Ik snap het niet

Sterkte meid, ik denk dat hij misschien teveel nagedacht had... met o.a. blowen dit probeerde te onderdrukken.
Zoals al eerder gezegd zo'n keuze wordt in een moment genomen, op basis van informatie uit een moment opname...

Gevoelens en denkpatronen hebben hem dit antwoord/oplossing gegeven en de mind kan je dingen laten geloven...en doen.

Zonde, zeker als je ziet dat dit toch een beetje een bevestiging is dat we in een koude tijd leven...
"Maatschappij" drilt mensen alleen in het huisje,boompje,beestje patroon... zelfontwikkeling /expressie /realisatie wordt vergeten, misschien ook zijn probleem?

Nog meer reden om de film : " Pay it Forward" te verwerkelijken !

GrtZ & Love G

---edit----
ik blijf bij : door de bomen het bos niet zien en een fatale keuze genomen in een moment van 'paniek' of diepe depressie.
(waarbij geen keuze het 'juiste' was geweest.. afkoelen en nieuw perspectief verzamelen... maarja God maakt geen fouten dus het is allemaal wel goed )

[ Bericht 21% gewijzigd door Dj_White_Night op 26-11-2005 12:02:56 ]

Inderdaad, een moment van totale wanhoop kan zomaar komen opzetten.

Heb ik ook nog wel eens, dan voel ik me super goed 3 maanden achter elkaar, en ineens is er zo'n dag waar ik in een gat lijk te vallen. Het voelt dan als beangstigend aan als het ware, de controle verliezen op het hele leven en denken ook.

Blijf je steken in zo'n gevoel dat je de controle verliest dan ga je al snel een uitweg zoeken.

Ben denk ik niet de enige of wel Ik bedoel, zo'n moment van een zenuwinzinking. Zelfs al heb ik de zaken op orde in het hoofd, dan nog lijkt er een gat te zijn wat niet overbrugd kan worden. Stel je zit sowieso niet lekker in je vel, dan heb je overal gaten waar je in kunt vallen.

Nogmaals sterkte.

Het kan zomaar gebeuren. Een moment van complete wanhoop ook. En dan is het boeltje bij elkaar pakken belangrijk dat je sterk genoeg bent om het boeltje weer op te pakken ook. Nieuwe moed verzamelen, nieuw perspectief ook inderdaad. Jezelf weer in het juiste perspectief plaatsen. Het gat in je gevoel opvullen.

Het gevoel dat het in orde zit is dan weer alsof er geen gat in het gebeuren zit. Dan lijkt het plaatje compleet te zijn. Die gaten zijn valkuilen zoals ik zei. En in valkuilen of doodlopende wegen is het niet prettig vertoeven dan kun je ook niet vooruit.

Zo, weer een stukje laten zien over hoe het hier gaat en ging Heb er zelf ook wel wat aan. Ik raak helder als ik het zo analyseer van mezelf. Dan worden de gaten kleiner, totdat de ziel compleet is als het ware. De ziel moet 1 mooie foto zijn als het ware, of het een foto is weet ik niet. Het moet een mooi videobestand zijn dat zich afspeelt.

Sterkte nogmaals. Wil het topic niet overnemen maar ik ga alleen dieper erop in hoe het eraan toe kan gaan. Het heeft te maken met een water-proof bewustzijn ook.

Kwaliteit in je ziel en geest ook. En dat bereik je door te leren van gebreken in het denken en voelen.

Ik ben dus ook perfectionistisch. Ben iedere dag bezig met verbetering. Omdat ik niet terug wil zakken in wanhoop

Het heeft ook te maken met. " Als je naar jezelf kijkt, en je kijkt naar de wereld, wat zie je dan". Wat zie je als je naar beiden tegelijk kijkt. Ben je dan op de plaats als het ware ook.

[ Bericht 10% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 26-11-2005 12:24:18 ]

quote:

Ben denk ik niet de enige of wel

zou je je eigen nog verbeteren zonder slechte gebeurtenissen/ gevoelens ???

we zitten allemaal in het zelfde schuitje ( mind???)

quote:

maarja God maakt geen fouten dus het is allemaal wel goed

zonder zijn zelfdooding geen gesprek hier...

Que sera sera

quote:

Op zaterdag 26 november 2005 12:46 schreef Dj_White_Night het volgende:

[..]

zou je je eigen nog verbeteren zonder slechte gebeurtenissen/ gevoelens ???

we zitten allemaal in het zelfde schuitje ( mind???)

Ik zou het niet fijn vinden als ik klaar was met ontwikkelen. Ik heb een halve minuut geleden mijn signature aangepast. Het leven is net als een film dus, je moet precies weten hoe je het moet ontwikkelen. En volgens mij komt er nooit een einde aan de ontwikkeling, is het ontwikkelen afgelopen dan is het leven voorbij. In ieder geval dit leven.

Het gaat om ontwikkeling denk ik. Zolang blijven doorontwikkelen totdat je film helemaal ontwikkeld is. Je ziel ook en je mind en geest en lichaam misschien zelfs. Dat wekt al snel het idee dat het perfectionistisch moet zijn maar dat streef ik ook wel na in mijn eigen geval.

Soms merk ik dat ik bezig ben met ontwikkeling, en dan gaat het goed. En vaak keer ik terug en dan gaat het filmpje slechter draaien en moet ik weer opnieuw ontwikkelen omdat er weer fouten zaten in de film.

Alsof het leven dus echt een film is Je krijgt vanaf het begin een standaard iets mee dat veel gaten en lekken kan bevatten en je gaat aan de slag met goede moed om zo sterker te worden.

Dan zie ik meteen alles als een film, dat alles ontwikkeld moet worden ook. Dat ieder mens zich ontwikkeld en dat de wereld zich ook ontwikkeld en wat er achter deze wereld ligt ook en zo ontwikkeld zich alles, dag in dag uit. Misschien gaat dat wel per seconde ook.

Ik probeer altijd uit te zoomen over hoe het nu precies ziet. Dan ga ik steeds een stap verder van mijn eigen afstaan en lijkt het alsof het een continu proces is van ontwikkeling.

Hoe dat zit met mensen die stoppen met ontwikkeling en zelfmoord plegen Misschien stond dat feit al in hun filmpje. Dat ze in zekere mate geen invloed konden uitoefenen erop. Of ze moesten drastisch het leven omgooien ook. Maar misschien was hun film wel in het begin al incompleet te noemen. Dat ze na de dood pas een volledige film krijgen.

Ik denk dus graag na over het leven en hoe het eraan toe gaat dus

Mooi is als de ontwikkeling vanzelf gaat, zonder dat je erge moeite hoeft te doen ook. Dat het leven zichzelf ontwikkeld als het ware. En bij negatieve zaken dat je dan uit jezelf weet wat je moet doen ook. Dat je een goede acteur bent in de film als het ware

Andere gedachte is dat we allemaal acteurs zijn in de grote film die het leven heet. En dan heb je net als in bepaalde films dat mensen het einde van de film niet redden en vroegtijdig sterven. Dan krijgen ze na de dood een nieuwe film waar ze in mogen opereren ook.

Het leven zo simpel mogelijk benaderen maakt het voor mij makkelijk om te blijven opereren op de juiste manier. Zie ik mezelf meer als acteur in deze realiteit dan is de realiteit niet zo erg, in ieder geval kan ik dan beter omgaan met de realiteit

En inderdaad we zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Ik wil het niet slachtoffer noemen maar eerder strijder, slachtoffer-gevoel ben je pas als je niet uit de problemen kunt komen, dan heb je weer strijders nodig die je helpen als het ware, maar dan moeten die strijders en hulpverleners wel net aanwezig zijn en moet je laten blijken dat je ze nodig hebt . We zijn als het erop aankomt allemaal strijders in deze tijd. En uiteindelijk willen we allemaal het beste van het beste en een goed gevoel

Dus zoveel verschillen mensen niet eens van elkaar als je het mij vraagt

[ Bericht 4% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 26-11-2005 13:02:16 ]

quote:

is het ontwikkelen afgelopen dan is het leven voorbij

zo zegt guru Charan singh Ji ( sant mat ,shabd yoga) wanneer je perfect bent dan ben je dood omdat perfectie zich niet in deze wereld kan vormen

voor de rest van je post... denk niet zoveel, zoals jezelf zegt : als het vastgelegd is (destiny) kun je toch geen invloed uitoefenen.

do you love or do you mind?
that is the question that roams mankind!!!

quote:

Op zaterdag 26 november 2005 13:03 schreef Dj_White_Night het volgende:

[..]

zo zegt guru Charan singh Ji ( sant mat ,shabd yoga) wanneer je perfect bent dan ben je dood omdat perfectie zich niet in deze wereld kan vormen

voor de rest van je post... denk niet zoveel, zoals jezelf zegt : als het vastgelegd is (destiny) kun je toch geen invloed uitoefenen.

do you love or do you mind?
that is the question that roams mankind!!!

Ik heb dat denken soms nodig om weer op gang te komen als het ware Vanmorgen had ik problemen om op gang te komen en moet ik alles op een rijtje zetten Dus ook mijn kijk op de wereld. Zit ik in de positieve flow, dan gaat er een wereld open als het ware hier

En nu zit ik weer in een goede stemming en kan ik het denken loslaten als het ware

Of een perfecte wereld niet mogelijk is weet ik niet, ik denk dat de wereld altijd beter kan dat wel. Dat je wanneer je straks een perfecte wereld hebt, dat die wereld dan niet perfect meer is. Hoewel je nu wel zou zeggen, het is perfect. Dat de mensheid steeds beter en meer wilt ook.

Maar goed, ik heb nu opstaan: "Everybody's free, to feel good" als muziek. En dan sleurt me ook de dag weer door.

Altijd doorgaan

Jammer dat mensen een eind eraan maken, maar dan is de hele situatie niet goed. Het is doodszonde als je jezelf van het leven beroofd. Maar als het leven er op dat moment zo slecht uitziet dan kijk je al snel niet naar de dag van morgen. Omdat de dag van morgen er ook slecht uitziet terwijl morgen niet eens gebeurt is.

I do mind at the moments that I have to mind

I do love at the moments that I don't have to mind

Kortom: Ik heb soms nodig dat ik me druk moet maken om zaken weer op een rijtje te zetten, staan zaken op een rijtje dan kan ik houden van het leven en alles. Moet ik zaken op een rijtje zetten dan heb ik geen tijd om van het leven te houden dus Dan ben ik meer aan het werken aan probleemoplossing.

hij had er zeker genoeg van altijd als het lieve broertje beschouwd te worden

quote:

Op zaterdag 26 november 2005 13:36 schreef sweetgirly het volgende:

[..]

Nou ja

sorry, heb je ooit met hem gehad dan? of zag je hem alleen als een "lieve jongen"..

quote:

Op zaterdag 26 november 2005 13:31 schreef sweetgirly het volgende:


Tja, die mind soms (of is het vaak): surrealistisch, misleidend en zelfs vernietigend misschien soms ook.

In mijn geval kan de mind of de ziel troebel van aard zijn. Dan is het vervuild water of iets dergelijks. Dan is er ook met geen mogelijkheid door dat troebele heen te breken. Dan merk ik het al als ik op straat loop om een boodschap te doen. Dan past het ff niet goed in elkaar of wat dan ook en dan lopen zaken al fout. Of bij het opstaan of naar bed gaan. Dan is er ergens een schakel mis in het hele gebeuren maar dat los ik altijd op, het oplossen van het troebele gaat meestal door slapen en rusten, als het echt wazig is dan is rust het beste. Ik wil een ideale picture zijn in deze wereld. Zelfs al is deze wereld geen ideale picture, dan nog moet en zal ik zelf ideaal getuned moeten zijn. De picture bedoel ik mee, mijn projectiescherm, de zaken die ik opvang ook. Ook de zaken die ik hoor en ruik.

Ik zie het verbeteren van mezelf ook als tuning. Mijn mind en ziel afstemmen tot de kleinste afwijking weg is. Perfectionistisch gedrag, soms lastig maar het is wel nodig om zo stevig in de schoenen te staan. Ik gun mezelf ook vaak geen speling in het gevoel. Kun je zeggen van, dat is niet goed, of je kunt zeggen het is wel goed.

Het is wel goed, omdat het goed is dat je jezelf wilt verbeteren want daar draait het vaak nog altijd om. Formule 1 coureurs nemen ook geen genoegen met 1/1000 seconde langzamer

quote:

Regisseur van je eigen film , dat heb ik ook weleens gezegd, geen acteur/figurant, maar regisseur .

Regisseur inderdaad en dan kom ik meteen terug om het verbeteren. Heb je alles en dan ook alles goed geregeld in je ziel en mind en geest, dan sta je als het ware boven je eigen "ik", je zou dan kunnen concluderen dat je jezelf op alle mogelijke gebieden kunt aansturen. Je kunt dan een soort helicopter-view krijgen.

Zo van. Kijk daar sta ik, je noemt jezelf bij de naam en geeft jezelf opdrachten die je moet uitvoeren als het ware. Je leeft dan ook niet op de automatische piloot meer maar hebt het volledig in eigen hand.

Je zegt wat je wilt zeggen, je staat waar je wilt staan, je doet wat je wilt doen en zo kun je doorgaan. Het is dan inderdaad zo dat je zelf regisseert en je hulpmiddel is je lichaam, ziel, mind en geest.

Het leven is dan een soort van reality iets of iets dergelijks. Maar dat kan ik niet uitleggen. Het is een kwestie van je staat in het leven sterk en je weet wat je moet doen. Je geeft jezelf opdrachten en je voelt gewoon dat alles van boven af gedaan wordt. Zoals gezegd. Je staat boven je eigen leven

Zo genoeg gepraat hierover weer. Het is dan ook het gevoel dat je uit jezelf treedt als het ware. Je bent uit de kooi ontsnapt en staat boven alles Dan leef je continu met het gevoel dat je uit jezelf getreden bent, zonder dat het wazig is. Het is dan juist prettig in mijn eigen geval.

Wie weet kan ik straks mezelf zien lopen als ik op straat loop. In ieder geval niet dat ik in mijn hoofd verkeer, liever erbuiten. Zit ik buiten mijn hoofd met alles, dan gaat het vanzelf makkelijker.

In het hoofd leven lijkt me nooit prettig. In het hoofd is alles veels te complex.

Nu zit ik ook nog in mijn hoofd teveel, maar ik probeer altijd te ontsnappen eraan. Dan probeer ik naar buiten te treden vaker. Zodat ik als het ware ergens anders ben

Moet nog veel oefenen maar dat komt wel goed nog.

Tot ziens

Ik heb ook zin om eens iets anders te doen, maar dat komt ook nog wel goed. Actie

Ik ga uit mezelf treden vandaag, voel me helemaal helder en ga helemaal uit mezelf treden. Dat mijn geest ff het lichaam verlaat zodat de ziel het werk alleen gaat doen. Misschien zorgt de geest voor alle problemen. Kan een lichaam niet functioneren op alleen een ziel?

Anders stuur ik mijn geest ff de laan uit

Ik merk dus dat mijn geest wat wazig kan zijn, maar daarom heet het een geest, een geest staat bij mij voor wazigheid. Dus misschien is het niet eens zo'n slecht idee om uit mezelf te treden en de geest naar verweggistan te sturen zodat de geest ff op vakantie kan om bij te komen onder de zon

Helderheid

Sterkte SG. Sommige dingen zijn helaas moeilijk te bevatten. Damn idd.

quote:

Op zaterdag 26 november 2005 14:35 schreef sweetgirly het volgende:
ps. was ik weer even, je sig. is overigens

Hallo

Danke

Het picture perfect heeft te maken met je ziel ontwikkelen en je geest wegjagen misschien. Ik bevat de menselijke geest niet zo goed als het ware. Ik weet niet. Ik wil een systeem zijn een beetje maar wel met menselijke gevoelens. Dat betekent vanzelf opschonen van het systeem waar ik mee "Belast" ben geworden. Anders gezegd, van slechte foto's goede foto's maken. Steeds opnieuw foto's maken van het leven en van mezelf. En steeds opnieuw de foto's ontwikkelen en ontwikkelen.

Op het eind ben je helemaal ontwikkeld tot het eind en is het vanzelf dat het systeem waterdicht gaat worden ook Dan heb je die zwarte gaten wegontwikkelt ook

Om het maar systematisch aan te pakken dus

De ziel en geest ontwikkelen dus.

En picture perfect is de veilige haven waar alles duidelijk is

Ik val in de herhaling maar bij problemen moet je problemen oplossen om te kunnen ontwikkelen. Bij problemen houdt het probleem de verdere ontwikkeling tegen ook. Of het probleem zorgt voor betere ontwikkeling in de toekomst.

Maar goed, dat is dus om het leven zo simpel mogelijk te maken ook

Het leven dient zo simpel mogelijk te worden voorgesteld, maar niet eenvoudiger dan dat

Zo lang ontwikkelen dat alles koek en ei is

quote:

Mooi is als de ontwikkeling vanzelf gaat, zonder dat je erge moeite hoeft te doen ook. Dat het leven zichzelf ontwikkeld als het ware. En bij negatieve zaken dat je dan uit jezelf weet wat je moet doen ook. Dat je een goede acteur bent in de film als het ware

Mooi is als je de ontwikkeling vanzelf kunt en wilt laten gaan !

De negatieve zaken (van de film) worden dan ook positief!

Makkelijk gezegd, maar zo werkt het wel. Wij mensen doen vaak zelf zo moeilijk terwijl het niet nodig is.

Ook problemen lossen zich vaak vanzelf op

Problemen lossen zich inderdaad ook vaker vanzelf op Dan is de tijd die de problemen aanpakt. Of gewoon de hele situatie die uiteindelijk alsnog goed gaat uitpakken, dan loopt de hele situatie van erg naar beter tot goed. Maar dan moet je wel vaak geduld hebben. En voel je je hondsberoerd dan wordt wel eens de keuze gemaakt om er een eind aan te maken. Zoals bij die jongen weer. Als hij misschien 4 maanden had gewacht dan was het uiteindelijk toch nog goedgekomen? Of was het zijn destiny dat het zo moest gebeuren?

Over dat ontwikkelen van de film. Soms ben ik gedachtes aan het laten draaien in mijn hoofd, dan lijkt het net een mechanisme in mijn hoofd, dan laat ik steeds een gedachte opnieuw draaien en opnieuw draaien en wacht ik op het moment dat zich zaken gaan ontwikkelen ook. Ik wacht dan op zuiverheid in het denken een beetje. Ik laat dan een soort programma lopen hier Ben al van veel oude denkpatronen af maar het kan altijd beter nog. Ik wacht dan totdat het nieuw ingevoerde denken ( denken = programma) gewoonte gaat worden, en al het slechte dat ik in de loop van mijn leven heb aangeleerd, verleden tijd gaat zijn. Een soort conditioneren ook. Alleen beloon ik mezelf niet, ik zie de beloning pas als ik me helder en goed voel.

Dat het oude denken weggaat en dat het nieuwe denken naar voren komt. Het hoeft niet eens denken te zijn, het kan ook gevoel zijn. Steeds een nieuw gevoel proberen te ontwikkelen dat "geavanceerder" is dan het oude gevoel van te voren.

En dan dacht ik net van, straks kan ik in 4d zien, dat ik door andere dimensies heen kan kijken. Maar daar geloof ik nog steeds een beetje in. Dat ik ooit verder kan kijken dan deze realiteit. Hoe dat eruit gaat zien weet ik niet, maar dat mijn huidige denken en functioneren van mijn ziel en geest beter en vlotter moet gaan verlopen is denk ik wel waar.

"You don't need eyes to see, you need vision."

En de visie die je hebt en hanteert is denk ik weer afhankelijk van de huidige processen die in het hoofd plaats vinden als het ware. Ik denk dat je het denken helemaal kunt uitbreiden waardoor je vanzelf meer kunt zien als het ware.

De ontwikkeling los laten is ook wel eens fijn, niet als een monteur bezig zijn de hele tijd maar het ontwikkelen eens los laten, dan voel ik soms een stroomversnelling plaats vinden. Vasthouden van het denken hoeft ook niet altijd goed te zijn.

Moeilijk doen terwijl het makkelijk kan wordt inderdaad wel vaak gedaan, maar je moet maar net de oplossing zien, hoewel de oplossing vaak vanzelf gaat weer. Ik bedoel, de oplossing komt vaak vanzelf aan het daglicht.



Een nieuw fris gevoel is denk ik het oplossen van het huidige denken en het ontwikkelen van een nieuw denken. Denken kan dan tevens gevoel zijn.

Heb soms echt het gevoel dat ik systematisch bezig ben ermee, dat het helemaal geen abra cadabra is wat in mijn hoofd gebeurt. Ik doe het dan ook vanzelf. Zoals Hanny zegt, het probleem lost zichzelf op. Dat je zelf ongeveer weet welke weg je moet volgen. Dat het pad ook al van te voren is uitgestippeld als het ware. Dat je alleen maar het pad hoeft te volgen, en af en toe sneeuw-vrij hoeft te maken zodat je niet meer valt

Dus ik ga weer verder, ik lijk nu al dat ik scherper zie weer. Dan lijkt het een straling te zijn, dat ik echt met straling bezig ben als het ware. En dat komt omdat ik het denken nu aanvoer op een bepaalde manier. Het gaat dan hoger denken worden volgens mij. En dan treedt ook het gevoel in werking dat ik niet zo gebonden ben aan de wetten waar ik vroeger gebonden aan was.

Het waren geen wetten waar ik gebonden aan was, het was meer een kwestie van doorbreken, door het denken heenbreken ook. Door de spiraal heenbreken. Al het aangeleerde afleren ook. En het aangeleerde was al in het begin aanwezig, dat krijg je al heel vroeg denk ik.

[ Bericht 12% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 26-11-2005 15:09:17 ]

Rust Rust in het denken is het ook. Formateren van het oude. Heb je geen gedachtes dan heb je ook weinig zorgen. Het is een soort moment van meditatie als het ware. Verlichting ook. En dan is pas het echte leven van belang. Als de zorglast verdwenen is

Zo genoeg in de herhaling gevallen. Ik heb wel een relaxt gevoel nu Kan me niet meer voorstellen hoe het was in duistere wazige tijden ook. Heb alles ontwikkelt tot het licht een beetje

Er valt op dit moment nog maar weinig te ontwikkelen hier. Nu lijkt het leven ontwikkelt te zijn, in ieder geval wat tussen mijn oren gebeurt allemaal. En dan kan ik weer verder met het leven uitbouwen een beetje.

Daarom vind ik het ook jammer dat mensen zelfmoord plegen, maar goed, ze lopen vast in de ontwikkeling naar een beter leven. Alsof er een crash optreedt in het systeem als het ware. Een fatale crash ook. Dan lijkt de film dus gebroken te zijn. Alsof de film helemaal niet ontwikkeld kán worden.

En de film kan niet ontwikkeld worden doordat mensen zich niet kunnen uitten, ze proppen de ellende op. En de omgeving heeft het niet door of kan het niet doorhebben omdat ze zich niet uitten.

Ik bedoel. Hoe kun je als omgeving iemand helpen als iemand nooit wat zegt over de problemen? En zeg je nooit iets over de problemen en blijven de problemen in je hoofd zitten dan stapelen de problemen zich op. Je kunt pas leegte creeëren als je jezelf uit. Uit je jezelf niet dan zit je in de knoop.

Vandaar vind ik ook dat mensen onnodig schuldgevoelens hebben bij zelfmoord.

Zo ik heb genoeg geschreven weer. Ik lijk wel een oud wijf soms

Laatste toevoeging. Het voelt nu alsof ik een digitale film ben dus In ieder geval alsof het leven een digitale film is. Voelt het leven aan als digitale film, dan pleeg je ook niet zo snel zelfmoord denk ik. Maar ik heb dan rare ideeën over hoe het ideale gevoel eruit ziet. En dat is dus als een digitale film

[ Bericht 6% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 26-11-2005 15:22:19 ]

hmm... etcetera etcetera etc. leven in het nu.