Dus niet strafbaar, maar wel opgesloten. Ik heb hier grote moeite mee en zal uitleggen waarom ik als redelijk verlicht mens toch tegen deze regeling ben.
Als je naar de gevangenis moet, dan kan dat alleen na een proces waar dus keurig een rechter aan te pas komt. Je kunt in voorarrest zitten, maar daar zijn heel veel procedurele waarborgen omheen die de lengte regelen en de beoordeling door onafhankelijke rechters. De ‘gewone’ voorlopige hechtenis, waar dus geen rechter aan te pas komt heeft Nederland beperkt tot maximaal drie dagen onder druk van het Europees verdrag voor de mensenrechten.
Ook ons gevangenisregime is omgeven door waarborgen, procedures en klachtencommissies waardoor de waardigheid en het recht op ontplooing van de gevangen bescherming geboden wordt. Daarom mag je in de gevangenis bijvoorbeeld sporten, werken en leren. Je beperkingen mogen niet groter zijn dan nodig voor het doel van de opsluiting.
In onze vaderlandse Guantanomo bays die wij, welk een gotspe, soms grenshospitum durven te noemen mag dat allemaal helemaal niet zomaar. Soms kan het niet, soms mag het niet, maar het recht is niet geregeld. Werken is zelfs expliciet verboden op verzoek van de kamer indertijd. Je hebt net als bij TBS (ook zo’n humanitair gruwel) geen enkel uitzicht hoe lang je verblijf duurt. Natuurlijk kun je er zelf een eind aan maken door te vertrekken, maar als je je papieren kwijt bent (of hebt gemaakt; dat doet er voor de redenering niet toe) wil geen land je hebben en weet je dus niet meer waar je aan toe bent.
Via een raar wetje sluiten we dus mensen op met passering van al onze normale regels waar we eeuwen aan geschaafd hebben. Geen goede zaak vind ik en daarom pleit ik toch voor strafbaarstelling met het recht op tussentijds vertrek naar een ander land.
De winst is dat mensen na een fatsoenlijk gererelde periode van voorlopige hechtenis en voorarrest voor moeten komen bij de rechter. Dat hun vrijheidsbeneming dus door een onafhankelijke instantie bepaald wordt en niet door oom agent. Dat de periode bepaald wordt door een rechter en dat de staat dan een maximale inspanning moet leveren om ze in die periode uit te zetten. Lukt dat niet door incompetentie, bureaucratie of fundamentele obstakels in het originele land dan komen ze vrij. Dankzij het ne bis in idem principe van ons strafrecht (je kan niet twee keer veroordeeld worden voor hetzelfde feit) zijn ze dan dus vrij om te gaan
![]()
en te staan waar ze willen.
Omdat er geen noodzaak is om mensen ooit langer dan hooguit zes maanden vast te zetten, terwijl er actief aan hun uitzetting gewerkt wordt, kan het strafrechterlijk als overtreding betiteld worden. Dan zijn er geen problemen met hulpverleners etc. Overigens is het bij een misdrijf ook al zo dat verschillende beroepsgroepen daarbij gevrijwaard zijn. Mocht iemand duidelijk zelf zijn terugkeer actief blokkeren door bijvoorbeeld te weigeren informatie te verstrekken die hij bezit en noodzakelijk is, dan kent het strafrecht altijd nog het middel van de gijzeling. Die zou in gevallen waar dat zinvol lijkt nog kunnen volgen op de straf. Wederom geldt dat daarbij veel meer waarborgen zijn voor een fatsoenlijke procedure en behandeling dan bij dat gare vreemdelingenwetje.
Kortom een lang pleidooi met als conclusie: Het is moreel volstrekt acceptabel om het illegaal verblijf in een land strafbaar te stellen, het is in de praktijk zelfs een verbetering van de rechtspositie van de illegalen en het is juridisch een veel nettere procedure.
[ Bericht 0% gewijzigd door multatuli op 25-12-2005 23:54:06 ]
'Als je Jip en Janneke leest, weet je beter hoe onze samenleving in elkaar zit. De Grondwet is verworden tot een marginaal product.'