Eindelijk ben ik van ze af

Ze vinden me nooit meer. Eindelijk ben ik vrij. Eindelijk ben ik af van dat zeurwijf. Eindelijk ben ik af van die verwende kinderen. Vrijheid zal ik hebben, vrijheid zal ik krijgen. Jarenlang heb ik geleefd onder het juk. Het juk van mijn vrouw, het juk van mijn kinderen. Mijn vrouw op wie ik alleen niet meer verliefd was. Nee, dat was al snel voorbij toen we gingen. Samenwonen. Zie maar eens zo`n vrouw kwijt te raken. Het lukt je niet. Alles heb ik geprobeerd. Als een ongelooflijke klootzak heb ik me gedragen, ik ben zelfs vreemd gegaan, maar het mocht niet baten. Ze bleef bij me, helaas. Toen die kinderen kwamen raakte ik haar helemaal niet meer kwijt. Waarom moest ze nou toch zonodig kinderen. Het was een ongelukje, ik heb er nog op aangedrongen om het te laten weghalen, maar ze wilde het niet, ze wilde het houden. Wat een ellende. Een chagrijnige zwangere vrouw, dat gaat nog wel. Maar dan komt dat mormel uit zijn moeder gekropen. En maar janken en maar schijten. De hele nacht huilen. Ik heb nog aangekaart om het kind af te staan ter adoptie, maar ze wilde er niets van weten. Ze had nu eindelijks iets dat van haar was. Haar eigen kindje

Dan krijg je het hele circus weer. Waar ik vroeger mijn geld uitgaf aan mijn auto`s, werd mijn portemonnee nu rechtstreeks geleegd in de eindeloze put die "luiers" heet. Verschrikkelijk. En dan moet je zo`n kind ook nog eten gaan geven. Wat een horror.

Dan denk je bij jezelf: dit gaat me niet meer gebeuren. Maar na vijf jaar kwam er weer zo`n geval uit gekropen, nog meer ellende. Gelukkig kwam mevrouw daarna in de overgang, zodat er niet nog meer van die krengen bij konden komen. Eindelijk.

Maar nu ben ik weg. Eindelijk weg bij dat zeurwijf. Eindelijk weg bij die verwende kinderen. "Papa, ik wil een Playstation!"
"Papa, ik wil een nieuwe mobiel!"
"Papa, ik wil nieuwe Nikes!"
Hoe kan ik met mijn genen zulke monsters hebben gemaakt. Dan moet er toch iets grondig mis zijn gegaan? Hoe heeft mijn vrouw die kinderen in godsnaam opgevoed? Ik weet het niet, ik bemoeide me er nooit mee. Ik maakte maar wat onbetaalde overuren op de zaak, zodat ik maar niet bij mijn familie hoefde te zijn. Ik vervreemde me van m`n familie, ik haatte mijn familie intens. Alleen wistten zij het nog niet.

Maar nu ben ik weg. Eindelijk weg. Ik heb vanochtend onze hele gezamenlijke bankrekening leeggehaald. Het geld heb ik in de rivier gegooid. Dan hebben zij tenminste niets meer. Ik wil ze plukken, ik wil ze helemaal plukken. Vanochtend voordat ik wegging heb ik snel nog even de snoeren van de playstation doorgeknipt en alle roddelbladen van mijn vrouw onstoken. Nu sta ik hier op een rots. Ik ga vliegen voor een seconde. En dan val ik dood. Gelukkig lopen hier veel mensen. Ze zullen me wel vinden. Ze zullen weten wie ik ben, ik heb een paspoort in m`n zak. Ik heb geen uitvaartverzekering. Mijn vrouw mag het betalen. Van het geld dat ze niet heeft. Eindelijk ben ik van ze af. Vrijheid. Gelukkig mag ik alleen sterven. Zij zullen lijden.

Dit is natuurlijk pure literatuur, geen realiteit natuurlijk. Ik pas wel voor ik aan de vrouw ga