets
---------
en dan tussen die streepjes doorfietsen, ik mocht de witte lijnen niet raken met mijn voorband )

ik dacht dat ik niet zoveel rituelen heb gehad...

quote:

op donderdag 5 januari 2006 13:54 schreef alwaysthebest het volgende:


en ik loop de trap meestal zo op dat ik er steeds 1 tree oversla, dus steeds per twee treden omhoog.

dat heb ik nog steeds

maar ik noem het geen ritueel, eerder gemakzucht

ik heb het af en toe nog ook, maar niet dwangmatig ofzo hoor
a en toe een stukje op de fiets slalommen om de witte strepen op het fietspad.
en soms dus het bekende 'trapper op bepaald punt' , bij mij was dat dat mn trapper bij een schaduwplek op d weg het laagst moest zijn
maar goed gewoon dingen die je af en toe doet, niet stnadaard elke dag.

en vroeger wilde ik altijd boven zijn voordat het licht aanging
beneden zo'n knopje voor de tl buis die een paar sec nodig had om aan te gaan.
ik op het knopje rammen en keihard naar boven rennen
waarom weet ik niet, maar ik maakte er gewoon een sport van om boven te zijn voordat het licht aanging.

quote:

op donderdag 5 januari 2006 14:37 schreef beach het volgende:
en vroeger wilde ik altijd boven zijn voordat het licht aanging
beneden zo'n knopje voor de tl buis die een paar sec nodig had om aan te gaan.
ik op het knopje rammen en keihard naar boven rennen
waarom weet ik niet, maar ik maakte er gewoon een sport van om boven te zijn voordat het licht aanging.

dat had ik ook. op zolder hing ook zo'n lamp (met nadruk op hing), ik was altijd te laat.

quote:

op donderdag 5 januari 2006 14:43 schreef el_rolando het volgende:

[..]

dat had ik ook. op zolder hing ook zo'n lamp (met nadruk op hing), ik was altijd te laat.

hier op zolder hangt er nog 1, misschien maar eens proberen

quote:

op donderdag 5 januari 2006 12:22 schreef missbliss het volgende:

[..]

ja

dat had ik ook dus

kinderen zijn maar vreemde wezens .

quote:

op donderdag 5 januari 2006 13:09 schreef laniboekje het volgende:
ook als ik muziek luister met een goede beat erin dan gaat het bijna automatisch dat ik op iedere 'beat' mijn trapper van de fiets omlaag moet duwen. voordeel; met een snel nummer ben ik ook snel thuis

dat had ik ook. als ik nine inch nails luisterde was ik altijd veel te vroeg op school

ik was ook heel erg van de symmetrie... nu soms nog, met momenten. dan doe ik iets met m'n linkerhand en moet het ook nog even met m'n rechterhand.
ook getallen. twee is m'n lievelingsgetal alhoewel vier ook heel leuk is, want dat is 2 + 2 en 2 x 2! (dus twee manieren met iedere keer twee keer twee!)

toen ik jong was had ik ook een heel patroontje in m'n hoofd... dan moest ik eerst met m'n hand naar links, dan naar rechts, dan naar boven, dan naar onder, dan naar voren, dan naar achter en dan even terplekke stil blijven. daar was ik gelukkig heel snel vanaf

sommige dingen doe ik nu nog, zoals dat de trapper van m'n fiets beneden moet zijn bij de lijntjes van de stoeprand. of dat ik ergens wil zijn voor een auto me inhaalt. af en toe haal ik m'n voeten van de trapper als deze beneden is, maar dat rijdt zo moeilijk

vroeger had ik ook een heel spelletje met m'n wekkerradio, dan moesten alle cijfers op elkaar uitkomen. dus 11:20 was dan 1+1=2-0=2. en dan ging ik allerlei rare regels verzinnen zodat het wel klopte. (bijvoorbeeld 16:45 is 6-1=5 en 4+1=5 en dan mag je die 1 best twee keer gebruiken.)

en voor de gek die hier overal zit te roepen dat men professionele hulp moet zoeken; maak je niet zo druk. er zijn inderdaad mensen die er onder lijden (die bvb een half uur bezig zijn met allerlei dingetjes aan te raken voor ze iets werkelijk kunnen doen, of obsessief handen gaan wassen), maar als iemand per sé bij een lantaarnpaal moet zijn voor een auto hem inhaalt wijst dat echt niet op psychische problemen hoor. pas als je er last van krijgt moet je hulp zoeken. en zelfs ik heb er geen last van (ik vind het wel grappig, al die gekke dingetjes).

vooral dingen met tegels enzo deed ik

en ik deed ook altijd iets raars op mn fiets, dat je over dingen op de stoep heen moest springen ofzo.
zo'n put bijvoorbeeld, als je met je voet omhoog ging (tijdens het trappen dus) dan 'sprong' je

oeh vroeger gleed ik de trap altijd af, leunend van de zijkant vanaf de trap zegmaar. ik sprong ook altijd vanaf 2 meter op mn bed ofzo, omdat ik bang was voor het monster dat eronder zat. ik ging ook altijd zo ver van de muur af liggen als ik sliep, omdat ik bang was dat al die enge beesten daaronder mij gingen besluipen en cijfers hadden in mijn hoofd altijd een kleur... zo was 1 bijvoorbeeld rood en 2 groen... etc.

kinderrituelen zijn gezellig.

quote:

op donderdag 5 januari 2006 18:22 schreef otmed het volgende:

kinderrituelen zijn gezellig.

't blijkt dus gevaarlijk te zijn als je het nog hebt

[ Bericht 2% gewijzigd door Fokkedop op 05-01-2006 23:23:42 ]

o... ik was echt een halve dwangneuroot. alles moest rechtstaan (moet nogsteeds trouwens). gaan slapen moest op je linkerzij, niet fietsen op een brug, als je in de lift stond je hand tegen de deur (als-ie dicht was dan). in de maat lopen, alles tellen wat ik zag enzovoorts... teveel om op te noemen.

ik maakte vroeger sommen van reeksencijfers. en nu nog steeds

en iedere keer 2 rijen tegels overslaan met lopen. en als ik dan een aantal rijen tegels over had geslagen kon ik 1 dag niet erop letten. deed ik toch onder het mom van "als ik blijf sparen dan hoef ik er nooooit meer op te letten"

quote:

op woensdag 4 januari 2006 23:35 schreef bupatih het volgende:

[..]

mijn record was... 8 ofzo?

maar dat was geen vast ritueel.

ik heb eens tijdens zo'n recordpoging een trapleuning uit de muur getrokken

quote:

op donderdag 5 januari 2006 20:28 schreef bupatih het volgende:

[..]

bwhaha ! hoe heb je dat je ouders uitgelegd?

nou, nadat ik bijkwam omdat ik van de trap afgedonderd was waren mijn ouders al eens komen kijken en hebben de leuning meteen teruggehangen. maar ik werd dus wakker en ik naar pap en mam toe en die eerst lachen natuurlijk en daarna heb ik maar gezegd dat de leuning gewoon losliet