Het VBL-columnhoekje deel 7

quote:

Op maandag 9 januari 2006 17:41 schreef Beschouw het volgende:
Als nieuwkomer mag ik niet veel commentaar hebben, nietwaar?

quote:

Toch zal ik een poging wagen: het zijn beide eigenlijk geen columns in de ware zin des woords. Het zijn meer opsommingen, zonder sarcasme, humor, kritiek, bijtende spot, ironie of zo. Wat wel in het voordeel van beide schrijvers pleit, is het feit dat ze alle twee afsluiten met een eigen mening. Dat stel ik weer wel op prijs. Bedankt Bjoro en Sandman.
Prettig om te lezen waren ze ook. Bedankt

quote:

KLEINE INGREEP

In een inmiddels berucht interview met Voetbal International veegde Youssouf Hersi van Vitesse de vloer aan met zijn trainer Edward Sturing. Het verhaal in VI was één grote klaagzang van een zich miskend en onbegrepen voelende voetballer en het gemekker van de geboren Ethiopiër viel niet bepaald in goede aarde bij de Arnhemse eredivisieclub. De kleine middenvelder werd pardoes uit het eerste verwijderd, hoewel Hersi het met de vloer aanvegen met Sturing wel een punt had. Vooral gezien het kapsel van deze oefenmeester. Als je Sturing namelijk bij zijn enkels vasthoudt en op en neer beweegt, kan je met diens korte stekels behoorlijk wat vlekken van de vloer wegborstelen. Maar bij Vitesse zitten er geen vlekken op de vloer; het verhaal van Hersi ging daar in ieder geval niet over. Als je Hersi moet geloven, is Vitesse-trainer Sturing maar een simpel mens. ,,Hij roept altijd ‘simpel, simpel’, zegt de voetballer. Tja, als je dat woord tijdens trainingspartijen en wedstrijden steeds hoort, ga je zulke conclusies trekken, nietwaar? Maar is Hersi zelf niet een simpele gast? Je zou ook kunnen vaststellen dat Sturing daarom altijd ‘simpel’ naar hem roept, om hem daar telkens aan te herinneren. Met het interview in VI is deze stelling genoeg bewezen.
Een onpartijdige buitenstaander kan toch niet anders concluderen dan dat er een schroef los zit bij Youssouf? Ondertussen vragen wij ons af of het nog wel goed komt tussen Hersi en Vitesse. De oplossing ligt evenwel voor de hand. Over een kleine week neemt Sturing zijn gereedschapskist mee van huis en ontbiedt Hersi vlak voor de training op zijn kamertje. ,,Zo jongen, ga maar eens zitten. Doe je ogen dicht en tel tot tien’’, zegt hij. Hoewel Hersi het niet helemaal vertrouwt, luistert hij voor één keer zonder morren naar zijn trainer, die een hele week medische boeken heeft gelezen. Maar dat weet Youssouf niet. Toch wel een beetje schuldbewust over alle commotie die hij met zijn verhaal in VI heeft veroorzaakt, begint hij te tellen: ,,1……2……3……’’. Voordat hij bij de 9 is, heeft Sturing met een zaagje en een kleine schroevendraaier iets onder Hersi’s schedelpan gewijzigd. ,,Zo, en nu weer naar de VI’’, besluit Sturing de sessie.
Volgende week staat er opnieuw een interview met Hersi in het voetbalweekblad. Sturing wordt de hemel in geprezen. Gevolg: Hersi mag weer met het eerste meedoen. Tegen Willem II scoort hij drie maal.

quote:

De huidige selektiespitsen Aggelos Charisteas, Markus Rosenberg en Yannis Anastasiou legde ze bij hun oude club ook niet echt aan de lopende band binnen.

quote:

Op maandag 9 januari 2006 19:59 schreef methodmich het volgende:

[..]

Bjoor!

quote:

DE KROONPRINS IS DOOD, LEVE DE KROONPRINS

Wat een treurige kerst moet Robert Maaskant gevierd hebben dit jaar. De gewezen kroonprins der oefenmeesters zat helemaal alleen onder de kerstboom en dat had hij zich toch heel anders voorgesteld. De vlot babbelende Maaskant had voor zichzelf een route uitgestippeld naar de top. Na zijn knappe werk bij RBC was papieren subtopper Willem II een logische opstap richting de nationale top. De internationale top zou dan daarna spoedig volgen en zijn ultieme droom, het bondscoachschap, niet veel later.

Helaas voor hem liep het, zoals bij vele kroonprinsen, compleet anders. Feyenoord gaf de voorkeur aan Erwin Koeman, die bij RKC Waalwijk op prima wijze de zware erfenis van Martin Jol had ingevuld. Daar woog de finaleplaats in de beker van Maaskants Willem II dus niet tegen op. Tot overmaat van ramp werd hij vanwege tegenvallende prestaties in Tilburg de laan uitgestuurd en zat hij dus heel alleen kerstfeest te vieren. Terwijl hij met tranen in de ogen naar Eenzame Kerst van André Hazes luisterde, overdacht hij zijn rampspoed. Hoe kon hij zijn geschonden blazoen in hemelsnaam nog oppoetsen?

Het antwoord kwam spoedig en niet eens uit onverwachte hoek. Want terwijl de laatste vuurwerkdampen de lucht ontstegen, rinkelde in huize Maaskant de telefoon. Jan Pollemans, voorzitter van RBC Roosendaal. RBC, dat is een club in nood. Wat heet! De eerste helft van de competitie leverde de ploeg slechts vier punten op, ultieme laagterecords waren dichter in het zicht dan de minieme kans op handhaving. Dolf Roks had er als joker gefungeerd. De sympathieke Zeeuw was al eens heengezonden door Pollemans, maar op aandringen van zijn spelersgroep weer teruggehaald. Dat had zowaar een punt tegen Feyenoord als gevolg, maar de gehoopte serie bleef uit en dus vloog Roks alsnog buiten.

Nu hing Pollemans dus aan de lijn. Niet verrassend. Maaskant heeft er al twee ambtstermijnen opzitten in Roosendaal, met veel succes. In zijn eerste regeerperiode promoveerde hij, degradeerde met applaus en promoveerde opnieuw. In zijn tweede periode kwam hij terug, overzag de puinhopen van Chris Dekker en won in de degradatiestrijd. Onder zijn leiding bleef RBC steeds in de eredivisie. Dan krijg je een band met een club. Het was dan ook niet verwonderlijk dat Pollemans bij hem uitkwam, maar Robert bedankte voor de eer. Echter, naar eigen zeggen had hij bij het ophangen al spijt.

Hoe gaat zoiets? Zou hij de hoorn trillend neergelegd hebben en direct weer de vlinders in de buik hebben gevoeld? Zoiets als een liefde die je niet loslaat, ondanks dat je verstand zegt dat opnieuw proberen geen zin heeft? Dacht hij aan het nieuwe zorgstelsel, aan al die onzekerheden en zijn verhoogde premie? Wilde hij gewoon zo ontzettend graag werken dat hij bereid was alles te doen?

Want ga er maar aan staan, die klus van Maaskant. De selectie van RBC is uitermate zwak, ploegen die nu nog onder ze zouden kunnen eindigen zijn al uit het zicht en hij is in Roosendaal toch een soort van volksheld. Hij kan alleen maar van zijn voetstuk vallen. De mythe op wrede wijze verstoren. Maar goed, hij was toch al kroonprins af. Waarom dan niet proberen als lapmiddel te fungeren bij je oude club? Wil hij misschien een clubman worden, die er jaren gaat blijven? “Maak me dan maar Foppe!” Robert schreeuwde het uit en zag zichzelf al grijs worden bij de oranjehemden. Waant hij zich toch een beetje bondscoach.

Of lijdt hij aan zelfoverschatting? Verwacht hij echt dat hij straks opnieuw het kunstje flikt en RBC behoedt voor degradatie. Dat de helletocht richting de vrijdagavond de club bespaard blijft, dankzij zijn interventie? Het is niet ondenkbeeldig, maar de kans dat hij dan flink afgestraft gaat worden is wel heel erg aanwezig. RBC staat al halverwege de spelerstunnel van het Mitsubishi Forklift Stadion in Almere, om daar eerder dan gepland tegen FC Omniworld te spelen.

Ik denk eigenlijk niet dat het dat is. Ik zie er geen vriendendienst in. Een klein beetje misschien. Een klein beetje zelfoverschatting wellicht ook, maar meer dan dat zie ik de slimme carrièreplanner in Robert Maaskant weer terug. Goed, degradatie lonkt. Maar daar zal niemand van opkijken en niemand zal naar hem wijzen. Het jaar daarna zal hij dan weer alles op alles zetten om te promoveren. Als dat lukt, is Maaskant weer waar hij wil zijn. Dan is hij weer een beetje kroonprins. Een slimme trainer denkt vooruit en Maaskant heeft bij deze maar weer eens bewezen dat hij op dit gebied slim genoeg is. Die man komt er nog wel.

quote:

“Maak me dan maar Foppe!” Robert schreeuwde het uit en zag zichzelf al grijs worden bij de oranjehemden. Waant hij zich toch een beetje bondscoach.

quote:

VEDETTE IN SPÉ

Voor Georgios Samaras is er bij Heerenveen sinds het vertrek van Klaas-Jan Huntelaar veel veranderd. Kreeg The Hunter vanwege zijn vele doelpunten het overgrote deel van de aandacht van de buitenwacht, nu Klaas-Jan zijn kunsten gaat vertonen bij Ajax zal Samaras het karretje moeten trekken. Of dat lukt? De Griek doet daar zelf luchtig over. Op televisie zagen we hem verklaren dat het wat hem betreft wel snor zit en dat hij hoopt over niet al te lange tijd, evenals Huntelaar, een overstap te maken naar een grotere club dan Heerenveen. Zelfvertrouwen staat kennelijk met grote letters in het woordenboek van Samaras. Voor een voetballer is dat niet verkeerd; ook Samaras mag overtuigd zijn van zijn kwaliteiten. Sceptici zullen zich afvragen of hij niet een beetje overdrijft en wijzen naar zijn houding op het veld en zijn lichaamstaal. Inderdaad lijkt het soms of Samaras rondloopt als de vleesgeworden vedette, maar wat is daar mis mee? Tot voor kort werd hij door trainer Gertjan Verbeek vooral als wisselspeler gebruikt en desondanks scoorde hij in 87 officiële wedstrijden voor Heerenveen 25 doelpunten. Dat zegt wel iets. In potentie is Samaras een goede speler en met zijn mentaliteit zit het ook wel snor. Over een voetballer die Ajax in de sneeuw in de vernieling speelde, hoef je niet te twijfelen. Af en toe mag Georgios een beetje hautain zijn. Zijn houding in het veld is mij niets te arrogant. ‘Ik kies mijn momenten wel uit’, zo zie je hem denken. Dus zie je hem een tijd niet, maar plots gooit hij er een actie uit waar je van smult. ‘Wat een heerlijke voetballer is die Samaras’, denk je dan, maar vervolgens is hij weer onzichtbaar. Alsof hij staat na te genieten van zijn eigen acties. Samaras is jong. Als voetballer moet hij nog groeien. Met regelmaat presteren, dat is de volgende fase in zijn ontwikkeling; een stap die hij heus zal gaan zetten, daar ben ik van overtuigd. Gisteren stond hij in de basis tegen FC Groningen. Na luttele minuten kreeg hij een niet te missen kans, maar gehaast lepelde hij de bal over het doel. De rest van de wedstrijd zagen we hem niet of nauwelijks. Typisch Samaras. Ach, het is hem niet kwalijk te nemen en er is zelfs een heus excuus voor. Hij speelt met een witte nekbrace! Ik ken geen enkele voetballer die met ernstig nekletsel op het veld staat en vol de duels aangaat. Zijn karakter is goed. Ja, die Samaras komt er wel.

quote:

ATTRACTIE

Het zal wel groot feest zijn in Tilburg bij Willem II. Ondanks een snel gegeven penalty behaalden de tricolores een puntje tegen FC Twente en dat was onder leiding van de nieuwe trainer Kees Zwamborn pas een keer eerder gebeurd. Ze zullen na de training van vanochtend wel gebak hebben laten aanrukken. Of deze verdubbeling van het aantal punten onder de nieuwe trainer een opmaat is voor een zonnige toekomst, valt echter te betwijfelen. Zwamborn is niet bepaald een trainer waarvoor je als speler de doelpalen uit de grond loopt. Met zijn uiterlijk is de man meer iemand voor het lezingencircuit, maar gezien de onzin die hij voor de camera’s van voetbalprogramma’s uitkraamt, zal hij ook daar weinig bijval vinden. Gisteren had hij het bij Talpa met een stalen gezicht over het begrip dat hij kon opbrengen voor de ongemotiveerde Belg Tom Caluwé, die vanwege moeizame onderhandelingen van Willem II met FC Utrecht, de club waarnaar hij graag wil verkassen. Tja. Wanneer een trainer een weigerachtige voetballer niet rigoureus uit zijn selectie verwijdert, geef je andere spelers een vrijbrief om zich ook te drukken. Zwamborn zal er zijn redenen wel voor gehad hebben om het verzaken van Caluwé met de mantel der liefde te bedekken. Per slot van rekening had hij in een eerder stadium al Kevin Bobson en Iwan Redan naar het tweede verwezen en wanneer hij ook Caluwé eenzelfde gang zou laten maken, zouden er wellicht wel te weinig spelers overblijven om een elftal te vormen. Achteraf zal Zwamborn wel tevreden in zijn handen wrijven over het behaalde puntje tegen Twente, maar ik vrees voor hem dat dit slechts een incident is. Met Zwamborn kan het gewoon niet goed gaan bij Willem II. De man heeft de verkeerde uitstraling en erger nog, hij zit wel erg hoog in de boom. Je zult maar een voetballer van Willem II zijn en opgezadeld worden met een man, die na het wegsturen van Maaskant tot de conclusie komt dat alleen hij zelf het kwakkelende Willem II weer op de rails kan zetten. Hoe het hem dat afgaat, hebben we gezien: twee punten uit zeven wedstrijden. En dan nog na elke nederlaag zeggen dat het de goede kant opgaat. Nadat hij de plaats van Maaskant heeft ingenomen, kunnen we slechts constateren dat ze er in Tilburg met Zwamborn een trekpleister hebben bij gekregen: een hol vat. Zwamborn: born to zwam. Tilburg ligt niet zo ver van de Efteling. Wellicht is het voor het bestuur van Willem II te overwegen Zwamborn te transfereren naar het attractiepark. Laat hem daar het treintje maar op de rails houden.

quote:

Op maandag 16 januari 2006 19:28 schreef methodmich het volgende:
Bjoro, weet je al of je ingaat op de aanbieding van FOK!?

quote:

BOUKHARI VERDIENT GEEN FLUITCONCERT

Het gaat slecht met Ajax. Bar slecht, kun je wel zeggen. De ploeg stevent af op het slechtste seizoen in jaren, terwijl men als titelfavoriet begonnen was. De ontevreden spelers hopen zich op, evenals het aantal transfervrije vertrekken en het aantal transferverzoeken. Danny Blind rommelt ondertussen maar aan, geeft niemand zekerheid en koopt in een jaar meer spitsen dan menig andere club in drie seizoenen. Dan zoeken de fans - althans, zij die zich zo noemen - een zondebok. Dat lijkt nu Nourdin Boukhari te worden. En dat is niet terecht.

Nourdin Boukhari is namelijk helemaal geen slechte voetballer en al helemaal niet de oorzaak van het zwakke presteren van Ajax. Dus is het onzin en zelfs beschamend als hij in een thuiswedstrijd vanaf de eerste minuut wordt uitgefloten. Natuurlijk presteert hij niet altijd goed en als linksbuiten kan hij niet voldoen aan de verwachtingen van Ajax. Maar dat is dan ook niet zijn positie. Net zoals het niet de plek is van Ryan Babel, die ook al steeds meer kritiek krijgt. Zo maakt het systeem andermaal een speler kapot en dat kan nooit de insteek zijn.

Wie Boukhari namelijk analyseert, ziet een bruikbare speler. Misschien niet als basiskracht, maar een nuttige speler voor de breedte. Voorwaarde is dan wel dat Boukhari gebruikt wordt op zijn natuurlijke positie, namelijk die van linkermiddenvelder. Ook als schaduwspits kan hij eventueel uit de voeten, maar in het oeroude systeem dat Ajax wil spelen is hij als linkshalf het best te gebruiken.

Op die plaats doet hij namelijk denken aan een speler die bij Ajax altijd bijzonder gewaardeerd werd. Weliswaar in iets mindere uitgave, maar toch. Boukhari is een sierlijke voetballer, met een fraaie techniek. Hij heeft ook een aardige trap in zijn linker, een meer dan behoorlijk inzicht en het vermogen ruimte te scheppen door een man te passeren. Daarnaast is hij, met Steven Pienaar en Wesley Sneijder, één van de weinige spelers in het huidige Ajax die een handige steekpass kunnen geven. Die ziet waar de ruimte ligt en het balletje tussendoor speelt. Of die zelf een combinatie kan opzetten met een spits en dan door komt. Dat doet hij allemaal met een zekere nonchalance, wat ook direct maakt dat hij een speler is die je zowel kunt liefhebben als haten. Het oogt namelijk soms te makkelijk. Dat is echter schijn, want tijdens zijn verblijf als huurling in Breda heeft hij ook leren knokken. Iets wat hij vorig seizoen regelmatig toonde. Zijn grootste minpunt is dat hij niet zo snel is, zeg maar gerust traag. Laat dat nu wel een punt zijn dat moeilijk te verbeteren valt.

Maar is dat dan een reden om Boukhari te gaan uitfluiten? Hij speelde vaak als linksbuiten in het teambelang, in de wetenschap dat hij daar doorgaans niet zal uitblinken vanwege zijn geringe snelheid. Hij heeft nooit verzaakt. Natuurlijk heeft hij fouten gemaakt, maar welke Ajacied niet? Neem Mauro Rosales, die op een aardige maand in 2005 na nog nooit heeft aangetoond geschikt te zijn voor Ajax. Of Tomás Galásek, die zogenaamd zo belangrijk is, maar ondertussen alleen de boel ophoudt. De hoon blijft hen echter grotendeels bespaard.

Waarom dan wel Boukhari? Ik snap het niet. Kijk maar eens hoe vaak hij betrokken is bij aanvallen die betiteld worden als ouderwetse Ajax-aanval. Dan geeft hij dat passje binnendoor of zet een combinatie op. Zijn manier van voetballen zou de Amsterdamse aanhang juist moeten aanspreken. Een beetje achteloos een balletje spelen, dat is Ajax. Een man passeren, ook dat hoort erbij.

Maar helaas, het lijkt erop dat hij als Rotterdammer gewoon een makkelijke prooi wordt. Dat verdient hij niet, zei ik al eerder. Het is dan ook jammer dat Martin van Geel niet beseft dat een speler als Boukhari voor de breedte bruikbaarder is dan pakweg een Olaf Lindenbergh. Dat hij hem geen nieuw contract aanbiedt. Dus gun ik hem een mooie club in Nederland en hoop ik ook dat hij zijn beste twee duels tegen Ajax speelt. Dat hij die dappere jongens die fluiten op de tribune twee keer in diepe rouw dompelt, zoals hij namens NAC al eens deed. Maar liever nog zie ik dat hij straks in de Kuip negen keer een bal hooghoudt tegen Feyenoord en in de armen gesloten wordt. Net zoals die andere langzame en nonchalante linkspoot, die ze – volledig terecht, daar niet van – wel massaal hebben omarmd. Dat de Marokkaanse en Rotterdamse versie van Richard Witschge uiteindelijk toch nog gewaardeerd wordt in Amsterdam. En dat de supporters het lef tonen om de zogenaamde sterren eens uit te fluiten.