quote:
Op zondag 30 oktober 2005 19:29 schreef -calimero- het volgende:Om even een opmerking te maken over die munitie. Sommige type munitie bevatten phosfor. Deze type munitie worden gebruikt voor brandstichting. Dit kunnen (hand,-) granaten zijn, maar ook gewone patronen. Zulke brand munitie werd onderwater opgeslagen omdat phosfor spontaan ontbrand als het met zuurstof in contact komt.
Verder een interresant verhaal. Ben benieuwd of je nog meer info kan vinden.
Oja, kijk ook eens naar de muren van die duiventoren. Zijn die dikker dan normaal?
De munitie, het soort waarvan ik de meeste aanwijzingen heb gekregen dat ze gevonden zijn, betreft een soort staven. Enorme staven met een dikkere kop, die er níet makkelijk hanteerbaar uitzien (te groot/zwaar). Een ander soort is een wat handzamer staaf naar ik aanneem, die uit het verhaal van de duiker. Een erg zwaar/groot ding zou de duiker imo niet op kunnen duiken en op de kade kunnen
werpen .
Ik heb geen idee of dit soort wapens phosfor (kunnen) bevatten.
Weet jij vanaf welke tijd phosfor gebruikt wordt ?
Als ik goed opgelet heb bij de lessen, wordt dit pas vanaf de 1e wereld oorlog gebruikt ?
En het bezet van Leiden viel in de 16e eeuw.
Ik heb geen kennis van de geschiedenis rondom wapens zoals waarschijnlijk duidelijk is
![]()
Nu heb ik dit verhaal gevonden:
60 jaar geleden
In de nacht van 9 op 10 mei 1940 vond de inval van het Duitse leger in Nederland plaats en kwam er voor ons land een eind aan een tijdperk van een eeuw van vrede en rust. Er zouden vijf lange, bange jaren volgen voordat de bezetters eindelijk het hazenpad kozen. Op de avond
van 4 mei 1945 brachten de vrije zenders eindelijk het nieuws waarop zo lang gewacht werd, het bericht van de capitulatie van alle Duitse strijdkrachten in Noordwest-Europa. Drie dagen later trokken de geallieerde troepen via Voorburg naar Den Haag, maar lieten Rijswijk voorlopig links liggen.
Pas op 9 mei trokken onderdelen van het Eerste Canadese Leger via de Hoornbrug Rijswijk binnen. Eindelijk zouden dan de Duitse militairen vertrekken. De gehate Duitse hakenkruisvlag zou niet langer bij het grote huis op het landgoed Te Werve hangen. Het zou niet meer gebeuren dat er een schildwacht bij de oude toegangsbrug stond. Er zouden geen groepen Duitse militairen meer, onder het zingen van het Horst Wessel-lied, over de oprijlaan marcheren op weg naar het zwembad of naar de sportvelden. Geen militaire voertuigen meer, die het landgoed op en af reden. De Te Werve-leden zouden weer de oprijlaan kunnen aflopen om te gaan sporten en waren niet meer verplicht om via het kleine bruggetje bij de portierswoning naar de sportvelden te gaan. Een van degenen die de oorlog niet zouden overleven was Cornelis Marinus Hamaker, administrateur (beheerder) van het landgoed Te Werve. Deze was reeds in het voorjaar van 1942 door de Duitsers gevangengezet, op verdenking van verzetsactiviteiten. Hij zou tot ieders ontsteltenis op 3 mei 1942 worden gefusilleerd in het concentratiekamp Sachsen-hausen. Zijn naam staat vermeld op een van de herdenkings-panelen in de hal van het Centraal Kantoor van Shell. Daarop staan de namen vermeld van 503 employe's van Nederlandse nationaliteit die slachtoffer waren geworden van het oorlogsgeweld. Ter nagedachtenis van Hamaker werd ook in het Maarten Maartenshuis in Doorn, waar Hamaker werkzaam geweest was voordat hij administrateur werd op Te Werve, een gedenkteken onthuld. Na de capitulatie van de Duitsers was het niet mogelijk om op Te Werve zondermeer de draad weer op te pakken. Daarvoor was er in vele opzichten teveel gebeurd. Het landgoed was twee keer gebombardeerd met als gevolg twaalf bomkraters en het werd talloze keren beschoten. Alle ruiten van het huis waren verdwenen, het huis had maandenlang blootgestaan aan weer en wind. Het meubilair en de keukenuitrusting waren verdwenen. Veel gereedschappen en sportmaterialen waren gestolen. Maar alles viel nog te repareren, hoewel er een groot tekort aan alle mogelijke materialen was. Huis Te Werve werd kort na de capitulatie een jaarlang door de BPM afgestaan om te dienen als noodhospitaal voor de verzorging van voormalige gevangenen uit Duitse werk- en concentratiekampen. De oorlogsslachtoffers hadden ernstige lichamelijke problemen of diepgewortelde emotionele verwondingen.(bron: http://www.clubtewerve.nl/natuurc/natuurc.html)Mijn eerste gedachte is, daar hebben we ook een mogelijke bron van de munitie.
Maar als we aannemen dat de munitie in de duiventoren opgeslagen heft gelegen, dan wordt je weer een tiental jaren (of verder ) teruggegooid.
Want de meisjes uit mijn 1e post die vertelden dat er "iets" opgeslagen werd in de duiventoren hebben er rond kunnen lopen tussen 1892 (in dit jaartal kocht hun opa het landgoed) en 1922 (1922 kwam het landgoed in bezit van Shell).
Hoe dan ook, er is heel wat gebeurd op het landgoed door de jaren heen.
Ik ben heel nieuwsgierig naar meer achtergrond informatie rondom de verschillende "geruchten".
Men occasionally stumble over the truth, but most of them pick themselves up and hurry off as if nothing ever happened.
Sir Winston Churchill