Slaapverlamming

quote:

Op woensdag 11 juli 2007 15:09 schreef Janena het volgende:
Mijn man heeft er regelmatig last van....hij begint dan heel zachtjes te piepen (dat ukt dan nog net)
Als ik hem dan aanraak is het meteen over.

Heel herkenbaar

Ik begin heel zwaar te ademen (zal samen hangen met het gevoel gewurgd te worden) en als mijn vriendin me dan aanraakt wordt ik echt wakker.

Soms wordt ik boos als mijn vriendin niet reageerd terwijl ik lig te 'worstelen'. Soms als ik me dan zo concentreer op haar beginnen de hallucinaties over haar te gaan... en het rotte is, die hallucinaties zijn nooit leuk

He, dat komt bij mj heel bekend voor.
Ik kende het fenomeen 'slaapverlamming' niet, dus hierbij bedank ik je

Ik heb het zelf heeel vaak gehad. Echt zovaak, dat ik alles niet meer kan neerzetten. Een keer heb ik het gevoel gehad een uittreding te hebben, maar dat kan ik niet met zekerheid zeggen.

Ik dacht toen ik het voor de eerste keer had, dat het geesten waren die me wilde pesten. Maar na ee tijdje raakte ik er aan gewend en was het geen probleem meer.

Wat ik me nog wel kan herrineren, dat er iemand op mn bed heeft gelopen. Hoe en wat, dat weet ik niet. Maar dat was behoorlijk eng. Ik dacht dat ik letterlijk doodging.

Ik kende het fenomeen ook niet. Ik herinner me dat ik toen ik klein was (ik zal niet ouder dan 5 zijn geweest) een keer wakker werd en me niet kon bewegen. Ik wilde toen om m'n vader of moeder roepen, maar er kwam geen geluid uit mijn keel. Even later kwam m'n vader binnen om mij te wekken en toen kon ik me wel weer bewegen / praten, maar ik was natuurlijk wel erg geschrokken. Het is al bijna 20 jaar geleden, maar dit is één van de weinige dingen die me zijn bijgebleven uit die tijd. Ik heb het nooit weer gehad en ik heb me wel eens afgevraagd of ik het me toch niet had ingebeeld.

quote:

Op zaterdag 8 september 2007 18:04 schreef RadioSlut het volgende:


Wat ik me nog wel kan herrineren, dat er iemand op mn bed heeft gelopen. Hoe en wat, dat weet ik niet. Maar dat was behoorlijk eng. Ik dacht dat ik letterlijk doodging.

Dat soort dingen horen er volgens mij bij. Een soort van hallucineren. Niet meer dan dromen volgens mij, maar dan levensecht.

Hoe vaak ik niet gezworen had dat iemand tegen me praatte of mijn keel dicht kneep of dat er een hand onder de dekens vandaan kwam met een mes etc.

De eerste paar keren raak je een beetje in paniek, maar daarna kun je 9 van de 10 keer tegen jezelf zeggen dat het niks is. Soms ben ik nog te ver weg om te beseffen wat het is.

Soms ben ik het echt zooo spuugzat. Als ik het eenmaal een keer heb gehad in een nacht dan blijft het maar doorgaan. En op de 1 of andere manier als je dan uiteindelijk weer kan bewegen voel ik me zo moe dat ik meteen weer wegdommel en het weer van voren af aan begin. Ik kan dat echt zeer pissig worden

Maar hoe harder je er tegen vecht hoe erger het wordt lijkt het wel.

Ik heb er al maanden geen last meer van. Zodra ik de voortekenen krijg (vlagen van white noise), dan zet ik m'n koptelefoon op. Bij mij wordt het blijkbaar min of meer geinitieerd door de white noise, en als ik het niet kan horen dan gebeurt er ook niks.

quote:

Op zaterdag 8 september 2007 18:26 schreef HAL9000S het volgende:
Ik heb er al maanden geen last meer van. Zodra ik de voortekenen krijg (vlagen van white noise), dan zet ik m'n koptelefoon op. Bij mij wordt het blijkbaar min of meer geinitieerd door de white noise, en als ik het niet kan horen dan gebeurt er ook niks.

white noise?

Ik herken wel dat als ik de muziek aan zet ik er geen last van heb, heeeel soms uitgezonderd.

Problemen in m'n leven opgelost, nog maar weinig stress en geen slaapverlamming meer .

quote:

Op zaterdag 8 september 2007 19:01 schreef mcintosh het volgende:

[..]

white noise?

Ik herken wel dat als ik de muziek aan zet ik er geen last van heb, heeeel soms uitgezonderd.

quote:

Gevoelsmatig
De gewaarwording van een meestal onzichtbare, vaak kwaadaardige “aanwezigheid” in de kamer
Het gevoel niet of nauwelijks te kunnen ademen
Een druk/gewicht op de borst

[bewerken] Auditief
Voetstappen
Stemmen
Gezoem, gerinkel, geruis, … soms in combinatie met een gevoel van tinteling of vibratie door het lichaam heen

[bewerken] Tactiel
Gevoel van aanraking

[bewerken] Visueel
Een zwarte figuur of schaduw die zich in de kamer bevindt.

Wow dit topic had ik eerder moeten vinden. De eerste keren schrok ik me echt de tyfus, omdat ik plotseling wakker werd midden in de nacht, en me weg voelde zakken in m'n eigen lichaam, bijna bang dat m'n adem er elk moment mee kon ophouden.. als ik het nu nog eens heb weet ik wel dat het weer weggaat, meestal focus ik me even op m'n arm ofzo tot ik die weer kan bewegen, en dan valt alles weg en val ik weer in slaap

Maar nu weet ik dus hoe het heet, handig.

Het lijkt me ech twel erg als je dit vaak hebt. Ik heb het 1 keer gehad, in een periode dat ik me ook echt heel rot voelde en ik heel veel stress had, maar daarna is het gelukkig nooit meer gebeurt. Ik vond het echt heel eng en naar.

Nu ik het zo lees op Wiki heb ik dit ook een keer meegemaakt. Ik sliep en werd semi wakker omdat ik opeens geen adem meer kon halen. Ik raakte behoorlijk in paniek en wilde mijn man wakker maken, maar ik kon me niet bewegen en kon geen enkel geluid uitbrengen. Gelukkig merkte ik op tijd dat ik ook nog door mijn neus kon ademen. Maar wat een paniek voel je dan als je het gevoel hebt dat je aan het stikken bent en je dit ook nog eens niet kenbaar kunt maken Ik heb ook een tijd last gehad van Night Terrors Dit is een hele "fijne" slaapstoornis waarbij je plotseling gillend en doodsbang wakker schrikt met een onmenselijk hoge hartslag en je vaak een figuur/monster in de kamer lijkt te voelen of denkt te zien en dat laatste kan ook voorkomen bij slaapverlamming.

[ Bericht 3% gewijzigd door Meaghan op 16-09-2007 00:57:52 ]

Ooh dit had ik vanochtend nog!
heb ik ook wel vaker last van.
vind het eigelijk best vet, haha. ik probeerde me arm te bewegen maar dat lukte niet, maar het lijkt wel net of je hem beweegt. leek echt net of je in een pop zat ofzo

Dat klinkt meer als een slapende arm haha

quote:

Op maandag 17 september 2007 11:09 schreef tessie het volgende:
Dat klinkt meer als een slapende arm haha

Ja ook de rest van me lichaam hoor maar die arm is zo grappig

Ik heb er sinds een klein jaar ook "last" van.
De eerste 2x schrik je je echt helemaal dood.
In totaal heb ik het misschien 6x gehad oid.

Nooit gedacht dat zoveel andere het ook hadden.

Vannacht was het ook weer raak. Gelukkig kan ik er nu wel mee omgaan en schrik ik er niet meer zo van maar leuk is anders..

Ik heb kortgeleden ook een slaapverlamming gehad.

Niet kunnen bewegen en praten.

Maar wel kunnen kijken en wakker zijn.

De eerste 30 seconden was ik vrij angstig, maar daarna probeerde ik verder te slapen en toen ik wakker werd deed alles weer gelukkig.

Ik had vroeger af en toe slaapverlamming gehad, altijd net nadat ik in het slaap was gevallen viel ik weer terug in een wakkere toestand maar ik kon mij niet bewegen... Was wel even eng, ik ging maar gewoon weer slapen... Ook heb ik soms regelmatig slapende benen, als ik uit de bed stap, val ik gewoon op de grond met armen onder mij. Is wel een beetje enge gevoel... Maar ben het inmiddels gewend. Daarom krijg ik het niet zo vaak.

Slapend been hebben zonder het door te hebben is ook tof, dan val je als je opstaat.

ah kijk ik wist niet dat dit bestond! Heb dit ook es gehad en ik scheet hem toen zo erg dat ik op de bank verder ben gaan slapen

Ik heb altijd een slapend arm of soms een slapend hand als ik me bed uit wil.

Dan denk je daar nog niet aan en wil je zeg maar aan je neus krabben
maar ondertussen krab je je eigen oog uit.

Ik heb dat weleens gehad hoor, ik had erna gelijk de hele dag een knal rood oog,
en iedereen maar vragen met wie heb jij nou weer ruzie gemaakt.

Hahaha ik zo van nou met mezelf, iedereen zo kijken van huh die is gek, ik zo nee echt waar.

Toen ik op wou staan, ja je maakt zo wat gekke dingen mee in je leven zeg!

Ja, dat heb ik ook soms. Als ik bijvoorbeeld de hele nacht op mijn knieën heb geslapen(komt wel eens voor) En ik zo erg naar wc moet en dus snel uit bed stap. Val ik meteen op mijn bek, dat doet wel een beetje pijn... Vaak komt de gevoel weer gauw terug in mijn benen. Maar dit is toch niet slaapverlamming... Slaapverlamming is gewoon iets anders..

Ik heb het heel vaak, al jaren, en had het vannacht weer.
Ik werd wakker en voelde een slaapverlamming aankomen, maar kon hem nog net bewegen(door heel snel te bewegen, en als een gek kracht te zetten).
En later kwam hij weer, want dat gaat altijd zo. Als ik hem ontwijk komt hij later terug, maar dan erger. En steeds ontweek ik hem snel.
Maar toen werd hij op een gegeven moment dus gewoon heel erg. Een pijnlijk, misselijkmakend gevoel in mijn buik. En ik kon me gewoon niet bewegen.
En na de slaapverlamming blijft er soms nog iets over. "Naverlammingen" of zoiets. Ja, ik snap het zelf ook niet helemaal. Maar dan voel ik dus om de paar seconden een soort schok/rilling door mijn lichaam, waarin ik me even niet goed kan bewegen. Moeilijk uit te leggen.

Slaapverlamming is echt vreselijk.

@ mcintosh:
Ik weet echt precies wat je bedoelt. Er is een soort moment waarop je nog kunt terugkeren, voordat de slaapverlamming echt is begonnen. En dan kun je hem dus nog ontwijken en dat doe ik dus altijd. En dan val ik, zo moe als ik ben, vrijwel meteen weer in slaap. En dan begint het weer opnieuw, en dan weet ik niet hoeveel tijd er tussen de eerste en de tweede zat omdat mijn besef van tijd dan helemaal verdwenen is.
En het blijft doorgaan, tot ik er een keertje een niet ontwijk, en ik dus midden in zo'n verlamming terecht kom. En dan krijg ik de volle laag, of hoe je dat mag noemen.
Ik heb dit dus al sinds 2004, toen had ik mijn eerste. De slaapverlammingen die ik toen wel eens had, waren sowieso heel anders. Véél minder heftig, maar ik vond het toen natuurlijk wel enger omdat ik er niets vanaf wist.
Maar nu lijkt het wel, alsof de slaapverlammingen steeds erger worden. Als ik kijk naar de verlammingen van afgelopen jaar, dan zijn dat er echt veel heftigere als die van 2006, zeg maar. De laatste 2 keer had ik ook hallucinaties(ik hoorde mijn moeder bij de ene schreeuwen, en bij de ander klonk het alsof er een tornado in mijn kamer was).
Ze worden steeds heftiger, en ik vraag me af hoeveel erger het nog kan worden.
En nu is het maar hopen dat ik er vannacht geen krijg.

[ Bericht 44% gewijzigd door Otmed op 19-11-2007 00:10:01 ]

quote:

Op maandag 19 november 2007 00:00 schreef Otmed het volgende:
knip

Misschien toch maar even huisarts dan? Ik herken je beschrijving wel, maar sinds ik weet wat het hele fenomeen inhoudt is het gevoel erbij toch heel erg veranderd. Dit klinkt toch wel redelijk ernstig.

Ik heb ook voor het eerst te maken gekregen met dit verschijnsel, maar ik was ook nog aan het dromen. Mijn lichaam voelde alles wat met de droom te maken had, ik hoorde de geluiden ook nog. Ik rook de buitenlucht uit de droom, voelde de stof van de jas die ik mn droom aan had, hoorde de straatgeluiden uit mijn droom. Maar ik was wel wakker, ik besefte dat die dingen een droom waren, en zag ook mijn slaapkamer. Ik dacht ook na zoals je nadenkt als je wakker bent, ik dacht bewust, '' he wat raar, ik ben wakker maar ook aan het dromen en mn lichaam beweegt niet. Zal 30 seconden hebben geduurd? Toen ging ik ineens rechtopzitten en was het over. Erg, erg bizar!! Bij andere keren niet echt een verlamming maar wel dat ik wakker wordt/ben en voel dat er iemand op mn bed gaat zitten. Dat voel je dan fysiek, net zoals wanneer je droomd. Soms best angstwekkend omdat iets uit je onderbewuste(droomwereld) enkel seconden doorleeft terwijl je wakker bent.
Een soort hallucinaties. Deze verschijnselen heb ik echter zelden, maar het is wel iets van het laatste half jaar. TOen ik een kind was heb ik elke nacht nachtmerries gehad waarbij ik naar beneden rende en me ouders me pas na een kwartier rustig/wakker kregen. Zweten en gillen dat ik deed!