VBL Voetbal
Van strafschop tot schwalbe. Hier vind je Voetbal en alles wat daarmee te maken heeft. VBL - United in Voetbal.
Het jaar is bijna ten einde. Mooi moment om terug te blikken dus. Geef in dit topic jouw voetbalmoment van 2005, liefst met een beschrijving en een uitleg waarom dit jouw moment is.
Ik trap zelf af met:
11 juni 2005: ASWH wordt landskampioen bij de amateurs. Het waarom lijkt me duidelijk, als je favoriete club het hoogst haalbare bereikt is dat natuurlijk mooier dan welk ander moment dan ook.
Wat vooraf ging:
Als ASWH op 15 januari weer aftrapt in de hoofdklasse A, staat de ploeg op kop. Naaste belager is Kozakken Boys uit Werkendam, dan al op aardige afstand. Als in Lisse echter met 4-2 wordt verloren, begint het toch te kriebelen in Hendrik-Ido-Ambacht. Een seizoen eerder was ASWH immers ook winterkampioen, maar verloor het na de winterstop vrijwel alles, eindigend in een vrije val naar plek 8. De ploeg van trainer Jack van den Berg bewijst echter in de weken daarna dat voor dit doemscenario niet gevreesd hoeft te worden. Sterker nog, door eigen overwinningen wordt de kloof met de in elkaar stortende Kozakken Boys zelfs snel 7 punten. Als op 19 februari in slecht weer dan de topper gespeeld wordt in Werkendam, kan ASWH bij winst erg goede zaken doen. De ploeg loopt echter tegen een onverdiende nederlaag aan, waardoor het verschil wordt gereduceerd tot vier punten. Het heeft echter geen gevolgen. De Boys hebben een opleving gehad, want ze gaan weer verliezen in de weken daarna, ook tegen zwakker geachte teams. ASWH blijft winnen en haalt zo op 2 april reeds de titel op in Hoek, na een klinkende 1-4 zege. Drie duels zijn er dan nog te spelen, de voorsprong is 10 punten. Op 23 april wordt de reguliere competitie dan afgesloten met een enorm aantal van 58 punten en liefst 12 punten voorsprong op de nummer twee, inmiddels Hoek. Het aantal had hoger kunnen zijn, als Van den Berg niet had besloten via een roulatiesysteem de laatste drie duels uit te spelen, waarin ASWH twee maal gelijkspeelde.
Logisch was de beslissing echter wel. ASWH had namelijk de derde afdelingstitel in vijf jaar behaald en in de vorige twee edities van de strijd om de zaterdagtitel was men 3e (in 2001) en 2e (in 2002) geworden. Met name die laatste keer zat de ploeg nog dwars, dus werd alles op alles gezet om nu wel te slagen. Rust voor spelers met vermoeidheid en kaarten dus. In de competitie om de zaterdagtitel trad ASWH aan tegen twee sterke teams. De IJsselmeervogels, kampioen in B, zijn de succesvolste amateurclub aller tijden in Nederland, terwijl de kampioen van C, Excelsior '31, een fantastische prestatie had geleverd door als promovendus de titel op te eisen.
ASWH trapte thuis af tegen IJsselmeervogels en, in misschien wel de beste match van het hele seizoen, er werd gewonnen. Zeker na rust zagen de bezoekers alle hoeken van het veld en mochten ze nog blij zijn dat het bij 3-0 was gebleven. Trainer Van den Berg had een scenario ontwikkeld, waarin stond dat er thuis moest worden gewonnen en uit twee keer gelijkgespeeld zou moeten worden. Dat gebeurde dan ook in Rijssen, bij Excelsior '31. Het bleef daar 0-0. ASWH stond er halfweg dus goed voor. Thuis tegen Excelsior '31 keek de ploeg echter binnen een kwartier tegen een 0-2 achterstand aan, waarna in een knotsgekke fase voor rust in 4 minuten 3 keer werd gescoord en ASWH na rust de 3-2 voorsprong vasthield. Een punt bij de IJsselmeervogels zou dus volstaan. Na een 0-1 voorsprong kwam die ploeg echter op 2-1, waarna invaller Walter van Ommeren zich onsterfelijk maakte door de 2-2 binnen te tikken. ASWH was zaterdagkampioen, voor het eerst in de historie!
Op 4 juni trad men aan tegen Argon, de zondagkampioen, om uit te maken wie zich landskampioen mocht gaan noemen. Het werd in Mijdrecht 2-2, nadat ASWH twee maal een voorsprong had weggegeven. Het moest dus thuis gebeuren. In een heuse thriller haalde ASWH de titel binnen. Louis van Kleef zette de Ambachters op 1-0, maar een communicatiefout achterin betekende de 1-1 door Tayfur Kahraman. Na rust scoorde diezelfde Kahraman opnieuw, nadat de scheidsrechter een overtreding op Izaäk Verhoeven onbestraft liet. Walter van Ommeren sloeg echter weer toe. Hij had in de rust Arjan Human, onbetwist de drijvende kracht in de competitie om de zaterdagtitel, vervangen, die een week eerder al uit de wedstrijd was geschopt. Wally scoorde uit een scrimmage, zijn specialiteit. Terwijl iedereen aan verlengen dacht, brak Shane Arana Barrantes namens Argon door en maakte een schwalbe. Strafschop, in blessuretijd! Willem-Jan Barendregt keerde echter de inzet van de nu voor Haarlem uitkomende Patrick Lokken en ASWH leefde nog. Gesterkt door dit staaltje rechtte de ploeg de rug en kreeg het in de eerste helft van de verlenging zelf een penalty. Na een corner van Argon begon Sjoerd van der Waal op eigen helft aan een enorme run langs vier of vijf Argonauten, voordat hij werd neergetrokken in de zestien. Rood en een penalty, die uiterst kalm werd benut door Izaäk Verhoeven. ASWH hield stand, kreeg zelfs nog een strafschop in de 120e minuut, die door Sjoerd van der Waal echter werd gemist. Ook hier viel nog rood voor Argon. ASWH presteerde het onmogelijke en werd met een uiterst bescheiden budget (alleen in de hoofdklasse A waren al 12 clubs met meer financiele middelen) landskampioen!
Het was de terechte beloning voor een uniek seizoen, waarin we konden genieten van de bevlogen coaching van Jack van den Berg, het rustige en degelijke keeperswerk van Willem-Jan Barendregt, het enthousiasme van Roël Gorré, de bij vlagen sterke invalbeurten van Boudy Hoogendoorn achterin, het geweldige centrale duo Richard Lodder - Xander van der Veeke, de immer opkomende linksback en captain Johan Sturrus, de lange verdediger voor speciale opdrachten Erwin van der Linden, de werklust van Jordi Boogers, het fanatisme van kuitenbijter en speler van het jaar Ferry van Lare, de indrukwekkende conditie en pegels van afstand van Izaäk Verhoeven, de multifunctionele Marphe Redjosetiko, de rode loper Robert Visser, de frêle technicus Alexander de Jong, de spraakmakende Louis van Kleef, de geniale Arjan Human, de speersnelle Sjoerd van der Waal en natuurlijk supersub en goudhaantje Walter van Ommeren.
Hét moment van 2005 dus voor mij!
Ik trap zelf af met:
11 juni 2005: ASWH wordt landskampioen bij de amateurs. Het waarom lijkt me duidelijk, als je favoriete club het hoogst haalbare bereikt is dat natuurlijk mooier dan welk ander moment dan ook.
Wat vooraf ging:
Als ASWH op 15 januari weer aftrapt in de hoofdklasse A, staat de ploeg op kop. Naaste belager is Kozakken Boys uit Werkendam, dan al op aardige afstand. Als in Lisse echter met 4-2 wordt verloren, begint het toch te kriebelen in Hendrik-Ido-Ambacht. Een seizoen eerder was ASWH immers ook winterkampioen, maar verloor het na de winterstop vrijwel alles, eindigend in een vrije val naar plek 8. De ploeg van trainer Jack van den Berg bewijst echter in de weken daarna dat voor dit doemscenario niet gevreesd hoeft te worden. Sterker nog, door eigen overwinningen wordt de kloof met de in elkaar stortende Kozakken Boys zelfs snel 7 punten. Als op 19 februari in slecht weer dan de topper gespeeld wordt in Werkendam, kan ASWH bij winst erg goede zaken doen. De ploeg loopt echter tegen een onverdiende nederlaag aan, waardoor het verschil wordt gereduceerd tot vier punten. Het heeft echter geen gevolgen. De Boys hebben een opleving gehad, want ze gaan weer verliezen in de weken daarna, ook tegen zwakker geachte teams. ASWH blijft winnen en haalt zo op 2 april reeds de titel op in Hoek, na een klinkende 1-4 zege. Drie duels zijn er dan nog te spelen, de voorsprong is 10 punten. Op 23 april wordt de reguliere competitie dan afgesloten met een enorm aantal van 58 punten en liefst 12 punten voorsprong op de nummer twee, inmiddels Hoek. Het aantal had hoger kunnen zijn, als Van den Berg niet had besloten via een roulatiesysteem de laatste drie duels uit te spelen, waarin ASWH twee maal gelijkspeelde.
Logisch was de beslissing echter wel. ASWH had namelijk de derde afdelingstitel in vijf jaar behaald en in de vorige twee edities van de strijd om de zaterdagtitel was men 3e (in 2001) en 2e (in 2002) geworden. Met name die laatste keer zat de ploeg nog dwars, dus werd alles op alles gezet om nu wel te slagen. Rust voor spelers met vermoeidheid en kaarten dus. In de competitie om de zaterdagtitel trad ASWH aan tegen twee sterke teams. De IJsselmeervogels, kampioen in B, zijn de succesvolste amateurclub aller tijden in Nederland, terwijl de kampioen van C, Excelsior '31, een fantastische prestatie had geleverd door als promovendus de titel op te eisen.
ASWH trapte thuis af tegen IJsselmeervogels en, in misschien wel de beste match van het hele seizoen, er werd gewonnen. Zeker na rust zagen de bezoekers alle hoeken van het veld en mochten ze nog blij zijn dat het bij 3-0 was gebleven. Trainer Van den Berg had een scenario ontwikkeld, waarin stond dat er thuis moest worden gewonnen en uit twee keer gelijkgespeeld zou moeten worden. Dat gebeurde dan ook in Rijssen, bij Excelsior '31. Het bleef daar 0-0. ASWH stond er halfweg dus goed voor. Thuis tegen Excelsior '31 keek de ploeg echter binnen een kwartier tegen een 0-2 achterstand aan, waarna in een knotsgekke fase voor rust in 4 minuten 3 keer werd gescoord en ASWH na rust de 3-2 voorsprong vasthield. Een punt bij de IJsselmeervogels zou dus volstaan. Na een 0-1 voorsprong kwam die ploeg echter op 2-1, waarna invaller Walter van Ommeren zich onsterfelijk maakte door de 2-2 binnen te tikken. ASWH was zaterdagkampioen, voor het eerst in de historie!
Op 4 juni trad men aan tegen Argon, de zondagkampioen, om uit te maken wie zich landskampioen mocht gaan noemen. Het werd in Mijdrecht 2-2, nadat ASWH twee maal een voorsprong had weggegeven. Het moest dus thuis gebeuren. In een heuse thriller haalde ASWH de titel binnen. Louis van Kleef zette de Ambachters op 1-0, maar een communicatiefout achterin betekende de 1-1 door Tayfur Kahraman. Na rust scoorde diezelfde Kahraman opnieuw, nadat de scheidsrechter een overtreding op Izaäk Verhoeven onbestraft liet. Walter van Ommeren sloeg echter weer toe. Hij had in de rust Arjan Human, onbetwist de drijvende kracht in de competitie om de zaterdagtitel, vervangen, die een week eerder al uit de wedstrijd was geschopt. Wally scoorde uit een scrimmage, zijn specialiteit. Terwijl iedereen aan verlengen dacht, brak Shane Arana Barrantes namens Argon door en maakte een schwalbe. Strafschop, in blessuretijd! Willem-Jan Barendregt keerde echter de inzet van de nu voor Haarlem uitkomende Patrick Lokken en ASWH leefde nog. Gesterkt door dit staaltje rechtte de ploeg de rug en kreeg het in de eerste helft van de verlenging zelf een penalty. Na een corner van Argon begon Sjoerd van der Waal op eigen helft aan een enorme run langs vier of vijf Argonauten, voordat hij werd neergetrokken in de zestien. Rood en een penalty, die uiterst kalm werd benut door Izaäk Verhoeven. ASWH hield stand, kreeg zelfs nog een strafschop in de 120e minuut, die door Sjoerd van der Waal echter werd gemist. Ook hier viel nog rood voor Argon. ASWH presteerde het onmogelijke en werd met een uiterst bescheiden budget (alleen in de hoofdklasse A waren al 12 clubs met meer financiele middelen) landskampioen!
Het was de terechte beloning voor een uniek seizoen, waarin we konden genieten van de bevlogen coaching van Jack van den Berg, het rustige en degelijke keeperswerk van Willem-Jan Barendregt, het enthousiasme van Roël Gorré, de bij vlagen sterke invalbeurten van Boudy Hoogendoorn achterin, het geweldige centrale duo Richard Lodder - Xander van der Veeke, de immer opkomende linksback en captain Johan Sturrus, de lange verdediger voor speciale opdrachten Erwin van der Linden, de werklust van Jordi Boogers, het fanatisme van kuitenbijter en speler van het jaar Ferry van Lare, de indrukwekkende conditie en pegels van afstand van Izaäk Verhoeven, de multifunctionele Marphe Redjosetiko, de rode loper Robert Visser, de frêle technicus Alexander de Jong, de spraakmakende Louis van Kleef, de geniale Arjan Human, de speersnelle Sjoerd van der Waal en natuurlijk supersub en goudhaantje Walter van Ommeren.
Hét moment van 2005 dus voor mij!
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
Beetje meer een verhaal van maken, Thomas, met uitleg en eventueel plaatjes. We kunnen er wel naar raden, maar het is niet zeker.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
Ik zat op zonnige dag Canal + te kijken. Het was 17 april, en de Klassieker stond op het programma.
Ik had er van tevoren wel vertrouwen in, ondanks de grote nederlaag tegen PSV een aantal weken daarvoor. Maar al snel kwam Feyenoord op voorsprong. Vervolgens maakte De Jong weer gelijk, en waren we weer terug in de wedstrijd.
Toch wist Feyenoord weer het net de raken, en stonden zij weer op voorsprong.
Maar toen kwamen we terug. Grygera maakte vlak voor tijd de 2-2. Mooi doelpunt, en het juichen met zijn tong naar buiten Ik was al tevreden met deze stand, aangezien een verlies aanstaande was.
En toen gebeurde het; we namen niet één maar drie punten mee naar huis! Na een lange trap naar voren, counterde Ajax richting het Feyenoord-doel. Ik kan me nog herinneren, dat er eerst op goal werd geschoten, maar de bal belande terug in het veld voor de voeten van Maduro. En in de blessuretijd, 90+2, wist Ajax alsnog de winst eruit te halen. Wat een geweldige wedstrijd, de leukste van het jaar van 2005.
Ik had er van tevoren wel vertrouwen in, ondanks de grote nederlaag tegen PSV een aantal weken daarvoor. Maar al snel kwam Feyenoord op voorsprong. Vervolgens maakte De Jong weer gelijk, en waren we weer terug in de wedstrijd.
Toch wist Feyenoord weer het net de raken, en stonden zij weer op voorsprong.
Maar toen kwamen we terug. Grygera maakte vlak voor tijd de 2-2. Mooi doelpunt, en het juichen met zijn tong naar buiten Ik was al tevreden met deze stand, aangezien een verlies aanstaande was.
Ik was al tevreden met deze stand, aangezien een verlies aanstaande was.
En toen gebeurde het; we namen niet één maar drie punten mee naar huis! Na een lange trap naar voren, counterde Ajax richting het Feyenoord-doel. Ik kan me nog herinneren, dat er eerst op goal werd geschoten, maar de bal belande terug in het veld voor de voeten van Maduro. En in de blessuretijd, 90+2, wist Ajax alsnog de winst eruit te halen. Wat een geweldige wedstrijd, de leukste van het jaar van 2005.
Kijk, zo zien we ze graag! Mooi Thomas, goed gekozen moment ook. Dat er nog veel inzendingen mogen komen, liefst ook op dit niveau.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
Hmm, veel hoogtepunten had ik dit jaar niet. Niet zo gek als je voor Ajax bent .
Finale van de CL was wel mooi..Maar het mooiste was de halve finale.
De goal van Ambrosini om precies te zijn.
HANGEN!!
Ik wilde hem ook knuffelen....
.
Ik sprong er gewoon van uit m'n stoel .
.Finale van de CL was wel mooi..Maar het mooiste was de halve finale.
De goal van Ambrosini om precies te zijn.
HANGEN!!
Ik wilde hem ook knuffelen....
.
.Ik sprong er gewoon van uit m'n stoel .
.
-
2005 Heeft voor ons sportief maar weinig hoogtepunten opgeleverd... helaas. Al waren de winstpotten op Twente en met name Feyenoord wel mooi.
Mijn mooiste moment speelde zich daarom ook na een wedstrijd af. Na een heel zwaar seizoen waar we eigenlijk, behoudens de eerste paar weken, geen enkel zicht op handhaving hebben gehad. Dikke verliespartijen, partijen zonder inzet. Een amsterdamse zoutzak als trainer en aankopen die het net niet waren.
En dan de afloop van de rellen tegen roda waarbij de politie en de club heeft getracht de angel uit de vaste supportersgroep te halen. Dit leek ze ook aardig gelukt te zijn.
Toch bleven na de laatste wedstrijd tegen FC Utrecht thuis, waar de degradatie een feit werd, enkele honderden supporters staan op de M-side. Het laatste lied van dat seizoen werd aangeheven, harder dan ooit. You'll never walk alone. Met kippenvel en tranen op de wangen stond ik op de tribune.
Hans Kraaij Jr. heeft hier ook een stukje over geschreven in zijn column in de Aktueel:
[ Bericht 56% gewijzigd door TerroRobbie op 26-11-2005 12:52:29 ]
Mijn mooiste moment speelde zich daarom ook na een wedstrijd af. Na een heel zwaar seizoen waar we eigenlijk, behoudens de eerste paar weken, geen enkel zicht op handhaving hebben gehad. Dikke verliespartijen, partijen zonder inzet. Een amsterdamse zoutzak als trainer en aankopen die het net niet waren.
En dan de afloop van de rellen tegen roda waarbij de politie en de club heeft getracht de angel uit de vaste supportersgroep te halen. Dit leek ze ook aardig gelukt te zijn.
Toch bleven na de laatste wedstrijd tegen FC Utrecht thuis, waar de degradatie een feit werd, enkele honderden supporters staan op de M-side. Het laatste lied van dat seizoen werd aangeheven, harder dan ooit. You'll never walk alone. Met kippenvel en tranen op de wangen stond ik op de tribune.
Hans Kraaij Jr. heeft hier ook een stukje over geschreven in zijn column in de Aktueel:
[ Bericht 56% gewijzigd door TerroRobbie op 26-11-2005 12:52:29 ]
Dat was inderdaad een leuk moment.quote:Op zaterdag 26 november 2005 12:35 schreef Dr.Daggla het volgende:
Hmm, veel hoogtepunten had ik dit jaar niet. Niet zo gek als je voor Ajax bent .
Finale van de CL was wel mooi..Maar het mooiste was de halve finale.
De goal van Ambrosini om precies te zijn.
[afbeelding]
HANGEN!!
[afbeelding]
Ik wilde hem ook knuffelen....
.
Ik sprong er gewoon van uit m'n stoel .
KOMT-IE DAN HE:
FC Den Bosch | Standard Liege | Atletico Madrid | Lazio Roma | Alianza Lima | Chelsea | Dinamo Kiev
Corazón Alianza Lima Corazón para ganar a La Victoria volveremos para verte campeonar.
Corazón Alianza Lima Corazón para ganar a La Victoria volveremos para verte campeonar.
Mijn sportieve hoogtepunt van 2005 was de 4 - 1 overwinning op Feyenoord. Totaal onverwacht en na die wedstrijd had ik er echt weer vertrouwen in dat we het zouden gaan redden in de Eredivisie. Iedereen eigenlijk wel. Helaas mocht het niet zo zijn en was de zoutzakkenmentaliteit na die wedstrijd weer volop zichtbaar, maar dat maakt deze wedstrijd niet minder mooi.
FC Den Bosch | Standard Liege | Atletico Madrid | Lazio Roma | Alianza Lima | Chelsea | Dinamo Kiev
Corazón Alianza Lima Corazón para ganar a La Victoria volveremos para verte campeonar.
Corazón Alianza Lima Corazón para ganar a La Victoria volveremos para verte campeonar.
Goed stuk van TerroRobbie! Daggla een mooi moment, had nog wel leuker omschreven kunnen worden.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
Mijn moment wordt hieronder beschreven. Voor het eerst in de geschiedenis van mijn cluppie spelen we dit jaar in de eerste klasse.
Nivo Sparta heeft heel, heel erg diep moeten gaan voor de titel. Een puntje was voldoende. Dat was het uitgangspunt. „Daardoor begonnen wij waarschijnlijk ook zo tam aan het duel. Als je niet echt hoeft, kan je overlopen worden en dat gebeurde ons dan ook“, keek spelmaker Patrick Belzer na het eindsignaal terug. Meerkerk kreeg drie kansen in de beginfase, waarin doelman Ad Sluyter excelleerde. De 41-jarige keeperstrainer moest er na twaalf minuten af door een spierblessure. En dat gold ook voor arbiter Cees Visser, die wanhopig naar zijn kuit greep. De wedstrijd werd bijna een half uur onderbroken. „Het kwam ons echt heel goed uit. Wij konden de rijen weer sluiten“, aldus trainer Nivo Sparta-trainer Bert Ruijsch. Hij moest overigens al voor rust achter de omheining na een opmerking richting de invallende scheidsrechter De Kok. Nivo Sparta ging diep, incasseerde drie gele kaarten, maar kreeg na de rode kaart van Meerkerk-verdediger Albert Zwijnenburg wel de beste kansen. Belzer ging over de knie van een verdediger en verdiende een strafschop. Bjorn Jongste dook vrij voor Meerkerk-doelman Rudy van Kerkwijk op, maar mikte voorlangs.
Intern vindt men de promotie naar de eerste klasse eigenlijk te vroeg komen. Maar na ruim honderd minuten zeer enerverend voetbal in Meerkerk, wilde niemand het daarover hebben. De tweehonderd supporters uit Zaltbommel overstemden het legioen (1300 supporters) van Meerkerk.
Na rust was Nivo Sparta aanvankelijk de betere ploeg, maar na de belachelijke rode kaart voor Patrick Peelen - ’ik deed absoluut niets’ - zette de thuisclub nog een keer aan. Het werd toen de wedstrijd van invaller doelman John van der Leij (hij stopt), die werkelijk alles pakte. Vier minuten voor tijd kwam het moment van Lauren Dorleijn. Vrijgespeeld door Michael Bambacht verraste hij Rudy van Kerkwijk met een lob. De ontlading was groot in het Nivo-kamp. Patrick Belzer twijfelt opeens over zijn vertrek bij Nivo Sparta. Voorzitter Peter Remie hoopt in de eerste klasse op een confrontatie met Roda Boys, Achilles Veen, LRC en GJS. Er bestaat wel enige angst dat Nivo Sparta wordt uitgeleend aan één van de westelijke klassen. „Dat zou een ramp zijn“, aldus Remie.
Succestrainer Bert Ruijsch gaat dus naar de eerste klasse. „Deze promotie geeft morele verplichtingen om ook volgend seizoen een goed team neer te zetten.“ Voor ‘het kanon van Bommel’ Michael Bambacht zit het erop. De knie krijgt rust. „Vanaf 1 augustus ben ik teamleider. Ik kijk echt uit naar die functie.“
Nivo Sparta: Sluyter (12.Van der Leij) Hijzen, Brothwell, Visser, Peelen Van der Hilst, Jongste, Belzer Dorleijn, Burhenne (44. Bambacht), Mansouri (72. Van Tuyl).
Lauren Dorleijn schoot Nivo Sparta voor het eerst in de 52-jarige geschiedenis naar de eerste klasse. Tegen Meerkerk werd met 0-1 gewonnen.
Nivo Sparta heeft heel, heel erg diep moeten gaan voor de titel. Een puntje was voldoende. Dat was het uitgangspunt. „Daardoor begonnen wij waarschijnlijk ook zo tam aan het duel. Als je niet echt hoeft, kan je overlopen worden en dat gebeurde ons dan ook“, keek spelmaker Patrick Belzer na het eindsignaal terug. Meerkerk kreeg drie kansen in de beginfase, waarin doelman Ad Sluyter excelleerde. De 41-jarige keeperstrainer moest er na twaalf minuten af door een spierblessure. En dat gold ook voor arbiter Cees Visser, die wanhopig naar zijn kuit greep. De wedstrijd werd bijna een half uur onderbroken. „Het kwam ons echt heel goed uit. Wij konden de rijen weer sluiten“, aldus trainer Nivo Sparta-trainer Bert Ruijsch. Hij moest overigens al voor rust achter de omheining na een opmerking richting de invallende scheidsrechter De Kok. Nivo Sparta ging diep, incasseerde drie gele kaarten, maar kreeg na de rode kaart van Meerkerk-verdediger Albert Zwijnenburg wel de beste kansen. Belzer ging over de knie van een verdediger en verdiende een strafschop. Bjorn Jongste dook vrij voor Meerkerk-doelman Rudy van Kerkwijk op, maar mikte voorlangs.
Intern vindt men de promotie naar de eerste klasse eigenlijk te vroeg komen. Maar na ruim honderd minuten zeer enerverend voetbal in Meerkerk, wilde niemand het daarover hebben. De tweehonderd supporters uit Zaltbommel overstemden het legioen (1300 supporters) van Meerkerk.
Na rust was Nivo Sparta aanvankelijk de betere ploeg, maar na de belachelijke rode kaart voor Patrick Peelen - ’ik deed absoluut niets’ - zette de thuisclub nog een keer aan. Het werd toen de wedstrijd van invaller doelman John van der Leij (hij stopt), die werkelijk alles pakte. Vier minuten voor tijd kwam het moment van Lauren Dorleijn. Vrijgespeeld door Michael Bambacht verraste hij Rudy van Kerkwijk met een lob. De ontlading was groot in het Nivo-kamp. Patrick Belzer twijfelt opeens over zijn vertrek bij Nivo Sparta. Voorzitter Peter Remie hoopt in de eerste klasse op een confrontatie met Roda Boys, Achilles Veen, LRC en GJS. Er bestaat wel enige angst dat Nivo Sparta wordt uitgeleend aan één van de westelijke klassen. „Dat zou een ramp zijn“, aldus Remie.
Succestrainer Bert Ruijsch gaat dus naar de eerste klasse. „Deze promotie geeft morele verplichtingen om ook volgend seizoen een goed team neer te zetten.“ Voor ‘het kanon van Bommel’ Michael Bambacht zit het erop. De knie krijgt rust. „Vanaf 1 augustus ben ik teamleider. Ik kijk echt uit naar die functie.“
Nivo Sparta: Sluyter (12.Van der Leij) Hijzen, Brothwell, Visser, Peelen Van der Hilst, Jongste, Belzer Dorleijn, Burhenne (44. Bambacht), Mansouri (72. Van Tuyl).
Lauren Dorleijn schoot Nivo Sparta voor het eerst in de 52-jarige geschiedenis naar de eerste klasse. Tegen Meerkerk werd met 0-1 gewonnen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Kan voor mij maar 1 moment zijn natuurlijk:
sorry dat ie een beetje uitgebreid is geworden
PROMOTIE NAAR DE EREDIVISIE
Wat ging er aan vooraf?
afgelopen decenium
Nou ben ik zo'n jaartje of 12 'echt' voor Sparta, en heb in die tijden voornamelijk de bittere ineenstorting van een ooit roemruchte club meegemaakt. Echte successen zoals Europees voetbal was iets wat ik alleen kende uit verhalen van vroeger, en op een veel te grote Schietribune wegtochten met 4000 man was het mooiste wat ik had meegemaakt.
Het enige hoogtepuntje was natuurlijk de bekerfinale van '96, maar helaas, ik zat toen in Engeland voor school, dus ook dat feestje was me blijkbaar niet gegund.
Het echte dieptepunt moest nog komen, waar Willem van Hanegem de veel te magere selectie nog in de eredivisie hield, was hetzelfde kunstje voor Frank Rijkaard teveel gevraagd. De club die niet kon degraderen, degradeerde na 87 jaar non-stop op het hoogste niveau te hebben gespeeld kei- en keihard naar de eerste divisie.
Financiele problemen staken de kop op, en de club balanceerde op de rand van de afgrond, en was daar zonder financiele constructie met de gemeente ook keihard overheen gedonderd.
En daar zat de ooit trotste oude dame van Nederland, die altijd te arrogant was om in te zien dat het ook bij Sparta fout kon gaan, 3 jaar lang in de verdoemenis die 1e divisie heet.
Afgelopen jaar
Mike Snoei en supporters geloofden er niet zo in. Sparta was na het succesvolle bekeravontuur en de 3e plaats in de 1e divisie afgeroomd. Kiran Bechan en David Mendes werden verkocht, David Nascimento moest met een wiplash als gevolg van een aanrijding stoppen met voetbal. En versterkingen kon iedereen op zijn of haar buik schrijven.
Maar dit matige vertrouwen in de selectie bleek ongegrond. Na een langdurige blessure van Danny Koevermans ontpopte Ricky van den Bergh zich als ultieme goaltjesdief, en de vervloekte Riga Mustapha kreeg het in zijn heupen, en hoe!
De wintermaanden waren voor de Spartaan (die toch zeker wist dat voetbalgeluk voor hen niet meer was weggelegd) uitzonderlijk. Je bezocht een wedstrijd van Sparta en ging geduldig wachten tot de 3 punten met enkele doelpunten verschil veilig werden gesteld. Uit, thuis, titelkandidaten, laagvliegers, het maakte niet uit. Sparta domineerde, en het supertrio Van den Bergh, Koevermans en Riga namen elkaars toppositie over in de topscorers lijst.
Tegenstanders wisten van gekheid niet meer wie ze dubbele dekking moesten geven in de aanval bij Sparta. De nummer 1, de nummer 2 of de nummer 3 van de topscorerslijst?
En toen kwam de klad er weer in. Wederom, voetbalgeluk leek niet te zijn weggelegd in Rotterdam-West. Heracles Almelo, die verfoeide boerenclub die iedere wedstrijd in de 90ste minuut won, die club die 'wij' 'gewoon' met 0-4 weg liepen te vagen bleef constant in onze slipstream, en Sparta stotterde en haperde. In 1 week in maart werden 6 punten weggegooid, bam, weg veilige voorsprong.
Toen alles goed leek te komen, en 1200 Spartanen afreisden naar Fortuna om hun club daar een beslissende slag te zien uitdelen bleek wederom dat het voor Spartanen niet was weggelegd: 0-3.
De positie van Snoei wankelde, maar veel schokkender nieuws deed de sportieve mallaise naar de achtergrond verdringen. Hoofd jeugdopleidingen Robert Kiebert verongelukte de dag na Fortuna-Sparta.
Ook in de directe confrontatie met Heracles haperde de doelpuntenmachine, Heracles sleepte een 0-0 eruit en kon het kampioenschap niet meer mislopen.
Lijdzaam moesten de rood-witten toezien hoe het kampioensfeest dan toch aan het eind van het seizoen leek los te barsten op Het Kasteel, maar dan wel in het uitvak.
Kon het allemaal nog erger?
Jawel, Sparta voor de eerste wedstrijd van de nacompetitie thuis van Helmond Sport, en de eredivisie leek weer verder weg dan ooit. Snoei werd ontslagen en 'de spijker' Adri van Tiggelen en David Nascimento werden voor de groep gezet. En dat werkte!
Sparta won, en won, en won en in de directe confrontatie met Helmond Sport, in Helmond, moest het gebeuren.
De promotie
Maar zoals iedere supporters van de echte Rood-Witten voelde je aan je sloffen aan dat het ook finaal mis kon gaan. Sparta kwam op 0-1 achterstand. Ging Sparta dan weer niet promoveren? Was het de Spartaan niet gegund?
0-1, zure gezichten, Spartanen lijken voetbalgeluk nimmer meer te zullen tegenkomen
Wederom stootte ik mijn buurman aan, zelfde leeftijd, vergelijkbare Sparta-fangeschiedenis. Een jaar hiervoor hadden we toen we de bekerfinale 3x uit handen zagen glippen vastgesteld dat er bovennatuurlijke krachten waren die het ons niet gunde. Oprecht hadden we het gevoel dat het ons niet gegund was, en dat we in de voetballerij eeuwig naar supporters van de tegenpartij moesten kijken die hun geluk niet opkonden.
Maar ditmaal was de thrillerschrijver van de laatste Sparta-net-niet-momtenten ons gunstig gezind. Alles hoorde erbij, eerst een 0-1 achterstand om vervolgens toch nog gelijk te komen na een rare acrobatische actie van Riga!
Het uitvak en de honderden op de overige tribunes ontploften, Het Kasteel waar een groot scherm was neergezet ontplofte, en weg was dat gevoel van onrecht, want Sparta zou gewoon gaan winnen wisten we ditmaal zeker.
En daar was dan ook de verketterde Rachid Bouaouzan, door Adri van Tiggelen weer bij de selectie gehaald, die Sparta vlak voor tijd verloste van de 1e Divisie. Sparta was vanaf volgend seizoen 'weer gewoon' te zien op Talpa!
En dan eindelijk feest in het uivak
En toen eindelijk, 12 jaar na m'n eerste wedstrijd bezoek was er een oprecht feest bij mijn club! Ongehoord, we hadden na vele bittere teleurstellingen, en een surrogaatfeestje omdat we destijds in de eredivisie bleven, gewoon een feest!
Huldiging spelers
En dan een feest van een sportieve prestatie, waar de club en de supporters zo vele jaren op moesten wachten
En de held van de nacompetitie Adri van Tiggelen op de schouders.
Hoe lekker voelde dat? Bleek het (vloekerdervloek!) toch ook voor ons zijn weggelegd!
Zoals ieder feest het voor velen herkenbare scenario: Het werd laat, de alcohol vloeide, en met een kater hoorde ik de wekker hoorde gaan die me tot de noeste arbeid dwong:
Komkommertijd, 1e nieuwsitem: Sparta gepromoveerd. Met een bonkend hoofd stond ik binnen een halve seconde naast m'n bed gevoed door de hernieuwde adrenalinestoot die dit nieuws me gaf.
Ik werd zoals vaker na een belangrijke wedstrijd van mijn SP-AR-TA wakker met een kater, maar dit keer de allerlekkerste kater die je iedereen toewenst.
sorry dat ie een beetje uitgebreid is geworden
PROMOTIE NAAR DE EREDIVISIE
Wat ging er aan vooraf?
afgelopen decenium
Nou ben ik zo'n jaartje of 12 'echt' voor Sparta, en heb in die tijden voornamelijk de bittere ineenstorting van een ooit roemruchte club meegemaakt. Echte successen zoals Europees voetbal was iets wat ik alleen kende uit verhalen van vroeger, en op een veel te grote Schietribune wegtochten met 4000 man was het mooiste wat ik had meegemaakt.
Het enige hoogtepuntje was natuurlijk de bekerfinale van '96, maar helaas, ik zat toen in Engeland voor school, dus ook dat feestje was me blijkbaar niet gegund.
Het echte dieptepunt moest nog komen, waar Willem van Hanegem de veel te magere selectie nog in de eredivisie hield, was hetzelfde kunstje voor Frank Rijkaard teveel gevraagd. De club die niet kon degraderen, degradeerde na 87 jaar non-stop op het hoogste niveau te hebben gespeeld kei- en keihard naar de eerste divisie.
Financiele problemen staken de kop op, en de club balanceerde op de rand van de afgrond, en was daar zonder financiele constructie met de gemeente ook keihard overheen gedonderd.
En daar zat de ooit trotste oude dame van Nederland, die altijd te arrogant was om in te zien dat het ook bij Sparta fout kon gaan, 3 jaar lang in de verdoemenis die 1e divisie heet.
Afgelopen jaar
Mike Snoei en supporters geloofden er niet zo in. Sparta was na het succesvolle bekeravontuur en de 3e plaats in de 1e divisie afgeroomd. Kiran Bechan en David Mendes werden verkocht, David Nascimento moest met een wiplash als gevolg van een aanrijding stoppen met voetbal. En versterkingen kon iedereen op zijn of haar buik schrijven.
Maar dit matige vertrouwen in de selectie bleek ongegrond. Na een langdurige blessure van Danny Koevermans ontpopte Ricky van den Bergh zich als ultieme goaltjesdief, en de vervloekte Riga Mustapha kreeg het in zijn heupen, en hoe!
De wintermaanden waren voor de Spartaan (die toch zeker wist dat voetbalgeluk voor hen niet meer was weggelegd) uitzonderlijk. Je bezocht een wedstrijd van Sparta en ging geduldig wachten tot de 3 punten met enkele doelpunten verschil veilig werden gesteld. Uit, thuis, titelkandidaten, laagvliegers, het maakte niet uit. Sparta domineerde, en het supertrio Van den Bergh, Koevermans en Riga namen elkaars toppositie over in de topscorers lijst.
Tegenstanders wisten van gekheid niet meer wie ze dubbele dekking moesten geven in de aanval bij Sparta. De nummer 1, de nummer 2 of de nummer 3 van de topscorerslijst?
En toen kwam de klad er weer in. Wederom, voetbalgeluk leek niet te zijn weggelegd in Rotterdam-West. Heracles Almelo, die verfoeide boerenclub die iedere wedstrijd in de 90ste minuut won, die club die 'wij' 'gewoon' met 0-4 weg liepen te vagen bleef constant in onze slipstream, en Sparta stotterde en haperde. In 1 week in maart werden 6 punten weggegooid, bam, weg veilige voorsprong.
Toen alles goed leek te komen, en 1200 Spartanen afreisden naar Fortuna om hun club daar een beslissende slag te zien uitdelen bleek wederom dat het voor Spartanen niet was weggelegd: 0-3.
De positie van Snoei wankelde, maar veel schokkender nieuws deed de sportieve mallaise naar de achtergrond verdringen. Hoofd jeugdopleidingen Robert Kiebert verongelukte de dag na Fortuna-Sparta.
Ook in de directe confrontatie met Heracles haperde de doelpuntenmachine, Heracles sleepte een 0-0 eruit en kon het kampioenschap niet meer mislopen.
Lijdzaam moesten de rood-witten toezien hoe het kampioensfeest dan toch aan het eind van het seizoen leek los te barsten op Het Kasteel, maar dan wel in het uitvak.
Kon het allemaal nog erger?
Jawel, Sparta voor de eerste wedstrijd van de nacompetitie thuis van Helmond Sport, en de eredivisie leek weer verder weg dan ooit. Snoei werd ontslagen en 'de spijker' Adri van Tiggelen en David Nascimento werden voor de groep gezet. En dat werkte!
Sparta won, en won, en won en in de directe confrontatie met Helmond Sport, in Helmond, moest het gebeuren.
De promotie
Maar zoals iedere supporters van de echte Rood-Witten voelde je aan je sloffen aan dat het ook finaal mis kon gaan. Sparta kwam op 0-1 achterstand. Ging Sparta dan weer niet promoveren? Was het de Spartaan niet gegund?
0-1, zure gezichten, Spartanen lijken voetbalgeluk nimmer meer te zullen tegenkomen
Wederom stootte ik mijn buurman aan, zelfde leeftijd, vergelijkbare Sparta-fangeschiedenis. Een jaar hiervoor hadden we toen we de bekerfinale 3x uit handen zagen glippen vastgesteld dat er bovennatuurlijke krachten waren die het ons niet gunde. Oprecht hadden we het gevoel dat het ons niet gegund was, en dat we in de voetballerij eeuwig naar supporters van de tegenpartij moesten kijken die hun geluk niet opkonden.
Maar ditmaal was de thrillerschrijver van de laatste Sparta-net-niet-momtenten ons gunstig gezind. Alles hoorde erbij, eerst een 0-1 achterstand om vervolgens toch nog gelijk te komen na een rare acrobatische actie van Riga!
Het uitvak en de honderden op de overige tribunes ontploften, Het Kasteel waar een groot scherm was neergezet ontplofte, en weg was dat gevoel van onrecht, want Sparta zou gewoon gaan winnen wisten we ditmaal zeker.
En daar was dan ook de verketterde Rachid Bouaouzan, door Adri van Tiggelen weer bij de selectie gehaald, die Sparta vlak voor tijd verloste van de 1e Divisie. Sparta was vanaf volgend seizoen 'weer gewoon' te zien op Talpa!
En dan eindelijk feest in het uivak
En toen eindelijk, 12 jaar na m'n eerste wedstrijd bezoek was er een oprecht feest bij mijn club! Ongehoord, we hadden na vele bittere teleurstellingen, en een surrogaatfeestje omdat we destijds in de eredivisie bleven, gewoon een feest!
Huldiging spelers
En dan een feest van een sportieve prestatie, waar de club en de supporters zo vele jaren op moesten wachten
En de held van de nacompetitie Adri van Tiggelen op de schouders.
Hoe lekker voelde dat? Bleek het (vloekerdervloek!) toch ook voor ons zijn weggelegd!
Zoals ieder feest het voor velen herkenbare scenario: Het werd laat, de alcohol vloeide, en met een kater hoorde ik de wekker hoorde gaan die me tot de noeste arbeid dwong:
Komkommertijd, 1e nieuwsitem: Sparta gepromoveerd. Met een bonkend hoofd stond ik binnen een halve seconde naast m'n bed gevoed door de hernieuwde adrenalinestoot die dit nieuws me gaf.
Ik werd zoals vaker na een belangrijke wedstrijd van mijn SP-AR-TA wakker met een kater, maar dit keer de allerlekkerste kater die je iedereen toewenst.
De 0-4 in Duivendrecht.
God gaf de mens vrijheid en we kunnen dus al met al aannemen dat hij niet verantwoordelijk is voor menselijke misdaden. Alleen hij die de mens heeft geschapen draagt echter de volle verantwoordelijkheid voor de stront.
Mooi topic, ik ga er even over nadenken .
Vorig jaar had ik een aardig moment om te 'kiezen', dit jaar is het een stuk lastiger .
.Vorig jaar had ik een aardig moment om te 'kiezen', dit jaar is het een stuk lastiger .
.
Kampioenschap van ons eerste, we zijn nu waarschijnlijk zo een beetje de enige club in nederland in de eerste klasse waar spelers niet betaald worden!
Nog leuker is dat in het basisteam iets van 6 spelers van boven de 35 rondlopen, tactiek is vrij simpel, zet 5 mannetjesputters in de achterste linie, ram er 3 razendsnelle middenvelders bij gecombineerd met 2 lepe spitsen die de ballen terugleggen op razendsnelle opkomende middenspelers
Nog leuker is dat in het basisteam iets van 6 spelers van boven de 35 rondlopen, tactiek is vrij simpel, zet 5 mannetjesputters in de achterste linie, ram er 3 razendsnelle middenvelders bij gecombineerd met 2 lepe spitsen die de ballen terugleggen op razendsnelle opkomende middenspelers
🕰️₿🕰️₿🕰️₿🕰️₿🕰️₿🕰️ TikTok next Block
Welke club Raptorix en welke klasse spelen jullie ?
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik heb niet zo'n zin om een heel lang verhaal erover te schrijven, maar het gaat natuurlijk om de halve finale Champions League tussen PSV en AC Milan.
Het kaartje had ik al heel lang van te voren, nu maar hopen dat de wedstrijd nog van belang zou zijn. Het verhaal is bekend, PSV heerste in San Siro maar werd knullig met 2-0 naar huis gestuurd. Gebeurd dus. Bijna mn kaartje verscheurd, maar toch niet gedaan.
Toen de wedstrijd dichterbij kwam nam vreemd genoeg het geloof steeds meer toe. Ja, het is wel 2-0, maar het kán natuurlijk nog wel. En als het dan zou lukken, wat heel bizar zou zijn, ben ik er gewoon bij.
Zitten we dan met zn allen. 5 mei, heel het stadion stil, ook de Italianen. Indrukwekkend, zo'n stil stadion, helaas verstoord door één of twee proleten, maar a la.
Al snel in de eerste helft knalt Park de bal in het dak van het doel. 1-0!! Het gaat gewoon gebeuren, het kan! Milan speelt als een natte krant, met Seedorf in de hoofdrol. Hij raakt geen bal, heerlijk, het middenveld is van PSV, net als de rest van het veld eigenlijjk.
Het éénrichtingsverkeer wordt voortgezet in de tweede helft, wat leidt tot de 2-0! Een kopbal van Cocu laat het stadion ontploffen. 2-0, het is weer gelijk. Ongelooflijk, gaat het dan toch gebeuren? Heerlijk om 2-0 op het scorebord te zien staan, waar gaat dit heen...
Dan grijpt Ancelotti in. Hij haalt Seedorf naar de kant en brengt Tomasson in. Ik geloof dat het Tomasson was, iig een extra spits. Dit betekent dat Milan in het vertrouwde 4-4-2 gaat spelen, in plaats van het laffe 4-5-1, wat alleen maar tegen ze werkte. Dit is de ommekeer in de wedstrijd. Het duel wordt evenwichtig, met kansen over en weer. Ik loop te schreeuwen dat ze de verlenging moeten proberen te halen, maar het lijkt erop dat de PSV-ers een beetje overmoedig zijn geworden. Ze willen het in de officiële speeltijd beslissen.
Het leidt tot de onvermijdelijke tegengoal. Van Bommel laat Ambrosini lopen en die kan vrij inkoppen. Gomes is kansloos. Het is voorbij.
Dat Cocu nog de 3-1 maakt is leuk voor de statistieken, maar verder onbelangrijk. We hebben weer eens verloren van de Italianen, zij begrijpen wel dat het er alleen maar om gaat dat je vaker scoort dan de ander.
Hoewel ik stevig baal, heb ik de voetbalwedstrijd van mijn leven gezien. Wat een avond. En laten we wel wezen, alles klopt toch weer? Is het niet het eindeloze bijna dat zo mooi is aan voetbal? Vergelijk het met liefde: the hunt is better than the catch. Nou, PSV is nog wel ff aan t jagen.
(Lekker kort gehouden )
Het kaartje had ik al heel lang van te voren, nu maar hopen dat de wedstrijd nog van belang zou zijn. Het verhaal is bekend, PSV heerste in San Siro maar werd knullig met 2-0 naar huis gestuurd. Gebeurd dus. Bijna mn kaartje verscheurd, maar toch niet gedaan.
Toen de wedstrijd dichterbij kwam nam vreemd genoeg het geloof steeds meer toe. Ja, het is wel 2-0, maar het kán natuurlijk nog wel. En als het dan zou lukken, wat heel bizar zou zijn, ben ik er gewoon bij.
Zitten we dan met zn allen. 5 mei, heel het stadion stil, ook de Italianen. Indrukwekkend, zo'n stil stadion, helaas verstoord door één of twee proleten, maar a la.
Al snel in de eerste helft knalt Park de bal in het dak van het doel. 1-0!! Het gaat gewoon gebeuren, het kan! Milan speelt als een natte krant, met Seedorf in de hoofdrol. Hij raakt geen bal, heerlijk, het middenveld is van PSV, net als de rest van het veld eigenlijjk.
Het éénrichtingsverkeer wordt voortgezet in de tweede helft, wat leidt tot de 2-0! Een kopbal van Cocu laat het stadion ontploffen. 2-0, het is weer gelijk. Ongelooflijk, gaat het dan toch gebeuren? Heerlijk om 2-0 op het scorebord te zien staan, waar gaat dit heen...
Dan grijpt Ancelotti in. Hij haalt Seedorf naar de kant en brengt Tomasson in. Ik geloof dat het Tomasson was, iig een extra spits. Dit betekent dat Milan in het vertrouwde 4-4-2 gaat spelen, in plaats van het laffe 4-5-1, wat alleen maar tegen ze werkte. Dit is de ommekeer in de wedstrijd. Het duel wordt evenwichtig, met kansen over en weer. Ik loop te schreeuwen dat ze de verlenging moeten proberen te halen, maar het lijkt erop dat de PSV-ers een beetje overmoedig zijn geworden. Ze willen het in de officiële speeltijd beslissen.
Het leidt tot de onvermijdelijke tegengoal. Van Bommel laat Ambrosini lopen en die kan vrij inkoppen. Gomes is kansloos. Het is voorbij.
Dat Cocu nog de 3-1 maakt is leuk voor de statistieken, maar verder onbelangrijk. We hebben weer eens verloren van de Italianen, zij begrijpen wel dat het er alleen maar om gaat dat je vaker scoort dan de ander.
Hoewel ik stevig baal, heb ik de voetbalwedstrijd van mijn leven gezien. Wat een avond. En laten we wel wezen, alles klopt toch weer? Is het niet het eindeloze bijna dat zo mooi is aan voetbal? Vergelijk het met liefde: the hunt is better than the catch. Nou, PSV is nog wel ff aan t jagen.
(Lekker kort gehouden )
Yeah, well, that's just, like, your opinion, man.
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
Voor mij de 1-2 van glusevic in Rotterdam. Ook de enige keer dat ik echt voor hem juichte...quote:Op zaterdag 26 november 2005 12:09 schreef ThomasBerge het volgende:
De 2-3 van Maduro in Rotterdam
glusevic
No chingues con mi barrio!
Vamos el TRI!
Vamos el TRI!
WVHEDW in Amsterdam, 1e klasse zaterdag.quote:Op zaterdag 26 november 2005 20:32 schreef tong80 het volgende:
Welke club Raptorix en welke klasse spelen jullie ?
🕰️₿🕰️₿🕰️₿🕰️₿🕰️₿🕰️ TikTok next Block
Ehm..., Wat zou nou het moment zijn ...
Wat er aan voorafging:
2004:
LFC wordt 4e onder andere dankzij een goede reeks op het einde van seizoen 2003-2004. Houllier wordt ontslagen, Benitez komt als nieuwe coach. CL voorrondes tegen Graz en CL poule wedstrijden tegen Monaco, Deportivo de la Coruna en Olympiakos.
2005:
Uit en thuis overwinning tegen Leverkussen.
Spannende loting tegen Juve: voor het eerst sinds Heizel tegen elkaar. Winst op Anfield, uit gelijk.
Tegen koploper CFC. Een 0-0 gelijkspel uit. De thuiswedstrijd op Anfield. CFC staat op dat moment 33 punten in de PL voor op LFC en heeft niet lang daarvoor ook de LC gewonnen van LFC. Het doelpunt dat op naam van Garcia staat, maar waar evenveel credit gaat naar The KOP en heel Anfield eigenlijk: volgens velen een van de luidste en mooiste wedstrijden qua sfeer op Anfield. Dit is waarom de Europese avonde op Anfield ongeevenaard zijn.
Op naar de finale:
Eerder in de poulwedstrijden moest LFC na de rust 3 doelpunten halen om nog kans te maken op de CL, maar dat was tegen Olympiakos en thuis op Anfield, maar dit was tegen AC MIlan! In Istanbul! Maar de LFC fans wisten er de sfeer van Anfield te kweken door zelf of juist met deze achterstand het You'll never walk alone aan te heffen. Ik zelf was aan het bidden geslagen. En het onvorstelbare gebeurde. 3-3 na 90 minuten. 3-3 na 120 minuten (mede dankzij een wonderdubbelredding van Dudek). Pingels. Weer bijgeloof dus douchen tijden de pingels. Uitkomst is bekend. De goede afloop werd me het eerst duidelijk toen ik net onder de douche vandaan het geluid hoorde dat er een SMS je binnen kwam...
De gehele wedstrijd nu alweer een stuk of 4 gezien. Het blijft genieten ...
Wat er aan voorafging:
2004:
LFC wordt 4e onder andere dankzij een goede reeks op het einde van seizoen 2003-2004. Houllier wordt ontslagen, Benitez komt als nieuwe coach. CL voorrondes tegen Graz en CL poule wedstrijden tegen Monaco, Deportivo de la Coruna en Olympiakos.
2005:
Uit en thuis overwinning tegen Leverkussen.
Spannende loting tegen Juve: voor het eerst sinds Heizel tegen elkaar. Winst op Anfield, uit gelijk.
Tegen koploper CFC. Een 0-0 gelijkspel uit. De thuiswedstrijd op Anfield. CFC staat op dat moment 33 punten in de PL voor op LFC en heeft niet lang daarvoor ook de LC gewonnen van LFC. Het doelpunt dat op naam van Garcia staat, maar waar evenveel credit gaat naar The KOP en heel Anfield eigenlijk: volgens velen een van de luidste en mooiste wedstrijden qua sfeer op Anfield. Dit is waarom de Europese avonde op Anfield ongeevenaard zijn.
Op naar de finale:
Eerder in de poulwedstrijden moest LFC na de rust 3 doelpunten halen om nog kans te maken op de CL, maar dat was tegen Olympiakos en thuis op Anfield, maar dit was tegen AC MIlan! In Istanbul! Maar de LFC fans wisten er de sfeer van Anfield te kweken door zelf of juist met deze achterstand het You'll never walk alone aan te heffen. Ik zelf was aan het bidden geslagen. En het onvorstelbare gebeurde. 3-3 na 90 minuten. 3-3 na 120 minuten (mede dankzij een wonderdubbelredding van Dudek). Pingels. Weer bijgeloof dus douchen tijden de pingels. Uitkomst is bekend. De goede afloop werd me het eerst duidelijk toen ik net onder de douche vandaan het geluid hoorde dat er een SMS je binnen kwam...
De gehele wedstrijd nu alweer een stuk of 4 gezien. Het blijft genieten ...
WE WON IT FIVE TIMES!
Mijn voetbalmoment:
De 1-0 van Tommie Caluwe in de halve finale van de amstel cup tegen ajax.
Een explosie van geluk en vreugde!
De 1-0 van Tommie Caluwe in de halve finale van de amstel cup tegen ajax.
Een explosie van geluk en vreugde!
Tilburg Boven Alles
Verhaal? Uitleg? Plaatjes?quote:Op zaterdag 26 november 2005 17:56 schreef cultheld het volgende:
De 0-4 in Duivendrecht.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
|
|
