Sjans met lelijke wijven

Ik had deze grauwgrijze dag natuurlijk kunnen vermoeden dat er iets ergs zou gebeuren: het gevoel toen ik wakker werd, de onheilspellende lucht die ik zag toen ik naar buiten keek en de starre blikken van de mensen die ik op straat aantrof; alle tekenen waren er. Maar ik was onwetend en onbevangen toen ik, met mijn hoofd diep in mijn kraag verzonken en een vers aangestoken sigaret op m'n lippen, nietsvermoedend op de bus stond te wachten. Ik wil terug naar die onbevangenheid... dat onschuldige, maar ik weet dat ik vanaf nu geestelijk verminkt door het leven moet.

Ik zal het mezelf nooit vergeven dat ik mijn hoofd in de richting van de twee opdoemende gestaltes in mijn ooghoeken richtte. Mijn adem stokte, ik voelde mijn scrotum ineenkrimpen en mijn eikel zich zo ver mogelijk terugtrekken in mijn voorhuid toen mijn ogen zich gefocussed hadden op de twee lelijkste wijven die ik ooit in mijn leven heb gezien. De kleinste van de twee had extreem dun vettig stijl haar en een grauwbleek gezicht. Haar kleding leek tien jaar geleden gekocht te zijn bij de zeeman, afgedragen met het Leger des Heils meegegeven, afgekeurd bij de vuilnis te zijn beland en daar, na drie weken, door haar tussen de stinkende rotzooi zijn weggerukt. De grotere, dikkere van de twee had een pafferig gezicht met drie kinnen, enorme tieten die tot over de gordel van haar veel te hoog opgehesen broek bungelden en een gebit dat leek op een combinatie van wrakhout en grijs nep-marmer.

Mijn sigaret - die door de verbazing om deze gruwelbeelden uit mijn halfopen mond hing - brandde op mijn kin. Hierdoor werd ik wreed uit m'n trance ontwaakt en keek plotseling verwilderd om me heen. Ik zag dat iedereen geschrokken hun blik van het tweetal had afgewend alvorens ook zij verstijfd van angst gedwongen waren geweest deze gedrochten op hun netvlies te laten inwerken. Ik probeerde op te gaan in het groepje mensen dat om mij heen stond, maar het tweetal had mijn starende blik al opgemerkt en begon al smoezend met elkaar speelse blikken mijn kant op te werpen. Telkens als ze mijn kant opkeken voelde ik mijn maag omkeren en begon ik te kokken, mijn maaginhoud begon te fermenteren tot een groen bruinige stinkende diarree. Door de angst voelde ik kleine voorbodes van een angstige diarree-uitbarsting langs mijn liezen sijpelen; een zure kotssmaak in mijn keel en op het achterste van mijn tong.

Terwijl ik mij steeds meer bewust werd van de afschuwelijke situatie waarin ik me bevond, stak het grootste trolwezen een sigaret in haar mond en begon mijn kant op te waggelen.
'Heb je een vuurtje voor me?', vroeg ze met een glimlach en een knipoog; haar zelfgedraaide kleffe peuk stevig in haar mondhoek geklemd. Tot mijn afgrijzen zag ik dat ze schuim in haar mondhoeken had die spontaan kwijldraadjes begonnen te vormen als ze haar mond opendeed en zich als belletjes opbliezen als ze haar mond sloot.
'Ik rook niet', stamelde ik, me niet realiserend dat mijn peuk nog steeds wild bungelend aan mijn onderlip kleefde. Voor een moment verloor ik controle over m'n sluitspier; een klodder diarree wist zich tot in mijn onderbroek door te dringen.
Het grote trolwezen keek vragend naar haar kleine soortgenoot en trok haar schouders op. Het kleine trolwezen maakte daarop een gebaar dat ze door moest gaan.
'Wil je vanavond misschien met ons gaan stappen?', zei het grote gedrocht ineens; het kleinere gebroed kwam langzaam dichterbij en voegde toe: 'Ja, we kunnen iets gaan drinken... naar de bioscoop gaan. Misschien daarna een trio ofzo...'

Ik kon de gruwel niet meer verdragen en begon hevig te huilen, ik stond er een minuut als een kleuter te snotteren; ik was compleet ingestort. Na een tijdje wist ik mij een weg te banen door de omstanders en de twee trollen. Met tranen in mijn ogen en slepende bewegingen rende ik naar huis. Daar heb ik drie uur naakt en grienend in een foetus-houding onder de douche gelegen. Ik liet alle lichaamssappen lopen en probeerde, al jankend daar onder de douche, kotsend, schijtend, pissend en masturberend een lichamelijke en geestelijke catharsis te bewerkstelligen.

Mijn therapeut zei dat ik dit trauma van me af moest schrijven... bij deze dus. Ik hoop dat ik veel steunbetuigingen en positieve reacties krijg, alvast dank voor de lieve woorden.

[ Bericht 0% gewijzigd door Nickthedick op 21-12-2005 21:59:05 ]

quote:

Op woensdag 21 december 2005 20:00 schreef de_puta_madre het volgende:
Lol en met dat beeld in je hoofd ga je uiteindelijk ook nog eens masturberen

Ik voelde me vies en wilde alle lichaamssappen uit m'n systeem duwen.

quote:

Op woensdag 21 december 2005 20:07 schreef Pracissor het volgende:
Tip voor volgende keer: Kijk verlekkerd naar je buurman's kont wanneer je bij een bushalte staat te wachten.

'T was te laat... helaas.

quote:

Op woensdag 21 december 2005 20:06 schreef LayDownAndDie het volgende:

[..]



Verder een semi-grappig verhaaltje, waar geen hond op zit te wachten.

Mijn adem stok? VTT?