quote:
Aissati kiest met zijn hart
Door SJOERD MOSSOU
NIEUW-VENNEP - Ismaïl Aissati heeft zijn keuze tussen Oranje en Marokko officieel nog niet gemaakt, maar de 18-jarige.voetballer is er voor zichzelf al uit. Het supertalent gaat zijn hart volgen. ,,Bij het Marokkaanse volkslied voel ik meer dan bij het Wilhelmus.’’ Iedere zomer is Ismaïl Aissati thuis op de stranden bij Al Hoceima, in het noorden van Marokko. Twee lege flessen doen dan dienst als doel, de bal wordt beroerd met blote voeten.
,,We spelen altijd tot het donker wordt,’’ zegt Aissati, dit seizoen door PSV verhuurd aan FC Twente. ,,Met mijn broertjes, vrienden en familie. Het is zo mooi daar, echt. Perfect gewoon.’’
Aissati straalt als hij vertelt over het land van zijn ouders. Zelf werd hij geboren in Tuindorp, Utrecht, als zoon van een liberale imam. Maar zijn band met Marokko is hecht. ,,Ieder jaar ga ik er naartoe,’’ zegt Aissati. ,,Mijn gevoel voor het land is heel sterk. De mensen zijn er altijd blij, dat vind ik mooi. Ook als ze niet veel hebben. Het verschil tussen arm en rijk is groot, maar het lijkt wel of iedereen gelukkig en vrolijk is.’’
Het moment dat hij definitief moet kiezen tussen Oranje en het Marokkaanse elftal, komt langzaam dichterbij. Aissati (18) speelt voor Jong Oranje, maar hij kan tot zijn 21ste verjaardag nog switchen. Zodra hij een officiële A-interland heeft gespeeld, zit hij vast aan zijn keuze.
,,Voorlopig ben ik er nog niet mee bezig,’’ zegt Aissati. ,,Pas als één van beide landen me uitnodigt voor een A-interland, ga ik echt kiezen. Dat is tot nu toe nog niet gebeurd.’’
Diep van binnen is Aissati er al uit, geeft hij toe. Zijn hart heeft al een weg gekozen. ,,Als de uitnodiging komt, weet ik het wel, ja. Ik vind dat je met je hart moet kiezen. Sommige jongens kijken naar het sportieve aspect, naar hoe ze meer EK’s of WK’s kunnen spelen bijvoorbeeld. Of naar andere praktische voordelen. Dat zou ik zelf nooit doen.’’
Dat hij nu voor Jong Oranje uitkomt en niet voor de beloften van Marokko, is wél een praktische keuze. ,,Ik ben nog jong, dan is het beter als je niet te veel hoeft te reizen. Het is ook goed om me te ontwikkelen tussen goede spelers van mijn eigen leeftijd, daar leer ik veel van.’’
Op het succesvolle jeugd-EK in Portugal vond hij het best mooi om het Wilhelmus te horen. ,,Maar ik voel eerlijk gezegd meer bij het Marokkaanse volkslied.’’
Zijn boezemvriend Ibrahim Afellay koos voor Nederland, na lang wikken en wegen. De twee geboren Utrechters spraken er vooraf samen over, maar niet te vaak. ,,Ik heb Ibrahim gezegd dat ik hem altijd zou blijven steunen, welke keuze hij ook maakte. Als vrienden hoef je het niet altijd met elkaar eens te zijn, vind ik. Ibrahim kreeg de vraag te vaak, voor een jonge speler is het niet gemakkelijk als er langs alle kanten aan je wordt getrokken. Ik ben blij voor hem dat het nu duidelijk is.’’
Dat wil niet zeggen dat Aissati dezelfde keuze zou maken. ,,Laat ik het zo zeggen: het is goed dat Ibrahim een beslissing heeft genomen en ik zal altijd achter hem blijven staan.’’ Ze bellen of sms’en elkaar nog elke dag, Aissati en Afellay. Tot voor kort reisden de twee PSV’ers iedere dag samen met de trein, van Utrecht Centraal naar Eindhoven.
,,Ik mis hem wel ja,’’ zegt Aissati, sinds de winterstop uitgeleend aan FC Twente. ,,Het is gewoon wennen zonder Ibrahim. Hij begreep mij altijd en ik begreep hem. Hij is al twee keer langs geweest in Enschede. En ik heb nu zelf ook een rijbewijs, dat is handig als ik op een vrije dag naar Utrecht wil.’’
Aissati woont in Twente voor het eerst op zichzelf. ,,De eerste weken woonde ik in een hotel, nu heb ik een eigen appartement. Het is soms best wel moeilijk. Ik ben van kleins af aan gewend aan Utrecht, we waren thuis altijd met z’n zevenen.
,,Nu zit ik opeens alleen in Enschede, waar ik niks ken. Dat is toch anders. Koken lukt al steeds beter. Meestal maak ik iets met rijst. Uit zo’n pak weet je wel.’’
Het avontuurlijke voetbal van FC Twente maakt veel goed. ,,Het is geweldig om in dit team te spelen,’’ zegt Aissati. ,,Het positiespel dat wij soms spelen, met veel vrijheid voor iedereen, daar kan ik echt van genieten. Dat is de verdienste van onze trainers, meneer Rutten en meneer Eijkelkamp. We spelen met bijna alleen maar échte voetballers. In het begin was ik verbaasd dat het kon, maar het is het mooiste voetbal dat er is.’’
Toch blijft PSV het ultieme doel. ,,Daar wil ik per se slagen. PSV is mijn club en dat zal nooit veranderen. Ik wilde zelf graag verhuurd worden, omdat ik voelde dat ik wedstrijden moest spelen om beter te worden. Ik was gewoon niet tevreden over mijn ontwikkeling. Vóór dit seizoen wilde ik meer wedstrijden in het eerste spelen dan het jaar daarvoor. Toen dat bij PSV niet lukte - ook door de grote concurrentie op het middenveld - was het beter om te gaan. Komend seizoen wil ik mijn kans pakken.’’