De Nederlandse cultuur - heden

Individualistisch. Dat is wellicht symptomatisch voor de geheel West-Europa. Van God los, ontkerkelijking, verkapte tolerante die meer voorspruit uit desinteresse voor de ander dan uit echte tolerantie, hetgeen de laatste jaren pijnlijk duidelijk is geworden.

Lees verder een boek van Houellebecq, Elementaire Deeltjes bijvoorbeeld, voor inspiratie. Er is thans een cultuur waarin iedereen voor zich probeert gelukkig te worden, daarbij lak hebbend aan de ander. Zichzelf verliezend in banale geneugten en het hoi polloi holt achter elke volksmenner aan.

Dan is er nog de politiek die van gekkigheid niet weet hoe ze het plebs moeten plezieren met nieuwe hervormingen, ongenuanceerde kritiek op rechters, opmerkingen waaruit blijkt dat ze het politieke systeem in Nederland niet helemaal begrijpen en de pogingen om hun eigen falen van de laatste jaren te verbloemen.

Verder zijn er nog de verontwaardigde allochtone groepen die bij het minste of geringste moord en brand en om inperking van de vrijheid van meningsuiting gillen.

Zó'n opzet strijkt mensen tegen de haren in. Dan blijft je beschouwing hangen. Je kunt het natuurlijk over de moderne tulpjes en molentjes doen en over voetbal, euthanasie, softdrugs, homoseksuele politici en al het andere waar we een trots gevoel van kunnen krijgen. Maar dan zul je niet de enige zijn.

En als laatste, voordat ik ongewilde discussies uitlok, het zijn niet mijn meningen hoor, ik schets alleen een positie die je kunt innemen.

Het lijkt me een onderwerp waarbij het uiterst moeilijk is om geen mening in te nemen. Het huidige (politieke) klimaat is er toch eerder eentje waarin er lekker over en weer gekissebist wordt. Balkenende heeft ontzettend veel kritiek te verduren, hij is niet een charismatisch leider waarde meerderheid van de bevolking achterstaat.

Voor andere politieke partijen geldt dit evenzeer. Wouter Bos wordt natuurlijk ook verguisd door grote groepen, en Jozias van Aartsen heeft het ook niet helemaal. Wiegel heeft, voor veel VVD'ers, nog wel iets van een leidersfiguur over zich. Andere ministers, zoals Verdonk en Donner lopen wel in de kijker, maar daar kan het commentaar ook zeker niet louter positief genoemd worden. Kortom, ik denk dat je op het politieke vlak je held wel kunt vergeten.

Waar dan wel? Sport? Nu heb ik daar niet veel verstand van, maar het schaatsen schijnt niet al te best te gaan op het moment, en het voetbal is iets beter, maar ook daar geloof ik de kritiek niet van de lucht is. Misschien dat Hiddink ook buiten de PSV-gelederen nog wel enige sympathie kan opbrengen. Maar dat is wel vluchtige roem volgens mij. Het koningshuis dan? Beatrix? Alexander? Ik betwijfel het. En binnen de allochtone bevolkingsgroepen? Hebben die hun eigen helden?

Onze waarden staan juist de laatste jaren erg onder druk. Een ervan was tolerantie, maar die tolerantie laat het toch zeker na de moord op Van Gogh wat afweten. Daar hoef je alleen Fok! maar voor te lezen. En dan rituelen. Ik zou Sinterklaas zeggen. Daar zou ik nog wel een punt van durven te maken. Het is wel typisch dat de stereotype Piet met de dikke negerlippen en grote ronde ogen zo stand houdt als knechtje van Sinterklaas. Dat dat niet tenonder is gegaan aan de politieke correctheid van de jaren 90. Albert Heijn en de Bijenkorf die zonder morren afbeeldingen op chocoladeltters zetten die direct uit 18e eeuwse dubieuze schoolboekjes zouden kunnen komen. Dat is nou typisch. En als iemand daarover begint, dan zijn we ook lekker op onze tenen getrapt, want ideeën als regenboog-Pieten zijn niet erg succesvol gebleken.

Nu, tot daar onze rituelen. Een wat rabiate houding met duidelijke mening, die ik hierboven al geschetst heb lijkt me véél makkelijker.

Ik denk dat je het christendom, waar de hele westerse cultuur toch min of meer zijn wortels heeft niet moet vergeten; ideeën over goed en kwaad, ethisch e.d. zijn er vaak min of meer van afgeleid.

Volgens mij is de rest boven al genoemd; al zou ik nog de Nederlandse nuchterheid (behalve als het over Marrokanen gaat) willen noemen... want over veel zaken zijn we best nog wel nuchter; zie bijvoorbeeld ook ons drugsbeleid.