Azure Ray

Een goed bewaard geheim van de hedendaagse muziek is ongetwijfeld het damesduo Azure Ray.



De dames Orenda Fink en Maria Taylor maakten beide dit jaar een fraaie soloplaat. Orenda Finks Invisible Ones was een spannend muzikaal verslag van een reis naar het oosten die ze maakte, terwijl Maria Taylor met 11:11 een album vol ingehouden schoonheid liet noteren, waarop het nummer Birmingham 1982 staat. Misschien wel het beste nummer van 2005. Zie ook: CD: Maria Taylor - 11:11

Echter, beide dames maakten ook albums als Azure Ray. Vanaf 2001 lieten zij elk jaar een album het levenslicht zien. Het titelloze debuut stamt uit 2001, Burn And Shiver uit 2002 en Hold On Love uit 2003. De plaat in 2002 was misschien wel het beste geheim van dat jaar, wat de beide dames een contract opleverde bij Saddle Creek, het van Bright Eyes bekende label.

Muzikaal is Azure Ray te vergelijken met bijvoorbeeld Tindersticks en Low. Rustige, ingehouden indierock met een belangrijke rol voor de schitterend samen klinkende stemmen van Maria en Orenda. De beats variëren van ouderwets, akoestisch tot wat moderner en elektronisch. Met name Andy LeMaster (bekend van zijn werk met Bright Eyes en zijn eigen band Now It's Overhead) is verantwoordelijk voor dat laatste, al zijn ook Mike Mogis en Eric Bachmann als producers actief geweest met de dames.





Hold On Love, uit 2003, staat vol van dromerige songs over de liefde en het leven. De sterke en verhalende teksten van de dames doen vervolgens de rest. Je wordt meegezogen in de intensiteit van nummers als New Resolution, The Drinks We Drank Last Night en Nothing Like A Song. Het valt allemaal wondermooi in elkaar en verdient meer aandacht dan het tot nu toe gekregen heeft.

Dus, beluister Azure Ray en overtuig jezelf.

Goed idee Z en goed dat je reageert. Vanaf 2006 moeten we de indiebands ook buiten het indietopic wat exposure geven, vind ik.

quote:

Op woensdag 4 januari 2006 19:57 schreef Sack_Blabbath het volgende:
* Sack_Blabbath is fan

_{daar gaat m'n stoere imago}

Cool!

Vooral de stukjes in New Resolution zijn onweerstaanbaar.

Dus move on, move on, it's like the clock is pacing, the break of dawn our hearts are racing en move on, move on, now the records skipping, I won't forget, I won't forget the way you said.

Nou, onderschat ook Nothing Like A Song en The Drinks We Drank Last Night niet.

Heel goed heren bigshadow en peaceman.

Gauw gaan luisteren.

Het is dat Conor Oberst Maria al ingepikt heeft, anders ging ik met haar trouwen.

Winnen ze al meer zieltjes, onze twee godinnen?

Dat is de vraag, de soloplaten zijn best goed ontvangen. Ik weet niet of dat naar meer smaakt of dat ze toch ook weer iets samen willen gaan doen.