Paupers die constant rotjes afsteken in het park

Vandaag zag ik ze al fietsen. Je kent ze wel, mensen die al hun vrijgekomen spaarloon besteden aan zakken vol vuurwerk. Op zich niets mis mee, ware het niet dat die paupers het spul nu al -letterlijk- beginnen te verknallen. Nu kwam ik in conflict met enkele van deze vuurwerk-fanatici. Samen met mijn trouwe viervoeter begaf ik me in het park, toen plots mijn oor werd opgeschrikt door het verwoestende geknal van rotjes. In de verte zag ik al dat een groepje jongens, ook wel "kansloze jongeren" genoemd, verantwoordelijk was voor deze luidruchtige bezigheid.

Het was eigenlijk een triestige aanblik. Stoer als ze waren, gooiden ze om beurten rotjes weg. De ene gooide hem hoog in de lucht, waardoor de ontploffing in het luchtruim tot stand kwam, terwijl een andere een prullenbak probeerde te molesteren door er herhaaldelijk rotjes in te mieteren. Weer een ander kwam erachter dat de explosie van minimale aard is wanneer het rotje in het water werd gegooid. Dit proces leek zich lang te herhalen, het had wel iets weg van lopende band-werk, iets waar ze later vermoedelijk dagelijks mee te maken krijgen.

Afijn, toen ik in een straal van 10 meter kwam, hielden ze maar niet op met dit geknal, zelfs niet toen mijn viervoetige makker een blijk van ongenoegen gaf. Dus ik zeg tegen die paupers: "hé, kap eens even met dat trieste gedoe, dit mag pas zaterdagochtend 10.00 tot zondagnacht 2.00", waarna ik getrakteerd werd op enkele verwaande blikken. Eén van deze jongens nam het woord en counterde dat ik mijn "gore kop" moest houden en dat ik me verder nergens mee moest bemoeien. "Anders vallen er klappen", stelde deze agressieveling vast. Aangezien ik een goed verstaander ben, besloot ik in deze de verstandigste te zijn en liep samen met mijn hond stoïcijns door.

Siervuurwerk kan ik nog wel waarderen, maar dit zinloze geknal bereikt een bepaalde irritatiegrens. Zeker als het ook mijn hond irriteert, die alles 10 keer zo hard hoort als een mens.

Vuurwerk-paupers