De soa vergelijking is juist een hele treffende vergelijking. Hoe blind moet je zijn om dat niet zien? Het eigen schuld dikke bult principe wat jullie hanteren is een indirecte erkenning dat er wel degelijk armoede is. Niet alleen is het incorrect om te stellen dat iedereen die in armoede leeft daar zelf schuld aan heeft, het is ook onmenselijk om dat zomaar uit te spreken. Hoe kun jij als leek nou zicht hebben op de financiele situatie van de gehele Nederlandse bevolking? Ik hoef trouwens niet te onderbouwen dat er wel degelijk sprake is van armoede in NEderland want het is eigenlijk gewoon een vaststaand feit. Onderstaande stukje geeft een helder inzicht in de zaak;
quote:
Armoede ziet er in Nederland een stuk minder schrijnend uit dan ons traditionele beeld van graatmagere kinderen met oedeembuikjes in Afrika. Omdat armoede in Nederland ook minder zichtbaar is, wordt er relatief weinig onderzoek gedaan naar arme Nederlanders. Toch leeft volgens een ruwe schatting ruim 11 procent van de huishoudens onder de armoedegrens. Dat is een stijging van maar liefst 1 procent vergeleken met twee jaar daarvoor. De exacte cijfers worden pas in het najaar gepubliceerd in de tweejaarlijkse Armoedemonitor van het Sociaal Cultureel Planbureau. Arm ben je in Nederland als je je bijvoorbeeld alleen maar om de dag een warme maaltijd kan veroorloven. Of niet in staat bent om oude meubels te vervangen of regelmatig nieuwe kleren te kopen.
Cijfers
Steeds vaker horen we berichten over de financiële problemen waar veel Nederlanders in verzeild raken. Zomaar een greep uit de cijfers die de afgelopen weken werden gepubliceerd: het aantal faillissementen rees de pan uit en nam het afgelopen half jaar toe met 10 procent, alleen al hierdoor verloren zestigduizend mensen hun baan. De uitkeringsinstanties, de sociale diensten, kregen 300 procent meer aanvragen voor een bijstandsuitkering. Ook steeg het aantal daklozen met 25 procent.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over de stijgende werkloosheid, de dalende koopkracht en de torenhoge schuldenlasten waaronder steeds meer Nederlanders gebukt gaan.
Hulpverlenende instanties hebben al aan de bel getrokken, zoals onlangs de kerken. Die kunnen de vragen om financiële hulp nauwelijks meer aan. Het staat vast dat de economische malaise de grootste boosdoener is. Nergens anders in de Europese Unie draait de economie zo slecht als in Nederland. Die kromp het afgelopen jaar met een half procent.
De kerken en andere instanties wijzen ook met een beschuldigende vinger naar de overheid. Ralf Embrechts, vooraanstaand armoededeskundige, vindt tevens dat landelijke en de gemeentelijke overheden meer moeten doen. Hij werkt voor de gemeente Tilburg die iets boven het landelijk gemiddelde ligt qua armoede, rond de 11 of 12 procent:
"De Nederlandse regering schiet tekort. Kijk bijvoorbeeld naar de lonen. Die zijn sinds 1977 bijna verdrievoudigd. Maar de uitkeringen zijn al die jaren vrijwel op het oude niveau gebleven".
Compensatiegedrag
Bij veel mensen begint de armoede als ze hun baan verliezen. Ze vragen een uitkering aan, maar moeten daar zo'n zes weken op wachten en in sommige gevallen zelfs maanden. Die mensen moeten vaak interen op hun spaargeld, als ze dat al hebben, of zijn overgeleverd aan de gulheid van hun familie, vrienden, kerken of particulier initiatieven als de Voedselbank die voedselpakketten uitdeelt aan armen.
Als je eenmaal een uitkering hebt, kun je redelijk rondkomen, is de gangbare gedachte. Maar in de praktijk valt dat tegen, weet ook Embrechts:
"Als je drie jaar in de bijstand zit, is het vet er echt wel van af. Dan is de spaarpot leeg, je kinderen kunnen dan echt niet meer op schoolreis. Je moet elk dubbeltje omdraaien en overal de koopjes vandaan proberen te halen."
Bij veel mensen in de bijstand, treedt er een curieus mechanisme in werking. De sociale diensten weten dat al: mensen met een uitkering kunnen compensatiegedrag gaan vertonen. Ze slaan aan het gokken, of ze kopen zich nog armer om maar niet aan de buren te laten merken dat ze financieel aan de grond zitten. Embrechts signaleert dit soms ook als hij bij bijstandsgezinnen thuis komt:
"Ze leven op beton, er zijn geen bedjes voor de kinderen, maar er hangt wel een peperdure flatscreen tv aan de muur."
Leningen
Typisch geval van 'eigen schuld dikke bult', zou je zeggen. Maar er komt steeds meer kritiek op commerciële instellingen als banken en postorderbedrijven die de mensen verleiden om op krediet te kopen of om tegen exorbitant hoge rentes geld te lenen. Sinds kort kun je zelfs bij een drogisterij een lening afsluiten. Donderdag luidden de gemeentelijke kredietbanken -die schuldenregelingen treffen - de noodklok. Steeds meer Nederlanders dreigen te bezwijken onder hun schuldenlast.
De gemeentelijke kredietbanken hebben aan het kabinet gevraagd om mensen met een laag inkomen niet meer te laten lenen van de commerciële instellingen. Het is niet waarschijnlijk dat het kabinet ingrijpt, dat geven de gemeentelijke banken al toe. Een slechte zaak voor de armoede in Nederland. En de bodem is nog niet in zicht: Nederlandse economen hebben vrijdag gewaarschuwd voor een diepe recessie.